I SA/Wr 1740/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-01-13Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jadwiga Danuta Mróz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wrocław, dnia 13 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku od gier za luty 2011 r. postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
A sp. z o.o. w K. (dalej wnioskodawczyni, spółka) wniosła
o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym częściowe zwolnienie od kosztów sądowych. Wniosek uzasadniła tym, że w roku podatkowym 2012 poniosła stratę w kwocie 1.778.766,26 zł, wynikającą między innymi ze zwiększonego obciążenia fiskalnego jej działalności.
W wyniku konieczności ponoszenia o wiele wyższych należności podatkowych, podjęła próby obniżenia kosztów funkcjonowania przez zmniejszenie zatrudnienia
i wartości środków trwałych. Podkreśliła, że duży spadek rentowności sprzedaży
i obniżenie się kapitału własnego, w porównaniu do poprzedniego okresu sprawozdawczego, wskazuje na zagrożenie dla jej dalszego istnienia.
W oświadczeniu o majątku i dochodach wnioskodawczyni podała, że wysokość kapitału zakładowego, majątku lub środków finansowych wynosiła według bilansu za 2012 rok – 1.928.000 zł, wartość jej środków trwałych – 19.379.613,75 zł, natomiast na swoim rachunku bankowym posiada kwotę 1.858,38 zł.
Z dokumentów nadesłanych na wezwanie referendarza sądowego wynikało, że
w latach 2011 i 2012 spółka poniosła stratę w kwocie odpowiednio 3.372.049,91 zł
i 1.544.577,67 zł (przy przychodach w kwocie odpowiednio 122.792.330,42 zł
i 111.705.005,24 zł), zaś na dzień 31 grudnia 2012 r. jej aktywa miały wartość 35.367.489,84 zł a kapitał własny wynosił 29.579.884,30 zł. Natomiast wartość środków pieniężnych w kasie i na rachunkach wynosiła 11.552.867,63 zł. W lipcu, sierpniu
i we wrześniu 2013 r. spółka dokonała dostawy towarów oraz świadczyła usługi
o wartości odpowiednio 6.010.538 zł, 5.542.797 zł, 5.861128 zł.
Postanowieniem z dnia 25 listopada 2013 r. referendarz sądowy odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa pomocy.
W sprzeciwie wniesionym od powyższego orzeczenia spółka podniosła, że majątek, który posiada, nie może zostać spieniężony, gdyż w przeważającej części są to automaty do gier o niskich wygranych. Te natomiast mogą być eksploatowane jedynie do czasu wygaśnięcia licencji, natomiast nowe licencje nie będą wydawane, więc popyt na ten składnik majątku jest obecnie zerowy. Natomiast sprzedaż majątku nieruchomego miałaby charakter nieodwracalny.
Co do posiadanych środków pieniężnych, spółka wskazała, że wystarczają one
z trudem na regulowanie bieżących należności związanych z utrzymaniem przedsiębiorstwa. Zwłaszcza obecnie, gdy posiadane przez nią automaty do gier są opodatkowane niezwykle wysoką stawką podatkową.
Jak dalej wskazała, niemożność opłacenia bieżących kosztów utrzymania, będzie skutkować koniecznością ogłoszenia upadłości.
Z urzędu wskazać należy, że na dzień wydania niniejszego postanowienia
w sprawach aktualnie zawisłych przed Sądem w wyniku wniesienia skarg przez spółkę, została ona wezwana do uiszczenia wpisów sądowych w łącznej kwocie 139.583 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (teks jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Mając powyższe na uwadze Sąd ponownie rozpoznał na podstawie zebranego materiału dowodowego wniosek strony o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Stosownie do treści art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a., prawo pomocy w powyższym zakresie a więc w zakresie częściowym, może być przyznane osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, gdy wykaże ona, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
W świetle przytoczonej wyżej regulacji, ocena możliwości płatniczych
w przypadku osób prawnych sprowadza się wyłącznie do ustalenia, czy strona dysponuje środkami finansowymi wystarczającymi na opłacenie kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Brak tutaj dodatkowych obwarowań, które występują
w regulacjach dotyczących przyznania prawa pomocy osobom fizycznym i nakazują uwzględnienie na rzecz wnioskodawcy tych środków, które muszą pozostać do jego dyspozycji na niezbędne utrzymanie własne i rodziny. Pomimo braku takich regulacji
w stosunku do osób prawnych, w rzeczywistości należy uwzględnić zakres i cel działalności wnioskodawcy a także wpływ poniesienia kosztów sądowych na płynność finansową i możliwość prowadzenia dalszej działalności.
