II SA/Ol 234/14

Uzasadnienie

Decyzją dnia 4 grudnia 2013 r. Wójt L. przyznał P.S. dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika – A.M. za okres 28 miesięcy i 6 dni prowadzenia nauki zawodu, (w terminie od 25 kwietnia 2011 r. do 31 sierpnia 2013 r.,) w wysokości 6.330,04 zł.

Organ podał w uzasadnieniu, że pracodawca spełnił wymogi określone w art. 70b ust. 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) przedłożył bowiem świadectwo ukończenia technikum uzupełniającego z dnia 25 kwietnia 2008 r. w zawodzie technik usług fryzjerskich, w którym pracuje od 1 kwietnia 2006 r., kopię umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego z młodocianym pracownikiem zawartą na okres 36 miesięcy (od 1 września 2010 r. do 31 sierpnia 2013 r.) i zaświadczenie potwierdzające zdanie egzaminu przez młodocianego pracownika. Wójt zaznaczył, że w dniu przyjęcia młodocianego pracownika wnioskodawca nie posiadał trzyletniego stażu pracy nabytego po uzyskaniu tytułu zawodowego, gdyż uzyskał go dopiero w dniu 25 kwietnia 2011 r. Podkreślił, że stosownie do § 10 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 244, poz. 1626) instruktorzy praktycznej nauki zawodu niemający tytułu mistrza w zawodzie, powinni posiadać przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny, o których mowa w ust. 4, oraz świadectwo ukończenia technikum, technikum uzupełniającego lub szkoły równorzędnej albo świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej lub policealnej i tytuł zawodowy w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać.

Przedłożone dokumenty potwierdzały, że wnioskodawca pracował w zawodzie fryzjera od 1 kwietnia 2006 r. Jednak, zdaniem organu, charakter ukończonej szkoły (technikum uzupełniające) powodował, że pracodawca nie mógł nabyć stażu pracy wcześniej niż po uzyskaniu tytułu zawodowego, to jest po ukończeniu tej szkoły.

W związku z powyższym uznał, że wymagany trzyletni staż pracy w zawodzie wnioskodawca nabył w trakcie kształcenia młodocianego pracownika w dniu 25 kwietnia 2011 r. Powyższe spowodowało, że stosownie do art. 70b ust. 2 pkt 1 ustawy o systemie oświaty, wysokość kwoty dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika wyniosła 6.330,04 zł. W sytuacji bowiem gdy pracodawca uzyskał wymagane kwalifikacje instruktora praktycznej nauki zawodu dopiero po zawarciu umowy o pracę z młodocianym dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika zostało przyznane od uzyskania kwalifikacji przez pracodawcę do czasu ukończenia kształcenia młodocianego pracownika. Okolicznością niesporną jest, że nauka zawodu u wnioskodawcy obejmowała cały okres kształcenia i zakończyła się zdaniem przez uczennicę egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie fryzjer (egzamin czeladniczy złożony w dniu 3 października 2013 r. przed Komisją Egzaminacyjną W. Izby Rzemiosła i Przedsiębiorczości w O.).

