II SA/Ol 361/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
2014-05-14Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Krzysztof Nesteruk /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku "[...]" Sp. z o.o. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi "[...]" Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w "[...]" z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na urządzenie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych, w części dotyczącej punktu gier postanawia odmówić zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
We wniosku, złożonym na urzędowym formularzu, Spółka A, zwana dalej Spółką, prowadząca działalność związaną z grami losowymi i zakładami wzajemnymi, wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu podniosła, iż nie posiada środków na uiszczenie wpisu od skargi, gdyż jej przychody w "[...]" zmalały drastycznie w stosunku do lat "[...]". Wskazała, iż obecnie eksploatuje około "[...]" % mniej automatów niż pod koniec "[...]", co powoduje brak środków na bieżącą działalność. Podwyżka podatku od gier spowodowała ponadto, że wpływające środki przeznaczone są na regulowanie danin publicznoprawnych. Spółka dodała, iż w dacie sporządzania wniosku posiadała na rachunku bankowym środki "wyjęte" z automatów do gier o niskich wygranych, lecz przygotowuje się do uiszczenia należności, na które składają się podatek od gier, czynsz najmu za lokale oraz pozostałe wydatki. Łączna wysokość wydatków, do których poniesienia jest zobowiązania, wynosi około "[...]" miesięcznie i znacząco przekracza ilość środków zgromadzonych na rachunku bankowym. Spółka wskazała również, iż jej środki trwałe to w większości automaty do gier o niskich wygranych, których w obecnych warunkach nie da się zbyć. Jak wynika z oświadczenia o majątku i dochodach, wysokość kapitału zakładowego Spółki wynosi "[...]", wartość środków trwałych (według bilansu za ostatni rok) – "[...]", ostatni rok obrotowy (według bilansu) przyniósł stratę w wysokości "[...]". Stan rachunku bankowego Spółki na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku wyniósł "[...]".
Wskazać należy, iż w świetle art. 246 § 2 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ppsa, prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych w całości lub w części, może być przyznane, gdy osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z treści przytoczonego przepisu wynika, że przyznanie prawa pomocy osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej ma charakter uznaniowy, a ponadto, że to na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji uprawniającej ją do otrzymania prawa pomocy. To strona powinna zatem przekonać rozpoznającego wniosek o przyznanie prawa pomocy, że nie posiada wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym, nawet przy zachowaniu zasad należytej staranności, było i jest dla niej obiektywnie niemożliwe.
W warunkach niniejszej sprawy wniosek Spółki nie zasługuje na uwzględnienie.
Zauważyć należy, iż pomimo problemów finansowych związanych ze zmniejszeniem w ostatnich latach przychodu, Spółka nadal prowadzi działalność gospodarczą. Z przedłożonego przez nią wniosku nie wynika też, aby utraciła płynność finansową. Wprawdzie w rubryce nr 8 Spółka wykazała stratę, lecz poniesienie straty w danym roku podatkowym nie musi oznaczać utraty płynności finansowej przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Strata stanowi różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami jego uzyskania i skutkuje jedynie brakiem dochodu do opodatkowania. Będąc skutkiem podejmowanych przez ten podmiot różnorodnych decyzji gospodarczych, nie musi wcale świadczyć o złej kondycji materialnej firmy (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2014 r., sygn. akt II FZ 49/14, i z dnia 9 września 2013 r., sygn. akt II GZ 489/13, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W orzecznictwie sądów administracyjnych podnosi się, iż podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który nie wykazał, że utracił płynność finansową, i nadal funkcjonuje w obrocie gospodarczym, nawet pomimo trudności finansowych powinien partycypować w kosztach postępowania sądowego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OZ 208/08, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Mając to na uwadze, stwierdzić należy, że skoro Spółka prowadzi nadal działalność gospodarczą i to o znacznych rozmiarach (o czym świadczy wysokość wykazanej straty), powinna zabezpieczyć środki pieniężne również na ponoszenie ewentualnych kosztów spraw sądowych związanych z tą działalnością, a nie próbować przerzucić ciężar finansowania działalności w tym zakresie na Skarb Państwa. Zauważyć należy, iż koszty sądowe należy postrzegać jako normalne koszty działalności gospodarczej. Prowadzenie spraw sądowych związanych z tą działalnością jest bowiem elementem tej działalności i dlatego wymaga zabezpieczenia środków na ten cel na równi z koniecznością zapewnienia środków na inne wydatki (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ol 90/13, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o charakterze cywilnoprawnym (np. z tytułu najmu), na które powołuje się Spółka, nie mogą mieć zatem pierwszeństwa zaspokojenia przed zobowiązaniami publicznoprawnymi, a do takich zalicza się koszty sądowe. Nie do zaakceptowania jest również założenie, że konieczność zapłaty podatku powinna powodować zwolnienie od kosztów sądowych, bowiem te ostatnie również mają charakter publicznoprawny i nie powinny być traktowane jako podlegające zaspokojeniu w ostatniej kolejności (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt II FZ 1120/13, i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 908/12, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W świetle powyższego, jak również mając na uwadze wykazaną we wniosku wysokość środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym Spółki, które przewyższają wysokość kosztów sądowych w prowadzonych przez tą Spółkę przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie sprawach sądowych, stwierdzić należy, iż Spółka nie wykazała, że uzasadnione jest zwolnienie jej od kosztów sądowych, czy to w całości, czy też w części.
