• VII SA/Wa 221/14 - Wyrok ...
  28.03.2024

VII SA/Wa 221/14

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-03-20

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Halina Emilia Święcicka /sprawozdawca/
Justyna Mazur /przewodniczący/
Tadeusz Nowak

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.), Protokolant st. ref. Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2014 r. sprawy ze skargi E. G. i I. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej skargę oddala

Uzasadnienie

Starosta [...] decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...], na podstawie art. 11a ust. 1 i ust. 4, art. 11f ust. 1, art. 12 ust. 1, ust. 2, ust. 3 i ust. 4 pkt 2, art. 17 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r., poz. 687), zwanej dalej "specustawą" oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 267), zwanej dalej "Kpa", po rozpatrzeniu wniosku zarządcy drogi - Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r., zezwolił na realizację inwestycji drogowej - rozbudowę drogi gminnej nr [...] na odcinku od drogi powiatowej Nr [...] do końca ulicy [...] o długości 435 mb na działkach nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...][...],[...],[...],[...],[...],[...][...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], w obrębie ew. [...], oraz na działkach nr ew. [...],,[...],,[...],[...], w obrębie ewidencyjnym [...],, gmina [...],.

Organ wskazał, że w dniu [...], kwietnia 2013 r. inwestor wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację ww. inwestycji. O wszczęciu postępowania poinformowano w drodze zawiadomienia wnioskodawcę i właścicieli nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji oraz zawiadomiono pozostałe strony w drodze obwieszczeń w Starostwie Powiatowym w [...], i w Urzędzie Gminy w [...],, na stronach internetowych Starostwa Powiatowego w [...], i Gminy [...],, w prasie lokalnej. Zastrzeżenia do przedmiotowej sprawy wnieśli E i I G, Z W S oraz I J-H, wskazując, że brak jest prawnego i faktycznego rozgraniczenia działek, na których planowana jest realizacja inwestycji. Ponadto Z W S stwierdził, że przedstawione propozycje podziału jego działki są błędne, a wyliczone powierzchnie pozostają w sprzeczności z aktem własności dla tej działki.

Analizując przedłożone dokumenty stwierdzono, że załączona do wniosku mapa przedstawiająca proponowany przebieg drogi dotyczy tylko obrębu ewidencyjnego [...],, inwestycja natomiast swym zakresem obejmuje również obręb ewidencyjny [...],. Stwierdzono również, że w załączniku nr 3 do wniosku nie wykazano zmian w dotychczasowej infrastrukturze. Projektowane poszerzenie pasa drogowego wchodzi natomiast z zakresem na istniejący budynek gospodarczy zlokalizowany na działkach nr ew. [...], (działka prywatna), [...], i [...], (działki pasa drogowego stanowiące własność Gminy [...],). W granicach projektowanego pasa drogowego pozostają również zbiorniki na nieczystości ciekłe oraz istniejące ogrodzenia, w związku z czym inwestor powinien przewidzieć przebudowę istniejących urządzeń budowlanych, kolidujących z planowaną inwestycją i zlokalizować je poza granicami pasa drogowego. Stwierdzono również, że mapa, na której sporządzono przedłożony do zatwierdzenia projekt zagospodarowania działki, jest nieaktualna. Ponadto na projekcie zagospodarowania działki nie podano szerokości projektowanego pasa drogowego, wzajemnych odległości projektowanej inwestycji w nawiązaniu do granic nieruchomości oraz istniejącej zabudowy terenów sąsiednich. Ustalono też, że projekt budowlany nie zawiera opisu sposobu i zakresu prowadzenia robót rozbiórkowych istniejącego budynku gospodarczego, sieci uzbrojenia terenu oraz ogrodzeń kolidujących z projektowaną inwestycją oraz opisu sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia.

Postanowieniem z dnia [...], maja 2013 r. znak [...], nałożono na inwestora obowiązek usunięcia nieprawidłowości występujących w przedłożonych dokumentach, w terminie do dnia 31 lipca 2013 r.

W dniu 29 lipca 2013 r. inwestor wystąpił z wnioskiem o przedłużenie terminu na uzupełnienie brakujących dokumentów. Postanowieniem z dnia [...], lipca 2013 r. przedłużono termin uzupełnienia brakujących dokumentów do dnia 15 sierpnia 2013 r., a następnie postanowieniem z dnia [...], sierpnia 2013 r., w związku z kolejnym wnioskiem inwestora, przedłużono termin do dnia 30 września 2013 r.

