• I SAB/Wa 483/13 - Wyrok W...
  29.03.2024

I SAB/Wa 483/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-01-23

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Bożena Marciniak /sprawozdawca/
Dariusz Chaciński
Iwona Maciejuk /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędzia WSA Bożena Marciniak (spr.) Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi J. M. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego 1. zobowiązuje Prezydenta W. do rozpatrzenia wniosku J. M. z dnia [...] kwietnia 2012 r. o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości położonej w W. przy ul. [...] w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Prezydenta W. na rzecz skarżącego J. M. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 1 sierpnia 2013 roku J. M. – działając przez pełnomocnika adwokata P. H. – wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku złożonego w trybie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy oraz ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości położonej przy ul. [...] w W.

W uzasadnieniu skargi wskazano, iż w dniu 2 kwietnia 2012 roku J. M. działając przez swojego pełnomocnika zwrócił się do Urzędu [...] o rozpoznanie wniosku złożonego w trybie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy przez dawną właścicielkę hipoteczną. Jak wynika z akt administracyjnych (k. 9), powyższy wniosek został złożony przez H. D. do Ministerstwa Gospodarki Komunalnej, Departament Gospodarki Mieszkaniowej i Terenowej w dniu 27 marca 1952 roku. H. D. wniosła o przyznanie jej za czynszem symbolicznym prawa własności czasowej do nieruchomości niezabudowanej, [...] położonej przy [...].

Wobec braku rozstrzygnięcia sprawy skarżący, działając przez swojego pełnomocnika, wniósł w dniu 19 września 2012 roku do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w trybie art. 37 kpa zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało zażalenie za zasadne i postanowieniem z dnia [...] lutego 2012 roku zobowiązało Prezydenta W. do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania przedmiotowego postanowienia

Organ drugiej instancji stanął na stanowisku, że działanie organu pierwszej instancji pozostaje w sprzeczności z przepisami art. 35 i 36 kpa. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, iż jak wynika z akt w niniejszej sprawie Prezydent W. po otrzymaniu wniosku J. M. nie podjął jakichkolwiek czynności zmierzających do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku, a w szczególności nie powiadomił strony pismem o przyczynach zwłoki w załatwieniu wszczętej na jej wniosek sprawy i nie wyznaczył nowego terminu jej załatwienia.

Jak wynika z akt sprawy, postanowienie organu drugiej instancji wraz z aktami sprawy zostało przekazane organowi I instancji w dniu 26 lutego 2012 r. – zatem dwumiesięczny termin na rozstrzygnięcie sprawy upłynął w dniu 26 kwietnia

2012 r.

Ponieważ wyznaczony przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze termin nie został dotrzymany, pismem z dnia 1 sierpnia 2013 r. J. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości położonej przy ul. [...] w W.

W odpowiedzi na skargę Prezydent W. wniósł o jej oddalenie podnosząc, iż w związku z niemożliwością ujawnienia w ewidencji gruntów ani w księdze wieczystej podziału nieruchomości zgodnego z postanowieniem Sądu Powiatowego dla W. z dnia [...] listopada 1972 roku zaproponował stronie (następcom prawnym d. właściciela) notarialne rozwiązanie za porozumieniem stron umów odpłatnego użytkowania jako prawa wieczystego zawartych z A. P. dnia [...] października 1957 roku oraz T. M. z dnia [...] paździenrika 1957 roku. Organ wskazał, iż powyższe rozwiązanie miało umożliwić rozpatrzenie wniosku złożonego przez dawną współwłaścicielkę hipoteczną oraz ustanowić prawo użytkowania wieczystego do przedmiotowej nieruchomości zgodnie z udziałami wynikającymi z postanowień o nabycie spadku, a także przenieść własność budynków posadowionych na gruncie za zaliczeniem nakładów w udziałach takich jak udział w gruncie. Jednakże, z uwagi na fakt, iż tylko trzy osoby wykazały zainteresowanie propozycją nie było możliwości jej realizacji.

