VI SA/Wa 1552/13

Uzasadnienie

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej organ) decyzją z [...] kwietnia 2013 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania E. Sp. z o.o. (dalej skarżąca) od decyzji Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej [...] OW NFZ) z [...] lutego 2013 r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.

[...] Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia [...] stycznia 2013 r. ogłosił postępowanie nr [...] prowadzone w trybie rokowań o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na okres obowiązywania umowy od dnia 1 lutego 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. w rodzaju: leczenie szpitalne, w zakresie: kardiologia - hospitalizacja na obszarze: m. W. W ogłoszeniu przedmiotowego postępowania wartość zamówienia określono na nie więcej niż 800 020,00 PLN. Do udziału w postępowaniu zaproszono jednego świadczeniodawcę, będącego instytutem badawczym o nazwie: C. w W. Wskazany świadczeniodawca mógł wziąć udział w postępowaniu, jeśli złożył swoją ofertę w terminie do dnia 18 stycznia 2013 r. w dniach od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00 -16.00 w [...] OW NFZ w W. Ogłoszenie rozstrzygnięcia rokowań miało nastąpić 24 stycznia 2013 r., poprzez ogłoszenie o rozstrzygnięciu na stronie internetowej [...] OW NFZ i na tablicy informacyjnej w siedzibie [...] OW NFZ. Szczegółowe warunki udzielania świadczeń, objętych przedmiotowym postępowaniem, ustalone zostały zarządzeniem Nr 72/2011/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z 20 października 2011 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju: leczenie szpitalne. Zaproszony oferent złożył ofertę.

Pismem z [...] stycznia 2013 r. skarżąca złożyła protest na czynności komisji konkursowej. Protest nie został rozpatrzony przez komisję konkursowa, gdyż uznano, że został złożony przez podmiot nie będący oferentem w postępowaniu, jak również z uwagi na fakt, że nie wpłynął do komisji konkursowej w czasie prowadzonych przez nią czynności.

Protest skarżącej został uznany za odwołanie od rozstrzygnięcia postępowania nr [...] prowadzonego w trybie rokowań. W treści pisma skarżąca wskazała na naruszenie przepisów ustawy o świadczeniach, w tym w szczególności:

1. art. 134 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.; dalej ustawa o świadczeniach) poprzez zaproszenie do ww. postępowania tylko jednego świadczeniodawcy oraz bezpodstawne ograniczenie postępowania do obszaru W.;

2. art. 143 ust. 1 w związku z art. 144 ustawy o świadczeniach - gdyż nie zachodzi żaden przypadek, który uprawniałby [...] OW NFZ do zawarcia umowy w trybie rokowań, z pominięciem trybu konkursu ofert;

3. art. 145 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach - gdyż nie zaproszono do udziału w rokowaniach świadczeniodawców mogących udzielać świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem postępowania w sprawie zawarcia umów

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

4. art. 148 ustawy o świadczeniach - gdyż poprzez zaproszenie tylko jednego wykonawcy, nie zapewniono możliwości porównania ofert, w tym samym możliwości wybory oferty najkorzystniejszej z uwzględnieniem kryteriów wskazanych w tym przepisie, do których należą: ciągłość, kompleksowość, dostępność, jakość udzielania świadczeń, kwalifikacje personelu, wyposażenie w sprzęt i aparaturę medyczną, cena i liczba oferowanych świadczeń opieki zdrowotnej oraz kalkulacje kosztów;

5. art. 153 ust. 2 ustawy o świadczeniach poprzez zaniechanie zawieszenia postępowania do czasu rozstrzygnięcia protestu;

6. art. 153 ust. 3 ustawy o świadczeniach poprzez zaniechanie rozpatrzenia i rozstrzygnięcia protestu oraz zaniechanie uzasadnienia decyzji

w związku z nieuwzględnieniem protestu;

7. art. 162 ust. 2 ustawy o świadczeniach poprzez niezachowanie kryteriów legalności, celowości i gospodarności przy organizowaniu rokowań.

Decyzją z 11 lutego 2013 r. Dyrektor [...] OW NFZ oddalił odwołanie skarżącej.

