• I SA/Lu 1257/13 - Postano...
  29.03.2024

I SA/Lu 1257/13

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2014-05-08

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Anna Kwiatek /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zwolnienia płatnika z obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dywidendy w 2012r . p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 27 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił, jako spóźnioną skargę A. W. z dnia 1 października 2013 r. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] wydaną w przedmiocie zwolnienia płatnika z obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dywidendy w 2012r.

Postanowieniem referendarza sądowego tego Sądu z dnia 3 stycznia 2014 r. przyznano skarżącej prawo pomocy w całkowitym zakresie.

Pismem z dnia 28 marca 2014 r. skarżąca poinformowała, że nawiązała kontakt z ustanowioną z urzędu pełnomocniczką, która złoży formalny wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, jednakże wniosek taki zawarty jest już w treści skargi w sformułowaniu "z uchyleniem biegu przedawnienia z uwagi na zawiły charakter sprawy wymagający czasu na zdiagnozowanie sytuacji". W piśmie z tej samej daty pełnomocniczka skarżącej wyjaśniła, że treść zawartego w skardze wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi była skutkiem nieznajomości przepisów, stąd skarżąca ograniczyła się do sformułowania wniosku w sposób zacytowany w jej piśmie.

Jako uzasadnienie wniosku podała, że skarżąca nie znała procedury związanej ze złożeniem skargi oraz, że skarżąca po otrzymaniu decyzji oczekiwała, że spór o zwrot podatku rozwiązany zostanie przez płatnika, z którym skarżąca prowadziła korespondencję w związku z niewykonaniem decyzji o zaniechaniu poboru podatku od dywidendy. Dopiero po bezskutecznym oczekiwaniu na pozytywne rozwiązanie sporu przez płatnika, skarżąca zdecydowała się na poddanie sądowej kontroli wszystkich decyzji wydanych w jej sprawach przez organy podatkowe. Choć zdaniem pełnomocniczki dokonany przez skarżącą wybór procedowania nie był trafny, jednakże był skutkiem nieznajomości przepisów umożliwiających sądową kontrolę działań organów podatkowych.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi jest niezasadny.

Zgodnie z art. 86 § 1 oraz art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – "ppsa", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, gdy okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu zostaną przez stronę uprawdopodobnione.

W piśmie zawierającym uzasadnienie wniosku o przywrócenie terminu ("uchylenie biegu przedawnienia") trafnie podano, że przywrócenie terminu może nastąpić tylko z ważnych i obiektywnych powodów po uprawdopodobnieniu przez stronę, że powody te wystąpiły bez jej winy.

Przesłankę braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, można uznać za istniejącą tylko wówczas, gdy przeszkoda w terminowym dokonaniu tej czynności była niezależna od strony.

W uzasadnieniu wniosku podano, że skarżąca nie miała rozeznania w jaki sposób poddać sądowej kontroli zaskarżoną decyzję. Jednakże w treści decyzji zawarte jest pouczenie o trybie i terminie wniesienia skargi, a jednocześnie wydanie tej decyzji było efektem terminowo wniesionego odwołania. Jest oczywiste, że wymóg pisemnego pouczenia o terminie, w którym można kwestionować decyzję ma na celu procesową ochronę stron nieznających przepisów prawa. Minimalna staranność w prowadzeniu własnych spraw wymaga jedynie zastosowania się do treści pouczenia, z którym skarżąca się zapoznała, bowiem skargę wniosła w trybie wskazanym w pouczeniu.

Równocześnie przeszkoda w terminowym wniesieniu skargi musi istnieć obiektywnie, a nie pozostawać tylko w subiektywnym przekonaniu strony postępowania, stąd nie wskazuje na brak winy w uchybieniu terminu okoliczność, że skarżąca po doręczeniu decyzji organu podatkowego nie skorzystała z możliwości jej zaskarżenia zgodnie z pouczeniem, lecz oczekiwała na rozwiązanie sporu z organem podatkowym przez płatnika podatku.

Z tych względów na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 ppsa orzeczono jak w sentencji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...