V SA/Wa 1965/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-02-25Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Irena Jakubiec-Kudiura /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący – sędzia WSA Irena Jakubiec-Kudiura po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] P. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego postanawia odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
W skardze z dnia 2 sierpnia 2013 r. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] pełnomocnik skarżącego wniósł m.in. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 ustawy p.p.s.a.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż zaskarżona decyzja utrzymała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Ciechanowie, którą określono zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w kwocie 7154 zł. Oznacza to, iż określony obowiązek uiszczenia zaległości podatkowej stał się aktualny i wykonalny w trybie przymusowym. Ponadto wskazano, iż wobec Skarżącego toczy się jeszcze kilkanaście innych postępowań w przedmiocie podatku akcyzowego. Wszystkie sprawy są przedmiotowo tożsame i dotyczą kwestii prawidłowej kwalifikacji pojazdów na gruncie CN. Stąd w ocenie Skarżącego, w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji, biorąc pod uwagę łączną wysokość określonych Skarżącemu zobowiązań podatkowych w akcyzie, zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w [...] wskazał, iż nie rozstrzygnął wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji w terminie określonym w art. 61 § 2 pkt 1 ustawy p.p.s.a. Zdaniem organu w chwili przekazania skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ustaje możliwość orzekania przez Dyrektora Izby Celnej w [...] w sprawie przedmiotowego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (T.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej ustawy p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a. sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych zawartym w wymienionym przepisie, zatem nie bada zasadności samej skargi na etapie rozpoznania wniosku. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Warunkiem zatem wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu jest uprawdopodobnienie istnienia przesłanek wymienionych w cytowanym przepisie, przy czym obowiązek ten spoczywa na wnioskodawcy.
Podane przez Skarżącego twierdzenia odnośnie wstrzymania wykonania decyzji powinny odwoływać się do materiałów źródłowych obrazujących jego sytuację. Każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym (Postanowienie NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2011 r. II GSK 49/11). Podobne stanowisko zajął NSA w postanowieniu z 29 maja 2009 r., I FZ 148/09 (LEX nr 564208), w którym stwierdził, że uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń lub okoliczności, jednakże w taki sposób, aby sąd miał możliwość dokonania kontroli ich prawdziwości. Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie – sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę.
W niniejszej sprawie pełnomocnik strony skarżącej ograniczył się do stwierdzenia, iż egzekucja zobowiązań podatkowych w akcyzie we wszystkich postępowaniach prowadzonych wobec Skarżącego spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków. Nie przedłożono jednak wraz z wnioskiem żadnych dokumentów, potwierdzających niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub możliwość zaistnienia okoliczności, które spowodują nieodwracalne dla niego skutki. Nie jest wiadome również, jakimi środkami finansowymi dysponuje Skarżący. Sytuacja majątkowa i finansowa Skarżącego nie została potwierdzona żadnymi dokumentami źródłowymi, które zobrazowałyby kondycję finansową Skarżącego.
W świetle powyższych rozważań Sądu, wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie mógł zostać uwzględniony. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Irena Jakubiec-Kudiura /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący – sędzia WSA Irena Jakubiec-Kudiura po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] P. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego postanawia odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
W skardze z dnia 2 sierpnia 2013 r. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] pełnomocnik skarżącego wniósł m.in. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 ustawy p.p.s.a.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż zaskarżona decyzja utrzymała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Ciechanowie, którą określono zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w kwocie 7154 zł. Oznacza to, iż określony obowiązek uiszczenia zaległości podatkowej stał się aktualny i wykonalny w trybie przymusowym. Ponadto wskazano, iż wobec Skarżącego toczy się jeszcze kilkanaście innych postępowań w przedmiocie podatku akcyzowego. Wszystkie sprawy są przedmiotowo tożsame i dotyczą kwestii prawidłowej kwalifikacji pojazdów na gruncie CN. Stąd w ocenie Skarżącego, w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji, biorąc pod uwagę łączną wysokość określonych Skarżącemu zobowiązań podatkowych w akcyzie, zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w [...] wskazał, iż nie rozstrzygnął wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji w terminie określonym w art. 61 § 2 pkt 1 ustawy p.p.s.a. Zdaniem organu w chwili przekazania skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ustaje możliwość orzekania przez Dyrektora Izby Celnej w [...] w sprawie przedmiotowego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (T.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej ustawy p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a. sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych zawartym w wymienionym przepisie, zatem nie bada zasadności samej skargi na etapie rozpoznania wniosku. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Warunkiem zatem wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu jest uprawdopodobnienie istnienia przesłanek wymienionych w cytowanym przepisie, przy czym obowiązek ten spoczywa na wnioskodawcy.
Podane przez Skarżącego twierdzenia odnośnie wstrzymania wykonania decyzji powinny odwoływać się do materiałów źródłowych obrazujących jego sytuację. Każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym (Postanowienie NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2011 r. II GSK 49/11). Podobne stanowisko zajął NSA w postanowieniu z 29 maja 2009 r., I FZ 148/09 (LEX nr 564208), w którym stwierdził, że uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń lub okoliczności, jednakże w taki sposób, aby sąd miał możliwość dokonania kontroli ich prawdziwości. Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie – sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę.
W niniejszej sprawie pełnomocnik strony skarżącej ograniczył się do stwierdzenia, iż egzekucja zobowiązań podatkowych w akcyzie we wszystkich postępowaniach prowadzonych wobec Skarżącego spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków. Nie przedłożono jednak wraz z wnioskiem żadnych dokumentów, potwierdzających niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub możliwość zaistnienia okoliczności, które spowodują nieodwracalne dla niego skutki. Nie jest wiadome również, jakimi środkami finansowymi dysponuje Skarżący. Sytuacja majątkowa i finansowa Skarżącego nie została potwierdzona żadnymi dokumentami źródłowymi, które zobrazowałyby kondycję finansową Skarżącego.
W świetle powyższych rozważań Sądu, wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie mógł zostać uwzględniony. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.
