• III SA/Wr 115/14 - Wyrok ...
  29.03.2024

III SA/Wr 115/14

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-04-01

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Anna Moskała /przewodniczący/
Maciej Guziński
Marcin Miemiec /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sędziowie Sędzia WSA Anna Moskała, Sędzia WSA Maciej Guziński, Marcin Miemiec (sprawozdawca), , Protokolant Zastępca Kierownika Sekretariatu Wydziału III Halina Rosłan, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi Gminy S. S. na decyzję Zarządu Województwa D. z dnia [...] grudnia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty środków przypadających do zwrotu z tytułu dofinansowania projektu I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Zarządu Województwa D. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych kosztów postępowania; III. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia prawomocności wyroku.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Zarząd Województwa D. (dalej także: Instytucja Zarządzająca lub IZ) jako Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym dla Województwa D. na lata 2007 – 2013, po rozpatrzeniu wniosku Gminy S. (dalej także: gmina, beneficjent) o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] grudnia 2013 r. określającą kwotę środków przypadających do zwrotu dla projektu pt. "[...]" w kwocie 364.376,77 zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że w naborze [...], na podstawie złożonego wniosku przyznano gminie dofinansowanie projektu w łącznej wysokości 9.956.059,80 zł, stanowiące nie więcej niż 78,99 % kwoty całkowitych wydatków kwalifikowanych na zrealizowanie we wniosku inwestycji o wartości 12.604.202,80 zł. Następnie zmieniano tę kwotę, aż do osiągnięcia kwoty dofinansowania nieprzekraczającej 8.248.746,38 zł, stanowiącej nie więcej niż 78,99 % kwoty całkowitych wydatków kwalifikowanych projektu, wynoszących 10.442.772,98 zł.

Po zgłoszeniu przez gminę zakończenia realizacji projektu, podczas przeprowadzanej kontroli stwierdzono naruszenie procedury przetargowej. Zamówienie publiczne przeprowadzono w trybie przetargu nieograniczonego. Ogłoszenie o zamówieniu, zgodnie z art. 11 i 12 ustawy PZP, opublikowano w Biuletynie Zamówień Publicznych, na stronie internetowej gminy i na tablicy ogłoszeń w siedzibie gminy. Według organu, procedurę przeprowadzono z naruszeniem prawa zamówień publicznych. Zgodnie z zawartą umową o dofinansowanie spowodowało to nałożenie korekty finansowej. W ogłoszeniu o zamówieniu zażądano bowiem od wykonawców odbycia wizji lokalnej na terenie przyszłej realizacji projektu, a także potwierdzenia w siedzibie zamawiającej gminy spełnienia tego warunku. W Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) gmina zażądała złożenia oświadczenia o odbyciu tych oględzin. Postanowiono, że wykonawca powinien przewidzieć wszystkie okoliczności mogące wpłynąć na cenę zamówienia i w związku z tym zalecono, aby wykonawca szczegółowo sprawdził w terenie warunki wykonania przedmiotu zamówienia. W załączniku nr 1 do SIWZ Formularz ofertowy wykonawcy, w części: Oświadczenia dotyczące postanowień specyfikacji istotnych warunków zamówienia, w pkt. 1 gmina zamieściła treść oświadczenia potwierdzającego przez wykonawców zapoznanie się z miejscem realizacji zamówienia i ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia.

Organ stwierdził, że w ramach tego postępowania nie złożono zapytań do SIWZ co do konieczności zapoznania się z terenem planowanej inwestycji oraz nie wniesiono protestów.

Gmina oceniając udział w postępowaniu zweryfikowała spełnienie wymogu przeprowadzenia wizji lokalnej. Potwierdza to Druk ZP-17 Informacja o spełnianiu przez wykonawców warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego. Z informacji tej wynika, które warunki gmina poddała ocenie i z jakim skutkiem. Oferta nr 1, złożona przez Przedsiębiorstwo "A" s.j. z siedzibą w B., [...], nie spełniła warunku złożenia oświadczenia potwierdzającego dokonanie wizji lokalnej. Z protokołu postępowania o udzielenie zamówienia wynika, że z postępowania nie wykluczono żadnego wykonawcy. Powołując się jednak na art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy PZP, gmina odrzuciła ofertę nr 1 firmy "A" s.j., uzasadniając to następująco: "(...) Wyżej wymieniony oferent nie złożył w swojej ofercie potwierdzonego przez zamawiającego dokumentu potwierdzającego dokonanie wizji lokalnej mającej na celu zapoznanie się z miejscem i warunkami realizacji robót".

