III SA/Wa 2197/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-02-18Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Sylwester Golec /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 18 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec, , po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Sp. z o.o. z siedzibą w R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. Sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od gier za czerwiec 2010 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
J. Sp. z o.o. z siedzibą w R. (zwana dalej: "Skarżącą") wniosła w niniejszej sprawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2013r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od gier za czerwiec 2010 r.
Skarżąca wniosła ponadto w przedmiotowej skardze o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżąca nie posiada środków finansowych wystarczających dla spełnienia zobowiązania określonego w zaskarżonej decyzji. Wobec Skarżącej prowadzone są liczne postępowania egzekucyjne. Odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oznaczałaby konieczność wszczęcia egzekucji z innych niż pieniądze składników majątkowych, co spowodowałoby nieodwracalne skutki dla prowadzonej przez Skarżącą działalności gospodarczej, polegające na utracie płynności finansowej. W dalszej fazie może to doprowadzić do konieczności istotnego ograniczenia zakresu prowadzonej działalności Skarżącej, co może doprowadzić nawet do jej całkowitego zaprzestania i konieczności ogłoszenia upadłości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) – zwanej dalej "p.p.s.a.", po przekazaniu skargi sądowi, o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności orzeka ten sąd. Postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania aktu lub czynności sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym, o czym stanowi art. 61 § 5 p.p.s.a.
Sąd, orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu, ocenia, czy w sprawie zaszły przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę skarżącą. Oznacza to, że wniosek taki powinien być szczegółowo i wszechstronnie uzasadniony. Konieczne jest odwołanie się do faktów i uprawdopodobniających je dowodów, które uzasadniać mają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku lub uzasadnienie go w sposób lakoniczny, uniemożliwia sądowi ocenę, czy ww. przesłanki zachodzą w sprawie.
Zatem, w interesie strony skarżącej leży takie sformułowanie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście w jej przypadku przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a., oraz poparcie twierdzeń w tym zakresie stosownymi dokumentami (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 maja 2009r., sygn. akt I FZ 148/09). Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i co istotne, możliwość zweryfikowania tej wiedzy.
W ocenie Sądu, przywołane przez Skarżącą w skardze, zawierającej także przedmiotowy wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, twierdzenia są nazbyt ogólnikowe. Podkreślenia wymaga, że Skarżąca reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie załączyła do wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji jakichkolwiek dokumentów i nie przedstawiła związanych z tym dowodów i okoliczności, które pozwalałyby Sądowi na dokonanie oceny zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. I tak, do wniosku nie załączono chociażby zestawienia posiadanych składników majątkowych, bilansu oraz rachunku zysków i strat, czy też wyciągów z rachunków bankowych. Co więcej, Skarżąca nawet nie wskazała, jakie osiąga dochody lub jakie posiada źródła przychodów.
W konsekwencji okoliczności, na które powołuje się Skarżąca, tj. znaczna szkoda i trudne do odwrócenia skutki, spowodowane wszczęciem wobec niej postępowania egzekucyjnego, nie zostały, w ocenie Sądu, w żaden sposób uprawdopodobnione. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że Skarżąca nie wykazała zajścia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd podkreśla ponadto, że przymusowe egzekwowanie zaległości podatkowych, powodujące ze swej istoty dolegliwość w postaci uszczerbku finansowego, nie jest pojęciem tożsamym z groźbą wyrządzenia znacznej szkody, czy też spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Inaczej mówiąc, nie jest to sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowo-administracyjnym, gdyż w razie uwzględnienia przez sąd skargi i uchylenia decyzji Skarżąca może otrzymać zwrot uiszczonych kwot (por.: postanowienie NSA z dnia 23 sierpnia 2011 r., sygn. akt II GSK 1562/11).
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Sylwester Golec /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 18 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec, , po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Sp. z o.o. z siedzibą w R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. Sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od gier za czerwiec 2010 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
J. Sp. z o.o. z siedzibą w R. (zwana dalej: "Skarżącą") wniosła w niniejszej sprawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2013r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od gier za czerwiec 2010 r.
Skarżąca wniosła ponadto w przedmiotowej skardze o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżąca nie posiada środków finansowych wystarczających dla spełnienia zobowiązania określonego w zaskarżonej decyzji. Wobec Skarżącej prowadzone są liczne postępowania egzekucyjne. Odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oznaczałaby konieczność wszczęcia egzekucji z innych niż pieniądze składników majątkowych, co spowodowałoby nieodwracalne skutki dla prowadzonej przez Skarżącą działalności gospodarczej, polegające na utracie płynności finansowej. W dalszej fazie może to doprowadzić do konieczności istotnego ograniczenia zakresu prowadzonej działalności Skarżącej, co może doprowadzić nawet do jej całkowitego zaprzestania i konieczności ogłoszenia upadłości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) – zwanej dalej "p.p.s.a.", po przekazaniu skargi sądowi, o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności orzeka ten sąd. Postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania aktu lub czynności sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym, o czym stanowi art. 61 § 5 p.p.s.a.
Sąd, orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu, ocenia, czy w sprawie zaszły przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę skarżącą. Oznacza to, że wniosek taki powinien być szczegółowo i wszechstronnie uzasadniony. Konieczne jest odwołanie się do faktów i uprawdopodobniających je dowodów, które uzasadniać mają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku lub uzasadnienie go w sposób lakoniczny, uniemożliwia sądowi ocenę, czy ww. przesłanki zachodzą w sprawie.
Zatem, w interesie strony skarżącej leży takie sformułowanie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście w jej przypadku przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a., oraz poparcie twierdzeń w tym zakresie stosownymi dokumentami (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 maja 2009r., sygn. akt I FZ 148/09). Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i co istotne, możliwość zweryfikowania tej wiedzy.
W ocenie Sądu, przywołane przez Skarżącą w skardze, zawierającej także przedmiotowy wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, twierdzenia są nazbyt ogólnikowe. Podkreślenia wymaga, że Skarżąca reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie załączyła do wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji jakichkolwiek dokumentów i nie przedstawiła związanych z tym dowodów i okoliczności, które pozwalałyby Sądowi na dokonanie oceny zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. I tak, do wniosku nie załączono chociażby zestawienia posiadanych składników majątkowych, bilansu oraz rachunku zysków i strat, czy też wyciągów z rachunków bankowych. Co więcej, Skarżąca nawet nie wskazała, jakie osiąga dochody lub jakie posiada źródła przychodów.
W konsekwencji okoliczności, na które powołuje się Skarżąca, tj. znaczna szkoda i trudne do odwrócenia skutki, spowodowane wszczęciem wobec niej postępowania egzekucyjnego, nie zostały, w ocenie Sądu, w żaden sposób uprawdopodobnione. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że Skarżąca nie wykazała zajścia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd podkreśla ponadto, że przymusowe egzekwowanie zaległości podatkowych, powodujące ze swej istoty dolegliwość w postaci uszczerbku finansowego, nie jest pojęciem tożsamym z groźbą wyrządzenia znacznej szkody, czy też spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Inaczej mówiąc, nie jest to sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowo-administracyjnym, gdyż w razie uwzględnienia przez sąd skargi i uchylenia decyzji Skarżąca może otrzymać zwrot uiszczonych kwot (por.: postanowienie NSA z dnia 23 sierpnia 2011 r., sygn. akt II GSK 1562/11).
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.
