VII SA/Wa 1244/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-02-20Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Bogusław Cieśla /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. Z. o przywrócenie terminu do złożenia dwóch odpisów zażalenia w sprawie ze skargi E. Z. i P. Z. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: przywrócić P. Z. termin do złożenia dwóch odpisów zażalenia
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r.
W dniu 12 listopada 2013 r. (data nadania w UP) wpłynęło do Sądu zażalenie P. Z. od ww. postanowienia.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącej Wydziału VII, pismem z dnia 19 listopada 2013 r. wezwano pełnomocnika strony wnoszącej zażalenie – adw. K. K. do usunięcia braków formalnych zażalenia, przez nadesłanie 2 egz. odpisów zażalenia, w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Przy piśmie z dnia 2 grudnia 2013 r. (data nadania w UP) nadesłane zostały żądane odpisy zażalenia.
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie P. Z. od postanowienia z dnia 28 października 2013 r., z uwagi na uchybienie zakreślonego terminu na uzupełnienie braków formalnych zażalenia.
W dniu 10 stycznia 2014 r. (data nadania w UP) wpłynął do Sądu wniosek P. Z. o przywrócenie terminu do złożenia dwóch odpisów zażalenia.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik strony wnoszącej zażalenie wskazał, iż aż do dnia 3 stycznia 2014 r., w którym doręczono mu postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2013 r., był przekonany, że pismo, zawierające wezwanie do usunięcia braków formalnych zażalenia, zostało doręczone mu w dniu 26 listopada 2013 r., nie zaś cztery dni wcześniej. Pełnomocnik skarżącego wskazał, iż w dniach 21-27 listopada 2013 r. był chory (na dowód czego załączył zaświadczenie lekarskie) i w tym okresie przebywał w [...]. Kancelaria adwokacka, którą prowadzi pełnomocnik, znajduje się w jego [...] mieszkaniu. Podał, iż w dniu 22 listopada 2013 r. w domu - kancelarii pełnomocnika przebywała jego siostra, P. A. W czasie jej obecności wizytę złożył listonosz, a siostra postanowiła - skoro już była w domu - odebrać pismo, powodowana chęcią zaoszczędzenia pełnomocnikowi fatygi związanej z koniecznością udania się po odbiór pisma na pocztę. Zostawiła ona pełnomocnikowi kopertę zawierającą pismo, a zapytana o datę jego doręczenia wskazała dzień 26 listopada 2013 r. Pełnomocnik zaznaczył, iż dał wiarę zapewnieniom siostry i działając w zaufaniu do niej, zatem będąc przekonanym, że termin do uzupełnienia braków formalnych upływa 3 grudnia 2013 r., złożył stosowne pismo - jak sądził - dzień przed upływem siedmiodniowego terminu.
Pełnomocnik podkreślił, iż nie powierzył siostrze odbioru pisma oraz że siostra nie jest osobą, za pomocą której pełnomocnik prowadzi swoją działalność gospodarczą - nie jest ona pracownikiem kancelarii.
W ocenie pełnomocnika, niedochowanie przez niego terminu było skutkiem okoliczności, na które nie miał on żadnego wpływu. Przesyłając pismo był on przekonany, że czyni to w terminie. Siostra, nie będąca przecież wykwalifikowaną sekretarką, nie odnotowała daty jego odebrania na kopercie, a pełnomocnik nie przywidział następującej, tak niekorzystnej sekwencji wydarzeń. Mianowicie pełnomocnikowi nie przyszło do głowy, że 1) listonosz wstąpi do mieszkania akurat w czasie, gdy w mieszkaniu przez parę minut będzie przebywała siostra, czy też - ujmując rzecz z drugiej strony - siostra zajdzie do mieszkania pełnomocnika akurat w chwili, w której to samo będzie chciał uczynić listonosz, że 2) podejmie się odebrania pisma mimo braku upoważnienia do tego przez pełnomocnika oraz że 3) siostra popełni kolosalną pomyłkę w przedmiocie wskazania daty odebrania pisma.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.) sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. W piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a.).
Z przywołanej regulacji prawnej wynika, że przywrócenie terminu może nastąpić, jeżeli łącznie występują następujące przesłanki: został złożony wniosek o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu.