W trakcie rozpatrywania sprawy w dniu 2 lipca 2013 r. E i J W, właściciele działki nr ew. [...], w obrębie ew. [...], gm. [...], oraz budynku gospodarczego - stodoły, zlokalizowanego na tej działce i na działce nr ew. [...],, kolidującego z planowaną inwestycją, wystąpili z odrębnym wnioskiem o wydanie pozwolenia na rozbiórkę przedmiotowego budynku i w dniu 8 lipca 2013 r. uzyskali pozwolenie na jego rozbiórkę (decyzja nr [...],).

W dniu 30 września 2013 r. inwestor przedłożył uzupełnione dokumenty, o czym powiadomiono strony postępowania.

Starosta [...], stwierdził, że wniosek inwestora zawiera niezbędne dokumenty, o których mowa w art. 11 d ust. 1 specustawy. Do wniosku załączono mapy określające linie rozgraniczające teren niezbędny do realizacji inwestycji, analizę powiązania drogi z innymi drogami, mapy zawierające projekty podziału nieruchomości na potrzeby inwestycji, informację dotyczącą zmian w dotychczasowej infrastrukturze zagospodarowania terenu, pozytywną opinię Zarządu Województwa [...], z dnia [...], czerwca 2012 r. znak [...], , pozytywną opinię Zarządu Powiatu w [...], znak [...], z dnia [...],czerwca 2012 r., pozytywną opinię Wójta Gminy [...], z dnia [...], czerwca 2012 r., pozytywną opinię Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w [...], z dnia [...], lipca 2012 r. Ponadto do wniosku załączono pismo Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w [...], znak [...], z dnia [...], lipca 2012 r. oraz postanowienie z dnia [...], marca 2013 r. znak [...],, dotyczące zaopiniowania geometrii drogi. Również przedłożony projekt budowlany jest kompletny - zawiera niezbędne opinie, uzgodnienia i pozwolenia wymagane przepisami szczególnymi.

Odnosząc się do zarzutów podnoszonych przez Z W S, E i I G oraz I J-H organ stwierdził, że na etapie wydawania zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie mogą one być uwzględnione. Powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 marca 2012 r. sygn. II SA/Gd 946/11 wskazał, iż kwestia prowadzenia przed sądem postępowania rozgraniczeniowego nie stanowi rozstrzygnięcia prawnego warunkującego możliwość merytorycznego rozpatrzenia wniosku dotyczącego zezwolenia na realizację inwestycji drogowej w trybie ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Starosta [...], podkreślił, że organ administracji wydający decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej działa na podstawie i w granicach wniosku inwestora, oceniając jedynie, czy nie pozostaje on w sprzeczności z prawem powszechnie obowiązującym. Wskazał, że zgodnie z art. 11d ust. 1 specustawy to inwestor we wniosku przedstawia mapy zawierające projekt podziału nieruchomości, decydując o przebiegu drogi oraz o wielkości gruntu niezbędnego do realizacji urządzeń drogi. Starosta może działać tylko w granicach tego wniosku i nie ma możliwości ingerowania w lokalizację inwestycji, a więc i w przebieg linii podziału nieruchomości, zaproponowanej przez wnioskodawcę.

Organ stwierdził, że przedłożony przez inwestora wniosek o zezwolenie na realizację inwestycji drogowej zawiera komplet wymaganej dokumentacji - zgodny z art. 11d ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, na którą składają się: opinie właściwych organów, komplet map z przebiegiem drogi i z projektowanym podziałem nieruchomości, analiza powiązania drogi z innymi drogami, określenie zmian w dotychczasowej infrastrukturze, cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, aktualnym na dzień opracowania projektu oraz opinia Starosty [...], w sprawie geometrii drogi.

Odwołania od decyzji organu I instancji złożyli E i I G, Z W S oraz I J-H.

Wojewoda [...], po rozpatrzeniu ww. odwołań, decyzją z dnia [...], grudnia 2013 r. nr [...],, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Starosty [...],.

