II SA/Rz 172/14

Uzasadnienie

Starosta Powiatu [...] decyzją z dnia [...] września 2013 r., nr [...] odmówił uchylenia w postępowaniu wznowieniowym własnej decyzji z dnia [...] grudnia 2011 r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia J.B. pozwolenia na przebudowę budynku gospodarczego na warsztat samochodowy na działce nr 539 położonej w I.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że w dniu 30 lipca 2013 r. A.B. złożyła wniosek o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją o pozwoleniu na budowę. Wnioskodawczyni podała, że została pominięta w postępowaniu o pozwolenie na budowę, co wskazuje na przyczynę wznowienia z art. 145 §1 pkt 4 k.p.a. Z akt sprawy zgromadzonych przez organ I instancji wynika, że o okolicznościach stanowiących podstawę do wznowienia postępowania dowiedziała się z pisma organu z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...]. Wobec tego, postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r. organ wznowił postępowanie w sprawie objętej kwestionowaną decyzją o pozwoleniu na budowę, a następnie - na podstawie art. 151 § 1 k.p.a. decyzją z dnia [...] września 2013r. odmówił uchylenia decyzji dotychczasowej. Organ uznał, iż A.B. nie przysługiwał przymiot strony w postępowaniu o pozwolenie na budowę. Budynek objęty pozwoleniem na budowę - przewidziany do przebudowy - nie wprowadza bowiem żadnych ograniczeń w zagospodarowaniu działki sąsiedniej nr 538 położnej w I., stanowiącej własność A.B.

A.B. odwołała się od decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia [...] września 2013 r. W odwołaniu odniosła się do kwestii braku oddziaływania inwestycji na jej działkę. Podniosła, że wprawdzie w oparciu o kwestionowane pozwolenie na budowę nie powstał nowy budynek, ale uległo zmianie przeznaczenie i sposób użytkowania budynku z funkcji gospodarczej na warsztat samochodowy, co rodzi szereg negatywnych skutków dla otoczenia. Na działce inwestora istnieją już dwa budynki warsztatowe, w których zatrudnionych jest trzech pracowników.

Odmowa uchylenia decyzji dotychczasowej jest błędna z uwagi na brak uregulowania granicy, brak ogrodzenia terenu od jej posesji, brak oznakowanego, utwardzonego parkingu dla klientów warsztatu, istnienie publicznej ubikacji w pasie zieleni, zwiększenie natężenia ruchu i hałasu na posesji z uwagi na zmianę sposobu użytkowania budynku. W jej ocenie rodzą się wątpliwości, czy przedmiotowy obiekt został zaprojektowany w sposób zapewniający ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.

Do odwołania dołącza szereg dokumentów, które są dowodem na to, że od lat zmaga się z "uciążliwością warsztatu".

Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] Wojewoda , działając na podstawie przepisów art. 105 § 1, art. 138 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 pkt 4, art. 148 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 267), zwanej dalej "k.p.a." uchylił decyzję Starosty [....] z dnia [...] września 2013 r. i umorzył postępowanie pierwszej instancji w całości.

Wyjaśnił, iż zgodnie z treścią art. 147 k.p.a. postępowanie w sprawie wznowienia postępowania wszczyna się z urzędu lub na żądanie strony. Wszczęcie postępowania w sprawie wznowieniowej wymaga uprzedniego ustalenia przez organ, czy zachodzą przesłanki formalne warunkujące jego dopuszczalność. Chodzi więc o rozważenie dopuszczalności żądania wszczęcia postępowania wznowieniowego ze względów podmiotowych i przedmiotowych. Brak podstaw do wznowienia postępowania z przyczyn podmiotowych lub przedmiotowych skutkuje odmową wznowienia postępowania (art. 149 § 3 k.p.a.). Do tych ostatnich należy zaliczyć kwestie zachowania terminu do wniesienia podania (wniosku) o wznowienie postępowania.

Zgodnie z art. 148 k.p.a. podanie o wznowienie postępowania wnosi się do organu administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania (§ 1); termin do złożenia podania o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji (§ 2).