Pismem z [...] lutego 2013 r. skarżąca złożyła odwołanie od ww. decyzji zarzucając organowi naruszenie:

art. 114 ust. 1 ustawy o świadczeniach w zw. z art. 44 ust. 3 ustawy

z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr157, poz.1240 ze zm.);

art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach poprzez zaproszenie do postępowania o udzielenie zamówienia publicznego tylko jednego świadczeniodawcy oraz bezpodstawne ograniczenie postępowania do obszaru W.;

art. 143 ust. 1 ustawy o świadczeniach w zw. z art. 144 ustawy

o świadczeniach gdyż nie zachodzi żaden przypadek, który uprawniałby [...] OW NFZ do zawarcia umowy z trybie rokowań, z pominięciem trybu konkursu ofert;

art. 145 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach, poprzez brak zaproszenia do udziału w rokowaniach świadczeniodawców mogących udzielać świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem postępowania w sprawie zawarcia umów

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

art. 148 ustawy o świadczeniach, poprzez zaproszenie tylko jednego wykonawcy, nie zapewniono możliwości porównania ofert, a tym samym możliwości wyboru oferty najkorzystniejszej;

art. 153 ust. 2 ustawy o świadczeniach, poprzez zaniechanie zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia protestu;

art. 153 ust. 3 ustawy o świadczeniach, poprzez zaniechanie rozpatrzenia i rozstrzygnięcia protestu oraz zaniechanie uzasadnienia decyzji w zw. z nieuwzględnieniem protestu, przy czym wskutek naruszenia art. 153 ust. 2 i 3 ustawy o świadczeniach doszło do pozbawienia skarżącej jednego z etapów zaskarżenia czynności oraz decyzji podejmowanych przez [...] OW NFZ;

art. 162 ust. 2 ustawy o świadczeniach, poprzez niezachowanie kryteriów legalności, celowości i gospodarności przy organizowaniu rokowań.

Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z [...] kwietnia 2013 r. Prezes Funduszu uchylił zaskarżoną decyzje i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podkreślił, że ma za zadanie ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę administracyjną oraz ocenić prawidłowość decyzji wydanej w I instancji. Jego zdaniem z przepisów art. 154 ust. 1 i art. 152 ust. 1 ustawy o świadczeniach wynika, iż przedmiotem rozstrzygania przez dyrektora oddziału wojewódzkiego Funduszu oraz Prezesa Funduszu jest badanie naruszenia interesu prawnego odwołującego się, wskutek naruszenia zasad postępowania

w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Badając prawidłowość decyzji wydanej w I instancji ma na względzie kontrolę prawidłowości postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Wskazał, że przedmiotem badania organów obu instancji jest skonkretyzowany do określonego podmiotu (odwołującego się) i do określonych czynności komisji, podejmowanych w stosunku do tego podmiotu. Jego zdaniem oznacza to, iż organy obu instancji nie prowadzą ponownie postępowania w sprawie zawarcia umowy

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, lecz rozpoznają sprawę w odniesieniu do konkretnego podmiotu i konkretnych czynności. Wskazał, że zgodnie z art. 10 § 1 oraz art. 12 § 1 k.p.a., zapewnił skarżącemu czynny udział w każdym stadium postępowania poprzez umożliwienie zapoznania się z zebranym w sprawie materiałem oraz wypowiedzenie się, co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

W ocenie organu odwoławczego nie można zgodzić się z używaną w odwołaniu, przez skarżącego nomenklaturą określającą postępowanie w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej jako "postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego", gdyż zgodnie z art. 138 ustawy o świadczeniach do zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych a używane przez skarżącego stwierdzenie "postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego" może błędnie sugerować, iż do postępowania w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej stosuje się ww. przepisy.

Powołując się na przepis art. 143 ust. 1 ustawy o świadczeniach, organ znaczył, że zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w trybie rokowań następuje w przypadkach określonych w ustawie. Zgodnie z art. 144 pkt. 3 ustawy

o świadczeniach postępowanie w trybie rokowań może być przeprowadzone m.in., jeżeli jest ograniczona liczba świadczeniodawców, nie większa niż pięciu, mogących udzielać świadczeń opieki zdrowotnej będących przedmiotem postępowania

w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. W związku

z tym do złożenia oferty do postępowania prowadzonego w trybie rokowań na zawieranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: leczenie szpitalne, w zakresie: kardiologia - hospitalizacja na obszarze: Miasta W., nie mogło zostać zaproszone E. Spółka z o.o., ponieważ przytoczony podmiot nie miał możliwości udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: leczenie szpitalne, w zakresie: kardiologia - hospitalizacja na obszarze: Miasta W., na dzień ogłoszenia przedmiotowego postępowania, czyli na dzień 8 stycznia 2013 r. oraz na dzień jego rozstrzygnięcia (24 stycznia 2013 r.).

