• II SAB/Kr 280/13 - Wyrok ...
  29.03.2024

II SAB/Kr 280/13

Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2014-01-09

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Aldona Gąsecka-Duda /przewodniczący/
Mariusz Kotulski
Waldemar Michaldo /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda Sędziowie: WSA Mariusz Kotulski WSA Waldemar Michaldo (spr.) Protokolant: Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi S. B., K. M. oraz T. M. na bezczynność "A" S.A. w K. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej I. zobowiązuje "A’ S.A. w K. do wydania aktu lub dokonania czynności w sprawie z wniosku S. B., K. M. oraz T. M. z dnia 5 kwietnia 2013 r. znak: [...] w terminie 14 dni; II. stwierdza, że bezczynność "A" S.A. w K. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od "A" S.A. w K. na rzecz skarżących S. B., K. M. oraz T. M. solidarnie kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 30 września 2013 r. S. B., K. M., T. M. wnieśli skargę na bezczynność "T" S.A. w K. polegającą na nieudostępnieniu informacji publicznej na ich wniosek z dnia 5 kwietnia 2013 r. w terminie wskazanym w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm. dalej w skrócie u.d.i.p.) przy jednoczesnym niewydaniu rozstrzygnięcia w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej lub umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji publicznej zgodnie z art. 17 ust. 1 u.d.i.p..

Uzasadniając wniesioną skargę, skarżący wskazali na obowiązek stosowania przez skarżoną spółkę, zajmującą się dystrybucją energii elektrycznej, przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ich ocenie argumentem jednoznacznie przemawiającym za słusznością takiego stanowiska jest brzmienie art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., który stanowi, iż zobowiązanymi do udostępniania informacji publicznej, oprócz władz publicznych, są również inne podmioty wykonujące zadania publiczne (...). Skarżący podniósł, że użycie przez ustawodawcę terminu "zadania publiczne" nie było przypadkowe i miało na celu wyeliminowanie elementu podmiotowego. Sformułowanie to oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy publicznej i bez konieczności przekazywania tych zadań. Tak rozumiane "zadanie publiczne" cechuje powszechność i użyteczność dla ogółu, a także sprzyjanie osiąganiu celów określonych w Konstytucji lub ustawie. Skarżący podkreślili, że wykonywanie zadań publicznych zawsze wiąże się z realizacją podstawowych publicznych praw podmiotowych obywateli. Dystrybucja energii elektrycznej i inne zadania wykonywane przez przedsiębiorstwo energetyczne ze względu na znaczenie energii elektrycznej dla rozwoju cywilizacyjnego i poziomu życia obywateli, a tym samym urzeczywistniania dobra wspólnego, o którym mowa w art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej są "zadaniami publicznymi". W świetle powyższych rozważań, żądanie udostępnienia decyzji stanowiących podstawę lokalizacji i budowy linii energetycznych dotyczy "sprawy publicznej" i nakłada na przedsiębiorstwo obowiązek udzielenia informacji.

W dalszej kolejności skarżący odnieśli się do kwestii dopuszczalności niniejszej skargi w świetle art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej jako p.p.s.a.) wskazując, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowoadministracyjnym (skarżący wskazali tu na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2006 r. sygn. akt l OSK 601/05) bezczynność zobowiązanego w przedmiocie udzielenie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej.

Skarżący podkreślili, że w wezwaniu z dnia 5 kwietnia 2013 r. wystąpili do "T" S.A. z siedzibą w K. o udostępnienie, w przypadku ich istnienia, kserokopii decyzji stanowiących podstawę budowy, posadowienia i przebudowy linii energetycznych.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący otrzymali pismo z dnia 19 kwietnia 2013 r. znak: [...], w którym "T" S.A. poinformował skarżących, że kserokopie materiałów archiwalnych, są dostępne do wglądu w siedzibie spółki w B..

Następnie skarżący wskazali, że wobec przedłużającej się bezczynności organu, pismem z dnia 30 kwietnia 2013 r. zwrócili się z ponownym wnioskiem o udostępnienie, w przypadku ich istnienia, kserokopii decyzji stanowiących podstawę budowy, posadowienia i przebudowy linii elektroenergetycznych, jednocześnie zobowiązując się pokryć koszt wykonania przedmiotowych kserokopii. W dniu 10 maja 2013 r. skarżący otrzymali pismo, w którym przedsiębiorca przesyłowy podtrzymał stanowisko w przedmiocie uzależnienia udostępnienia informacji publicznych od osobistego stawiennictwa w oddziale spółki. Skarżący podnieśli, że ich prawo do udostepnienia informacji zostało ograniczone poprzez wprowadzenie warunku osobistego stawiennictwa w siedzibie spółki.