Do dnia wydania niniejszego orzeczenia nie zostało wydane rozstrzygnięcie w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna i skutkuje wydaniem rozstrzygnięcia, o którym mowa

w art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Na wstępie należy wskazać, że skarga w rozpoznawanej sprawie została wniesiona po wyczerpaniu środków zaskarżenia. Skarżący bowiem, przed wniesieniem skargi na bezczynność Prezydenta W., złożył zażalenie w trybie art. 37 § 1 kpa do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.

Stosownie do treści art. 35 § 1 i 3 kpa organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. W myśl natomiast art. 36 § 1 kpa o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 lub w przepisach szczególnych organ administracji publicznej jest obowiązany zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy.

Podnieść również należy, że zgodnie z art. 12 § 1 kpa organy administracji publicznej mają obowiązek działać wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do załatwienia sprawy, jak również zobowiązane są do podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do jej wyjaśnienia i załatwienia

- stosownie do art. 7 i art. 77 § 1 kpa.

Bezczynność organu administracji publicznej ma zatem miejsce nie tylko wówczas, gdy w ustawowym ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, ale również wtedy, gdy je podjął, lecz mimo ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem decyzji lub innego aktu administracyjnego. Dla stwierdzenia stanu bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu.

Nawet, jeśli postępowanie administracyjne jest szczególnie skomplikowane, to zwłoka organu w załatwieniu sprawy, w terminie określonym w art. 35 kpa - nie jest usprawiedliwiona.

W sprawie o sygn. akt IV SA 105/00 (LEX 53462) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: "Zasada sformułowana w art. 6 kpa, zgodnie z którą organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa, odnosi się również do ścisłego przestrzegania terminów wyznaczonych do załatwiania spraw określonych w art. 35 i 36 kpa. Obowiązek załatwiania spraw bez zbędnej zwłoki (art. 35 § 1 kpa) pozostaje także w bezpośrednim związku z dyrektywami zawartymi w art. 7 i 8 kpa, zobowiązującymi organy administracji publicznej do stania na straży praworządności i uwzględniania słusznego interesu obywateli a także pogłębiania prowadzonym postępowaniem zaufania obywateli do organów państwa."

Jak wynika z akt administracyjnych Prezydent W., od dnia złożenia wniosku skarżącego, tj. od dnia 2 kwietnia 2012 roku, do dnia wydania niniejszego orzeczenia nie wydał rozstrzygnięcia w przedmiocie rozpoznania tego wniosku mimo upływu ponad półtorarocznego okresu od daty złożenia tego wniosku. Jednocześnie, przez ten czas organ nie podjął żadnej czynności zmierzającej do rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu, okoliczności podane przez organ w odpowiedzi na skargę nie stanowią usprawiedliwienia nie dotrzymania ustawowych terminów załatwiania spraw administracyjnych.

W tym stanie rzeczy zarzut bezczynności przy rozpoznawaniu wniosku o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego Sąd uznał za całkowicie uzasadniony. Organ prowadząc postępowanie w niniejszej sprawie uchybił wskazanym wyżej przepisom procesowym określającym terminy załatwiania spraw administracyjnych,

a także naruszył wynikającą z art. 12 kpa zasadę szybkości postępowania. Takie postępowanie podważa wyrażoną w art. 8 kpa zasadę prowadzenia postępowania

w sposób pogłębiający zaufania obywateli do organów Państwa.

Sąd uznał jednocześnie, że zaistniała w sprawie bezczynność rażąco narusza prawo. Nie do zaakceptowania jest bowiem w demokratycznym państwie prawa sytuacja, w której postępowanie prowadzone jest przez organ administracji od kwietnia 2012 roku i w tym czasie nie były podejmowane żadne czynności zamierzające do rozstrzygnięcia sprawy. Co więcej, z akt administracyjnych wynika, iż organ nie podjął żadnych czynności zmierzających do rozpoznania sprawy również po otrzymaniu postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2013 roku rozpoznającego zażalenie skarżącej wniesione w trybie art. 37 kpa i wyznaczającego termin na załatwienie sprawy.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 149 § 1 oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), orzekł jak w sentencji wyroku.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...