Wskazał, że przepis § 9 ust. 1 zarządzenia nr 72/2011/DSOZ Prezesa NFZ

z 20 października 2011 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju: leczenie szpitalne (ze zm.) uznaje, że Fundusz zawiera umowy wyłącznie ze świadczeniodawcami posiadającymi oddziały szpitalne, których specjalności określone są w Rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą przez część VIII kodu resortowego systemu resortowych kodów identyfikacyjnych odpowiadają lub zawierają się w zakresach określonych

w załączniku nr 3 do zarządzenia. Natomiast art. 103 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, ze zm.) stwierdza, że działalność leczniczą można rozpocząć po uzyskaniu wpisu do rejestru podmiotów leczniczych. Brak zarejestrowania komórek organizacyjnych w rejestrze podmiotów leczniczych uniemożliwia prowadzenia działalności leczniczej przez komórki niezarejestrowane. W związku z powyższym brak posiadania zarejestrowanej przez skarżącego

w Księdze Rejestrowej Nr [...] komórki organizacyjnej mieszczącej się na terenie Miasta W., a zajmującej się udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju leczenie szpitalne w zakresie kardiologia - hospitalizacja powoduje, iż nie ma on możliwości udzielania przytoczonych świadczeń na obszarze Miasta W. Zauważył, że skarżący posiada w Księdze Rejestrowej Nr [...] zarejestrowane miejsce udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: leczenie szpitalne, w zakresie: kardiologia - hospitalizacja mieszczące się w O., co powoduje, iż tylko w tym miejscu przytoczony świadczeniodawca może udzielać przedmiotowych świadczeń opieki zdrowotnej. Podniósł, że zgodnie z treścią ustawy z 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 96, poz. 603, ze zm.), rozporządzenia Rady Ministrów z 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów (Dz. U. Nr 103, poz. 652) oraz obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z 29 czerwca 2010 r. w sprawie wykazu gmin i powiatów wchodzących

w skład województw (M.P. z 2010 r" Nr 48, poz. 654) O. jest gminą znajdującą się w powiecie o., natomiast Miasto W. również jest gminą, określaną jako miasto na prawach powiatu. Administracyjnie Gmina O. stanowi odrębny obszar od Miasta W.

Zauważył, iż zgodnie z art. 152 ust. 2 pkt. 1 ustawy o świadczeniach środki odwoławcze dotyczące rozstrzygnięcia postępowania w sprawie zawarcia umów

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie przysługują m.in. na wybór trybu postępowania.

Podniósł, że nie można zgodzić się z twierdzeniem skarżącego, że podczas postępowania naruszono art. 153 ust. 2 i 3 ustawy o świadczeniach, poprzez zaniechanie zawieszenia postępowania nr [...] do czasu rozstrzygnięcia jego protestu. Wskazał, że komisja konkursowa nie mogła rozpatrzyć przedmiotowego protestu, ponieważ nie wpłynął on do komisji konkursowej w okresie prowadzonych przez nią czynności a protest z [...] stycznia 2013 r. na czynności komisji konkursowej prowadzącej postępowanie został złożony przez podmiot nie uczestniczący w przedmiotowym postępowaniu, tym samym nie będący oferentem. Powołując się na treść przepisu art. 153 ust. 3 ustawy

o świadczeniach, organ podkreślił, iż do czasu rozpatrzenia protestu postępowanie

w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej ulega zawieszeniu, chyba że z treści protestu wynika, że jest on oczywiście bezzasadny. Zdaniem organu z treści tego przepisu wynika, że postępowanie w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej może, w wyjątkowych sytuacjach, nie ulec zawieszeniu do czasu rozpatrzenia protestu, ale tylko wówczas, gdy protest jest oczywiście bezzasadny. W ocenie organu w omawiany przypadku zachodzi sytuacja, gdyż protest złożony przez odwołującego jest bezzasadny, ponieważ wnosi go podmiot nie będący uczestnikiem postępowania, a tym samym podmiot nie uprawniony do tej czynności.