Organ odwoławczy stwierdził, iż wniosek inwestora zawiera niezbędne dokumenty, o których mowa w art. 11d ust. 1 specustawy. Przedłożony projekt budowlany jest kompletny - zawiera niezbędne opinie, uzgodnienia i pozwolenia wymagane przepisami szczególnymi. Powołując treść art. 11f ust. 1 specustawy organ stwierdził, że decyzja Starosty [...], zawiera wszystkie elementy określone w tym przepisie.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniach Wojewoda [...], wskazał, że nie mogą być uwzględnione. Podniósł, że jednym z załączników do decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej są mapy zawierające projekty podziału nieruchomości, sporządzone zgodnie z odrębnymi przepisami. Podkreślił, że w rozpatrywanej sprawie mapa została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego, co potwierdza widniejąca na niej pieczęć. Zgodził się ze stanowiskiem organu I instancji, że nawet kwestia prowadzenia przed sądem postępowania rozgraniczeniowego nie stanowi rozstrzygnięcia prawnego warunkującego możliwość merytorycznego rozpatrzenia wniosku dotyczącego zezwolenia na realizację inwestycji w zakresie dróg publicznych. Wskazał, że spory dotyczące nieruchomości nie mogą być powodem zawieszenia lub wstrzymania procedury wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, na podstawie tzw. specustawy, która ma za zadanie przyspieszyć tryb wydawania tego rodzaju decyzji. Podkreślił, że to inwestor decyduje o przebiegu drogi oraz o wielkości gruntu niezbędnego do jej realizacji, natomiast organy nie mają możliwości ingerowania w lokalizację inwestycji, a więc i w przebieg linii podziału nieruchomości, zaproponowanej przez wnioskodawcę.

Skargę na decyzję Wojewody [...], z dnia [...], grudnia 2013 r. nr [...], złożyli I i E G zarzucając:

- naruszenie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa w zw. z art. 11d ust. 1 pkt 3 specustawy, polegające na wydaniu decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej w sytuacji, gdy wniosek złożony przez inwestora zawierał błędne dokumenty oparte o nieprawdziwe dane znajdujące się w ewidencji gruntów i budynków;

- naruszenie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 7, 77 § 1 i 107 § 3 Kpa, polegające na niewyczerpującym rozpatrzeniu zgromadzonego materiału dowodowego, a tym samym niewyjaśnieniu stanu faktycznego, w sytuacji istnienia rozbieżności w dokumentach załączonych do wniosku inwestora - ewidencji gruntów i budynków oraz w księdze wieczystej działki nr [...],, pomimo, iż strona w trakcie postępowania wskazywała na istniejące nieprawidłowości.

Skarżący wskazali, że linia rozgraniczająca grunty wsi [...], i wsi [...], stanowi północną granicę działki ewidencyjnej [...], stanowiącą ich własność. Księga wieczysta dla tej działki zawiera opis i mapę pokazujące granicę. Przebieg tej linii został wyznaczony w dokumentacji scaleniowej przeprowadzonej w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Linia ta została utrzymana i potwierdzona w dokumentacji geodezyjnej wykonanej do założenia ewidencji gruntów z 1965 roku. Dokumentacja ta została przyjęta i znajduje się w Państwowych Zasobach Geodezyjnych.

I i E G podnieśli, że o błędach w ewidencji polegających na nieuprawnionej zmianie linii rozgraniczającej grunty wsi [...], i wsi [...], dowiedzieli się w momencie zapoznania się z wnioskiem inwestora. Wskazali, że wystąpili do Wójta Gminy [...], o przeprowadzenie rozgraniczenia pomiędzy działkami nr [...], a [...], i wyeliminowanie błędów, lecz Wójt Gminy [...], odmówił rozgraniczenia. Zwrócili się również do Starosty [...], jeszcze w trakcie przygotowywania inwestycji, wskazując na konieczność sprostowania błędnej ewidencji.

Skarżący podkreślili, że ewidencja wszystkich działek w obrębie planowanej inwestycji drogowej, w tym również działek nr [...], i nr [...], stanowiących własność Gminy [...],, zawiera istotne błędy, naruszające prawo własności uczestników. Przywrócenie prawidłowych granic działek, których inwestor jest właścicielem, ma kluczowe znaczenie dla przebiegu planowanej inwestycji drogowej.

Wskazali, iż organ I instancji wydając decyzję zezwalającą na rozbudowę drogi w takim kształcie, jak wynikało z wniosku inwestora, miał pełną świadomość istnienia nieprawidłowości w ewidencji gruntów i budynków. Takie działanie organu I instancji narusza zaufanie obywateli do władzy publicznej, a przede wszystkim obowiązujące przepisy prawa. Skarżący wskazali, że organ nie może przyjąć założenia o poprawności ewidencji gruntów i budynków wsi [...], i wsi [...],, w obrębie których planowana jest realizacja inwestycji drogowej, w sytuacji, gdy informacje w nich się znajdujące stoją w sprzeczności z mapkami i danymi wynikającymi z księgi wieczystej.