W sytuacji, gdy po wznowieniu postępowania organ orzekający w sprawie uzna, że z powodu uchybienia warunkom formalnym określonym w art. 148 k.p.a. wszczęcie postępowania w sprawie wznowienia jest niedopuszczalne, powinien wydać decyzję o umorzeniu postępowania wznowieniowego. Jeżeli okoliczność ta (tj. w zakresie uchybienia warunkom formalnym z art. 148 k.p.a.) wyjdzie na jaw dopiero przed organem odwoławczym, skutkuje to uchyleniem zaskarżonej decyzji i umorzeniem postępowania pierwszej instancji w całości.

W rozpoznawanym przypadku z tą ostatnią sytuacją mamy właśnie do czynienia.

Z treści pisma Komendy Miejskiej Policji w K. z dnia [...] listopada 2013 r. i dołączonej do niego uwierzytelnionej kopii skargi A.B. na "bezczynność policji w K." wynika, że o kwestionowanej decyzji z dnia [...] grudnia 2011 r. w sprawie pozwolenia na budowę, skarżąca dowiedziała się najpóźniej w dniu [...] czerwca 2013r. będąc na "Komendzie w K.". Porównanie tej daty z datą złożenia podania (wniosku) o wznowienie postępowania (30 lipca 2013 r.) wskazuje, że podanie o wznowienie postępowania zostało wniesione przez skarżącą po upływie miesiąca, o którym mowa w cytowanym art. 148 k.p.a. Niezachowanie ustawowego terminu do wniesienia podania o wznowienie postępowania, powoduje bezskuteczność tego podania, a tym samym brak możliwości merytorycznej weryfikacji omawianego pozwolenia na budowę. Innymi słowy w konkretnym przypadku organy prowadzące postępowanie wznowieniowe nie są uprawnione do badania, czy przyczyny wznowienia rzeczywiście wystąpiły i jaki miały wpływ na podjęcie kwestionowanej decyzji o pozwoleniu na budowę. Wobec tego nieuprawnione było stwierdzenie organu I instancji zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji w zakresie oddziaływania przedmiotowej inwestycji na sąsiednie nieruchomości, w tym działkę skarżącej. Wadliwość ta - w świetle przytoczonej wyżej argumentacji - nie ma jednak istotnego wpływu na wynik sprawy, tj. umorzenie postępowania wznowieniowego.

Z uwagi na niedopuszczalność wznowienia postępowania, zarówno argumentacja odwołania, jak i pozostałe uwagi i zastrzeżenia zgłoszone w toku postępowania odwoławczego, nie mogą być przedmiotem oceny.

A.B., reprezentowana przez pełnomocnika adwokata G.K. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na wskazaną wyżej decyzję Wojewody z dnia [...] grudnia 2012 ., zarzucając jej naruszenie przepisów postępowania:

- art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., art. 148 k.p.a. przez wadliwe uznanie, że skarżąca dowiedziała się o kwestionowanej decyzji z dnia [...] grudnia 2011r. najpóźniej w dniu 25 czerwca 2013r., oraz błędne wskazanie, że podanie o wznowienie postępowania zostało wniesione przez skarżącą po upływie miesiąca, o którym mowa w art. 148 k.p.a.,

- art. 8, art. 10 § 1 k.p.a. przez przeprowadzenie postępowania w sposób naruszający zasadę wzbudzania zaufania do władzy publicznej, w szczególności przez wyrażenie odmiennego poglądu prawnego, pomimo ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych wyrażanego na tle podobnych stanów faktycznych, niezapewnienie stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania.

W związku z powyższym wniosła o uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji w całości z uwagi na naruszenie przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, oraz niekorzystnej poprzedzającej jej decyzji z uwagi na naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego oraz zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącej kosztów postępowania (w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego) według norm przepisanych.

