II SAB/Po 129/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2014-02-06Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Barbara Drzazga /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 lutego 2014 r. sprawy ze skargi P. J. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu w przedmiocie rozpatrzenia odwołania w sprawie opłaty adiacenckiej postanawia odrzucić skargę. /-/ B. Drzazga
Uzasadnienie
P. J. w dniu 15 października 2013 r. wniósł skargę (uzupełnioną w piśmie z dnia 12 listopada 2013 r.) na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu w przedmiocie rozpatrzenia "odwołania skarżącego od decyzji Prezydenta Miasta P. [...] z dnia [...]2011 r., w sprawie naliczenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku wybudowania niektórych urządzeń infrastruktury technicznej."
W odpowiedzi na skargę, Kolegium wniosło o jej oddalenie i wyjaśniło, że w dniu [...] listopada 2013 r., w wyniku rozpatrzenia odwołania P. J., została wydana w sprawie znak [...] decyzja, utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Zarządu A z dnia [...] 2011 r. znak [...].
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 listopada 2013 r. wezwano skarżącego w dniu 17 grudnia 2013 r. (data doręczenia wezwania z dnia 26 listopada 2013 r. – k. 18, 20) do wykazania – w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania i pod rygorem odrzucenia skargi – że wyczerpał tryb przewidziany w art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, czyli przed wniesieniem skargi wezwał Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu do usunięcia naruszenia prawa.
Wezwanie pozostało bez odpowiedzi skarżącego.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: p.p.s.a) skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W myśl § 2 powołanego artykułu przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia przewidziany w ustawie taki, jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zgodnie z art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (w brzmieniu obowiązującym od dnia 11 kwietnia 2011 r.), na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Oznacza to, że wniesienie skargi na bezczynność samorządowego kolegium odwoławczego musi zostać poprzedzone wezwaniem właściwego kolegium do usunięcia naruszenia prawa. Dopiero spełnienie powyższego warunku umożliwia wniesienie skargi do sądu administracyjnego.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że z analizy akt sprawy – tak ze skargi i pisma uzupełniającego z dnia 12 listopada 2013 r., jak i z akt postępowania administracyjnego wynika, że przed złożeniem skargi na bezczynność Kolegium skarżący nie wezwał tego organu do usunięcia naruszenia prawa. Strona nie wyczerpała tym samym przysługujących jej środków zaskarżenia. Za wyczerpanie takiego trybu nie można, co oczywiste, uznać skierowanej do tutejszego Sądu skargi na decyzję Kolegium z dnia [...] września 2011 r. znak [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Zarządu A z dnia [...] 2011 r. znak [...] i skierowaną do wszystkich adresatów decyzji organu I instancji z dnia [...] 2011 r. Dodać należy, że skarga P. J. na decyzję Kolegium z dnia [...] września 2011 r. była bezskuteczna, bowiem została prawomocnie odrzucona postanowieniem tutejszego Sądu z dnia 14 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Po 406/12.
W tym miejscu warto ubocznie wspomnieć, że podstawową zasadą postępowania administracyjnego, określoną w art. 138 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, jest obowiązek – w razie wniesienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji przez dwie lub więcej stron – łącznego rozpatrzenia przez organ odwoławczy w jednym terminie wszystkich wniesionych odwołań. W przypadku, gdy organ odwoławczy ograniczy się do rozpoznania odwołania tylko jednej strony, to podjęte w takiej sytuacji orzeczenie definitywnie kończy postępowanie odwoławcze, a w konsekwencji wyłączona jest w ogóle możliwość rozpoznania "drugiego", względnie innych dotychczas nie rozpoznanych pism procesowych (odwołań), pochodzących od innych stron tego postępowania (por. poglądy przywołane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2013 r. sygn. akt II OSK 2005/12, dostępne w bazie orzeczeń: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Niedopełnienie obowiązku łącznego rozpoznania wszystkich odwołań stron wywołuje daleko idące skutki prawne, jednak ramy niniejszego postępowania nie pozwalają na wiążące wskazywanie Kolegium, jakie działania powinno podjąć w celu usunięcia ewentualnych wad decyzji wydanych w postępowaniu odwoławczym w niniejszej sprawie.
Skarga wniesiona bez wyczerpania przysługujących stronie środków zaskarżenia w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Sąd orzekł, jak w sentencji.
