• III SA/Kr 210/14 - Wyrok ...
  28.03.2024

III SA/Kr 210/14

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2014-06-04

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Barbara Pasternak /sprawozdawca/
Halina Jakubiec
Janusz Bociąga /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Bociąga Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Barbara Pasternak (spr.) Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 grudnia 2013r. nr [ ] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rzecz adwokata M. M. - Kancelaria Adwokacka, ul. [ ] tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) podwyższoną o podatek od towarów i usług przewidziany dla tego rodzaju czynności.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją nr [...] z dnia [....] 2013 r. znak: [....] odmówił R. S. przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem R. S. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 20 w związku z art. 3 pkt 11, art. 16a, art. 23 oraz art. 24 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 ze zm.), art. 104 i art. 107 kpa, a także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 sierpnia 2012 r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny oraz wysokości świadczeń rodzinnych (Dz. U. poz. 959) i rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 stycznia 2013 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. poz. 3).

W uzasadnieniu organ I instancji podał, że R. S. orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w J. z dnia [...] 2010 r. został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności od 21 września 2010 r. do dnia 27 grudnia 2013 r. Na podstawie przedłożonych zaświadczeń i oświadczeń o dochodach ustalono, że łączny dochód rodziny R. i R. S. nie przekracza kwoty 623 zł. Ponadto Prezydent ustalił, że ostatnim tytułem zatrudnienia R. S. była umowa o pracę w firmie "A", w której była zatrudniona od 15 sierpnia 2002 r. do 30 września 2003 r. Wniosek R. S. z dnia 4 marca 2011 r. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego został załatwiony odmownie, lecz strona wniosła odwołanie i decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [....] 2011 r. przyznano jej świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad mężem od dnia 4 marca 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. Z dniem 30 czerwca 2013 r. decyzja ta wygasła z mocy prawa. Prezydent nie zakwestionował faktu sprawowania przez R. S. opieki nad mężem, jednak stwierdził, że rezygnacja przez R. S. z zatrudnienia nastąpiła w 2003 r., tj. siedem lat przed tym, zanim została orzeczona niepełnosprawność R. S., a więc nie można uznać, iż R. S. zrezygnowała z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła R. S., wskazując, że przepisy nie powinny działać wstecz i przyznane jej wcześniej świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad mężem powinno być przedłużone. Zdaniem odwołującej się spełnia ona również warunek rezygnacji z zatrudnienia, bowiem od 2003 roku każdego dnia rezygnuje z pracy zarobkowej, aby zająć się chorym mężem.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 3 grudnia 2013 r. znak: [....], wydaną na podstawie art. 3, art. 16a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 3 stycznia 2013 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne, a także art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymało decyzję organu I instancji w mocy.

Kolegium podkreśliło, że jedną z podstawowych przesłanek, od zaistnienia której ustawodawca uzależnił możliwość objęcia pomocą w formie specjalnego zasiłku opiekuńczego, jest rezygnacja przez opiekuna z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Zdaniem Kolegium bezspornym było, że odwołująca się jest osobą, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, a ponadto zachodzi konieczność sprawowania stałej opieki nad R. S. Kolegium wskazało, że R. S. pracowała do 2003 r. w firmie "A" w Z., a po przeprowadzce do K. poszukiwała nowej pracy, jednak nagła choroba męża uniemożliwiła jej podjęcie zatrudnienia. Kolegium wyjaśniło różnice pomiędzy zasadami przyznawania specjalnego zasiłku opiekuńczego i zasadami przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego i zaznaczyło, że niepodejmowanie zatrudnienia nie jest tożsame z rezygnacją z zatrudnienia. Dlatego, zdaniem Kolegium, R. S. nie spełniała wszystkich niezbędnych warunków do otrzymania wnioskowanego świadczenia. Kolegium wskazało, że dnia 5 grudnia 2013 r. Trybunał Konstytucyjny orzeknie w sprawie zgodności art. 11 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw z zasadami zaufania do państwa i prawa oraz ochrony praw nabytych wynikającymi z art. 2 Konstytucji, na skutek zmiany przepisów dokonanych ustawą z 7 grudnia 2012 r. osoby pobierające dotychczas świadczenia pielęgnacyjne zachowały prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w dotychczasowej wysokości jedynie do 30 czerwca 2013 r.