Według oceny organu gmina żądała od wykonawców dokumentów, które nie były niezbędne do przeprowadzenia postępowania. Naruszyła więc art. 25 ust. 1 ustawy PZP w zw. z § 1 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2009 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane (Dz.U. Nr 226, poz.1817). Biorąc to pod uwagę , kontrolujący stwierdzili naruszenie § 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 oraz § 12 ust. 1 umowy o dofinansowanie poprzez naruszenie art. 25 ust. 1 ustawy PZP (żądanie od wykonawców oświadczenia, które nie jest niezbędne do przeprowadzenia postępowania). Z uwagi na brak możliwości obliczenia rozmiaru szkody wywołanej tym naruszeniem, dla ustalenia wysokości korekty finansowej zastosowano metodę wskaźnikową. Na podstawie uchwały nr [...]Zarządu Województwa D. z dnia [...] maja 2011 r. w sprawie przyjęcia dokumentu "Wymierzanie korekt finansowych za naruszenie prawa zamówień publicznych związane z realizacją projektów współfinansowanych ze środków funduszy UE" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa D. na lata 2007-2013 ze zmianami (Tabela 1 poz. 16) oraz na podstawie uchwały nr [...] Zarządu Województwa D. z dnia [...] kwietnia 2011 r. w sprawie ustalenia i nałożenia korekty finansowej w projektach realizowanych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa D. na lata 2007-2013, z uwagi na określenie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję, w Informacji pokontrolnej została nałożona korekta finansowa w wysokości 5% faktycznych wydatków kwalifikowanych poniesionych na podstawie zawartej umowy o dofinansowanie.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu gmina reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika zarzuciła naruszenie:

1) art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień publicznych z dnia 29.01.2004 r. (Dz.U. 2010 Nr 113, poz. 759 z późn. zm., dalej Pzp), poprzez jego błędną wykładnie i stwierdzenie, że Beneficjent w prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego naruszył ten przepis;

2) art. 7 ust. 1 Pzp poprzez jego błędną wykładnie i stwierdzenie, że Beneficjent w prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego naruszył ten przepis;

3) art. 25 ust. 1 Pzp poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, iż Beneficjent w toku prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego naruszył ten przepis;

4) art. 29 ust. 1 Pzp poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, iż Beneficjent w toku prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego naruszył ten przepis;

5) art. 22 ust. 2 Pzp poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, iż Beneficjent w toku prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego naruszył ten przepis;

6) art. 98 ust. 2 oraz art. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady WE nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, str. 25, dalej: "rozporządzenie 1083/2006"), poprzez ich: niewłaściwe zastosowanie, a w rezultacie nie wykazanie, iż w projekcie doszło do nieprawidłowości w rozumieniu art. 2 pkt 7 rozporządzenia 1083/2006 oraz że wystąpiły przesłanki do nałożenia korekty, o których mowa w art. 98 ust. 2 rozporządzenia 1083/2006;

7) art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p. poprzez przyjęcie, iż Beneficjent wykorzystał środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich z naruszeniem art. 184 u.f.p., skutkujących obowiązkiem ich zwrotu,

8) art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) poprzez wydanie decyzji niezwiązanej oceną prawną Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wyrażoną w pierwotnie wydanym wyroku (sygn. akt III SA/Wr 128/13), w tym nie uwzględniała wskazań Sądu co do dalszego postępowania;

9) przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. w szczególności art. art. 6, art. 7, art. 10 § 1, art. 11, art. 75 § 1 i 77 §1 i 107 § 3 k.p.a., poprzez naruszenie zasady praworządności, zaniechanie podjęcia kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy z pominięciem słusznego interesu strony postępowania i interesu publicznego, jak również niewyczerpujące zebranie materiału dowodowego i zupełnie dowolne ustalenie, które nie pozwalało na dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz załatwienie sprawy, a w szczególności:

- brak ustalenia w zakresie szkody potencjalnej i błędne uznanie bez przeprowadzenia jakiegokolwiek postępowania wyjaśniającego w tym przedmiocie, że w omawianej sprawie mamy do czynienia z ryzykiem zaistnienia potencjalnej szkody w budżecie ogólnym Unii Europejskiej,

- brak dokonania ustalenia w zakresie charakteru i wagi naruszenia, posługując się wyłącznie zryczałtowanym wskaźnikiem z "Taryfikatora".