Podała, że złożyła do Starosty [...] wniosek o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją z dnia [...] grudnia 2011r., nr [...], dotyczącą pozwolenia na przebudowę budynku gospodarczego na warsztat samochodowy na działce nr 539 w I. Wskazała przy tym, że została pominięta w przedmiotowym postępowaniu. Podała, że podczas interwencji okazana została jej decyzja wydana przez Wójta Gminy [...], znak: [...] o warunkach zabudowy, a nie decyzja [...], dotycząca pozwolenia na przebudowę budynku gospodarczego na warsztat samochodowy na działce nr 539 w I. Ponadto z pisma Komendanta Miejskiego Policji w K. z dnia [...] sierpnia 2013r., ([...], [...]), kierowanego do skarżącej, jednoznacznie wynika, że skarżąca została w dniu 26 czerwca 2013r. wprowadzona w błąd, co do właściwego numeru decyzji o pozwoleniu na budowę, w miejsce którego został skarżącej podany numer decyzji o warunkach zabudowy. W tej sytuacji, zdaniem skarżącej należy uznać, że dopiero z pisma z dnia [...] lipca 2011r., [...], skarżąca dowiedziała się, że została wydana decyzja Starosty Powiatu [...] [...], dotycząca pozwolenia na przebudowę budynku gospodarczego na warsztat samochodowy na działce nr 539 w I., w wydaniu której nie brała ona udziału.

Ponadto, jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie sądów administracyjnych powzięcie wiadomości o wydaniu decyzji nie jest pojęciem tożsamym z zawiadomieniem o pełnej treści decyzji, co może nastąpić dopiero po doręczeniu decyzji (tak wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2011 r., II OSK 991/10, LEX nr 1083727, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 grudnia 2012 r., II SA/Rz 768/12, LEX nr 1235546).

Nie zgodziła się z rozstrzygnięciem organu I instancji odmawiającym uchylenia ww. decyzji po wznowieniu postępowania, z uwagi na brak przymiotu strony. Właściciel nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością, na której prowadzona jest działalność gospodarcza wymagająca zezwolenia, jeżeli zarzuca, że działalność ta zagraża jego dobru osobistemu lub majątkowemu, ma bowiem interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a. Osoba fizyczna, będąca właścicielem nieruchomości położonej w sąsiedztwie obiektu, którego funkcjonowanie powoduje uciążliwości dla środowiska, może być stroną w rozumieniu art. 28 w postępowaniu administracyjnym (uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 11 października 1999 r., OPS 11/99, Prok. i Pr. 2000, nr 2, s.38). Przymiot strony postępowania przysługuje niezależnie od tego, czy dany podmiot brał udział w postępowaniu. W konsekwencji ten, kto może wystąpić w charakterze strony w postępowaniu przed organem pierwszej instancji, ale nie brał udziału w tym postępowaniu, może szukać ochrony swego interesu prawnego za pomocą dwu środków - odwołania lub wniosku o wznowienie postępowania. Podkreśliła w tym miejscu istnienie obowiązku organu administracji ustalenia z urzędu, kto ma w danej sprawie interes prawny lub obowiązek (wyrok NSA OZ w Lublinie z 26 czerwca 1998 r., I SA/Lu 684/97, LexisNexis nr 342137). Z powyższego wynika, że nawet w razie wszczęcia postępowania na żądanie strony, organ administracji publicznej jest obowiązany ustalić, czy w postępowaniu tym powinny uczestniczyć inne osoby będące stronami postępowania. Bezspornym w niniejszej sprawie jest to, że skarżąca jest od ponad czterdziestu lat właścicielem sąsiedniej działki z działką nr 539. Ponadto, we wcześniejszych sprawach dotyczących tej działki zawsze pozostawała stroną postępowania.

Przesłanka braku winy strony, oznacza sytuację, gdy nie została ona zawiadomiona o wszczęciu postępowania lub nie została dopuszczona do udziału w istotnych czynnościach albo nie mogła brać udziału z powodów przez nią niezawinionych. Ponadto wznowienie postępowania z tej przyczyny następuje niezależnie od tego, czy brak udziału strony wywarł wpływ na treść decyzji.

