III SA/Po 1729/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2014-01-23Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Mirella Ławniczak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirella Ławniczak po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym i określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wpłynęła skarga G. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] września 2013 r., nr [...], w sprawie stwierdzenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym i określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego.
W petitum skargi strona wniosła o wstrzymanie przez Sąd wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.). W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że wykonanie decyzji spowodowałoby niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody. Skarżąca jest bowiem stroną postępowań w kilku podobnych sprawach i konieczność uiszczenia przez nią zaległości podatkowej przed prawomocnym rozstrzygnięciem skargi mogłoby spowodować uszczerbek dla koniecznego utrzymania skarżącej oraz jej rodziny. Strona nie posiada w tej chwili przychodów umożliwiających wyłożenie spornej kwoty przed ostatecznym rozpatrzeniem sprawy przez Sąd.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 61 § 1 p.p.s.a. stanowi, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek strony skarżącej wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków są pojęciami nieostrymi, co wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich ogólnej normy i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych każdej indywidualnej sprawy. Przy czym podkreślić trzeba, że to na wnioskodawczyni ciąży obowiązek uprawdopodobnienia przesłanek związanych z koniecznością wstrzymania wykonania decyzji.
Należy wyjaśnić, że na gruncie art. 61 § 3 p.p.s.a. chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Przy tym jednak znaczna szkoda w majątku skarżącej lub "nieodwracalne" skutki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., nie są równoznaczne z uciążliwością, jaką stanowi zmniejszenie majątku strony o egzekwowane świadczenie pieniężne (por. postanowienie NSA z dnia 10 czerwca 2006 r., sygn. akt II OZ 48/06, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W rozpoznawanym przypadku strona uprawdopodobniła wystąpienie przesłanki ryzyka wyrządzenia w jej majątku znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. G. W. jest niewątpliwie stroną postępowań w kilku podobnych sprawach. Jednoczenie nie posiada ona w chwili obecnej przychodów umożliwiających wyłożenie spornej kwoty przed ostatecznym rozpatrzeniem sprawy. Jej rzeczywista sytuacja majątkowa została dodatkowo ustalona w trakcie postępowania o przyznanie prawa pomocy. W takiej sytuacji należy przyjąć, że zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., które uzasadniają udzielenie stronie przez Sąd ochrony tymczasowej.
Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Mirella Ławniczak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirella Ławniczak po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym i określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wpłynęła skarga G. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] września 2013 r., nr [...], w sprawie stwierdzenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe w podatku akcyzowym i określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego.
W petitum skargi strona wniosła o wstrzymanie przez Sąd wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.). W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że wykonanie decyzji spowodowałoby niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody. Skarżąca jest bowiem stroną postępowań w kilku podobnych sprawach i konieczność uiszczenia przez nią zaległości podatkowej przed prawomocnym rozstrzygnięciem skargi mogłoby spowodować uszczerbek dla koniecznego utrzymania skarżącej oraz jej rodziny. Strona nie posiada w tej chwili przychodów umożliwiających wyłożenie spornej kwoty przed ostatecznym rozpatrzeniem sprawy przez Sąd.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 61 § 1 p.p.s.a. stanowi, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek strony skarżącej wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków są pojęciami nieostrymi, co wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich ogólnej normy i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych każdej indywidualnej sprawy. Przy czym podkreślić trzeba, że to na wnioskodawczyni ciąży obowiązek uprawdopodobnienia przesłanek związanych z koniecznością wstrzymania wykonania decyzji.
Należy wyjaśnić, że na gruncie art. 61 § 3 p.p.s.a. chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Przy tym jednak znaczna szkoda w majątku skarżącej lub "nieodwracalne" skutki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., nie są równoznaczne z uciążliwością, jaką stanowi zmniejszenie majątku strony o egzekwowane świadczenie pieniężne (por. postanowienie NSA z dnia 10 czerwca 2006 r., sygn. akt II OZ 48/06, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W rozpoznawanym przypadku strona uprawdopodobniła wystąpienie przesłanki ryzyka wyrządzenia w jej majątku znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. G. W. jest niewątpliwie stroną postępowań w kilku podobnych sprawach. Jednoczenie nie posiada ona w chwili obecnej przychodów umożliwiających wyłożenie spornej kwoty przed ostatecznym rozpatrzeniem sprawy. Jej rzeczywista sytuacja majątkowa została dodatkowo ustalona w trakcie postępowania o przyznanie prawa pomocy. W takiej sytuacji należy przyjąć, że zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., które uzasadniają udzielenie stronie przez Sąd ochrony tymczasowej.
Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji postanowienia.