Gmina wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz uchylenie poprzedzającej ją decyzji Zarządu Województwa D. z dnia [...] października 2012 r.

Pełnomocnik skarżącej w obszernym wywodzie uzasadnił stawiane zarzuty. Na rozprawie podniósł dodatkowo, że podjęta przez NSA uchwała wyraźnie wskazuje, że organ powinien był w rozpatrywanej sprawie działać dwuetapowo. Pierwszym rozstrzygnięciem powinien dokonać ustaleń w zakresie naruszenia przepisów, a dopiero w drugim określić ewentualną kwotę do zwrotu.

W odpowiedzi na skargę instytucja zarządzającą podtrzymała dotychczasowe stanowisko wnosząc o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Artykuł 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) stanowi, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy).

Kryterium legalności przyjęte w art. 1 ustawy ustrojowej umożliwia sądowi wyeliminowanie z obrotu prawnego zarówno aktów uchybiających prawu materialnemu - jeżeli naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit.a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej także dalej p.p.s.a.), rozstrzygnięć dotkniętych wadą warunkującą wznowienie postępowania administracyjnego (lit. b), a także wydanych bez zachowania reguł postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c). O ile zachodzą przyczyny nieważności określone w art. 156 § 1 k.p.a. lub w innych przepisach, sąd zobligowany jest do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji lub postanowienia (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Zgodnie z art. 3 § 3 p.p.s.a. "sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądowa kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach" Kontroli tych sądów podlegają więc rozstrzygnięcia podejmowane w sprawach objętych programami operacyjnym, przy czym ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz.U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712, dalej: u.z.p.p.r.) nie reguluje zasad i trybu postępowania w sprawie zwrotu uzyskanego przez beneficjenta dofinansowania. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 15 i 15a u.z.p.p.r. do zadań instytucji zarządzającej należy natomiast między innymi odzyskiwanie kwot podlegających zwrotowi, wydawanie decyzji o zwrocie środków przekazanych na realizację programów, projektów lub zadań, o której mowa w przepisach o finansach publicznych oraz ustalenie i nakładanie korekt finansowych, o których mowa w art. 98 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 ( Dz.U. UE. L. Nr 210, poz. 25 ze zm.; dalej: rozporządzenie 1083).

W rozpatrywanej sprawie toczyło się już postępowanie sądowo- administracyjne zakończone prawomocnym wyrokiem z dnia 8 maja 2013 r. (sygn. akt III SA/Wr 128/13), którym Sąd uchylił zaskarżoną decyzję z dnia [...] grudnia 2012 r. Dla prawidłowej weryfikacji legalności zaskarżonej decyzji, w wypadku ponownego rozpoznawania sprawy przez sąd administracyjny, istotne znaczenia ma przepis art. 153 p.p.s.a., według którego ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze wskazane kryteria oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Badając legalność zaskarżonego aktu Sąd w wyroku z dnia 8 maja 2013 r. przyjął, że zwrot dotacji przyznanej na podstawie umowy o dofinansowanie zawartej dnia [...] listopada 2009 r., a wypłaconej w częściach w marcu, w czerwcu oraz sierpniu 2010 r., powinien być rozstrzygany na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 885 ze zm., zwaną dalej u.f.p.). Artykuł 67 u.f.p. przyjmuje, że decyzja w przedmiocie zwrotu środków jest wydawana w trybie przepisów k.p.a.

Ocena legalności postępowania organów publicznych powinna także udzielić odpowiedzi na pytanie, czy w kontekście unormowań zawartych art. 26 ust. 1 pkt 15 i art. 26 ust. 1 pkt 15a u.z.p.p.r. organy prowadzące postępowanie mogły w jednej decyzji ustalić i nałożyć na stronę korektę finansową, o której mowa w art. 98 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i jednocześnie orzec – zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych – o zwrocie środków przekazanych na realizację programów, projektów lub zadań.