Na końcu skarżący podnieśli, iż do dnia sporządzenia przedmiotowej skargi nie otrzymali jakichkolwiek wnioskowanych dokumentów, ani też rozstrzygnięcia w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej, lub też w sprawie umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę "T" S.A. w K. wniósł o umorzenie postępowania, alternatywnie o odrzucenie skargi.

Spółka podniosła, że po wpłynięciu skargi, za pismem z dnia 18 października 2013 r. skierowanym do pełnomocnika skarżących, Spółka przesłała kserokopie odnalezionej dokumentacji techniczno - prawnej (tj. wyciąg z wielkoformatowego planu powykonawczego po kapitalnym remoncie linii niskiego napięcia K. z datą 1 czerwca 1966 r.), która stanowiła podstawę do zajęcia stanowiska przez Spółkę, zawartego w piśmie z dnia 19 kwietnia 2013 r. W tej sytuacji, skoro Spółka udostępniła dokumenty dotyczące urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się na nieruchomości skarżących, żądanie udostępnienia informacji stało się bezprzedmiotowe i dlatego Spółka wnosi o umorzenie postępowania.

Na wypadek niepodzielenia przez Sąd stanowiska Spółki, co do udostępnienia dalszych informacji (i umorzenia postępowania), Spółka podniosła, że z pisma skarżących wynika, iż wezwanie do przekazania dokumentacji związanej posadowieniem urządzeń elektroenergetycznych na ich nieruchomości ma związek z wystąpieniem przez skarżących z roszczeniami o charakterze majątkowym (wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości) jak i z wystąpieniem o ustanowienie służebności przesyłu. Powyższe wskazuje zdaniem Spółki na to, że uzyskanie dokumentacji ma służyć przygotowaniu wystąpienia na drogę sądową. Spółka wskazała w tym miejscu na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 sierpnia 2008 r. sygn. akt: II SAB/OI 1/08 (publ. LEX nr 510199), w którym Sąd stwierdził, że "Informacja publiczna odnosi się do faktów, gdyż wnioskiem może być objęte jedynie pytanie o określone fakty, o stan określonych zjawisk na dzień udzielania odpowiedzi. Wniosek taki nie może więc być postulatem wszczęcia postępowania w jakiejś sprawie np. karnej czy cywilnej, ani też nie może dotyczyć przyszłych działań organu w sprawach indywidualnych. Informacje publiczne nie są bowiem środkiem do kwestionowania pewnych danych. Nie mają charakteru informacji publicznej wnioski w sprawie indywidualnej tj. żądanie wyjaśnienia treści aktów, czy polemika z dokonanymi ustaleniami w sprawie."

W ocenie Spółki wezwanie skarżących jest kierowane do Spółki bezzasadnie. Wszelkie decyzje związane z budową wydawane były bowiem przez organy administracji państwowej, a nie przez Spółkę. Fakt ten jest oczywisty i zgodny z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego.

Dalej Spółka wskazała na regulację art. 1 ust. 2 u.d.i.p., podnosząc, iż informacją publiczną jest wyłącznie informacja o sprawach publicznych. W tym miejscu Spółka wskazała na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2007 r. sygn. akt: IV SA/Po 652/07 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2008 r. sygn. akt I OSK 851/10. Dodatkowo Spółka powołała się na uregulowanie art. 9c ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (DZ.U. 2012, poz. 1059) i wskazała, że skoro ww. przepis nie wymienia obowiązku udostępnienia posiadanej dokumentacji to nie ulega wątpliwości, że stanowisko "T" S.A. zawarte w pismach kierowanych do pełnomocnika skarżących jest prawidłowe i zgodne z przepisami.

Spółka zaznaczyła także, że jest obecnie spółką akcyjną, stanowiącą według statystyki GUS własność również osób prywatnych. Zatem w odniesieniu do niej, obowiązek udostępniania informacji ewentualnie wywodzić można wyłącznie z treści przepisu art. 4 ust. 1 pkt. 5 u.d.i.p. w części, w której przepis ten odnosi się do podmiotów reprezentujących inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne, gdyby za takie zadania uznać statutowe zadania Spółki jako przedsiębiorstwa energetycznego. Zadania te dotyczyłyby jego zadań jako operatora systemu dystrybucyjnego, o których mowa w przepisie art. 3 pkt 25 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne, tj. dystrybucji paliw gazowych lub energii elektrycznej, odpowiedzialności za ruch sieciowy w systemie dystrybucyjnym elektroenergetycznym, zapewnienie bieżącego i długookresowego bezpieczeństwa funkcjonowania tego systemu, eksploatacji, konserwacji, remontów oraz niezbędnej rozbudowy sieci dystrybucyjnej, w tym połączeń z innymi systemami elektroenergetycznymi.

