I SA/Gd 433/14

Uzasadnienie

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na wyżej opisaną decyzję skarżąca Spółka wniosła o jej wstrzymanie, argumentując, iż zaskarżona decyzja podlega wykonaniu i nie zachodzą przesłanki negatywne wymienione w art. 61 § 2 pkt 1 in fine (w uzasadnieniu wniosku błędnie wskazano na art. 62) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) – zwanej dalej p.p.s.a. – stojące na przeszkodzie uwzględnienia wniosku. Skarżąca podniosła, że nie istnieje żaden przepis prawa powszechnie obowiązującego wyłączający wstrzymanie wykonania przedmiotowej decyzji. Ze względu na fakultatywny charakter instytucji przewidzianej w ww. przepisie skarżąca uzasadniła wniosek okolicznościami wskazanymi w treści skargi, tj. brakiem jednolitego stanowiska Służby Celnej co do charakteru gier na urządzeniu, różną praktyką organu I instancji w zakresie uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego oraz istotnymi wątpliwościami co do waloru dowodowego opinii biegłego, jak również brakiem kompetencji do rozstrzygania w sprawie w miejsce specjalisty z jednostki badającej. Nadto wskazała na podobieństwo niniejszej sprawy do spraw rozpoznanych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, który uwzględnił skargi i uchylił zaskarżone decyzje Dyrektora Izby Celnej oraz poprzedzające je decyzje Naczelnika Urzędu Celnego, co w ocenie skarżącej, przemawia za wstrzymaniem zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...).

Przywołany przepis zawiera zamknięty katalog przesłanek pozytywnych wstrzymania zaskarżonego aktu, którymi są niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Podkreślić należy, że przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. wskazuje na szkodę (majątkową, bądź niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w tych przypadkach, w których wykonanie decyzji doprowadzi do utraty przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym – o wartości nie przedstawiającej znaczenia dla skarżącego – jak również w tych przypadkach, w których istniałoby niebezpieczeństwo poniesienia straty na zdrowiu lub życiu. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe spowodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego mógłby nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 i postanowienie NSA z dnia 22 czerwca 2010 r., II GSK 515/10, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Sąd w pełni podziela pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w postanowieniu z dnia 7 kwietnia 2005 roku wydanym w sprawie sygn. akt II OZ 201/05 wskazał, iż wnioskujący musi dokładnie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu, które także musi dokładnie wskazywać przyczyny wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji lub aktu.

Sam fakt istnienia obowiązku wykonania aktu lub czynności organu administracyjnego nie może stanowić przesłanki uzasadniającej wniosek o wstrzymanie wykonania tego aktu lub czynności. Podobnie jak sama wysokość nałożonej zaskarżoną decyzją kary pieniężnej nie przesądza o tym, iż wyegzekwowanie lub dobrowolne zapłacenie tej kwoty narazi skarżącego na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Do oceny zasadności wniosku konieczne jest bowiem dysponowanie aktualnymi danymi o stanie majątkowym podatnika. Zweryfikowanie przez Sąd tego, czy wykonanie decyzji odbędzie się z uszczerbkiem dla majątku skarżącej spółki, prowadząc do powstania znacznej szkody, bądź powodując trudne do odwrócenia skutki, musi się odbywać z uwzględnieniem szczegółowych informacji o jej sytuacji majątkowej, wysokości uzyskiwanych dochodów, posiadanych zasobów finansowych czy wymagalnych zobowiązań. Skarżąca zaś żadnych danych o swojej aktualnej sytuacji finansowej, a w szczególności możliwościach płatniczych, nie podała. Jednocześnie Sąd stwierdza, że w aktach sprawy brak jest dowodów pozwalających na ustalenie powyższych okoliczności.

Należy również dodać, że podstaw wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie można upatrywać w przekonaniu strony o wadliwości zaskarżonego aktu. Katalog przyczyn uzasadniających takie rozstrzygnięcie sądu, zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a. ma charakter zamknięty i nie mieści się w nim możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu ze względu na subiektywne przekonanie strony o wadliwości zaskarżonej decyzji.

Z tych względów Sąd uznał, że skarżąca Spółka nie wykazała, że istotnie zaistniały okoliczności świadczące o możliwości wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.