Skargę na decyzję SKO wniosła R. S., która zarzuciła, że organy obu instancji błędnie oceniły, iż nie zrezygnowała z zatrudnienia w celu sprawowania opieki na niepełnosprawnym mężem. Skarżąca podkreśliła, że opiekę nad mężem sprawuje od 2003 r., co nie było kwestionowane przez organy pomocy społecznej. W ocenie skarżącej bezzasadnie organy badały, czy skarżąca zrezygnowała zatrudnienia bezpośrednio przed złożeniem wniosku o przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego.

W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Referendarz sądowy WSA postanowieniem z dnia 21 lutego 2014 r. przyznał skarżącej adwokata z urzędu i umorzył postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych.

Pełnomocnik skarżącej podtrzymał skargę i wniósł o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu, oświadczając, że nie zostały one opłacone w całości ani w części. Zarzucił, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych poprzez błędne zinterpretowanie przesłanki rezygnacji z zatrudnienia i przyjęcie, że skarżąca przed złożeniem wniosku o przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego nie zrezygnowała z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej ppsa, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, stosując środki określone w ustawie. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania. Zgodnie z treścią art. 134 § 1 ppsa sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi, oraz powołaną podstawą prawną. Orzekanie - w myśl art. 135 ppsa - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem ówcześnie obowiązujących przepisów prawa. Uwzględnienie skargi następuje w przypadkach naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" ppsa), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt. 1 lit. "b") oraz innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt.1 lit. "c" ppsa). W przypadkach, gdy zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia (art. 145 § 1 pkt. 2 ppsa), jeżeli zachodzą przyczyny określone w innych przepisach, sąd stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa.

Kontrola sądowa przeprowadzona z uwzględnieniem wyżej wskazanych zasad prowadzi do uznania, że skarga zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżona decyzja jak i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały wydane z naruszeniem przepisów postępowania oraz prawa materialnego.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowi przepis art. 16a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 ze zm.), dalej u.ś.r., regulujący zasady przyznawania specjalnego zasiłku opiekuńczego. Zasiłek ten wprowadzony został do ustawy o świadczeniach rodzinnych z dniem 1 stycznia 2013 r. przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r. poz. 1548).

Jak wynika z art. 16a u.ś.r., specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.) ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Jednocześnie w art. 16a ust. 8 ustawa wskazuje, iż zasiłek ten nie przysługuje, jeżeli:

1) osoba sprawująca opiekę:

a) ma ustalone prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka przyznanej w przypadku zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno - rentowego, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego,

b) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów,

c) ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego,

d) legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;

2) osoba wymagająca opieki została umieszczona w rodzinie zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej spokrewnionej, w rodzinnym domu dziecka albo, w związku z koniecznością kształcenia, rewalidacji lub rehabilitacji, w placówce zapewniającej całodobową opiekę, w tym w specjalnym ośrodku szkolno - wychowawczym, z wyjątkiem podmiotu wykonującego działalność leczniczą, i korzysta w niej z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu;

3) na osobę wymagającą opieki inna osoba ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury;

4) członek rodziny osoby sprawującej opiekę ma ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego;

5) na osobę wymagającą opieki jest ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub prawo do świadczenia pielęgnacyjnego;

6) na osobę wymagającą opieki inna osoba jest uprawniona za granicą do świadczenia na pokrycie wydatków związanych z opieką, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Jak wynika z ust. 2 art. 16a, świadczenie to przysługuje, jeżeli łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy, czyli przyznanie tego świadczenia ustawodawca uzależnił od spełnienia kryterium dochodowego.