Zdaniem skarżącej doszło także do naruszenia zasad ogólnych postępowania, określonych w art. 8, art. 10 § 1, k.p.a.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie z przyczyn podniesionych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Sąd administracyjny sprawuje w zakresie swej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, co wynika z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269, ze zm.). Zakres kontroli wyznacza art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), dalej p.p.s.a., z którego wynika, że Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W myśl art. 145 § 1 p.p.s.a., Sąd zobligowany jest do uchylenia decyzji bądź postanowienia lub stwierdzenia ich nieważności, ewentualnie niezgodności z prawem, gdy dotknięte są one naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania, innym naruszeniem przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, lub zachodzą przyczyny stwierdzenia nieważności decyzji wymienione w art. 156 k.p.a. lub innych przepisach. W myśl art. 151 p.p.s.a Sąd oddala skargę w razie jej nieuwzględnienia.

Mając na względzie przedstawiony zakres kontroli legalności zaskarżonej decyzji Sąd doszedł do przekonania, że skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" p.p.s.a. w zw. z art. 148 k.p.a.

Dla właściwego zrozumienia zasadności rozstrzygnięcia Sądu, podkreślenia wymaga okoliczność, iż przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest wydana w trybie wznowienia postępowania na podstawie art. 105 § 1, art. 138 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 pkt 4 i art. 148 k.p.a. decyzja o uchyleniu w całości decyzji organu I instancji oraz umarzająca postępowanie toczące się przed organem I instancji w sprawie wznowienia postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę.

Określone w art. 145 § 1 k.p.a. przesłanki zastosowania nadzwyczajnego trybu postępowania jakim jest jego wznowienie stanowią katalog zamknięty. Wznowienie postępowania w następstwie zaistnienia którejś z przesłanek wznowienia prowadzi więc do ponownego rozpatrzenia sprawy celem sprawdzenia, czy którakolwiek z wad postępowania nie wpłynęła na treść rozstrzygnięcia. Po przeprowadzeniu przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia i stwierdzeniu wystąpienia pozytywnej przesłanki określonej w art. 145 § 1 k.p.a. organ zobowiązany jest do rozstrzygnięcia istoty sprawy, co wynika wprost z cytowanego wyżej przepisu. Jednak możliwość uruchomienia ponownego, merytorycznego rozpatrzenia sprawy w tym nadzwyczajnym postępowaniu, uwarunkowana jest pozytywnym wynikiem przeprowadzonego uprzednio wstępnego postępowania, dotyczącego ustalenia istnienia przesłanek dopuszczalności wszczęcia wznowieniowego postępowania.

Wznowienie postępowania administracyjnego w oparciu o podstawę opartą na zarzucie niezapewnienia stronie udziału w tym postępowaniu, może nastąpić wyłącznie na wniosek tej strony, która w postępowaniu nie uczestniczyła, złożony w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji (art. 148 § 2 k.p.a.). Zbadanie zachowania terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego jest przy tym bezwzględnym obowiązkiem organu, albowiem wszczęcie postępowania w sprawie wznowienia postępowania na wniosek, pomimo uchybienia przez stronę terminu do złożenia wniosku, stanowiłoby rażące naruszenie prawa jako godzące w zasadę ogólną trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2006 r., II OSK 976/2006, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Należy zauważyć, że ani art. 148 k.p.a. określający termin do wniesienia podania o wznowienie postępowania, ani art. 149 § 3 k.p.a. określający formę odmowy wznowienia postępowania – nie zawierają szczególnych unormowań odnośnie tego, w jaki sposób ma zostać wykazane zachowanie terminu do wniesienia podania o wznowienia postępowania. Okoliczność ta powinna być zatem udowodniona z zachowaniem ogólnych reguł prowadzenia postępowania dowodowego w postępowaniu administracyjnym (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 9 marca 2010r., sygn akt: II SA/Bd 1109/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Organ w tym zakresie ocenia dowody zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów. Organ może za dostateczny dowód uznać nawet oświadczenie strony (por. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 marca 2011r., sygn. akt: II SA/Bk 661/10, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Na stronie wnoszącej podanie o wznowienie postępowania spoczywa obowiązek udowodnienia, kiedy (w jakiej dacie) dowiedziała się o okolicznościach stanowiących podstawę do wznowienia postępowania, tak aby możliwe było ustalenie, że podanie pozostało złożone z zachowaniem terminu jednego miesiąca od tej daty. Jeżeli z treści podania nie można ustalić tej daty, organ na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. winien wezwać do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia podania bez rozpoznania. Dopiero po ustaleniu daty, w której strona dowiedziała się o okolicznościach stanowiących podstawę do wznowienia postępowania, organ winien przedstawić swoje stanowisko co do kwestii zachowania terminu, które to stanowisko powinien poprzeć stosowną argumentacją zawartą w uzasadnieniu rozstrzygnięcia. (por. wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 sierpnia 2008 r., II SA/Ke 325/2008, www.orzeczenia.nsa.gov.pl)