Zdaniem Sądu, konieczność opłacenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie, nawet przy uwzględnieniu tego obowiązku jednocześnie we wszystkich sprawach zawisłych przed tutejszym Sądem, nie wpłynie znacząco na działalność strony skarżącej. Przy czym wyjaśnić trzeba, że dla oceny możliwość płatniczych wnioskodawcy istotna jest tutaj kwota wpisów od skarg, gdyż w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest to zwykle najwyższy koszt sądowy.
Należy zatem zwrócić uwagę, że zgodnie ze złożoną dokumentacją, strona
w 2012 r. osiągnęła przychód ze sprzedaży netto w wysokości ponad 111.490.974 zł, ponosząc stratę, która nie wynosiła nawet 2% wartości przychodu. Zauważyć też wypada, że po stronie kosztów uzyskania przychodów znajdują się między innymi odpisy amortyzacyjne (w kwocie 9.182.431,32 zł), które są jedynie pozycjami księgowymi, które wpływają na ostateczny wynik finansowy, lecz realnie nie stanowią wydatku. Znajdujące się we wskazanych zapisach wartości nie przekonują natomiast
o niewypłacalności strony czy utracie zdolności kredytowej, co przesądza, że jest ona w stanie ponieść koszty postępowania sądowego.
Co do roku 2013, to na podstawie deklaracji VAT za lipiec, sierpień
i wrzesień wywieść można, że przychody w związku z dostawą towarów i usług są nadal wysokie a wobec tego, że strona miała możliwości pozyskania odpowiednich środków na zabezpieczenie przyszłych zobowiązań związanych z prowadzeniem spraw sądowych. Zwłaszcza, że w okresie bezpośrednio poprzedzającym złożenie skargi - sierpniu, spółka wykazała dostawę towarów i usług w kwocie 5.542.797 zł.
Mając na uwadze wielomilionowe wielkości wynikające z bilansu oraz rachunku zysków i strat, należy ocenić jako nietrafną argumentację strony, zawartą we wniosku
a następnie w sprzeciwie, że poniesienie kosztów sądowych w niniejszej
jak i w pozostałych sprawach toczących się przed tutejszym Sądem jest niewykonalne. Koszty te bowiem stanowią ledwie odsetek przychodów i środków finansowych, jakimi spółka dysponuje.
Także fakt stopniowego ograniczania prowadzonej działalności gospodarczej nie ma znaczenia w niniejszej sprawie. Rozpoznawana jest bowiem aktualna a nie przyszła sytuacja strony, która zawsze może okazać się inna od przewidywanej. Ograniczając zatem zakres oceny do ujawnionych i istniejących okoliczności stwierdzić trzeba, że żądanie spółki nie znajduje uzasadnienia. W istocie rzeczy prawo pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania sądowego ze środków publicznych i przez to zwolnienie z obowiązków ponoszenia kosztów sądowych powinno się sprowadzać wyłącznie do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków do sfinansowania udziału w tym postępowaniu jest niemożliwe (zob. postanowienie z dnia 9 marca 2009 r. WSA we Wrocławiu sygn. akt II SAB/Wr 32/08, LEX nr 603148).