Niesporne w sprawie jest, że skarżąca spełnia kryterium dochodowe do przyznania jej specjalnego zasiłku opiekuńczego. Niesporne są również okoliczności dotyczące stanu zdrowia męża skarżącej, który legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności i wymaga opieki, którą sprawuje skarżąca. Skarżąca po raz ostatni była zatrudniona w okresie od 15 sierpnia 2002 r. do 30 września 2003 r., zaś w okresie od 4 marca 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. skarżąca uprawniona była do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad mężem. Natomiast sporną okolicznością w sprawie jest spełnienie przez skarżącą przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Zdaniem organów skarżąca, ubiegając o przyznanie wnioskowanego świadczenia, nie pozostawała w zatrudnieniu i nie wykonywała innej pracy zarobkowej w rozumieniu art. 16a u.ś.r., nie spełnia więc przesłanki rezygnacji z zatrudnienia, o której mowa w tym przepisie. Wniosek powyższy nie został jednak, zdaniem Sądu, oparty na wszechstronnym i należytym rozważeniu okoliczności faktycznych sprawy w powiązaniu z wynikającą z art. 16a u.ś.r. regulacją. Zdaniem Sądu, fakt rezygnacji przez skarżącą z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem, oraz spełnienie przesłanek do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. mają jednak istotne znaczenie dla prawidłowego zastosowania przepisu art. 16 a u.ś.r., a organy dokonały wadliwej wykładni obowiązujących przepisów. Organy nie ustaliły bowiem, czy to właśnie konieczność opieki nad mężem zmusiła skarżącą do rezygnacji z zatrudnienia w okresie poprzedzającym uzyskanie prawa doświadczenia pielęgnacyjnego.

Okoliczności powyższe - istotne dla prawidłowego zastosowania art. 16a u.ś.r. nie zostały zweryfikowane i ocenione przez organ, a mogą one stanowić decydujące elementy stanu faktycznego sprawy, poprzez stwierdzenie istnienia związku rezygnacji z zatrudnienia przez skarżącą z koniecznością sprawowania opieki nad mężem, bądź braku tego związku.

Podkreślenia wymaga, że w znowelizowanej u.ś.r nie ma przepisu wykluczającego osobę bezrobotną od możliwości uzyskania specjalnego zasiłku opiekuńczego. Przepis art. 16a ust. 8 u.ś.r. zawiera przesłanki wyłączające prawo do omawianego świadczenia, wyliczając w sposób enumeratywny kategorie osób, którym zasiłek ten nie przysługuje. Katalog ten ma charakter zamknięty. Wśród osób pozbawionych z mocy ustawy świadczenia, o jakim mowa w art. 16a ust. 1, nie wymieniono bezrobotnego, zatem ustawodawca nie wykluczył tej kategorii osób z możliwości uzyskania omawianego świadczenia. Analogiczną treść zawiera też art. 17 ust. 5 u.ś.r. Również w tej regulacji, dotyczącej zasad przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego, status bezrobotnego nie został powołany przez ustawodawcę jako okoliczność wyłączająca uregulowane tym przepisem świadczenie. Obydwie te instytucje prawne zbliża do siebie fakt, że skuteczność starań o obydwa te świadczenia została powiązana z rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności (art. 17 ust. 1 i art. 16a ust. 1 u.ś.r.).