Uznając, że decyzja Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Funduszu z [...] lutego 2013 r. jest wadliwie wydanym aktem administracyjnym naruszającym art. 6 k.p.a. W omawianej sprawie Dyrektor [...] OW NFZ wydał decyzję administracyjną z [...] lutego 2013 r., w sytuacji, gdy powinien w formie postanowienia stwierdzić niedopuszczalność wniesienia odwołania od rozstrzygnięcia postępowania prowadzonego w trybie rokowań na zawieranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: leczenie szpitalne, w zakresie: kardiologia - hospitalizacja na obszarze: Miasta W., ponieważ przytoczone odwołanie dotyczyło wyboru trybu postępowania, na który nie przysługuje środek odwoławczy.

Powołując się na przepis art. 138 § 2 k.p.a. stwierdził, że organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana

z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

Skargę na powyższą decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący, domagając się ich uchylenia. W uzasadnieniu skargi wskazał, iż w jego ocenie

w sprawie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego, w tym art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach, jak również niewypełnienia przez [...] OW NFZ oraz Prezesa NFZ obowiązku równego traktowania wszystkich świadczeniodawców ubiegających się o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz obowiązku prowadzenia postępowania w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji i równe traktowanie świadczeniodawców poprzez zaproszenie do rokowań tylko jednego świadczeniodawcy. Podniósł, że poprzez uznanie, że interes prawny skarżącego doznał uszczerbku w wyniku naruszenia przez [...] OW NFZ oraz Prezesa NFZ zasad postępowania o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej, a w związku z tym że skarżącemu nie przysługuje prawo do złożenia odwołania (art. 152 ust. 1). Wskazał, że naruszono art. 139 ust. 2 w zw. z art. 139 ust. 5 ustawy o świadczeniach poprzez przyjęcie, że skarżącemu nie przysługuje żaden środek odwoławczy w związku z przeprowadzeniem przez [...] OW NFZ rokowań zamiast pełnego postępowania konkursowego. Uznał, że naruszono art. 134 ust. 1, art. 143, art. 144, art. 145 ust. 1 i 2, art. 148 oraz art. 162 ust. 2 poprzez zaakceptowanie zawarcia umowy w trybie rokowań, mimo braku ustawowych przesłanek do zastosowania tego trybu; a co za tym idzie naruszenie zasad zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Jego zdaniem naruszono art. 140 ust. 2 ustawy o świadczeniach poprzez zaakceptowanie, że [...] OW NFZ dokonał opisu zakresu kontraktowanych świadczeń zdrowotnych w sposób, który utrudnia uczciwą konkurencję, w tym m.in. poprzez wprowadzenie obowiązku udzielania świadczeń zdrowotnych na terenie m. W. Wskazał, że nie zachowano kryteriów legalności, celowości i gospodarności przy organizowaniu rokowań (art. 162 ust. 2 ustawy o świadczeniach) oraz naruszono przepis art. 114 ust. 1 ustawy o świadczeniach w zw. z art. 44 ust. 3 ustawy o finansach publicznych. Ponadto wskazał na naruszenie przepisów art. 6 i 104 k.p.a. w zw. z art. 152 ust. 1 i 2 pkt. 1 oraz art. 28 k.p.a. w zw. z art. 152 ust. 1 ustawy o świadczeniach.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał stanowisko zaprezentowane

w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo

o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności

z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tego aktu. Sąd administracyjny nie ocenia rozstrzygnięcia organu administracji pod kątem jego słuszności, czy też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy kierując się zasadami współżycia społecznego. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami

i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U.

z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów, Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi jest decyzja Prezesa NFZ z [...] kwietnia 2013 r. uchylająca decyzję Dyrektora [...] OW NFZ z [...] lutego 2013 r i przekazująca sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.