Zarzucili, że organ I instancji wydając decyzję zezwalającą na realizację inwestycji pominął świadomie działki nr [...], i nr [...], w wykazie działek, na których realizowana będzie inwestycja drogowa, w konsekwencji czego doszło do bezprawnego zabrania części ich działki o powierzchni ok. 200 m2. Wskazali, że działki są ogrodzone, ogrodzenie istnieje od 40 lat. Podnieśli, że droga na działkach nr [...], i nr [...], według dokumentów prawnych, planu scaleniowego i pomiarów na gruncie z 1965 r. posiada szerokość 6 m na całej długości, wskazana na mapie ewidencyjnej posiada natomiast różne szerokości (na wysokości działki nr [...], - 8,84 m szerokości, na wysokości działki nr [...], - szerokość 8 m). Wskazali, że pomimo, iż działki nr [...], i nr [...], nie są ujęte w wykazie pod realizację drogi (obręb [...],) i pasa drogowego, ustalony został obowiązek dokonania rozbiórki istniejących ogrodzeń, co wskazuje, że ewidencja jest błędna. Zarzucili, iż organy administracyjne poprzez nieuwzględnienie ich zastrzeżeń i niewyjaśnienie zgłaszanych rozbieżności co do przebiegu granic doprowadziły do naruszenia prawa własności bez podstaw prawnych.

W skardze podniesiono ponadto, iż organy administracji publicznej rozpoznające wniosek zarządcy drogi nie mogą zmieniać parametrów inwestycji drogowej, mogą jednak zbadać, czy inwestycja uwzględnia uzasadnione interesy osób trzecich. Organ ma obowiązek zbadania, czy projektowana inwestycja nie doprowadzi do nadmiernej ingerencji w uprawnienia właścicielskie dysponentów nieruchomości przeznaczonych pod drogę. Zdaniem skarżących w niniejszej sprawie decyzja organu winna być odmowna, ze względu na istniejące nieprawidłowości znajdujące się w dokumentach złożonych wraz z wnioskiem inwestora. Decyzja odmienna narusza prawa osób trzecich, a mianowicie właścicieli działek, kosztem których droga gminna ma zostać rozbudowana.

Organ w odpowiedzi na skargę podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153 z 2002 r. poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słusznościowych.

Sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a.

Mając powyższe kryteria na uwadze Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Skarga kwestionuje decyzję Wojewody [...], z dnia [...], grudnia 2013 r. utrzymującą w mocy decyzję Starosty [...], z dnia [...], listopada 2013 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowę drogi gminnej nr [...], na odcinku od drogi powiatowej Nr [...], do końca ulicy [...],o długości 435 mb na działkach nr ew. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...][...],[...],[...],[...],[...],[...][...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], w obrębie ew. [...], oraz na działkach nr ew. [...],,[...],,[...],[...], w obrębie ewidencyjnym [...],, gmina [...],.

Rozstrzygnięcia te wydane zostały w szczególnym trybie przewidzianym ustawą z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, (specustawa), której celem jest uproszczenie procedur dotyczących podejmowania aktów administracyjnych warunkujących rozpoczęcie budowy drogi publicznej. Akt ten przewiduje połączenie w jednej decyzji administracyjnej rozstrzygania o ustaleniu lokalizacji drogi, zatwierdzanie podziału nieruchomości, przejmowanie jej na własność i zatwierdzanie projektu budowlanego oznaczające jednocześnie udzielenie pozwolenia na budowę.

Decyzja zezwalająca na realizację określonej inwestycji drogowej wydawana jest na wniosek właściwego zarządcy drogi, spełniający warunki szczegółowo i enumeratywnie wymienione w art. 11d ust. 1 pkt 1-9 ustawy, w tym zawierający m.in. mapę przedstawiającą proponowany przebieg drogi i istniejące uzbrojenie terenu, analizę powiązania drogi z innymi drogami publicznymi, mapy zawierające projekty podziału nieruchomości, określenie zmian w dotychczasowej infrastrukturze zagospodarowania terenu, cztery egzemplarze projektu budowlanego oraz opinie właściwych organów.