W ocenie Spółki trudno więc w ogóle uznać aby zakres ten obejmował udostępnianie dalszych dokumentów historycznych zgromadzonych na własny użytek, we własnym interesie i na swój koszt związanych z usytuowaniem urządzeń energetycznych, w zakresie tym bowiem przedsiębiorstwo energetyczne jako operator systemu dystrybucyjnego, nie realizuje żadnych, a tym bardziej władczych uprawnień Skarbu Państwa.

Spółka podkreśliła, że dokumentów o udostępnienie których wnoszą skarżący, nie wytwarzała - wytwarzane bowiem one były i wydawane przez organy administracji niegdyś państwowej obecnie publicznej, a także nie otrzymywała ich - przejmowanie na majątek urządzeń energetycznych, zazwyczaj nie wiązało się z otrzymywaniem dokumentów związanych z ich realizacją - szczególnie w przypadku gdy inwestorami były inne podmioty, najczęściej Skarbu Państwa, z uwagi na fakt obowiązywania zasady jednolitej własności ogólnonarodowej, która przysługiwała Skarbowi Państwa. W przeważającej większości przypadków Spółka nie dysponuje również tego rodzaju dokumentami - z przyczyn wskazanych wyżej, jak również z uwagi fakt, że mogły ulec zniszczeniu wskutek m.in. powodzi, która dotknęła archiwa zakładowe, a także mogły ulec wybrakowaniu, gdyż okres ich przechowywania był krótki (nie były one objęte kategorią archiwalną A).

Co więcej z uwagi na krótki okres przechowywania takich dokumentów nie dysponują nimi również archiwa państwowe, a także archiwa organów administracji publicznej. Spółka podkreśliła, że w każdej ze spraw tego rodzaju, co niniejsza, zwracała się do archiwów państwowych i archiwów organów administracji publicznej o udostępnienie takich dokumentów, często otrzymując odpowiedź negatywną, co do ich posiadania przez te podmioty.

Nadto Spółka podniosła, że dokumenty takie dotyczą najczęściej akt postępowania administracyjnego, co dotyczy także decyzji kończących takie postępowania, którego dysponentami są obecnie organy administracji publicznej. W tym miejscu Spółka wskazała na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt: I OSK 194/08. W świetle powyższego, w ocenie Spółki, skarżący, jako strony niegdyś ewentualnego postępowania administracyjnego, winni kierować skargę wprost do organów administracji publicznej .

Podsumowując Spółka stwierdziła, że żądanie zawarte we wniosku skarżących nie dotyczy informacji publicznej w rozumieniu przepisu art. 1 u.d.i.p., ani też Spółka nie jest podmiotem, który byłby zobowiązany do udzielenia takiej informacji, o jakim mowa w przepisie art. 4 u.d.i.p. W ocenie strony skarżącej okoliczność ta uzasadnia wniosek o odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej, co znajduje uzasadnienie w pierwszej tezie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2012 r. do sygn. akt I OSK 294/12.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2012, poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę między innymi w zakresie orzekania w sprawach skarg na bezczynność.

Przepis art. 149 § 1 p.p.s.a. stanowi, że sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1–4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że spełnione zostały warunki formalne do wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność.

Zgodnie z utrwalonym i jednolitym poglądem orzecznictwa i doktryny dla dopuszczalności wniesienia skargi na bezczynność organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej nie jest wymagane poprzedzenie jej jakimkolwiek środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej, ani wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, o jakim mowa w art. 52 § 3 p.p.s.a. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05 LEX nr 236545; wszystkie powołane w treści uzasadnienia orzeczenia dostępne są w internetowej bazie orzeczeń: cbois.nsa.gov.pl).

Wobec powyższego skargę wniesioną w niniejszej sprawie Sąd uznał za dopuszczalną.

Celem skargi na bezczynność organu administracji jest zwalczanie braku działania (zwłoki) w załatwianiu sprawy administracyjnej. W doktrynie oraz orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że o bezczynności organu administracji możemy mówić wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadząc postępowanie, mimo istnienia ustawowego obowiązku nie kończy go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, czy też nie podejmuje innej stosownej czynności. Przy badaniu zasadności skargi na bezczynność organu administracji nie ma znaczenia z jakich powodów określony akt, czy czynność nie została dokonana przez organ.