W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie spółka ma możliwość zgromadzenia odpowiednich środków. Zatem ocena jej sytuacji w powiązaniu z przedłożoną dokumentacją daje uprawnienie do twierdzenie, że nie ona spełnia przesłanek przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 245 § 3 i art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jadwiga Danuta Mróz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wrocław, dnia 13 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku od gier za luty 2011 r. postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie
A sp. z o.o. w K. (dalej wnioskodawczyni, spółka) wniosła
o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym częściowe zwolnienie od kosztów sądowych. Wniosek uzasadniła tym, że w roku podatkowym 2012 poniosła stratę w kwocie 1.778.766,26 zł, wynikającą między innymi ze zwiększonego obciążenia fiskalnego jej działalności.
W wyniku konieczności ponoszenia o wiele wyższych należności podatkowych, podjęła próby obniżenia kosztów funkcjonowania przez zmniejszenie zatrudnienia
i wartości środków trwałych. Podkreśliła, że duży spadek rentowności sprzedaży
i obniżenie się kapitału własnego, w porównaniu do poprzedniego okresu sprawozdawczego, wskazuje na zagrożenie dla jej dalszego istnienia.
W oświadczeniu o majątku i dochodach wnioskodawczyni podała, że wysokość kapitału zakładowego, majątku lub środków finansowych wynosiła według bilansu za 2012 rok – 1.928.000 zł, wartość jej środków trwałych – 19.379.613,75 zł, natomiast na swoim rachunku bankowym posiada kwotę 1.858,38 zł.
Z dokumentów nadesłanych na wezwanie referendarza sądowego wynikało, że
w latach 2011 i 2012 spółka poniosła stratę w kwocie odpowiednio 3.372.049,91 zł
i 1.544.577,67 zł (przy przychodach w kwocie odpowiednio 122.792.330,42 zł
i 111.705.005,24 zł), zaś na dzień 31 grudnia 2012 r. jej aktywa miały wartość 35.367.489,84 zł a kapitał własny wynosił 29.579.884,30 zł. Natomiast wartość środków pieniężnych w kasie i na rachunkach wynosiła 11.552.867,63 zł. W lipcu, sierpniu
i we wrześniu 2013 r. spółka dokonała dostawy towarów oraz świadczyła usługi
o wartości odpowiednio 6.010.538 zł, 5.542.797 zł, 5.861128 zł.
Postanowieniem z dnia 25 listopada 2013 r. referendarz sądowy odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa pomocy.
W sprzeciwie wniesionym od powyższego orzeczenia spółka podniosła, że majątek, który posiada, nie może zostać spieniężony, gdyż w przeważającej części są to automaty do gier o niskich wygranych. Te natomiast mogą być eksploatowane jedynie do czasu wygaśnięcia licencji, natomiast nowe licencje nie będą wydawane, więc popyt na ten składnik majątku jest obecnie zerowy. Natomiast sprzedaż majątku nieruchomego miałaby charakter nieodwracalny.
Co do posiadanych środków pieniężnych, spółka wskazała, że wystarczają one
z trudem na regulowanie bieżących należności związanych z utrzymaniem przedsiębiorstwa. Zwłaszcza obecnie, gdy posiadane przez nią automaty do gier są opodatkowane niezwykle wysoką stawką podatkową.
Jak dalej wskazała, niemożność opłacenia bieżących kosztów utrzymania, będzie skutkować koniecznością ogłoszenia upadłości.
Z urzędu wskazać należy, że na dzień wydania niniejszego postanowienia
w sprawach aktualnie zawisłych przed Sądem w wyniku wniesienia skarg przez spółkę, została ona wezwana do uiszczenia wpisów sądowych w łącznej kwocie 139.583 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (teks jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Mając powyższe na uwadze Sąd ponownie rozpoznał na podstawie zebranego materiału dowodowego wniosek strony o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Stosownie do treści art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a., prawo pomocy w powyższym zakresie a więc w zakresie częściowym, może być przyznane osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, gdy wykaże ona, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
W świetle przytoczonej wyżej regulacji, ocena możliwości płatniczych
w przypadku osób prawnych sprowadza się wyłącznie do ustalenia, czy strona dysponuje środkami finansowymi wystarczającymi na opłacenie kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Brak tutaj dodatkowych obwarowań, które występują
w regulacjach dotyczących przyznania prawa pomocy osobom fizycznym i nakazują uwzględnienie na rzecz wnioskodawcy tych środków, które muszą pozostać do jego dyspozycji na niezbędne utrzymanie własne i rodziny. Pomimo braku takich regulacji
w stosunku do osób prawnych, w rzeczywistości należy uwzględnić zakres i cel działalności wnioskodawcy a także wpływ poniesienia kosztów sądowych na płynność finansową i możliwość prowadzenia dalszej działalności.