Pojęcie "dowiedzenia się o decyzji" oznacza powzięcie wiadomości o wydaniu decyzji, a zatem nie jest pojęciem tożsamym z zawiadomieniem o pełnej treści decyzji, co z reguły następuje w efekcie jej doręczenia. Jednomiesięczny termin do żądania wznowienia postępowania administracyjnego biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się w jakikolwiek sposób o istnieniu decyzji. Informacja o wydanej decyzji wcale nie musi pochodzić od organu wydającego decyzję, lecz także z innych źródeł, byleby wskazywała na treść rozstrzygnięcia w danej sprawie. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2006 r., II OSK 622/05 , z dnia 6 października 2000 r., I SA 855/99 , z dnia 3 lutego 1998 I SA 769/97.

Zwrot "strona dowiedziała się o decyzji" należy rozumieć, że strona uzyskała informacje pozwalające zidentyfikować decyzję, której jej nie doręczono, w stopniu pozwalającym na sformułowanie żądania wznowienia postępowania. Chodzi więc tu o takie dane, jak nazwa organu, który decyzję wydał oraz sposób rozstrzygnięcia sprawy. Jeśli chodzi o tą ostatnią informację, to nie jest tu konieczne, aby strona dokładnie poznała dokładnie treść rozstrzygnięcia, wystarczy, jeżeli posiadła informację, czego dana decyzja dotyczy. (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 2009 r., II OSK 714/2008, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, że skarżąca pismem z dnia [...] lipca 2013 r. domagała się wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją Starosty Powiatu [...] z dnia [...] grudnia 2011r., nr [...] o pozwoleniu na przebudowę budynku usytuowanego na działce sąsiedniej w stosunku do działki skarżącej powołując jako przyczynę wznowienia fakt, iż nie brała udziału w postępowaniu dotyczącym wydania wspomnianego rozstrzygnięcia, określoną w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.