Zaznaczyć należy, iż uprawdopodobnienie jest instytucją o wiele mniej restrykcyjną od udowodnienia i oznacza, iż strona powinna jedynie w sposób wiarygodny uzasadnić okoliczności, które spowodowały niemożność dokonania czynności w terminie, bez konieczności wykazywania ich w sposób ostateczny. Wymóg uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu nie jest tożsamy z wymogiem udowodnienia wszystkich okoliczności faktycznych, przemawiających za uwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu. Uprawdopodobnienie istnienia przesłanki braku winy jest więc środkiem zastępczym dowodu w ścisłym tego słowa znaczeniu i nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FZ 238/09; z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt I OZ 745/11; z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II FZ 992/12; M. Iżykowski, Charakterystyka prawna uprawdopodobnienia w postępowaniu cywilnym, "Nowe Prawo" 1980, nr 3, s. 75).
Przy ocenie zawinienia, bądź też jego braku, sąd bierze pod uwagę czynnik obiektywny, rozpatrując czy strona dołożyła staranności, jakiej wymagać można od osoby dbającej w sposób należyty o swój interes prawny. Ponadto zaznaczyć należy, iż czynności pełnomocnika obciążają bezpośrednio stronę.
W ocenie Sądu, okoliczności faktyczne opisane we wniosku o przywrócenie terminu stanowią uprawdopodobnienie, że niedochowanie terminu do złożenia dwóch odpisów zażalenia było niezawinione. Jak bowiem zaznaczył pełnomocnik strony osoba, która odebrała korespondencję i wprowadziła pełnomocnika w błąd, co do daty odbioru przesyłki, nie jest pracownikiem Kancelarii, nie była upoważniona do jej odbioru. Wprawdzie posłużyła się pieczątką Kancelarii, co mogłoby przemawiać za stwierdzeniem, że jednak była uprawniona do odbioru korespondencji. Jednakże na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki zaznaczono jedynie, iż doręczono ją dorosłemu domownikowi, nie zaś upoważnionemu pracownikowi. Ponadto, dokonana została czynności, dla której był ustanowiony termin, mianowicie zostały nadesłane odpisy zażalenia, wniosek zaś o przywrócenie terminu został złożony w terminie siedmiodniowym od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przeszkoda ustąpiła bowiem w dniu 3 stycznia 2014 r.
Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Bogusław Cieśla /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. Z. o przywrócenie terminu do złożenia dwóch odpisów zażalenia w sprawie ze skargi E. Z. i P. Z. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: przywrócić P. Z. termin do złożenia dwóch odpisów zażalenia
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r.
W dniu 12 listopada 2013 r. (data nadania w UP) wpłynęło do Sądu zażalenie P. Z. od ww. postanowienia.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącej Wydziału VII, pismem z dnia 19 listopada 2013 r. wezwano pełnomocnika strony wnoszącej zażalenie – adw. K. K. do usunięcia braków formalnych zażalenia, przez nadesłanie 2 egz. odpisów zażalenia, w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Przy piśmie z dnia 2 grudnia 2013 r. (data nadania w UP) nadesłane zostały żądane odpisy zażalenia.
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie P. Z. od postanowienia z dnia 28 października 2013 r., z uwagi na uchybienie zakreślonego terminu na uzupełnienie braków formalnych zażalenia.
W dniu 10 stycznia 2014 r. (data nadania w UP) wpłynął do Sądu wniosek P. Z. o przywrócenie terminu do złożenia dwóch odpisów zażalenia.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik strony wnoszącej zażalenie wskazał, iż aż do dnia 3 stycznia 2014 r., w którym doręczono mu postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2013 r., był przekonany, że pismo, zawierające wezwanie do usunięcia braków formalnych zażalenia, zostało doręczone mu w dniu 26 listopada 2013 r., nie zaś cztery dni wcześniej. Pełnomocnik skarżącego wskazał, iż w dniach 21-27 listopada 2013 r. był chory (na dowód czego załączył zaświadczenie lekarskie) i w tym okresie przebywał w [...]. Kancelaria adwokacka, którą prowadzi pełnomocnik, znajduje się w jego [...] mieszkaniu. Podał, iż w dniu 22 listopada 2013 r. w domu - kancelarii pełnomocnika przebywała jego siostra, P. A. W czasie jej obecności wizytę złożył listonosz, a siostra postanowiła - skoro już była w domu - odebrać pismo, powodowana chęcią zaoszczędzenia pełnomocnikowi fatygi związanej z koniecznością udania się po odbiór pisma na pocztę. Zostawiła ona pełnomocnikowi kopertę zawierającą pismo, a zapytana o datę jego doręczenia wskazała dzień 26 listopada 2013 r. Pełnomocnik zaznaczył, iż dał wiarę zapewnieniom siostry i działając w zaufaniu do niej, zatem będąc przekonanym, że termin do uzupełnienia braków formalnych upływa 3 grudnia 2013 r., złożył stosowne pismo - jak sądził - dzień przed upływem siedmiodniowego terminu.