W konsekwencji, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Krzysztof Nesteruk /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku "[...]" Sp. z o.o. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi "[...]" Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w "[...]" z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na urządzenie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych, w części dotyczącej punktu gier postanawia odmówić zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
We wniosku, złożonym na urzędowym formularzu, Spółka A, zwana dalej Spółką, prowadząca działalność związaną z grami losowymi i zakładami wzajemnymi, wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu podniosła, iż nie posiada środków na uiszczenie wpisu od skargi, gdyż jej przychody w "[...]" zmalały drastycznie w stosunku do lat "[...]". Wskazała, iż obecnie eksploatuje około "[...]" % mniej automatów niż pod koniec "[...]", co powoduje brak środków na bieżącą działalność. Podwyżka podatku od gier spowodowała ponadto, że wpływające środki przeznaczone są na regulowanie danin publicznoprawnych. Spółka dodała, iż w dacie sporządzania wniosku posiadała na rachunku bankowym środki "wyjęte" z automatów do gier o niskich wygranych, lecz przygotowuje się do uiszczenia należności, na które składają się podatek od gier, czynsz najmu za lokale oraz pozostałe wydatki. Łączna wysokość wydatków, do których poniesienia jest zobowiązania, wynosi około "[...]" miesięcznie i znacząco przekracza ilość środków zgromadzonych na rachunku bankowym. Spółka wskazała również, iż jej środki trwałe to w większości automaty do gier o niskich wygranych, których w obecnych warunkach nie da się zbyć. Jak wynika z oświadczenia o majątku i dochodach, wysokość kapitału zakładowego Spółki wynosi "[...]", wartość środków trwałych (według bilansu za ostatni rok) – "[...]", ostatni rok obrotowy (według bilansu) przyniósł stratę w wysokości "[...]". Stan rachunku bankowego Spółki na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku wyniósł "[...]".
Wskazać należy, iż w świetle art. 246 § 2 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ppsa, prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych w całości lub w części, może być przyznane, gdy osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z treści przytoczonego przepisu wynika, że przyznanie prawa pomocy osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej ma charakter uznaniowy, a ponadto, że to na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji uprawniającej ją do otrzymania prawa pomocy. To strona powinna zatem przekonać rozpoznającego wniosek o przyznanie prawa pomocy, że nie posiada wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym, nawet przy zachowaniu zasad należytej staranności, było i jest dla niej obiektywnie niemożliwe.
W warunkach niniejszej sprawy wniosek Spółki nie zasługuje na uwzględnienie.
Zauważyć należy, iż pomimo problemów finansowych związanych ze zmniejszeniem w ostatnich latach przychodu, Spółka nadal prowadzi działalność gospodarczą. Z przedłożonego przez nią wniosku nie wynika też, aby utraciła płynność finansową. Wprawdzie w rubryce nr 8 Spółka wykazała stratę, lecz poniesienie straty w danym roku podatkowym nie musi oznaczać utraty płynności finansowej przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Strata stanowi różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami jego uzyskania i skutkuje jedynie brakiem dochodu do opodatkowania. Będąc skutkiem podejmowanych przez ten podmiot różnorodnych decyzji gospodarczych, nie musi wcale świadczyć o złej kondycji materialnej firmy (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2014 r., sygn. akt II FZ 49/14, i z dnia 9 września 2013 r., sygn. akt II GZ 489/13, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W orzecznictwie sądów administracyjnych podnosi się, iż podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który nie wykazał, że utracił płynność finansową, i nadal funkcjonuje w obrocie gospodarczym, nawet pomimo trudności finansowych powinien partycypować w kosztach postępowania sądowego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OZ 208/08, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Mając to na uwadze, stwierdzić należy, że skoro Spółka prowadzi nadal działalność gospodarczą i to o znacznych rozmiarach (o czym świadczy wysokość wykazanej straty), powinna zabezpieczyć środki pieniężne również na ponoszenie ewentualnych kosztów spraw sądowych związanych z tą działalnością, a nie próbować przerzucić ciężar finansowania działalności w tym zakresie na Skarb Państwa. Zauważyć należy, iż koszty sądowe należy postrzegać jako normalne koszty działalności gospodarczej. Prowadzenie spraw sądowych związanych z tą działalnością jest bowiem elementem tej działalności i dlatego wymaga zabezpieczenia środków na ten cel na równi z koniecznością zapewnienia środków na inne wydatki (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ol 90/13, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o charakterze cywilnoprawnym (np. z tytułu najmu), na które powołuje się Spółka, nie mogą mieć zatem pierwszeństwa zaspokojenia przed zobowiązaniami publicznoprawnymi, a do takich zalicza się koszty sądowe. Nie do zaakceptowania jest również założenie, że konieczność zapłaty podatku powinna powodować zwolnienie od kosztów sądowych, bowiem te ostatnie również mają charakter publicznoprawny i nie powinny być traktowane jako podlegające zaspokojeniu w ostatniej kolejności (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt II FZ 1120/13, i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 908/12, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W świetle powyższego, jak również mając na uwadze wykazaną we wniosku wysokość środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym Spółki, które przewyższają wysokość kosztów sądowych w prowadzonych przez tą Spółkę przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie sprawach sądowych, stwierdzić należy, iż Spółka nie wykazała, że uzasadnione jest zwolnienie jej od kosztów sądowych, czy to w całości, czy też w części.
W konsekwencji, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, orzeczono jak w sentencji.
