II SA/Sz 340/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2014-04-23Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Bożena Gonzalez Perea /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Szczecinie Bożena Gonzalez Perea po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. Ł. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym całkowite lub częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z Jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej p o s t a n a w i a odmówić zwolnienia od kosztów sądowych
Uzasadnienie
W. Ł. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji nakładającą na skarżącego karę pieniężną za niedopełnienie obowiązku zwrotu licencji.
Jednocześnie, skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym całkowite lub częściowe zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku podał, że wraz z żoną utrzymują się z emerytur w łącznej kwocie [...] zł miesięcznie, posiadają dom o pow. [..] m2 oraz mieszkanie o pow. [..] m2, nie mają żadnych oszczędności ani przedmiotów wartościowych.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – "dalej p.p.s.a." przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy w określonych przypadkach. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Żądanie dotyczące częściowego lub całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych jest żądaniem przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a).
Przede wszystkim należy zauważyć, że obowiązkiem stron postępowania wynikającym z art. 199 ww. ustawy jest ponoszenie kosztów postępowania związanych z udziałem w sprawie z własnych środków finansowych, a zwolnienie od tego obowiązku jest wyjątkiem od zasady. Przyznanie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu Państwa i przez to powinno sprowadzać się do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Komentarz B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, wyd. Zakamycze 2005, str. 594). Prawo pomocy może być więc przyznane osobom które wykażą, że znajdują się w bardzo trudnej sytuacji finansowej uniemożliwiającej poniesienie pełnych czy też częściowych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania dla wnioskującego i jego rodziny. Konieczne koszty utrzymania to takie które umożliwiają zaspokojenie najbardziej podstawowych potrzeb życiowych. Ciężar wykazania, że dana osoba spełnia przesłanki uzasadniające przyznanie jej prawa pomocy, ciąży na wnioskodawcy, a rozstrzygniecie sądu zależy od tego co zostanie wykazane przez stronę.
Oceniając wniosek o przyznanie prawa pomocy należy wziąć pod uwagę dochody oraz sytuację majątkową i rodzinną wnioskodawcy, a także wysokość obciążających stronę kosztów postępowania. Oceniając informacje zawarte w złożonym wniosku w aspekcie przesłanek ustawowych, z uwzględnieniem zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego należy stwierdzić, że wnioskodawca nie wykazał, iż nie jest w stanie uiścić opłat sądowych bez uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i żony. Skarżący uzyskuje stałe dochody, ponosi koszty utrzymania dwóch nieruchomości. Natomiast koszty sądowe obciążające skarżącego, na obecnym etapie postępowania wynoszą tylko 100 zł, tyle bowiem wynosi wpis sądowy od przedmiotowej skargi. Także ewentualne dalsze koszty sądowe skarżący będzie w stanie ponieść z własnych środków finansowych.
W tej sytuacji brak było podstaw do uznania, że skarżący znajduje się w sytuacji uniemożliwiającej poniesienie częściowych czy też całkowitych kosztów sądowych w postępowaniu zainicjowanym Jego skargą.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Bożena Gonzalez Perea /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Szczecinie Bożena Gonzalez Perea po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. Ł. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym całkowite lub częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z Jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej p o s t a n a w i a odmówić zwolnienia od kosztów sądowych
Uzasadnienie
W. Ł. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji nakładającą na skarżącego karę pieniężną za niedopełnienie obowiązku zwrotu licencji.
Jednocześnie, skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym całkowite lub częściowe zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku podał, że wraz z żoną utrzymują się z emerytur w łącznej kwocie [...] zł miesięcznie, posiadają dom o pow. [..] m2 oraz mieszkanie o pow. [..] m2, nie mają żadnych oszczędności ani przedmiotów wartościowych.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – "dalej p.p.s.a." przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy w określonych przypadkach. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Żądanie dotyczące częściowego lub całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych jest żądaniem przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a).
Przede wszystkim należy zauważyć, że obowiązkiem stron postępowania wynikającym z art. 199 ww. ustawy jest ponoszenie kosztów postępowania związanych z udziałem w sprawie z własnych środków finansowych, a zwolnienie od tego obowiązku jest wyjątkiem od zasady. Przyznanie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu Państwa i przez to powinno sprowadzać się do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Komentarz B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, wyd. Zakamycze 2005, str. 594). Prawo pomocy może być więc przyznane osobom które wykażą, że znajdują się w bardzo trudnej sytuacji finansowej uniemożliwiającej poniesienie pełnych czy też częściowych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania dla wnioskującego i jego rodziny. Konieczne koszty utrzymania to takie które umożliwiają zaspokojenie najbardziej podstawowych potrzeb życiowych. Ciężar wykazania, że dana osoba spełnia przesłanki uzasadniające przyznanie jej prawa pomocy, ciąży na wnioskodawcy, a rozstrzygniecie sądu zależy od tego co zostanie wykazane przez stronę.
Oceniając wniosek o przyznanie prawa pomocy należy wziąć pod uwagę dochody oraz sytuację majątkową i rodzinną wnioskodawcy, a także wysokość obciążających stronę kosztów postępowania. Oceniając informacje zawarte w złożonym wniosku w aspekcie przesłanek ustawowych, z uwzględnieniem zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego należy stwierdzić, że wnioskodawca nie wykazał, iż nie jest w stanie uiścić opłat sądowych bez uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i żony. Skarżący uzyskuje stałe dochody, ponosi koszty utrzymania dwóch nieruchomości. Natomiast koszty sądowe obciążające skarżącego, na obecnym etapie postępowania wynoszą tylko 100 zł, tyle bowiem wynosi wpis sądowy od przedmiotowej skargi. Także ewentualne dalsze koszty sądowe skarżący będzie w stanie ponieść z własnych środków finansowych.
W tej sytuacji brak było podstaw do uznania, że skarżący znajduje się w sytuacji uniemożliwiającej poniesienie częściowych czy też całkowitych kosztów sądowych w postępowaniu zainicjowanym Jego skargą.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.