Zdaniem Sądu, konieczność opłacenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie, nawet przy uwzględnieniu tego obowiązku jednocześnie we wszystkich sprawach zawisłych przed tutejszym Sądem, nie wpłynie znacząco na działalność strony skarżącej. Przy czym wyjaśnić trzeba, że dla oceny możliwość płatniczych wnioskodawcy istotna jest tutaj kwota wpisów od skarg, gdyż w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest to zwykle najwyższy koszt sądowy.
Należy zatem zwrócić uwagę, że zgodnie ze złożoną dokumentacją, strona
w 2012 r. osiągnęła przychód ze sprzedaży netto w wysokości ponad 111.490.974 zł, ponosząc stratę, która nie wynosiła nawet 2% wartości przychodu. Zauważyć też wypada, że po stronie kosztów uzyskania przychodów znajdują się między innymi odpisy amortyzacyjne (w kwocie 9.182.431,32 zł), które są jedynie pozycjami księgowymi, które wpływają na ostateczny wynik finansowy, lecz realnie nie stanowią wydatku. Znajdujące się we wskazanych zapisach wartości nie przekonują natomiast
o niewypłacalności strony czy utracie zdolności kredytowej, co przesądza, że jest ona w stanie ponieść koszty postępowania sądowego.
Co do roku 2013, to na podstawie deklaracji VAT za lipiec, sierpień
i wrzesień wywieść można, że przychody w związku z dostawą towarów i usług są nadal wysokie a wobec tego, że strona miała możliwości pozyskania odpowiednich środków na zabezpieczenie przyszłych zobowiązań związanych z prowadzeniem spraw sądowych. Zwłaszcza, że w okresie bezpośrednio poprzedzającym złożenie skargi - sierpniu, spółka wykazała dostawę towarów i usług w kwocie 5.542.797 zł.
Mając na uwadze wielomilionowe wielkości wynikające z bilansu oraz rachunku zysków i strat, należy ocenić jako nietrafną argumentację strony, zawartą we wniosku
a następnie w sprzeciwie, że poniesienie kosztów sądowych w niniejszej
jak i w pozostałych sprawach toczących się przed tutejszym Sądem jest niewykonalne. Koszty te bowiem stanowią ledwie odsetek przychodów i środków finansowych, jakimi spółka dysponuje.
Także fakt stopniowego ograniczania prowadzonej działalności gospodarczej nie ma znaczenia w niniejszej sprawie. Rozpoznawana jest bowiem aktualna a nie przyszła sytuacja strony, która zawsze może okazać się inna od przewidywanej. Ograniczając zatem zakres oceny do ujawnionych i istniejących okoliczności stwierdzić trzeba, że żądanie spółki nie znajduje uzasadnienia. W istocie rzeczy prawo pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania sądowego ze środków publicznych i przez to zwolnienie z obowiązków ponoszenia kosztów sądowych powinno się sprowadzać wyłącznie do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków do sfinansowania udziału w tym postępowaniu jest niemożliwe (zob. postanowienie z dnia 9 marca 2009 r. WSA we Wrocławiu sygn. akt II SAB/Wr 32/08, LEX nr 603148).
W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie spółka ma możliwość zgromadzenia odpowiednich środków. Zatem ocena jej sytuacji w powiązaniu z przedłożoną dokumentacją daje uprawnienie do twierdzenie, że nie ona spełnia przesłanek przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 245 § 3 i art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.
