III SA/Wa 1777/14

Uzasadnienie

O. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwana dalej: "Skarżącą") złożyła w niniejszej sprawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] marca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług.

We wskazanej skardze Skarżąca zawarła również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, z uwagi na zaistnienie realnego niebezpieczeństwa dla jej dalszej egzystencji oraz obawę spowodowania dla Skarżącej nieodwracalnej szkody w postaci utraty płynności finansowej, pozbawienie pracy osób u niej zatrudnionych, a w rezultacie złożenie wniosku o jej upadłość i likwidację prowadzonej działalności.

W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku Skarżąca wskazała, iż zostało wobec niej wydanych siedem decyzji stwierdzających różnicę w podatku o towarów i usług łącznie na kwotę 57.648 zł plus odsetki. Zdaniem Skarżącej w niniejszej sprawie konieczność zapłaty podatku określonego zaskarżoną decyzją (oraz 6 pozostałymi decyzjami) wpłynie negatywnie na jej kondycję finansową oraz przyczyni się do utraty jej płynności finansowej. Wedle relacji Skarżącej zatrudnia ona [...] pracowników, zaś przeciętny miesięczny koszt ich wynagrodzeń wynosi 77.679 zł. Skarżąca posiada też kredyt bankowy na kwotę 1.395.000 zł udzielony jej przez bank do dnia 1 lipca 2014 r. Skarżąca posiada także zobowiązania wobec swoich dostawców, które wynoszą 901.442,84 zł. Natomiast na swoim rachunku bankowym Skarżąca posiada kwotę 543.590,04 zł.

W ocenie Skarżącej natychmiastowa zapłata całości należności objętej zaskarżoną przez nią decyzją spowoduje, iż brak będzie możliwości utrzymania dotychczasowego zatrudnienia, bowiem nie będzie ona dysponowała środkami na wypłaty wynagrodzeń. W konsekwencji oznaczać to będzie utratę środków do życia dla zatrudnionych przez Skarżącą pracowników. Ponadto natychmiastowa zapłata tejże należności spowoduje brak możliwości spłaty kredytu, co z kolei spowoduje postawienie go w stan natychmiastowej wymagalności przez bank, a w konsekwencji może w szybki sposób odbić się negatywnie na kondycji Skarżącej i jej możliwości dalszego funkcjonowania na rynku. Skarżąca podniosła też, iż warunkiem jej dalszej egzystencji jest spłacenie zobowiązań wobec swoich dostawców we wskazanych przez dostawców terminach płatności.

Według Skarżącej środki jakie posiada na rachunku bankowym na dzień 24 kwietnia 2014 r. na tle jej zobowiązań i wydatków nie pozwolą na terminową spłatę należności wynikających z zaskarżonej decyzji. W związku z powyższym zapłata wymaganej przez organ kwoty spowoduje konieczność rozważenia złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. W konsekwencji niemożliwe stanie się prowadzenie rozliczeń z kontrahentami, jak również dokonywanie bieżących wydatków. W efekcie normalne i sprawne funkcjonowanie Skarżącej przestanie być możliwe i nie będzie ona mogła z przyczyn organizacyjnych w ogóle prowadzić działalności na dotychczasową skalę. Ponadto zagrożona stanie się dalsza egzystencja Spółki, która nie ma szans funkcjonować w sytuacji, gdy zostaje natychmiast pozbawiona środków finansowych.

Do swojej skargi Skarżąca załączyła bilans sporządzony na dzień 31 grudnia 2013 r., rachunek zysków i strat za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r., bilans na marzec 2014 r., rachunek zysków i strat za okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r., aneks do umowy o linię kredytową, umowę kredytu obrotowego w rachunku kredytowym oraz umowę limitu wieloproduktowego.

Następnie w związku z prowadzonym postępowaniem w przedmiocie prawa pomocy Skarżąca w odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego z dnia 24 czerwca 2014 r. przekazała następujące dokumenty: zeznania podatkowe CIT-8 za 2012 r., CIT-8/O za 2012 r., CIT-8(21) za 2013 r., wyciąg z rachunku bankowego, rejestry VAT za poszczególne miesiące, rachunek zysków i strat sporządzony za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r., bilans sporządzony na dzień 31 grudnia 2013 r., wprowadzenia do sprawozdania finansowego, dodatkowe informacje i wyjaśnienia, protokół ze zgromadzenia wspólników z 4 czerwca 2014 r., rachunek zysków i strat za okres od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. oraz bilans sporządzony na dzień 31 grudnia 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:

Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez sąd, będąca formą tymczasowej ochrony sądowej udzielanej stronie postępowania, stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - zwanej dalej: "p.p.s.a.", zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, o których mowa w § 1 cytowanego przepisu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Użyty w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrot: "sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności" oznacza, że orzeczenie uwzględniające taki wniosek ma charakter fakultatywny, a więc może, lecz nie musi być wydane nawet w wypadku, gdy w sprawie występują przesłanki przewidziane w tym przepisie, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia wstrzymanie zaskarżonego aktu.