W kwestii ustalania i nakładania korekt finansowych art. 26 ust. 1 pkt 15a u.z.p.p.r. odesłał wprost do art. 98 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006. W kwestii odzyskiwania kwot podlegających zwrotowi i wydawania decyzji o zwrocie środków przekazanych na realizację programów, projektów lub zadań wskazano natomiast ogólnie na przepisy o finansach publicznych (art. 26 ust. 1 pkt 15 ustawy). Oznacza to odesłanie do art. 207 u.f.p. Biorąc pod uwagę różnice między art. 26 ust. 1 pkt 15 i art. 26 ust. 1 pkt 15a u.z.p.p.r., Sąd podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zajęte w wyroku z dnia 18 stycznia 2013 r. (III GSK 1777/12), według którego korekta powinna być ustalana na podstawie odrębnej decyzji administracyjnej, poprzedzonej przeprowadzonym postępowaniem administracyjnym.

Skoro art. 26 ust. 1 pkt 15a u.z.p.p.r. stanowi o ustalaniu i nakładaniu korekt finansowych, a art. 207 u.f.p. o orzekaniu w drodze wydania decyzji o zwrocie, należy przyjąć, że korekta finansowa i zwrot środków, w sensie ekonomicznym sprowadzające się wprawdzie do pomniejszenia środków, jakimi dysponuje lub mógłby dysponować beneficjent, to jednak stanowią one dwie odrębne od instytucje. Organy administracji publicznej powinny więc wydać osobne decyzje:

- o ustaleniu i nałożeniu obowiązku korekty finansowej (art. 26 ust. 1 pkt 15a u.z.p.p.r. w zw. z art. 98 Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r.)

- o zwrocie środków przekazanych na realizację programów, projektów lub zadań (art. 26 ust. 1 pkt 15 u.z.p.p.r. w zw. z art. 207 u.f.p.).

Regulacja zawarta w art. 26 ust. 1 pkt 15 u.z.p.p.r. stanowi normę kompetencyjną skorelowaną pierwotnie z art. 211 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.), a po wejściu w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych – z jej art. 207.

Według art. 207 ust. 1 u.f.p., gdy środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich są:

2) wykorzystane z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184,

- podlegają zwrotowi przez beneficjenta wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 9.

Jednocześnie art. 207 ust. 8 u.f.p. stanowi, że w przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w ust.1, instytucja, która podpisała umowę z beneficjentem, wzywa go do:

1) zwrotu środków lub

2) do wyrażenia zgody na pomniejszenie kolejnych płatności, o którym mowa w ust. 2, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

W art. 207 ust. 9 u.f.p. przewidziano, że po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 8, organ pełniący funkcję instytucji zarządzającej lub instytucji pośredniczącej wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki, oraz sposób zwrotu środków.

Wykorzystanie środków niezgodnie z przeznaczeniem następuje przez zapłatę za zrealizowane zadania inne niż te, na które środki przyznano. Chodzi o sfinansowane zadania będące poza zakresem rzeczowym projektu, na który środki zostały przekazane, wydatki niezwiązane bezpośrednio z realizacją projektu, nieprzyczyniające się do osiągnięcia celu określonego w umowie o dofinansowanie, które nie mogą zostać uznane za kwalifikowalne. Przeznaczenie oznacza określenie z góry celu, któremu ma służyć dana rzecz, przekazanie dla kogoś, na czyjś użytek, zastosowanie. Naruszenie procedur przy wykorzystaniu środków dotyczy przede wszystkim procedur wskazanych w umowie o dofinansowanie projektu, zawieranej na podstawie art. 206 u.f.p., w szczególności w zakresie zamówień publicznych.

Odrębną kwestią jest natomiast ustalanie i nałożenie korekt finansowych na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 15a u.z.p.p.r. Przyjęcie innego stanowiska oznaczałoby, że wprowadzenie do art. 26 u.z.p.p.r. punktu 15a było zbędne. Ustawa ta nie wskazuje trybu, w jakim ma być zrealizowane zadanie instytucji zarządzającej opisane w punkcie 15a, w szczególności zaś co do formy. Należy jednak przyjąć, że użycie zwrotu "nakładanie korekt finansowych" wskazuje na kompetencje o charakterze władczym do jednostronnego działania wobec beneficjenta.