Przechodząc do rozpoznania niniejszej sprawy podkreślić należy, iż w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2009 r., sygn. akt II GSK 190/09. wyjaśniono, że ustawodawca zapewnił każdemu świadczeniodawcy, także do rokowań niezaproszonemu, możliwość wzięcia udziału w postępowaniu poprzez złożenie protestu. Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej, w art. 153 nie uzależnia bowiem możliwości złożenia protestu od faktu zaproszenia do udziału

w rokowaniach. Skorzystanie z protestu ma więc ten skutek, że wnoszący protest,

w zakresie nim objętym, uczestniczy w postępowaniu, a uczestnictwo to, powoduje powstanie uprawnienia do złożenia odwołania. Naczelny Sąd Administracyjny stanowczo podkreślił przy tym, że: "nie podziela stanowiska, że w przypadku postępowania w trybie rokowań branie udziału w postępowaniu dotyczy wyłącznie tych podmiotów, które do rokowań zostały zaproszone. Pogląd taki na gruncie sprawy takiej jak rozpoznawana, gdzie tylko jeden oferent został do rokowań zaproszony narusza określone w art. 134 ust. 1 omawianej ustawy zasady równego traktowania i zdrowej konkurencji".

Zgodnie z art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach Fundusz jest obowiązany zapewnić równe traktowanie wszystkich świadczeniodawców ubiegających się

o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej i prowadzić postępowanie w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji.

W ocenie Sądu, nie zaproszenie skarżącego, będącego świadczeniodawcą, który może udzielać świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem postępowania

w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: leczenie szpitalne, w zakresie: kardiologia - hospitalizacja na obszarze: Miasta W. do udziału w postępowaniu nie jest uzasadnione. Zaproszenie jednego świadczeniodawcy, będącego instytutem badawczym o nazwie: C. w W. naruszyło zasadę równego traktowania wszystkich świadczeniodawców oraz obowiązek prowadzenia postępowania w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji. Istotę przywołanej regulacji, jak również intencje ustawodawcy odnośnie do konieczności oparcia postępowania w sprawie zawierania ze świadczeniodawcami umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na zasadach równego traktowania tych podmiotów i zachowania uczciwej konkurencji, wiązać należy z faktem finansowania świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na podstawie wymienionych umów ze środków publicznych. Wymienione zasady mają podstawowe znaczenie z punktu widzenia gwarantowania świadczeniodawcom wolnego i równego dostępu do zamówień finansowanych z tego właśnie źródła, przy równoczesnym zagwarantowaniu przez organ w prowadzonym postępowaniu zmierzającym do zawarcia umowy zachowania zasad uczciwej konkurencji. Znajduje to swoje wyraźne odzwierciedlenie w treści art. 132 ust. 2 ustawy o świadczeniach,

z którego wynika, że umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej może być zawarta wyłącznie ze świadczeniodawcą, który został wybrany do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej na zasadach określonych w Dziale VI przywołanej ustawy. W wymienionym Dziale VI – "Postępowanie w sprawie zawarcia umów ze świadczeniodawcami" - usytuowane są również szczegółowe przepisy regulujące zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w trybie rokowań.

Poza sporem w niniejszej sprawie jest, iż postępowanie zakończone zaskarżoną decyzją prowadzone było w trybie rokowań. W ust. 3 wskazano, że rokowania składają się z części jawnej i niejawnej, a w ust. 5, że do części niejawnej rokowań stosuje się odpowiednio art. 142 ust. 5. Przepis art. 142 ust. 5 ustawy pozwala komisji wybrać ofertę lub większą liczbę ofert, które zapewniają ciągłość udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej, kompleksowość udzielanych świadczeń

i ich dostępność oraz przedstawiają najkorzystniejszy bilans ceny w odniesieniu do przedmiotu zamówienia lub nie dokonać wyboru żadnej oferty, jeżeli nie wynika

z nich możliwość właściwego udzielania świadczeń opieki zdrowotnej.

Zgodnie z art. 143 ust 2 przywołanej ustawy, przez rokowania rozumie się tryb zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w którym prowadzi się postępowanie w sprawie ustalenia ceny i liczby świadczeń opieki zdrowotnej

i warunków ich udzielania z taką liczbą świadczeniodawców, która zapewni wybór najkorzystniejszej oferty lub większej liczby ofert oraz sprawny przebieg postępowania, nie mniejszą jednak niż trzech, chyba że ze względu na specjalistyczny charakter świadczeń opieki zdrowotnej lub ograniczoną dostępność do świadczeń jest mniej świadczeniodawców mogących ich udzielać.