W ocenie Sądu, okoliczność, na którą powołuje się pełnomocnik Skarżącej, a mianowicie zagrożenie, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje utratę jej płynności finansowej, pozbawienie pracy osób w niej zatrudnionych, a w rezultacie złożenie wniosku o jej upadłość i likwidację prowadzonej działalności nie zostały udowodnione.

Pogorszenie sytuacji finansowej podmiotu na skutek prowadzonej egzekucji jest normalnym i zakładanym przez ustawodawcę skutkiem. W związku z tym, bez zaistnienia dodatkowych okoliczności nie może być ono rozpatrywane w kategorii szkody ani trudnych do odwrócenia skutków. Wykazanie takich okoliczności mogłoby polegać na uprawdopodobnieniu, że w konkretnej sytuacji wyegzekwowanie zobowiązań podatkowych na etapie postępowania sądowoadministracyjnego, spowoduje szkodę inną niż tylko pomniejszenie majątku o kwotę tych zobowiązań lub wywoła skutki niemożliwe do odwrócenia przez zwrot tych kwot, w sytuacji gdyby w wyniku kontroli sądowej okazało się, iż decyzje podatkowe ustalające ich wysokość były wadliwe.

Analiza sytuacji majątkowej Skarżącej wskazuje, iż Skarżąca uzyskała przychody (za okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. w kwocie 2.270.155,59 zł). Zarazem, jak wynika z historii rachunku bankowego czy złożonych zestawień faktur VAT, Skarżąca dokonuje obecnie szeregu operacji finansowych, tj. realizuje należności i dokonuje płatności. Ma także zdolność kredytową, co uwiarygodniła złożonymi kopiami umów z bankiem. Ponadto Skarżąca dysponuje wolnymi środkami w kwocie 543.590 zł.

Powyższe dane, w zestawieniu z wartością przedmiotu zaskarżenia w niniejszej sprawie, wynoszącej 10.327 zł wskazują, iż uregulowanie przez Skarżącą zobowiązania podatkowego określonego zaskarżoną decyzją, a nawet wszystkich wskazywanych przez Skarżącą decyzji stwierdzających różnicę w podatku o towarów i usług nie pozbawi ją płynności finansowej oraz możności bieżącego regulowania należności.

Podkreślić należy, iż w przypadku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą miarodajną dla oceny ich zdolności płatniczych nie jest kategoria "dochodu" (rozumianego jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania), lecz "przychodu". Istnieją bowiem legalne instrumenty podatkowe pozwalające na równoważenie kosztów i przychodów, tak by w końcowym rozliczeniu obciążenie podatkowe zminimalizować, czy też w ogóle je wyeliminować. Do instrumentów takich należą choćby zwolnienia podatkowe, ponoszone wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów, amortyzacja majątku trwałego, itp. Istotniejsze zatem jest to, że Skarżąca uzyskuje przychody z działalności gospodarczej i że przychody te kształtują się na znacznym poziomie.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu, Skarżąca nie wykazała, by wykonanie zaskarżonej decyzji spowodowało dla niej trudne do odwrócenia skutki, czy groźbę wystąpienia znacznej szkody. Wskazać także należy, iż egzekwowanie zaległości podatkowych powoduje dolegliwość w postaci uszczerbku finansowego, który, ponoszony przez Skarżącą przy regulowaniu nawet "znacznych" zobowiązań podatkowych nie jest pojęciem tożsamym z groźbą wyrządzenia "znacznej szkody", czy też spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie jest to jednak sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, gdyż w razie uwzględnienia przez sąd skargi i uchylenia decyzji skarżący może otrzymać zwrot uiszczonych kwot (por. postanowienie NSA z dnia 23 sierpnia 2011 r., sygn. akt II GSK 1562/11).

Dlatego też z powyższych względów, przedstawione we wniosku okoliczności nie wypełniają, określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., przesłanek wstrzymania wykonania decyzji.

Należy również wyjaśnić, że rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Sąd nie dokonuje oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji, jako że przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a nie są tożsame z tymi, które decydują o zasadności skargi (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 kwietnia 2004 r., sygn. akt FZ 33/04 i FZ 38/04, niepubl.). Dlatego też Sąd przy rozpatrywaniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie mógł brać pod uwagę merytorycznych zarzutów skargi oraz przekonania Skarżącej o wydaniu decyzji z naruszeniem przepisów prawa.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.