Postępowanie w sprawie zezwolenia na realizację danej inwestycji drogowej toczy się na wniosek zarządcy drogi, którym to wnioskiem organ administracji jest związany. Przepisy specustawy nie upoważniają organów do oceny racjonalności czy słuszności rozwiązań projektowych przyjętych we wniosku o udzielenie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej. Organ nie jest upoważniony do wyznaczania i korygowania trasy inwestycji ani do dokonywania zmian w przedstawionym przez inwestora projekcie przebiegu drogi. Przepisy specustawy nakładają na organ jedynie obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem przedstawionego projektu budowlanego.

Nie może zatem dokonywać jakichkolwiek zmian np. w zakresie lokalizacji, przebiegu oraz planowanych parametrów technicznych konkretnej inwestycji. Organ nie może oceniać racjonalności czy też słuszności przyjętych we wniosku rozwiązań projektowych. To inwestor dokonuje wyboru najkorzystniejszych, w jego ocenie, rozwiązań odnoszących się do planowanego przez niego przedsięwzięcia drogowego. Rolą orzekającego w sprawie organu jest natomiast sprawdzenie kompletności wniosku w świetle wymogów ustawowych oraz czy koncepcja składającego taki wniosek mieści się w granicach wyznaczonych przez prawo.

Analiza akt niniejszej sprawy pozwala na stwierdzenie, że dołączona do wniosku inicjującego przedmiotowe postępowanie dokumentacja, stanowiąca podstawę wydania zaskarżonej decyzji, spełnia wskazane wyżej wymogi. Inwestor przedłożył bowiem niezbędne dokumenty, o których mowa w art. 11 d ust. 1 specustawy. Do wniosku załączono mapy określające linie rozgraniczające teren niezbędny do realizacji inwestycji, analizę powiązania drogi z innymi drogami, mapy zawierające projekty podziału nieruchomości na potrzeby inwestycji, informację dotyczącą zmian w dotychczasowej infrastrukturze zagospodarowania terenu, opinie co do planowanej inwestycji drogowej. Również przedłożony projekt budowlany jest kompletny - zawiera niezbędne opinie, uzgodnienia i pozwolenia wymagane przepisami szczególnymi.

Przedłożona mapa co celów projektowych została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego. Mapa posiada oryginalne pieczęcie, jej prawidłowość nie budzi wątpliwości. Skarżący nie przedstawili innej mapy przyjętej do zasobu o innej treści. Mapa do celów projektowych, przyjęta do państwowego zasobu stanowi dokument urzędowy i jej treść jest dla organu wydającego pozwolenie na budowę obowiązująca. Organ administracji architektoniczno-budowlanej nie jest uprawniony badać i odnosić się do zastrzeżeń podnoszonych w odwołaniu a dotyczących kwestionowania przebiegu granic działek.

Należy zauważyć, że starosta jest tylko organem rejestrującym stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające. Nie może zatem samodzielnie rozstrzygać kwestii kształtu czy powierzchni działki. Zmiany w przebiegu granic mogą nastąpić w wyniku postępowań rozgraniczeniowych, w postępowaniu sądowym. Do czasu odmiennego rozstrzygnięcia granic dotychczasowe ustalone są jedynymi prawnie obowiązującymi. Skarżący sami przyznają, że istnieje spór co do prawa własności, w postępowaniu o zezwolenie na realizację inwestycji drogowej ten spór nie może być rozstrzygnięty.

Podnoszone zatem kwestie o niewłaściwym przebiegu granic działki skarżących nie mogły być przedmiotem oceny w postępowaniu w sprawie przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Organ zatem winien był rozpoznać merytorycznie wniosek o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej mając na uwadze treść przepisu art. 11d ustawy stanowiący o wymogach jakie winien spełnić wniosek o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej a więc ustalić czy wniosek skarżącego spełnia wymogi ustawowe

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera m.in. zatwierdzenie podziału nieruchomości, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości, a linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowią linie podziału nieruchomości. Zgodnie z art.12 ust. 3 decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.

Zaskarżona decyzja zawiera wszystkie niezbędne składniki, wymienione w art. 11d ust. 1 specustawy.

Sąd zauważa, że realizacja drogi publicznej jest inwestycją publiczną, która ma na celu poprawę bezpieczeństwa użytkowników tej drogi. W ramach tego postępowania nie jest więc zasadne domaganie się uwzględnienia interesu konkretnej strony postępowania, który nie wiązałby się bezpośrednio z realizacją przedsięwzięcia drogowego. Należy podkreślić, że zgodnie z art. 11e specustawy nie można uzależniać zezwolenia na realizację inwestycji drogowej od spełnienia świadczeń lub warunków nieprzewidzianych obowiązującymi przepisami.

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...