Materialnoprawną podstawą do ustalania i nakładania korekt finansowych jest art. 98 rozporządzenia 98 Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r., do którego odsyła wprost art. 26 ust. 1 pkt. 15a u.z.p.p.r. Stosownie zaś do dyspozycji art. 98 ust. 2 rozporządzenia nr 1083/2006, państwo członkowskie dokonuje korekt finansowych wymaganych w związku z pojedynczymi lub systemowymi nieprawidłowościami stwierdzonymi w operacjach lub programach operacyjnych. Korekty takie polegają na anulowaniu całości lub części wkładu publicznego w ramach programu operacyjnego. Państwo członkowskie bierze pod uwagę charakter i wagę nieprawidłowości oraz straty finansowe poniesione przez fundusze. Według tej regulacji kompetencje do dokonywania korekt finansowych mają charakter władczy. Użyto w nim bowiem zwrotu "dokonuje korekt finansowych" w przypadku nieprawidłowości stwierdzonych w operacjach lub programach operacyjnych.

W świetle tych uwag należy przyjąć, że w sprawie ustalenia i nałożenia na gminę korekty finansowej powinna być wydana odrębna decyzja administracyjna w rozumieniu art. 107 § 1 k.p.a., skoro organowi przysługiwały uprawnienia do władczego rozstrzygnięcia na podstawie prawa powszechnie obowiązującego.

Sąd stwierdza ponadto, że organ rozpatrując ponownie sprawę nie uwzględnił zaleceń Sądu zawartych w wyroku z dnia 8 maja 2013 r. (sygn. akt III SA/Wr 128/13). Organ poprzestał ponownie na wskazaniu nieprawidłowości polegającej na żądaniu przez gminę od wykonawców dokumentów i czynności, które nie były niezbędne do przeprowadzenia postępowania. Według organu było to naruszenie art. 25 ust. 1 ustawy PZP w zw. z § 1 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2009 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane (Dz.U. Nr 226, poz.1817) oraz § 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 oraz § 12 ust. 1 umowy o dofinansowanie poprzez naruszenie art. 25 ust. 1 ustawy PZP (żądanie od wykonawców oświadczenia, które nie jest niezbędne do przeprowadzenia postępowania).

Organ nie zbadał natomiast merytorycznych kwestii, które wskazał Sąd w powołanym wyroku. Chodzi w szczególności o uwzględnienie w uzasadnieniu decyzji: kwestii osiągnięcia rezultatu projektu i wydatkowania środków zgodnie z umową, niewystąpienie straty w znaczeniu finansowym, powołanie się nie tylko na "Taryfikator korekt finansowych", specyfiki terenu, na którym był realizowany projekt oraz niekwestionowania przez uczestników postępowania w wymogu oględzin tego terenu. Sąd stwierdził, że uzasadnienie decyzji powinno być wyrazem prawidłowego przeprowadzenia przez organ procesu dowodowego, jak również oceniającego w zakresie niezbędnym dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 107 § 1 i 3 k. p. a). Sąd podkreślił, że zadaniem uzasadnienia decyzji jest wyjaśnienie rozstrzygnięcia, stanowiącego dyspozytywną jej część. W przepisach k.p.a. ustawodawca powiązał obowiązek uzasadniania podjętego aktu z zasadą przekonywania (art. 11) oraz zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do władzy publicznej (art. 8). Organ orzekający powinien więc uwzględnić te wymogi tym bardziej w sytuacji, gdy decyzja dotyczy nałożenia korekty finansowej (traktowanej jak zaległość podatkowa).

Organ w ponownym postępowaniu powinien uwzględnić zalecenia wskazane w niniejszym wyroku, a także wskazane w powołanym wyroku z dnia 8 maja 2013 r.

Wskazane nieprawidłowości powodują konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania na podstawie art. 30c ust. 3 pkt 1 z.p.p.r. W punkcie drugim wyroku orzeczono na podstawie art. 200 oraz art. 205 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 30e z.p.p.r.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...