/-/ B. Drzazga
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Barbara Drzazga /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 lutego 2014 r. sprawy ze skargi P. J. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu w przedmiocie rozpatrzenia odwołania w sprawie opłaty adiacenckiej postanawia odrzucić skargę. /-/ B. Drzazga
Uzasadnienie
P. J. w dniu 15 października 2013 r. wniósł skargę (uzupełnioną w piśmie z dnia 12 listopada 2013 r.) na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu w przedmiocie rozpatrzenia "odwołania skarżącego od decyzji Prezydenta Miasta P. [...] z dnia [...]2011 r., w sprawie naliczenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku wybudowania niektórych urządzeń infrastruktury technicznej."
W odpowiedzi na skargę, Kolegium wniosło o jej oddalenie i wyjaśniło, że w dniu [...] listopada 2013 r., w wyniku rozpatrzenia odwołania P. J., została wydana w sprawie znak [...] decyzja, utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Zarządu A z dnia [...] 2011 r. znak [...].
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 listopada 2013 r. wezwano skarżącego w dniu 17 grudnia 2013 r. (data doręczenia wezwania z dnia 26 listopada 2013 r. – k. 18, 20) do wykazania – w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania i pod rygorem odrzucenia skargi – że wyczerpał tryb przewidziany w art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, czyli przed wniesieniem skargi wezwał Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu do usunięcia naruszenia prawa.
Wezwanie pozostało bez odpowiedzi skarżącego.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: p.p.s.a) skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W myśl § 2 powołanego artykułu przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia przewidziany w ustawie taki, jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zgodnie z art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (w brzmieniu obowiązującym od dnia 11 kwietnia 2011 r.), na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Oznacza to, że wniesienie skargi na bezczynność samorządowego kolegium odwoławczego musi zostać poprzedzone wezwaniem właściwego kolegium do usunięcia naruszenia prawa. Dopiero spełnienie powyższego warunku umożliwia wniesienie skargi do sądu administracyjnego.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że z analizy akt sprawy – tak ze skargi i pisma uzupełniającego z dnia 12 listopada 2013 r., jak i z akt postępowania administracyjnego wynika, że przed złożeniem skargi na bezczynność Kolegium skarżący nie wezwał tego organu do usunięcia naruszenia prawa. Strona nie wyczerpała tym samym przysługujących jej środków zaskarżenia. Za wyczerpanie takiego trybu nie można, co oczywiste, uznać skierowanej do tutejszego Sądu skargi na decyzję Kolegium z dnia [...] września 2011 r. znak [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Zarządu A z dnia [...] 2011 r. znak [...] i skierowaną do wszystkich adresatów decyzji organu I instancji z dnia [...] 2011 r. Dodać należy, że skarga P. J. na decyzję Kolegium z dnia [...] września 2011 r. była bezskuteczna, bowiem została prawomocnie odrzucona postanowieniem tutejszego Sądu z dnia 14 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Po 406/12.
W tym miejscu warto ubocznie wspomnieć, że podstawową zasadą postępowania administracyjnego, określoną w art. 138 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, jest obowiązek – w razie wniesienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji przez dwie lub więcej stron – łącznego rozpatrzenia przez organ odwoławczy w jednym terminie wszystkich wniesionych odwołań. W przypadku, gdy organ odwoławczy ograniczy się do rozpoznania odwołania tylko jednej strony, to podjęte w takiej sytuacji orzeczenie definitywnie kończy postępowanie odwoławcze, a w konsekwencji wyłączona jest w ogóle możliwość rozpoznania "drugiego", względnie innych dotychczas nie rozpoznanych pism procesowych (odwołań), pochodzących od innych stron tego postępowania (por. poglądy przywołane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2013 r. sygn. akt II OSK 2005/12, dostępne w bazie orzeczeń: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Niedopełnienie obowiązku łącznego rozpoznania wszystkich odwołań stron wywołuje daleko idące skutki prawne, jednak ramy niniejszego postępowania nie pozwalają na wiążące wskazywanie Kolegium, jakie działania powinno podjąć w celu usunięcia ewentualnych wad decyzji wydanych w postępowaniu odwoławczym w niniejszej sprawie.
Skarga wniesiona bez wyczerpania przysługujących stronie środków zaskarżenia w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Sąd orzekł, jak w sentencji.
/-/ B. Drzazga