W ocenie Sądu, zgromadzona w sprawie dokumentacja dowodzi, że kwestia zachowania terminu do złożenia przez skarżącą podania o wznowienie postępowania nie została właściwie wyjaśniona przez organ II instancji. Sąd orzekający w niniejszej sprawie stoi na stanowisku, że organ II instancji w zakresie ustalenia kwestii zachowania terminu do złożenia wniosku o wznowienia postępowania dokonał ustaleń faktycznych sprzecznych ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Nie można podzielić stanowiska organu II instancji, że skarżąca dowiedziała się o decyzji o pozwoleniu na budowę najpóźniej w dniu [...] czerwca 2013 r. "podczas pobytu na Komendzie w K.". Wbrew zapisowi zawartemu w uzasadnieniu decyzji organu II instancji nie wynika to ani z pisma Komendy Miejskiej Policji w K. z dnia [...] listopada 2013 r. ani też z uwierzytelnionej kopii skargi A.B. z dnia [...] sierpnia 2013 r. na bezczynność policji w K. W piśmie z dnia [...] listopada 2013 r. wskazano wprawdzie, że podczas interwencji w dniu [...] czerwca 2013 r. okazano wyżej wymienionej "decyzję [...], znak [...] dotyczącą wydania pozwolenia na przebudowę". W istocie jednak numer podany w tym piśmie jest numerem decyzji o warunkach zabudowy wydanej dla będącej przedmiotem sporu inwestycji. Natomiast z pisma A.B. z dnia [...] sierpnia 2013 r. wynika, że w dniu [...] czerwca 2013 r. na Komendzie Policji w K. dowiedziała się o tym, że "J. B. posiada pozwolenie na budowę". Dalsza treść pisma wskazuje, że w tym dniu otrzymała bliżej nieokreśloną informację. W następstwie jej uzyskania usiłowała uzyskać wgląd w dokumentację w Starostwie, chociaż nie znała numeru. Jak pisze "przez 3 dni chodził na Komendę w K." i prosiła, aby podali jej numer dokumentacji budowlanej i pozwolenia. Po zdobyciu numeru udała się do Starostwa prosząc o wgląd w akta sprawy, gdzie okazało się, że nr dotyczył decyzji o warunkach zabudowy wydanej przez Wójta Gminy w [...] Została ‘"wprowadzona w błąd przez Policję w K. i jeździła do gminy do starostwa". Po interwencji w Starostwie dowiedziała się, że Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na przebudowę spornego budynku dnia [...] grudnia 2011 r. Analiza zawartych w tym piśmie stwierdzeń prowadzi do konkluzji, że z całą pewnością nie wynika z niego, że w dniu 25 czerwca 2013 r. dowiedziała się o decyzji z dnia [...] grudnia 2011r., w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nawet przyjęcie, że dla otwarcia terminu z art. 148 § 2 k.p.a. wystarczy uzyskanie minimum informacji o decyzji, to jednak wykładnia pojęcia "dowiedzenia się o decyzji" nie może sprowadzać się to takiego jego rozumienia, które dowiedzenie się o decyzji utożsamia z tym momentem, kiedy strona dowiaduje się o bliżej nieokreślonej decyzji która albo została wydana albo też nie, a ponadto uzyskuje sprzeczne lub enigmatyczne informacje na ten temat. Nie mogą to zatem być jakiekolwiek czy jakieś informacje, ale infomacje o istnieniu konkretnej decyzji, a ta konkretyzacja może wyrażać się przynajmniej w uzyskaniu informacji o organie, który ją wydał i treści rozstrzgnięciu.

Przyjęcie więc przez organ II instancji, że A.B. dowiedziała się o decyzji o pozwoleniu na przebudowę najpóźniej w dniu 25 czerwca 2013r. narusza zasady procedury administracyjnej, określone w art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., obligujące organ orzekający w sprawie do podjęcia wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli, a nadto do wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego, a więc kompletnego materiału dowodowego. Ponadto dowodzi naruszenia art. 148 § 2 k.p.a.

Rozpoznając sprawę ponownie Wojewoda zobligowany będzie w pierwszej kolejności ustalić, czy skarżąca w terminie, o którym stanowi art. 148 § 2 k.p.a. złożyła podanie o wznowienie postępowania. W tym celu organ zbada, kiedy skarżąca dowiedziała się o wydaniu decyzji o pozwoleniu na przebudowę dokonując ponownej analizy dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz wzywając w tym celu A.B. w trybie art. 64 § 2 k.p.a. do uzupełnienia wniosku o wznowienie postępowanie poprzez wskazanie ww. daty. W zależności od ustaleń w tym zakresie, które winny zostać należycie udokumentowane, organ oceni, czy spełnione zostały przesłanki do wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę z dnia [...] grudnia 2011 r. i wyda w tym przedmiocie stosowne rozstrzygnięcie, albo rozpoznając merytorycznie odwołanie od decyzji organu I instancji albo umarzając postępowanie przed tym organem.

W tych okolicznościach, wobec braku ustalenia kwestii podstawowej dla oceny legalności zaskarżonej decyzji t.j. czy podanie o wznowienie postępowania zostało wniesione z zachowaniem terminów przewidzianych w art. 148 k.p.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. art. 148 k.p.a. p.p.s.a. uchylił decyzję organu II instancji nie ustosunkowując się szczegółowo do wniesionej skargi, gdyż w aktualnym stanie sprawy badanie legalności tej decyzji pod kątem zarzutów skargi byłoby przedwczesne.

O kosztach postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 200 w zw. a art. 205 § 2 p.p.s.a.