I SA/Sz 1327/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2014-03-17Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Wojtysiak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA – Ewa Wojtysiak po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 29 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności byłego członka zarządu spółki z o.o. za zaległości w podatku od towarów i usług oraz w podatku akcyzowym wraz z odsetkami i kosztami postępowania egzekucyjnego p o s t a n a w i a odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
Skarżący W. B., w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie [...] zł, złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Skarżący wskazał w uzasadnieniu wniosku na wszystkie zawisłe przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie sprawy z jego skarg i podał, że aktualnie jest zobowiązany do uiszczenia kwoty [...] zł, której nie jest w stanie opłacić.
W. B. oświadczył, że prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną, a na utrzymaniu małżonków pozostaje dwóch synów w wieku [...] lat. Źródłem utrzymania rodziny jest działalność gospodarcza małżonków – "sprzedaż inwentów i biletów na imprezy kulturalne w Polsce". Dochody skarżącego i jego żony kształtują się odpowiednio na poziomie [...] zł i [...] zł brutto. Skarżący podał, że wszystkie wolne środki pieniężne zainwestował lub planuje zainwestować. Aby nie "wypaść z rynku" skarżący zaliczkował już kolejne imprezy i bieżące dochody; stwierdził, że oszczędności są już w zasadzie wydane.
Skarżący wyjaśnił, że miesięczne wydatki na utrzymanie stanowią: [...] zł za uczęszczanie dzieci do płatnych szkół, [...] zł na utrzymanie pozaszkolne, [...] zł na wyżywienie, [...] zł na utrzymanie mieszkania (czynsz, prąd, gaz), [...] zł na odzież, [...] zł na środki czystości, higieniczne i kosmetyki.
W. B. oświadczył nadto, że posiada:
– nieruchomości położone w: [...] ([...] m²), [...] ([...]m²), [...] ([...]m²);
– nieruchomości rolne położone w: G. [...] ([...] ha), [...] u ([...] ha), [...] [...] ha);
– dwa samochody:[...] , [...] ,[...] ;
– dwa motocykle:[...] ,[...] ;
– zasoby pieniężne w kwocie [...] zł.
W piśmie referendarza sądowego z dnia 20 grudnia 2013 r. (doręczonym 7 stycznia 2014 r.) skarżący został zobowiązany do nadesłania dodatkowych dokumentów oraz do złożenia dodatkowych oświadczeń. Powyższe zobowiązanie obejmowało:
1) zeznanie podatkowe skarżącego o wysokości osiągniętego dochodu w 2012 roku,
2) zeznanie podatkowe żony skarżącego o wysokości osiągniętego dochodu w 2012 roku,
3) wyciągi z wszystkich rachunków bankowych skarżącego oraz żony skarżącego za okres od 15 października do 15 grudnia 2013 r.
4) dokumenty potwierdzające aktualny stan oszczędności skarżącego,
5) dokumenty potwierdzające wysokość ponoszonych wydatków związanych z utrzymaniem siebie i rodziny z okresu ostatnich trzech miesięcy (w szczególności wydatki na opłaty związane z opłatą za przedszkole, utrzymaniem mieszkania, nieruchomości itp.),
6) dokumenty potwierdzające wysokość dochodów skarżącego z prowadzonej działalności gospodarczej (tj. odpis ewidencji przychodów, kosztów, dochodów - prowadzonej dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym oraz deklaracji dotyczących podatku VAT) za okres ostatnich trzech miesięcy,
7) dokumenty potwierdzające wysokość dochodów żony skarżącego z prowadzonej działalności gospodarczej (tj. odpis ewidencji przychodów, kosztów, dochodów - prowadzonej dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym oraz deklaracji dotyczących podatku VAT) za okres ostatnich trzech miesięcy,
8) dodatkowe oświadczenie, czy wykazany na urzędowym formularzu majątek (nieruchomości i rzeczy ruchome) stanowi dla skarżącego lub dla żony skarżącego źródło przychodu (dochodu) oraz jaka jest wysokość ewentualnego dochodu z tego tytułu z okresu ostatnich sześciu miesięcy, wraz z dokumentami potwierdzającymi powyższe,
9) dodatkowe oświadczenie, czy skarżący lub jego żona jest producentem rolnym oraz jaką wysokość ewentualnych dopłat otrzymali w 2012 r., wraz dokumentami potwierdzającymi powyższe.
Skarżący nie nadesłał żadnej korespondencji i nie przedłożył wymaganych dokumentów i oświadczeń. Nie wyjaśnił także przyczyny niewykonania zobowiązania.
Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2014 r. (doręczonym 19 lutego 2014 r.) referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy, uznając, że nie wykazał on, aby poniesienie kosztów sądowych spowodowało uszczerbek dla koniecznego utrzymania skarżącego i jego rodziny.
W piśmie z dnia 22 lutego 2014 r. (nadanym w urzędzie pocztowym 25 lutego 2014 r.) W. B. wniósł sprzeciw od ww. postanowienia. Następnie w dniu 1 marca 2014 r. skarżący uiścił należy w sprawie wpis sądowy w wysokości [...] zł, a 3 marca 2014 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) cofnął ww. sprzeciw i złożył wniosek o umorzenie postepowania w tym zakresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, co następuje:
Stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie sprzeciwu na postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie prawa pomocy ma ten skutek, że postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Cofnięcie takiego sprzeciwu nie może przywrócić mocy obowiązywania rozstrzygnięcia referendarza sądowego, albowiem utraciło ono swoją moc ex lege z chwilą wniesienia sprzeciwu (por. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, Komentarz pod red. R. Hausera i M. Wierzbowskiego, Wydawnictwo C.H.BECK, Warszawa 2011).
Mając powyższe na uwadze, w niniejszej sprawie, pomimo złożonego oświadczenia o cofnięciu sprzeciwu i dokonanej wpłaty kwoty [...] zł tytułem wpisu od skargi w sprawie, Sąd zobowiązany jest do rozpoznania wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Wobec braku podstaw do umorzenia postępowania wywołanego wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, Sąd nie uwzględnił wniosku skarżącego o umorzenie postępowania w tym zakresie.
Jak stanowi art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych (art. 245 § 3 P.p.s.a.) – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z poglądem doktryny i orzecznictwa, opłaty sądowe, stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienie od ponoszenia tego rodzaju danin stanowi odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 Konstytucji RP. Dlatego też mogą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby na współobywateli. Przyznanie lub odmowa przyznania prawa pomocy powinno wynikać z wzajemnej oceny dwóch elementów: kosztów, jakie musi ponieść strona na poczet prowadzonego postępowania i jej aktualnej kondycji finansowej. Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, należy również mieć na uwadze, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wyjaśnienia oraz udokumentowania sytuacji majątkowej, uzasadniającej przyznanie prawa pomocy, do Sądu natomiast należy ocena przytoczonych okoliczności.
W ocenie Sądu skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Uzasadniając wniosek, W. B. oświadczył, że źródłem utrzymania rodziny jest działalność gospodarcza, określił wysokość dochodów (łącznie dochody skarżącego i jego żony [...] zł brutto miesięcznie), podał stan oszczędności ([...]zł) oraz przedstawił stan majątkowy (nieruchomości w [...], w [...], nieruchomości rolne w [...][...] , [...] , [...] , dwa samochody, dwa motocykle). W ocenie Sądu, z powyższych informacji wynika, że skarżący nie należy do osób ubogich.
Zdaniem Sądu, mając na uwadze złożone przez skarżącego oświadczenie o rozdysponowaniu oszczędnościami ([...] zł) na uiszczenie zaliczek w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą; o wysokości ponoszonych wydatków na utrzymanie, stwierdzić należy, że prawidłowo referendarz sądowy uznał, że udokumentowanie sytuacji finansowej małżonków jest konieczne do oceny możliwości płatniczych skarżącego. Należy bowiem przypomnieć, że zgodnie z art. 255 P.p.s.a., jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku, o którym mowa w art. 252, okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Skarżący w odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego nie przedłożył wymaganych dokumentów, nie wyjaśnił także przyczyny niewykonania zobowiązania.
W. B., wbrew wezwaniu referendarza sądowego, nie potwierdził informacji istotnych dla oceny jego możliwości płatniczych w niniejszej sprawie. Wymaganych dokumentów i oświadczeń nie złożył także wraz ze sprzeciwem od postanowienia. Stwierdzić należy, że nadal nie jest znany aktualny stan oszczędności skarżącego oraz sposób korzystania z posiadanego majątku i wysokość otrzymywanych ewentualnych pożytków z posiadanego majątku. Skarżący nie potwierdził podanej we wniosku wysokości dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej oraz wysokości ponoszonych kosztów związanych z utrzymaniem siebie i rodziny; nie wskazał też jakie ponosi koszty związane z utrzymaniem wszystkich nieruchomości.
