• I SA/Lu 608/14 - Postanow...
  28.03.2024

I SA/Lu 608/14

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2014-08-21

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Małgorzata Fita /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Fita po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. P. – L. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. P. – L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2008 r. p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Wnioskiem zawartym w skardze M. P.– L. zwróciła się o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji określającej zobowiązanie w podatku od towarów usług za wrzesień 2008 r. w kwocie 7.347 zł.

Wniosek uzasadniła tym, iż jakkolwiek objęta zaskarżoną decyzją kwota podatku nie jest znaczna, to równolegle toczą się postępowania w sprawie podatku VAT za lata 2007 – 2011 oraz podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2008 – 2011. Łączna kwota zobowiązań może sięgnąć kilkuset tysięcy złotych, a skarżąca nie jest w stanie zaspokoić potencjalnych zaległości podatkowych. Jedynym rozwiązaniem będzie sprzedaż dalszej części nieruchomości, która w sytuacji korzystnego dla skarżącej rozstrzygnięcia grozi niepowetowanymi stratami wynikającymi z dekoniunktury na rynku nieruchomości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm), w skrócie p.p.s.a, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...). W świetle zacytowanego przepisu, nie budzi wątpliwości stwierdzenie, że jest zasadą, iż zaskarżone rozstrzygnięcie powinno być wykonane. Wstrzymanie wykonania może nastąpić jedynie wtedy, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające zastosowanie tej czynności.

Odnosząc powyższe rozważania prawne do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że skarżąca nie przywołała argumentów wskazujących, że wykonanie zaskarżonej decyzji rodziłoby skutek w postaci groźby wyrządzenia znacznej szkody, nadto zaś że powstałe skutki byłyby trudne do odwrócenia.

Na wstępie wyjaśnienia wymaga, że przez sformułowanie "znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków" należy rozumieć taką sytuację, gdy wykonanie aktu lub czynności spowoduje szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04, niepubl.).

Podkreślić przy tym należy, że ocena wskazanych okoliczności pozostaje w gestii Sądu, natomiast obowiązkiem strony skarżącej jest nie tylko wskazanie na możliwość zaistnienia wskazanych zdarzeń, ale również uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.

Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne (por. postanowienie NSA z dnia 18 października 2011 r., II GSK 2060/11, LEX nr 984625).

Twierdzenia strony o niebezpieczeństwie spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wypadku wykonania decyzji, powinny zostać poparte dokumentami, które uwiarygodniłyby sytuację skarżącego (por. postanowienie NSA z dnia 18 października 2011 r., II GSK 1799/11, LEX nr 965117). Należy mieć na uwadze także, że Sąd nie bada zasadności samej skargi na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, a katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty (por. postanowienie NSA z dnia 3 listopada 2011 r., II OZ 1047/11, LEX nr 984678).

Odnosząc te uwagi do argumentu skarżącej dotyczącego wyrządzenia niepowetowanej szkody w związku z brakiem możliwości uregulowania należności podatkowych i koniecznością zbycia części majątku nieruchomego celem ich uiszczenia, należy zauważyć, że naturalną konsekwencją egzekucji świadczenia pieniężnego jest pogorszenie się sytuacji finansowej zobowiązanego. Ponadto sam fakt istnienia obowiązku wykonania zaskarżonej decyzji nie może stanowić przesłanki uzasadniającej wniosek o wstrzymanie jej wykonania. Konieczność zapłaty egzekwowanego w drodze egzekucji świadczenia i związane z tym uszczuplenie majątku dłużnika są zwykłym następstwem takiej decyzji. Obowiązkiem wnioskodawcy jest zatem wykazanie, iż na skutek zapłaty spornej kwoty grozi mu szkoda, której rozmiary przekraczają zwykłe następstwa zapłaty, bądź też, że do odwrócenia skutku wykonania zaskarżonej decyzji nie wystarczy zwrot wyegzekwowanej należności wraz z odsetkami. Należy bowiem zauważyć, że egzekwowane roszczenie ma charakter pieniężny i z natury rzeczy skutki jego są odwracalne, albowiem w przypadku ewentualnego uwzględnienia skargi nadpłacone kwoty podlegać będą zwrotowi. Tym bardziej, że skarżąca w żaden sposób nie przedstawiła swojej sytuacji dochodowej i majątkowej, a co więcej powołała się na nieokreśloną dotychczas przez organ podatkowy łączna wysokość zobowiązań podatkowych. Wniosek o wstrzymanie zaskarżonego aktu musi natomiast opierać się na istniejących, a nie potencjalnych (bliżej nieokreślonych) okolicznościach.

Wniosku nie uzasadnia również dokonanie przez organ podatkowy zabezpieczenia wykonania zobowiązań podatkowych na majątku strony w drodze ustanowienia hipoteki. Okoliczność ta nie wpływa bowiem na możliwość postania niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oczywistym przy tym jest, że każde egzekwowanie należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego. Nie jest to jednak okoliczność, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

W tej sytuacji, mając na uwadze podniesione wyżej okoliczności Sąd, działając na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. nie uwzględnił wniosku i odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...