• II SA/Wa 450/14 - Postano...
  29.03.2024

II SA/Wa 450/14

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-04-08

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Anna Mierzejewska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. L. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozkazu personalnego oraz rozkazu personalnego S. Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w sprawie ze skargi R. L. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego rozkazu oraz rozkazu z dnia [...] września 2013 r. nr [...] -

Uzasadnienie

R. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozkazu oraz poprzedzającego go rozkazu S. Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] września 2013 r. nr [...]. W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że wykonanie decyzji o zwolnieniu ze służby spowoduje utratę jedynego źródła jego utrzymania. Ponadto wskazał, że zaskarżone rozstrzygnięcie jest wydane z rażącym naruszeniem prawa, co uzasadnia jego uchylenie, jednak nawet w przypadku uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia przez Sąd, istnieje prawdopodobieństwo, iż nie zostanie on przywrócony na równorzędne stanowisko ale zostanie zawieszony w czynnościach służbowych z powodu toczącego się postępowania karnego.

W piśmie z dnia 20 marca 2014 r. organ ustosunkował się do wniosku skarżącego. Wskazał, że w jego ocenie, skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem doktryny wskazany wyżej przepis swoją treścią obejmuje nie tylko zaskarżone do Sądu rozstrzygnięcia organu ale również decyzję I instancji, jak i akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka – Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wyd. Wolters Kluwer, Kantor Wydawniczy Zakamycze 2006, s. 163).

Sąd, rozpoznając powyższy wniosek, opiera swoje rozstrzygnięcie zarówno na ocenie argumentów wskazanych przez skarżącego, jak i na materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. Jednakże uprawdopodobnienie przesłanek przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji, tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2005 r. FZ 59/04, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2006 r. II FZ 452/06).

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, skarżący nie uprawdopodobnił w sposób wystarczający, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oprócz bowiem literalnego wskazania, że praca w Policji stanowi jego podstawowe źródło utrzymania, nie określił swojej sytuacji finansowej, rodzinnej, i nie wynika ona również z akt sprawy. Samo zaś wskazanie, że skarżący utraci środki finansowe, nie może być uznane za podstawę uzasadniającą wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się bowiem, że przez znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki rozumie się taką szkodę, która nie będzie mogła zostać wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia lub nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 sierpnia 2006 r., I OZ 1144/06, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zwolnienie ze służby nie jest czynnością nieodwracalną, ponieważ stosownie do art. 42 ust 1 i 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 287, poz. 1687 ze zm.) uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne (por. postanowienie NSA z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn.. akt I OZ 919/12, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl.).

Odnosząc się natomiast do stwierdzenia skarżącego, że w przypadku uchylenia przez Sąd zaskarżonego rozstrzygnięcia istnieje prawdopodobieństwo, że nie zostanie on przywrócony na równorzędne stanowisko ale zostanie zawieszony w czynnościach służbowych z powodu toczącego się postępowania karnego, należy wskazać, że powyższe okoliczności nie stanowią bezpośrednich skutków wykonania zaskarżonego rozkazu ale ewentualnego dalszego postepowania sądowoadministracyjnego i administracyjnego, dlatego nie mogą być poddane ocenie w niniejszym postepowaniu.

Z kolei zarzuty dotyczące legalności zaskarżonych rozkazów, które w ocenie skarżącego spowodują ich uchylenie, Sąd podda ocenie w trakcie rozpoznawania skargi, gdyż wchodzenie w meritum sprawy na etapie badania zasadności wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonych rozkazów mijałoby się z celem tej instytucji.

Konkludując, instytucja ochrony tymczasowej została obwarowana określonymi przesłankami, które osoba ubiegająca się o nią powinna wykazać. Skoro więc przepis art. 61 § 3 cytowanej ustawy zobowiązuje wnioskodawcę do uprawdopodobnienia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, to skarżący powinien w sposób logiczny i ciągły te okoliczności wskazać. Zatem, niewskazanie tych okoliczności nie może skutkować uwzględnieniem wniosku.

Z uwagi na powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...