VI SA/Wa 1759/13

Uzasadnienie

Pismem z dnia 14 maja 2013 r. skarżący P. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2013 r. utrzymującą w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2014 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji.

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 8 października 2013 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na ww. decyzję w kwocie 320 zł., w terminie siedmiu dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia, pod rygorem odrzucenia skargi.

Zarządzenie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 22 października 2013 r.

Kwotę 320,00 zł. tytułem wpisu sądowego skarżący uiścił w dniu 31 października 2013 r., a więc z przekroczeniem 7 dniowego terminu.

Pismem z dnia 20 grudnia 2013 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi od decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2013 r. W uzasadnieniu wskazał, że przyczyną uchybienia terminu do uiszczenia wpisu sądowego był zły stan jego zdrowia i choroba niepozwalająca na normalne funkcjonowanie. Skarżący wskazał, że odebrał zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu od wniesionej skargi w dniu 22 października 2013 r. jednakże w związku z tym, iż cierpiał wówczas na chorobę niepozwalającą mu na wychodzenie z domu i normalne funkcjonowanie. Skarżący przez okres ponad tygodnia musiał przebywać w łóżku, miał wysoką temperaturę co w oczywisty sposób utrudniało jego funkcjonowanie oraz zdolność percepcji i zapamiętywania. Zaznaczył, że nie powinien ponosić negatywnych konsekwencji wynikających z jego złego stanu zdrowia. Nie był w pełni świadom treści pisma oraz wynikającego z zarządzenia zobowiązania. W trakcie choroby nie było nikogo z domowników, a więc nie mógł zwrócić się o pomoc w załatwieniu swojej sprawy do osoby trzeciej.

Pismem z dnia 11 lutego 2014 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi pod rygorem rozpoznania wniosku na podstawie jego treści, poprzez

przedłożenie dokumentów potwierdzających, że w okresie przewidzianym do uiszczenia wpisu sądowego pozbawiony był możliwości działania z powodu choroby, na którą powołał się we wniosku z dnia 20 grudnia 2013 r.

Skarżący pismem z dnia 5 marca 2014 r. odpowiedział na wezwanie Sądu zaznaczając, że nie posiada żadnego dokumentu ani zaświadczenia lekarskiego poświadczającego przebytą przeze niego chorobę w okresie, w którym był obowiązany do uiszczenia wpisu od skargi. Podkreślił jednak, iż w czasie zobowiązującym go do zapłaty rzeczywiście był chory i musiał leżeć w łóżku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., nazywanej dalej "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.).

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił kryteriów oceny zachowania strony (co do wykazania braku winy). Oznacza to, że kwestia ta pozostawiona została uznaniu sądu i daje sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne.

W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.

Nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu okoliczności takie, jak: podeszły wiek i ogólnie zły stan zdrowia (postanowienie SN z 29 stycznia 2002 r., II UZ 90/01, OSNPUS 2003, nr 24, poz. 602); złe samopoczucie strony i odczuwane przez nią dolegliwości (wyrok Sądu Najwyższego z 19 maja 1976 r., IV PRN 8/76, LEX nr 7828 i postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 stycznia 1974 r., II CO

18/73, LEX nr 7372); dopuszczenie się choćby lekkiego niedbalstwa przez stronę (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2002 r., II SA/Wr 1329/01, niepubl.); niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2000 r., SA/Sz 1117/99, niepubl.); nieznajomość prawa (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 1998 r. I SA/Łd 153/97, LEX nr 37127).

Zaznaczyć należy, iż kryterium braku winy, jako przesłanki możliwości przywrócenia terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym wiąże się z obowiązkiem dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu tej czynności (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 2003 r., II SA 4162/01, Monitor Prawniczy 2003, nr 8, s. 340). O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Artykuł 86 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne w konkretnej sprawie, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy.

Podkreślić należy, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podziela stanowiska zaprezentowanego we wniosku o przywrócenie terminu, iż skarżący uprawdopodobnił, że nie ponosi winy w niedochowaniu terminu do podjęcia czynności procesowej. W przedmiotowej sprawie Sąd nie znalazł argumentu, który pozwoliłby zastosować art. 86 § 1 p.p.s.a.

Zarządzenie Przewodniczącego Wydziału o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi zostało doręczone skarżącemu w dniu 22 października 2013 r. Skarżący był zobowiązany wykonać je w wyznaczonym siedmiodniowym terminie, którego bieg upływał z końcem dnia 29 października 2013 r. Wpis sądowy nie został uiszczony w terminie.

Argumenty podane przez skarżącego we wniosku o przywrócenie terminu nie mogły zostać przez Sąd uwzględnione, ponieważ nie zostały poparte żadnym obiektywnymi dowodami np. zaświadczeniem lekarskim.

Art. 230 p.p.s.a. stanowi, że od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, w niniejszej sprawie jest to skarga na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego, pobiera się wpis stosunkowy lub stały.

Zgodnie z art. 220 § 1 i § 3 p.p.s.a., Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata, a skarga, od której pomimo wezwania nie zostanie uiszczony należny wpis, będzie podlegała odrzuceniu przez Sąd.

Mając na uwadze podane powyżej okoliczności sprawy, Sąd na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.