W świetle powyższych uwag, należy stwierdzić, że w rozpoznawanej sprawie skarżący nie wykazał, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., Sąd postanowił, jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Wojtysiak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA – Ewa Wojtysiak po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 29 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności byłego członka zarządu spółki z o.o. za zaległości w podatku od towarów i usług oraz w podatku akcyzowym wraz z odsetkami i kosztami postępowania egzekucyjnego p o s t a n a w i a odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
Skarżący W. B., w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie [...] zł, złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Skarżący wskazał w uzasadnieniu wniosku na wszystkie zawisłe przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie sprawy z jego skarg i podał, że aktualnie jest zobowiązany do uiszczenia kwoty [...] zł, której nie jest w stanie opłacić.
W. B. oświadczył, że prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną, a na utrzymaniu małżonków pozostaje dwóch synów w wieku [...] lat. Źródłem utrzymania rodziny jest działalność gospodarcza małżonków – "sprzedaż inwentów i biletów na imprezy kulturalne w Polsce". Dochody skarżącego i jego żony kształtują się odpowiednio na poziomie [...] zł i [...] zł brutto. Skarżący podał, że wszystkie wolne środki pieniężne zainwestował lub planuje zainwestować. Aby nie "wypaść z rynku" skarżący zaliczkował już kolejne imprezy i bieżące dochody; stwierdził, że oszczędności są już w zasadzie wydane.
Skarżący wyjaśnił, że miesięczne wydatki na utrzymanie stanowią: [...] zł za uczęszczanie dzieci do płatnych szkół, [...] zł na utrzymanie pozaszkolne, [...] zł na wyżywienie, [...] zł na utrzymanie mieszkania (czynsz, prąd, gaz), [...] zł na odzież, [...] zł na środki czystości, higieniczne i kosmetyki.
W. B. oświadczył nadto, że posiada:
– nieruchomości położone w: [...] ([...] m²), [...] ([...]m²), [...] ([...]m²);
– nieruchomości rolne położone w: G. [...] ([...] ha), [...] u ([...] ha), [...] [...] ha);
– dwa samochody:[...] , [...] ,[...] ;
– dwa motocykle:[...] ,[...] ;
– zasoby pieniężne w kwocie [...] zł.
W piśmie referendarza sądowego z dnia 20 grudnia 2013 r. (doręczonym 7 stycznia 2014 r.) skarżący został zobowiązany do nadesłania dodatkowych dokumentów oraz do złożenia dodatkowych oświadczeń. Powyższe zobowiązanie obejmowało:
1) zeznanie podatkowe skarżącego o wysokości osiągniętego dochodu w 2012 roku,
2) zeznanie podatkowe żony skarżącego o wysokości osiągniętego dochodu w 2012 roku,
3) wyciągi z wszystkich rachunków bankowych skarżącego oraz żony skarżącego za okres od 15 października do 15 grudnia 2013 r.
4) dokumenty potwierdzające aktualny stan oszczędności skarżącego,
5) dokumenty potwierdzające wysokość ponoszonych wydatków związanych z utrzymaniem siebie i rodziny z okresu ostatnich trzech miesięcy (w szczególności wydatki na opłaty związane z opłatą za przedszkole, utrzymaniem mieszkania, nieruchomości itp.),
6) dokumenty potwierdzające wysokość dochodów skarżącego z prowadzonej działalności gospodarczej (tj. odpis ewidencji przychodów, kosztów, dochodów - prowadzonej dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym oraz deklaracji dotyczących podatku VAT) za okres ostatnich trzech miesięcy,
7) dokumenty potwierdzające wysokość dochodów żony skarżącego z prowadzonej działalności gospodarczej (tj. odpis ewidencji przychodów, kosztów, dochodów - prowadzonej dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym oraz deklaracji dotyczących podatku VAT) za okres ostatnich trzech miesięcy,
8) dodatkowe oświadczenie, czy wykazany na urzędowym formularzu majątek (nieruchomości i rzeczy ruchome) stanowi dla skarżącego lub dla żony skarżącego źródło przychodu (dochodu) oraz jaka jest wysokość ewentualnego dochodu z tego tytułu z okresu ostatnich sześciu miesięcy, wraz z dokumentami potwierdzającymi powyższe,
9) dodatkowe oświadczenie, czy skarżący lub jego żona jest producentem rolnym oraz jaką wysokość ewentualnych dopłat otrzymali w 2012 r., wraz dokumentami potwierdzającymi powyższe.
Skarżący nie nadesłał żadnej korespondencji i nie przedłożył wymaganych dokumentów i oświadczeń. Nie wyjaśnił także przyczyny niewykonania zobowiązania.
Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2014 r. (doręczonym 19 lutego 2014 r.) referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy, uznając, że nie wykazał on, aby poniesienie kosztów sądowych spowodowało uszczerbek dla koniecznego utrzymania skarżącego i jego rodziny.
W piśmie z dnia 22 lutego 2014 r. (nadanym w urzędzie pocztowym 25 lutego 2014 r.) W. B. wniósł sprzeciw od ww. postanowienia. Następnie w dniu 1 marca 2014 r. skarżący uiścił należy w sprawie wpis sądowy w wysokości [...] zł, a 3 marca 2014 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) cofnął ww. sprzeciw i złożył wniosek o umorzenie postepowania w tym zakresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, co następuje:
Stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie sprzeciwu na postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie prawa pomocy ma ten skutek, że postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Cofnięcie takiego sprzeciwu nie może przywrócić mocy obowiązywania rozstrzygnięcia referendarza sądowego, albowiem utraciło ono swoją moc ex lege z chwilą wniesienia sprzeciwu (por. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, Komentarz pod red. R. Hausera i M. Wierzbowskiego, Wydawnictwo C.H.BECK, Warszawa 2011).
Mając powyższe na uwadze, w niniejszej sprawie, pomimo złożonego oświadczenia o cofnięciu sprzeciwu i dokonanej wpłaty kwoty [...] zł tytułem wpisu od skargi w sprawie, Sąd zobowiązany jest do rozpoznania wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Wobec braku podstaw do umorzenia postępowania wywołanego wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, Sąd nie uwzględnił wniosku skarżącego o umorzenie postępowania w tym zakresie.
Jak stanowi art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych (art. 245 § 3 P.p.s.a.) – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z poglądem doktryny i orzecznictwa, opłaty sądowe, stanowią rodzaj danin publicznych. Zwolnienie od ponoszenia tego rodzaju danin stanowi odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 Konstytucji RP. Dlatego też mogą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby na współobywateli. Przyznanie lub odmowa przyznania prawa pomocy powinno wynikać z wzajemnej oceny dwóch elementów: kosztów, jakie musi ponieść strona na poczet prowadzonego postępowania i jej aktualnej kondycji finansowej. Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, należy również mieć na uwadze, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wyjaśnienia oraz udokumentowania sytuacji majątkowej, uzasadniającej przyznanie prawa pomocy, do Sądu natomiast należy ocena przytoczonych okoliczności.
W ocenie Sądu skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Uzasadniając wniosek, W. B. oświadczył, że źródłem utrzymania rodziny jest działalność gospodarcza, określił wysokość dochodów (łącznie dochody skarżącego i jego żony [...] zł brutto miesięcznie), podał stan oszczędności ([...]zł) oraz przedstawił stan majątkowy (nieruchomości w [...], w [...], nieruchomości rolne w [...][...] , [...] , [...] , dwa samochody, dwa motocykle). W ocenie Sądu, z powyższych informacji wynika, że skarżący nie należy do osób ubogich.
Zdaniem Sądu, mając na uwadze złożone przez skarżącego oświadczenie o rozdysponowaniu oszczędnościami ([...] zł) na uiszczenie zaliczek w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą; o wysokości ponoszonych wydatków na utrzymanie, stwierdzić należy, że prawidłowo referendarz sądowy uznał, że udokumentowanie sytuacji finansowej małżonków jest konieczne do oceny możliwości płatniczych skarżącego. Należy bowiem przypomnieć, że zgodnie z art. 255 P.p.s.a., jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku, o którym mowa w art. 252, okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Skarżący w odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego nie przedłożył wymaganych dokumentów, nie wyjaśnił także przyczyny niewykonania zobowiązania.
W. B., wbrew wezwaniu referendarza sądowego, nie potwierdził informacji istotnych dla oceny jego możliwości płatniczych w niniejszej sprawie. Wymaganych dokumentów i oświadczeń nie złożył także wraz ze sprzeciwem od postanowienia. Stwierdzić należy, że nadal nie jest znany aktualny stan oszczędności skarżącego oraz sposób korzystania z posiadanego majątku i wysokość otrzymywanych ewentualnych pożytków z posiadanego majątku. Skarżący nie potwierdził podanej we wniosku wysokości dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej oraz wysokości ponoszonych kosztów związanych z utrzymaniem siebie i rodziny; nie wskazał też jakie ponosi koszty związane z utrzymaniem wszystkich nieruchomości.
W świetle powyższych uwag, należy stwierdzić, że w rozpoznawanej sprawie skarżący nie wykazał, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., Sąd postanowił, jak w sentencji.