Postępowanie w sprawie rokowań, zgodnie z art. 144 ustawy o świadczeniach może być przeprowadzone, jeżeli: 1) uprzednio prowadzone postępowanie w trybie konkursu ofert zostało unieważnione, a szczegółowe warunki postępowania

w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej są takie same jak w konkursie ofert lub 2) zachodzi pilna potrzeba zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, której wcześniej nie można było przewidzieć, lub 3) jest ograniczona liczba świadczeniodawców, nie większa niż pięciu, mogących udzielać świadczeń opieki zdrowotnej będących przedmiotem postępowania w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Przy tym, w przypadku,

o którym mowa w art. 144 pkt 1, zaprasza się do udziału w rokowaniach świadczeniodawców, których oferty nie zostały odrzucone w unieważnionym konkursie ofert, zaś w przypadkach, o których mowa w art. 144 pkt 2 i 3, zaprasza się do udziału w rokowaniach świadczeniodawców mogących udzielać świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem postępowania w sprawie zawarcia umów

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (art. 145 ust. 1 i 2).

Z punktu widzenia przywołanej powyżej istoty regulacji zawartej w art. 134 ust. 1 w zw. z art. 132 ust. 2 ustawy o świadczeniach oraz treści przywołanych powyżej przepisów tej ustawy regulujących zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w trybie rokowań, szczegółowo określających zasady przeprowadzania tychże rokowań, za pozbawione jakichkolwiek podstaw uznać należy działania podjęte przez organ I instancji co do wyboru (w tym wypadku) trybu udzielania zamówienia na świadczenie usług medycznych. Umowa, po jej zawarciu, stanowi podstawę wydatkowania środków publicznych finansujących dane świadczenia medyczne. To właśnie z tego powodu, przepisy obowiązującego prawa precyzyjnie regulują zasady wydatkowania środków publicznych i finansowania z nich świadczeń medycznych udzielanych przez podmioty, z którymi zawarte zostały wymienione umowy. Podkreślenia wymaga również, że warunkiem zawarcia tych umów, zgodnie z art. 139 ust. 1 przywołanej ustawy - z zastrzeżeniem zawartym w art. 159, które

w rozpoznawanej sprawie nie ma znaczenia – jest przeprowadzenie postępowania

w trybie konkursu ofert lub w trybie rokowań. Z treści przepisu art. 143 ust. 1 ustawy o świadczeniach wynika, że postępowanie w trybie rokowań powinno być prowadzone z nie mniej niż trzema świadczeniodawcami, a to w celu zapewnienia wyboru najkorzystniejszej oferty lub większej liczby ofert. Z kolei, z art. 145 ust. 2 przywołanej ustawy wynika, że w sytuacji objętej jego hipotezą, do udziału

w rokowaniach zaprasza się świadczeniodawców mogących udzielać świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem postępowania w sprawie zawarcia umów

o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Przywołane przepisy, wobec jednoznaczności ich treści, nie tworzą więc żadnych normatywnych podstaw do tego, aby nie dość, że ograniczać minimalną liczbę świadczeniodawców zapraszanych do wzięcia udziału w rokowaniach nawet jeżeli uzna się za prawidłowe (a sąd tego nie uznaje) ograniczenie świadczeń do terenu m W. W ocenie Sądu, na terenie m. W istnieje kilka placówek medycznych, które mogą podjąć się realizacji tego zamówienia.

Zwrócić należy uwagę na to, że wymienione powyżej przepisy, których adresatem jest organ prowadzący postępowanie w sprawie zawarcia umowy

o udzielanie świadczeń zdrowotnych, mają charakter imperatywny. Szczególnego podkreślenia wymaga w tym względzie to, że kategoryczność wypowiedzi normatywnej zawartej w art. 145 ust. 2 wyraża się w operowaniu zwrotem "zaprasza się", z którego wynika nakaz zaproszenia do rokowań świadczeniodawców mogących udzielać świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem postępowania.

Z powyższego wynika, że bez żadnych warunków wstępnych, do rokowań powinni być zaproszeni świadczeniodawcy, którzy potencjalnie świadczeń takich mogą udzielać.

Biorąc pod uwagę powyższe organ rozważy ponownie zasadność stanowiska

i podejmie odpowiednie działania w tym zakresie.

Z tych przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt.1 lit. a i c p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku. Stosownie do przepisu art. 152 p.p.s.a. orzeczono o niewykonywaniu zaskarżonej decyzji do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku. O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.