W złożonym odwołaniu P.S. stwierdził, że z przedłożonych przez niego dokumentów wynikało, iż podpisując z uczennicą umowę o naukę zawodu w dniu 31 sierpnia 2010 r., spełniał wszystkie wymogi zawarte w § 10 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie praktycznej nauki zawodu. Posiadał bowiem świadectwo ukończenia technikum uzupełniającego dla dorosłych z dnia 25 kwietnia 2008 r., zaświadczenie o ukończeniu kursu pedagogicznego dla instruktorów praktycznej nauki zawodu z dnia 30 czerwca 2009 r., a po uzyskaniu tytułu czeladnika w okresie 1 kwietnia 2006 r. do 9 maja 2010 r. podjął pracę i uzyskał staż pracy 49 miesięcy i 9 dni. Odwołujący się zauważył, że powołany wyżej przepis nie precyzuje, że trzyletni staż pracy w zawodzie powinien odbyć się po uzyskaniu tytułu zawodowego. Wobec tego, spełniał w dniu podpisania umowy z młodocianym pracownikiem warunki wskazane w rozporządzeniu.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w E. decyzją dnia 8 stycznia 2014 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, że stan faktyczny sprawy został prawidłowo ustalony i nie został zakwestionowany przez odwołującego się, który nie zgodził się tylko z dokonaną przez organ pierwszej instancji wykładnią zastosowanych przepisów prawa. Kolegium przyznało, że w sprawie została spełniona jedna z przesłanek uzyskania dofinansowania, gdyż odwołujący się przedstawił zaświadczenie W. Izby Rzemiosła i Przedsiębiorczości w O. z dnia 3 października 2013 r. o zdaniu przez uczennicę egzaminu czeladniczego i uzyskaniu świadectwa czeladniczego. Odnośnie zaś spełnienia przesłanki posiadania od dnia 25 kwietnia 2011 r. przez wnioskodawcę kwalifikacji wymaganych do prowadzenia przygotowania zawodowego Kolegium podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wywiódł z § 10 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia w sprawie praktycznej nauki zawodu, że odwołujący się, jako instruktor praktycznej nauki zawodu niemający tytułu mistrza w zawodzie, powinien posiadać nie tylko przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny, o których mowa w ust. 4, ale także m.in. świadectwo ukończenia technikum, technikum uzupełniającego lub szkoły równorzędnej albo świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej lub policealnej i tytuł zawodowy w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie pokrewnym do tego zawodu oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać. Odwołujący się w dniu 30 czerwca 2009 r. ukończył kurs pedagogiczny dla instruktorów praktycznej nauki zawodu, a w dniu 25 kwietnia 2008 r. ukończył Technikum Uzupełniające "[...]" w zawodzie technik usług fryzjerskich. W dacie zawarcia umowy o pracę z młodocianym pracownikiem w celu przygotowania zawodowego (to jest w dniu 31 sierpnia 2010 r.) spełniał więc wymóg posiadania ukończonego kursu pedagogicznego dla instruktorów praktycznej nauki zawodu, lecz dopiero w trakcie trwania umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego uczennicy ukończył technikum uzupełniające. Powołując się na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt I OSK 1140/10 i z dnia 31 maja 2012 r., sygn. akt I OSK 357/12, Kolegium stwierdziło, że można uznać za spełniony wymóg posiadania co najmniej trzyletniego stażu pracy w zawodzie w trakcie trwania procesu kształcenia młodocianego pracownika, jeśli jest on spełniony na dzień złożenia wniosku o dofinansowanie kosztów kształcenia. W konsekwencji powyższego Kolegium uznało, że skoro odwołujący się uzyskał pełne kwalifikacje wymagane do nauki zawodu w czasie trwania umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, to dopiero od tego dnia mógł otrzymać dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika. Organ odwoławczy zaznaczył, że prawidłowo wyliczono kwotę dofinansowania za powyższy okres.

W złożonej skardze P.S. zarzucił, że organy obu instancji dokonały błędnej interpretacji art. 70b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o systemie oświaty, w konsekwencji czego nieprawidłowo obniżono mu przyznaną kwotę dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika. Skarżący podniósł, że nie wskazano podstawy prawnej, z której wynikałoby, że okres trzyletniego stażu pracy należy liczyć dopiero od ukończenia przez niego technikum uzupełniającego, skoro przepisy rozporządzenia nie wskazują momentu, od którego należy uznać trzyletni staż pracy w zawodzie. Ponadto zauważył, że

w zaskarżonej decyzji błędnie podano dzień 25 kwietnia 2011 r. jako datę ukończenia przez niego technikum uzupełniającego, podczas gdy miało to miejsce 25 kwietnia 2008 r.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w E. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując zajęte w sprawie stanowisko. Kolegium stwierdziło, że wskazana w skardze pomyłka nie wpływa na prawidłowość ustalenia stanu faktycznego sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.

Skarga nie jest zasadna.

Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję organu pierwszej instancji, którą przyznano skarżącemu dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika - za okres 28 miesięcy i 6 dni prowadzenia nauki zawodu, w wysokości 6.330,04 zł. Stwierdzono bowiem, że skarżący tylko przez ten okres spełniał łącznie wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie przedmiotowego dofinansowania.

Podstawę materialno-prawną zaskarżonego rozstrzygnięcia stanowił art. 70b ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572

z późn. zm.), zgodnie z którym pracodawcom, którzy zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, przysługuje dofinansowanie kosztów kształcenia, jeżeli:

1) pracodawca lub osoba prowadząca zakład w imieniu pracodawcy albo osoba zatrudniona u pracodawcy posiada kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych określone w przepisach w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania;

2) młodociany pracownik ukończył naukę zawodu lub przyuczenie do wykonywania określonej pracy i zdał egzamin, zgodnie z przepisami, o których mowa w pkt 1.

Skarżący zawarł w z A.M. umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego na okres 36 miesięcy - od 1 września 2010 r. do 31 sierpnia 2013 r. Uczennica ukończyła naukę i w dniu 3 października 2013 r. zdała z wynikiem pozytywnym egzamin czeladniczy przed Komisją Egzaminacyjną "[...]" Izby Rzemiosła i Przedsiębiorczości w O. Bezspornie więc spełnione zostały wymogi określone w pkt. 2 art. 70b ust. 1 ustawy o systemie oświaty.