Uregulowanie zawarte w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "j" ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.), definiując pojęcie bezrobotnego, wskazuje, iż jest to osoba, która – przy spełnieniu innych warunków – nie pobiera na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania. W dotychczasowym orzecznictwie trafnie przyjmuje się, że treść art. 17 ust. 5 u.ś.r. nie stwarza podstaw do przyjęcia, że osoba bezrobotna nie może być traktowana na równi z osobą rezygnującą z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. Przyznanie takiej osobie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego skutkuje natomiast w sferze stosunków zatrudnienia i bezrobocia, stanowiąc podstawę do wszczęcia przez organ zatrudnienia postępowania w przedmiocie pozbawienia jej statusu bezrobotnego wobec niespełnienia warunków przewidzianych w art. 33 ust. 4 pkt 1, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (zob. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt IV SA/Wr 312/13). Status osoby bezrobotnej nie może eliminować takiej osoby z grona tych, którym przysługuje świadczenie pielęgnacyjne. Za taką wykładnią przemawia także art. 17 ust. 5 u.ś.r., który określa w jakich sytuacjach świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje. Ustawodawca nie wykluczył nim osób bezrobotnych (z prawem do zasiłku lub bez tego prawa). Jednocześnie wskazał np., że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie sprawującej opiekę nad dzieckiem, jeśli ta ma ustalone prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku dnia 24 października 2008 r. sygn. akt I OSK 1758/07 trafnie wskazał, że gdyby ustawodawcy zależało na pozbawieniu osób bezrobotnych możliwości ubiegania się o świadczenia pielęgnacyjne, to z pewnością uczyniłby to w tym przepisie. Natomiast z samego faktu, że z grona osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego zostały wyeliminowane osoby z ustalonym prawem do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, nie da się wyprowadzić wniosku, że również osobom bezrobotnym świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje. Podkreślono przy tym, że status bezrobotnego jest jedną z przesłanek do ustalenia prawa do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, których przyznanie dopiero pozbawia osobę prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Inna natomiast jest sytuacja, gdy określona osoba pobiera świadczenie pielęgnacyjne, co pozbawia ją statusu bezrobotnego. Oznacza to, że osoba zarejestrowana jako bezrobotna może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, o którym mowa w art. 17 ust. 1 u.ś.r., a dopiero fakt pobrania takiego świadczenia pozbawia ją statusu bezrobotnego. Uwagi powyższe zachowują swą aktualność także w stosunku do art. 16a u.ś.r., bowiem przesłanka rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej jest przesłanką przyznania zarówno świadczenia pielęgnacyjnego, jak i specjalnego zasiłku opiekuńczego (zob. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 11 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Bd 463/13, wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 8 sierpnia 2013 r. sygn. akt II SA/Go 555/13, wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 grudnia 2013 r. II SA/Łd 1026/13, a także wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 listopada 2013 r. sygn. akt IV SA/Po 965/13). Nadto, jak słusznie zauważył WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 19 września 2013 r. sygn. akt III SA/Gd 408/13 (wszystkie powołane orzeczenia dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach pod adresem: orzeczenia.nsa.gov.pl), "fikcją byłoby wymaganie od osób niepracujących – bowiem sprawujących faktycznie opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny – podjęcia przez takie osoby pracy po to, by następnie z niej zrezygnować w celu spełnienia przesłanki otrzymania świadczenia, którego celem jest w istocie nie forma podjęcia lub rezygnacji z zatrudnienia, lecz rekompensata Państwa za sprawowanie faktycznej opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, powodujące w konsekwencji niemożność wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej przez opiekuna".

Wobec istnienia w sprawie okoliczności mogących wskazywać na istnienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy rezygnacją przez skarżącą z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej tylko po to, aby sprawować opiekę nad mężem, a w konsekwencji by pobierać świadczenie pielęgnacyjne, rolą organów było wnikliwe zweryfikowanie tych okoliczności, czego organy nie uczyniły, naruszając w ten sposób przepisy art. 77 § 1 i art. 80 kpa. Dopiero ocena tych okoliczności w powiązaniu z całokształtem okoliczności sprawy umożliwiała prawidłowe zastosowanie art. 16a u.ś.r. W ocenie Sądu w toku kontrolowanego postępowania organy naruszyły przepisy regulujące zasady gromadzenia i oceny materiału dowodowego, zawarte w art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 kpa. Naruszenia tych norm postępowania doprowadziły w niniejszej sprawie do niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego, tj. art. 16a u.ś.r. Rozpatrując ponownie sprawę organy obowiązane będą ustalić stan faktyczny sprawy i zbadać, czy w sposób wskazany w niniejszym uzasadnieniu skarżąca zrezygnowała z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem.

W związku z powyższym, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" w związku z art. 135 ppsa orzeczono jak w sentencji.

Odnośnie rozstrzygnięcia zawartego w punkcie II sentencji wskazać trzeba, że stosownie zaś do art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009 r. nr 146, poz. 1188 ze zm.), koszty nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata z urzędu, ponosi Skarb Państwa. W niniejszej sprawie koszty te nie zostały opłacone w całości ani w części, a pełnomocnik złożył stosowny wniosek. Udzielona pomoc prawna polegała na występowaniu przed sądem pierwszej instancji, za co przysługują koszty w wysokości 240 zł - stosownie do § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461). Ponadto przyznane koszty adwokackie należy na podstawie § 2 ust. 3 rozporządzenia powiększyć o kwotę podatku od towarów i usług.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...