• II SA/Rz 1271/13 - Postan...
  28.03.2024

II SA/Rz 1271/13

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
2014-03-10

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Magdalena Józefczyk. /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2014 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku M.B. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zameldowania na pobyt stały - postanawia - odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi M.B. jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...] wydana w przedmiocie odmowy zameldowania na pobyt stały.

W wyniku wezwania do uiszczenia wpisu od skargi na ww. decyzję M.B. złożył na urzędowym formularzu PPF wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Podał w nim, że znajduje się w "fatalnej sytuacji materialnej i życiowej". Mieszkanie, w którym mieszka zostało sprzedane. Jego jedynym dochodem jest kwota ok. 550 zł uzyskiwana z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

W wykonaniu wezwania Sądu wnioskodawca podał, że jego comiesięczne wydatki to: 500 zł – żywność, 50 zł – lekarstwa, 80 zł – środki higieniczne i inne potrzeby, 150 zł – telefon, 250 zł – utrzymanie samochodu (Renault Kangoo Express z 1999 r.), 370 zł – czynsz za mieszkanie. Wskazał, że przedmiotem prowadzonej przez niego samodzielnie (bez zatrudniania pracowników) działalności gospodarczej jest organizacja imprez sportowo-rekreacyjnych. Zaznaczył, że obecnie na jego koncie bankowym znajduje się kwota 2000 zł otrzymana od siostry jako pożyczka na opłacenie bieżących rachunków i wydatków.

W sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego M.B. wniósł o zmianę postanowienia i przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Nie zgodził z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym. Wskazał, że prowadzenia działalności gospodarczej generuje nieregularne dochody, czego Sąd nie uwzględnił. Podał, że pieniądze uzyskane tytułem pożyczki od siostry nie stanowią jego dochodu, ponieważ podlegają zwrotowi. Jest zmuszony do ich pożyczania, aby pokryć podstawowe wydatki i mieć podstawowe ubezpieczenie i nie narażać się na konsekwencje karne. Zdaniem skarżącego ustawa nie formułuje obowiązku zaciągania pożyczek celem uiszczenia opłat sądowych. Wskazał na wysokie koszty prowadzonej działalności gospodarczej jakie musi ponosić w pierwszej kolejności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (tekst jednolity Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zmianami), dalej "P.p.s.a" w przypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie udzielenia prawa pomocy traci moc. Sąd rozpoznaje wniosek na nowo.

Warunki przyznania prawa pomocy osobie fizycznej określa art. 245 i art. 246 P.p.s.a. Warunki przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym określa art. 245 § 2 oraz art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 P.p.s.a). Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).

Z istoty prawa pomocy wynika więc, iż ustawodawca odstępuje od ogólnej zasady odpłatności postępowania – art. 199 P.p.s.a. - na rzecz konstytucyjnego prawa do sądu w sytuacjach, gdy strona nie jest w stanie partycypować w kosztach związanych z rozpoznaniem wniesionej przez nią skargi.

Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 246 § 1 P.p.s.a. prawa pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Czynności określone w art. 255 ppsa podejmowane są po to, aby umożliwić stronie należyte uzasadnienie i udokumentowanie wniosku o przyznanie prawa pomocy. (...) W interesie strony leży bowiem przedstawienie informacji służących uzyskaniu prawa pomocy. Niedostarczenie żądanych przez Sąd danych, przedstawienie ich w sposób niekompletny, mało czytelny powoduje, iż oświadczenie wnioskodawcy pozostaje niepełne, niewystarczające do wydania pozytywnego dla strony rozstrzygnięcia. Tym samym, w takiej sytuacji Sąd uprawniony jest do sformułowania oceny, iż wniosek o przyznanie prawa pomocy jest nieuzasadniony, a co za tym idzie - instytucja ta nie zostanie wobec Skarżącego zastosowana. (Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2012 r., sygn. akt: II GZ 51/2012, LexPolonica nr 3943950, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 kwietnia 2011 r., sygn. akt: I GZ 153/2011, LexPolonica nr 2597061, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Na etapie rozpoznawania wniosku o przyznanie prawa pomocy sąd I instancji nie prowadzi postępowania dowodowego, a jedynie dokonuje oceny oświadczeń strony, uzupełnionych ewentualnie w trybie art. 255 P.p.s.a. (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 marca 2012 r. II OZ 137/12, www. orzeczenia. nsa.gov.pl).

Okoliczności niniejszej sprawy w żadnym wypadku nie pozwalają na uznanie zasadności wniosku skarżącego.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że złożone przez skarżącego oświadczenie co do wysokości dochodów i wydatków budzi wątpliwości co do jego rzetelności i prawdziwości. Deklarowany przez stronę comiesięczny dochód to kwota ok. 550 zł, zaś wskazane comiesięczne wydatki to kwota 1. 400 zł. Występująca różnica 850 zł wskazuje na większą niż podana przez wnioskodawcę dochodowość prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Saldo końcowe jednego z rachunków bankowych wskazuje aktualnie na kwotę 2002,20 zł. Wprawdzie wnioskodawca podniósł, że jest to pożyczka zaciągnięta od siostry na "opłacenie bieżących rachunków i wydatków", jednakże Sąd stoi na stanowisku, że koszty sądowe niniejszej sprawy należą do bieżących wydatków, które na obecnym etapie postępowania wynoszą 100 zł (wpis od skargi). Kolejne zaś koszty, które jednak tylko hipotetycznie mogą się pojawić w toku dalszego postępowania to 200 zł (tj. 100 zł - opłata kancelaryjna za odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem w wypadku oddalenia skargi oraz 100 zł - wpis od skargi kasacyjnej).

Uwzględniając zatem podane wyżej saldo rachunków bankowych strony (2. 002, 00 zł i 360 zł), brak podstaw do stwierdzenia, że nie jest ona w stanie pokryć kosztów niniejszego postępowania. Przyznanie prawa pomocy w powyższych okolicznościach stanowiłoby niewątpliwie nadużycie tej instytucji, przeznaczonej - wyłącznie dla osób nie będących w stanie wygospodarować środków potrzebnych do zapewnienia prawa do sądu. Sąd stwierdza, że twierdzenie o "fatalnej" sytuacji materialnej skarżącego nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy, złożonych przez skarżącego oświadczeniach i przedłożonych dokumentach. Uzasadnione jest stwierdzenie, że kwota dochodu podanego przez skarżącego nie odpowiada realiom i została zaniżona na potrzeby uzyskania pozytywnego dla wnioskodawcy rozstrzygnięcia. Wątpliwości budzi także ilość prowadzonych rachunków bankowych (5) i licznych przelewów między rachunkami w kontekście czytelności dokonywanych między nimi operacji. W głównej mierze są to przelewy między poszczególnymi rachunkami i na podstawie przedłożonych wyciągów brak jest możliwości oceny, jakie są źródła wpływów na rachunek bankowy i celów, na które przeznaczane są wydatki. Podnieść przy tym należy, że skarżący chcąc skorzystać z prawa pomocy, powinien liczyć się z koniecznością udzielania wszelkich wyjaśnień odnoszących się do jego sytuacji materialnej, a także udokumentowania podnoszonych we wniosku okoliczności. Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt: I OZ 884/2011, LexPolonica nr 3924743, www.orzeczenia.nsa.gov.pl ).

Mając powyższe na uwadze uznano, że skarżącemu nie można przyznać prawa pomocy chociażby w częściowym zakresie, dlatego też orzeczono jak w sentencji, działając w oparciu o art. 260 w zw. z art. 245 § 1 i § 3 oraz art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...