Kwalifikacje wymagane od osób prowadzących praktyczną naukę zawodu

i przysługujące im uprawnienia zostały określone w przepisach rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. nr 244, poz. 1626). Zgodnie z § 10 ust. 2 pkt 2 tego rozporządzenia zajęcia praktyczne realizowane u pracodawców mogą prowadzić pracodawcy lub wyznaczeni przez nich pracownicy, dla których praca dydaktyczna i wychowawcza z uczniami lub młodocianymi nie stanowi podstawowego zajęcia lub jest wykonywana w tygodniowym wymiarze godzin niższym niż przewidziany dla nauczycieli, w ramach obowiązującego ich tygodniowego czasu pracy, zwani dalej "instruktorami praktycznej nauki zawodu". Stosownie do ust. 4

§ 10 instruktorzy ci powinni posiadać co najmniej tytuł mistrza w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, którego będą nauczać,

i przygotowanie pedagogiczne wymagane od nauczycieli lub ukończony właściwy kurs pedagogiczny. W przypadku gdy instruktor nie ma tytułu mistrza w zawodzie, w myśl § 10 ust. 5 pkt 1 powołanego rozporządzenia powinien posiadać przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny, o których mowa w ust. 4, oraz świadectwo ukończenia technikum, technikum uzupełniającego lub szkoły równorzędnej albo świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej lub policealnej

i tytuł zawodowy w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać.

Skarżący ukończył kurs pedagogiczny dla instruktorów praktycznej nauki zawodu, co zostało potwierdzone zaświadczeniem "[...]" z dnia 30 czerwca 2009 r. oraz ukończył w dniu 25 kwietnia 2008 r. Technikum Uzupełniające dla Dorosłych "[...]".

Kwestią sporną jest data spełnienia przez skarżącego warunku posiadania trzyletniego okresu stażu pracy i w konsekwencji wysokość należnego dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że pracodawca może zawrzeć z młodocianym umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego co do zasady tylko wówczas, gdy jest w stanie zagwarantować jej właściwą realizację. Gwarancję taką dają instruktorzy, którzy zgodnie § 10 ust. 4 powoływanego rozporządzenia powinni posiadać między innymi co najmniej tytuł mistrza w zawodzie, którego będą nauczać i przygotowanie pedagogiczne wymagane od nauczycieli, określone w odrębnych przepisach, lub ukończony kurs pedagogiczny, organizowany na podstawie odrębnych przepisów. Wymogi posiadania kwalifikacji merytorycznych (odpowiedni tytuł zawodowy) i kwalifikacji pedagogicznych powinny być w przypadku instruktora praktycznej nauki zawodu spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że pracodawca może zawrzeć z młodocianym umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, gdy jest w stanie zagwarantować, że przygotowanie do zawodu prowadzone będzie przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje. Celem całego systemu kształcenia zawodowego młodocianych jest zapewnienie im takich warunków, które pozwalają na zgłębienie praktyki danego zawodu pod okiem doświadczonego instruktora, spełniającego określone warunki w wyżej wskazanych przepisach. Wobec tego ubiegając się o przyznanie dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego, niezależnie od przesłanki określonej w art. 70b ust. 1 pkt 2 ustawy

o systemie oświaty, pracodawca winien wykazać nie tyle posiadanie wymaganych kwalifikacji w chwili złożenia wniosku, ile zaistnienie przesłanki "prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje". Przesłanka jest spełniona tylko wtedy, gdy w okresie przygotowania zawodowego osoba prowadząca posiadała wymagane kwalifikacje, w tym trzyletni okres stażu pracy.

W stanie faktycznym sprawy prawidłowo organy obu instancji oceniły, że dopiero od dnia ukończenia przez skarżącego technikum uzupełniającego można było liczyć okres jego stażu pracy, o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz.U. z 2002 r. nr 112, poz. 979 z późn. zm.) dowodami kwalifikacji zawodowych rzemieślnika są: dyplom lub świadectwo ukończenia wyższej lub ponadgimnazjalnej szkoły o profilu technicznym bądź artystycznym w zawodzie (kierunku) odpowiadającym dziedzinie wykonywanego rzemiosła (pkt 1), dyplom mistrza w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła (pkt 2), świadectwo czeladnicze albo tytuł robotnika wykwalifikowanego w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła (pkt 3), zaświadczenie potwierdzające posiadanie wybranych kwalifikacji zawodowych w zakresie zawodu odpowiadającego danemu rodzajowi rzemiosła (pkt 4). Skoro więc skarżący uzyskał kwalifikacje rzemieślnicze w zawodzie fryzjer z dniem ukończenia Technikum Uzupełniającego dla Dorosłych "[...]", to dopiero od tego dnia można uznać, że był on osobą posiadającą pełne kwalifikacje do kształcenia ucznia w zawodzie fryzjer. W konsekwencji powyższego tylko za okres przygotowania zawodowego trwającego od dnia 25 kwietnia 2011 r. do dnia zakończenia nauki przez uczennicę przysługuje skarżącemu dofinansowanie kosztów kształcenia. Wyłącznie bowiem przez ten okres przygotowanie zawodowe było prowadzone przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego i procesowego. Przyznać należy, że błędnie podano

w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (str. 5), że skarżący uzyskał świadectwo ukończenia technikum w dniu 25 kwietnia 2008 r. i w dniu 25 kwietnia 2011 r., lecz jest to omyłka nie mająca wpływu na rozstrzygnięcie.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), skargę należało oddalić.