Pełnomocnik podkreślił, iż nie powierzył siostrze odbioru pisma oraz że siostra nie jest osobą, za pomocą której pełnomocnik prowadzi swoją działalność gospodarczą - nie jest ona pracownikiem kancelarii.
W ocenie pełnomocnika, niedochowanie przez niego terminu było skutkiem okoliczności, na które nie miał on żadnego wpływu. Przesyłając pismo był on przekonany, że czyni to w terminie. Siostra, nie będąca przecież wykwalifikowaną sekretarką, nie odnotowała daty jego odebrania na kopercie, a pełnomocnik nie przywidział następującej, tak niekorzystnej sekwencji wydarzeń. Mianowicie pełnomocnikowi nie przyszło do głowy, że 1) listonosz wstąpi do mieszkania akurat w czasie, gdy w mieszkaniu przez parę minut będzie przebywała siostra, czy też - ujmując rzecz z drugiej strony - siostra zajdzie do mieszkania pełnomocnika akurat w chwili, w której to samo będzie chciał uczynić listonosz, że 2) podejmie się odebrania pisma mimo braku upoważnienia do tego przez pełnomocnika oraz że 3) siostra popełni kolosalną pomyłkę w przedmiocie wskazania daty odebrania pisma.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.) sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. W piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a.).
Z przywołanej regulacji prawnej wynika, że przywrócenie terminu może nastąpić, jeżeli łącznie występują następujące przesłanki: został złożony wniosek o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu.
Zaznaczyć należy, iż uprawdopodobnienie jest instytucją o wiele mniej restrykcyjną od udowodnienia i oznacza, iż strona powinna jedynie w sposób wiarygodny uzasadnić okoliczności, które spowodowały niemożność dokonania czynności w terminie, bez konieczności wykazywania ich w sposób ostateczny. Wymóg uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu nie jest tożsamy z wymogiem udowodnienia wszystkich okoliczności faktycznych, przemawiających za uwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu. Uprawdopodobnienie istnienia przesłanki braku winy jest więc środkiem zastępczym dowodu w ścisłym tego słowa znaczeniu i nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FZ 238/09; z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt I OZ 745/11; z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II FZ 992/12; M. Iżykowski, Charakterystyka prawna uprawdopodobnienia w postępowaniu cywilnym, "Nowe Prawo" 1980, nr 3, s. 75).
Przy ocenie zawinienia, bądź też jego braku, sąd bierze pod uwagę czynnik obiektywny, rozpatrując czy strona dołożyła staranności, jakiej wymagać można od osoby dbającej w sposób należyty o swój interes prawny. Ponadto zaznaczyć należy, iż czynności pełnomocnika obciążają bezpośrednio stronę.
W ocenie Sądu, okoliczności faktyczne opisane we wniosku o przywrócenie terminu stanowią uprawdopodobnienie, że niedochowanie terminu do złożenia dwóch odpisów zażalenia było niezawinione. Jak bowiem zaznaczył pełnomocnik strony osoba, która odebrała korespondencję i wprowadziła pełnomocnika w błąd, co do daty odbioru przesyłki, nie jest pracownikiem Kancelarii, nie była upoważniona do jej odbioru. Wprawdzie posłużyła się pieczątką Kancelarii, co mogłoby przemawiać za stwierdzeniem, że jednak była uprawniona do odbioru korespondencji. Jednakże na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki zaznaczono jedynie, iż doręczono ją dorosłemu domownikowi, nie zaś upoważnionemu pracownikowi. Ponadto, dokonana została czynności, dla której był ustanowiony termin, mianowicie zostały nadesłane odpisy zażalenia, wniosek zaś o przywrócenie terminu został złożony w terminie siedmiodniowym od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przeszkoda ustąpiła bowiem w dniu 3 stycznia 2014 r.
Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.