Jak wynika z akt przedmiotowej sprawy skarżący wnioskiem z dnia 5 kwietnia 2013 r. zatytułowanym "Wezwanie do zawarcia umowy. Wezwanie przedsądowe do zapłaty wraz z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej" zwrócili się do "T" S.A. o udostępnienie wszelkich, ewentualnych decyzji administracyjnych i innych stosownych dokumentów dotyczących budowy, posadowienia, przebudowy urządzeń usytuowanych na działce skarżących, w tym protokołów z odbioru budowanych linii przesyłowych oraz planów z mapkami.

Kwestią kluczową w przedmiotowej sprawie jest ustalenie, czy żądane przez skarżącego informacje mają charakter informacji publicznej, jak również, czy skarżona Spółka jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznych.

Problem ten był już przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie i został przesądzony m.in. w wyroku tego Sądu dnia 30 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 115/13. Stanowisko wyrażone w uzasadnieniu ww. wyroku pozostaje nadal aktualne i w całości zyskuje aprobatę składu orzekającego w przedmiotowej sprawie. Nadto znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego – por. wyrok z 17 lipca 2013 r., sygn. akt I OSK 642/13.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. obowiązek udostępnienia informacji publicznej nałożony został na "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne". W orzecznictwie sądowowadministracyjnym podkreśla się, że wymienione w tym przepisie pojęcie "zadania publiczne" jest szersze od zakresu pojęcia "zadania władzy publicznej". Pierwsze z tych pojęć abstrahuje bowiem od elementu podmiotowego, co implikuje wniosek, że zadania publiczne mogą być wykonywane także przez podmioty niemające statusu władzy publicznej. Zadania publiczne są przy tym realizowane powszechnie i są użytecznie dla ogółu, służąc zarazem osiąganiu celów wskazanych w Konstytucji RP i ustawach (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2010 r. sygn. akt I OSK 851/2010).

Z uwagi na powyższe uznać należy, iż przedsiębiorstwo, któremu w kontrolowanej sprawie zarzucono bezczynność (przedsiębiorstwo energetyczne) realizuje (wykonuje) także określone zadania publiczne, w rozumieniu powyżej przedstawionym, gdyż zarówno dystrybucja energii elektrycznej jak również inne zadania wykonywane przez przedsiębiorstwo energetyczne, ze względu na znaczenie energii elektrycznej dla rozwoju cywilizacyjnego i poziomu życia obywateli, a tym samym urzeczywistnianie dobra wspólnego, o którym mowa w art. 1 Konstytucji RP - są zadaniami publicznymi, o których mówi powołany wyżej przepis. Ta zaś okoliczność, nakłada na przedsiębiorstwo energetyczne obowiązek udzielenia informacji dotyczącej sfery związanej z wykonywaniem przez to przedsiębiorstwo zadań publicznych.

Tym samym uznać należy, "T" S.A. jako podmiot wykonujący zadania publiczne - podlega regulacjom ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Ponieważ kwestią sporną w niniejszej sprawie była zarówno ocena, czy Spółka prawa handlowego, w tym wypadku "T" S.A. ma obowiązek udzielenia żądanej informacji publicznej, jak również czy żądana przez skarżących informacja ma charakter informacji publicznej należy wyjaśnić, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu tej ustawy i podlega udostępnieniu na określonych w tej ustawie zasadach. Udostępnieniu podlegają zwłaszcza informacje wymienione w art. 6 u.d.i.p.. Udostępnieniu podlegają w szczególności informacje o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, którymi w szczególności są akty administracyjne oraz inne rozstrzygnięcia (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a u.d.i.p.). Zaznaczyć należy, że katalog informacji wymienionych w art. 6 nie ma charakteru katalogu zamkniętego, lecz stanowi jedynie przykładowe wyliczenie źródeł i rodzajów informacji. Ponadto zgodnie z art. 2 u.d.i.p. każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5 ustawy, prawo dostępu do informacji publicznej (ust. 1). Od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu faktycznego lub prawnego (ust. 2).

Za utrwalony w orzecznictwie uznaje się pogląd, w myśl którego informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także odnosząca się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. akt l OSK 123/06). Dla traktowania danej informacji jako informacji publicznej decydujące jest nie samo jej wytworzenie, lecz fakt, że została pozyskana i przetworzona w celu realizacji zadań publicznych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2011r., sygn. akt l OSK 638/11).

Podobnie w orzecznictwie sadów przyjmuje się, że decyzje i dokumenty dotyczące budowy infrastruktury energetycznej są dokumentami, w posiadaniu których pozostaje inwestor, a jeżeli inwestorem jest podmiot realizujący zadania publiczne, to i decyzje te i dokumenty służą realizowaniu zadań publicznych przez taki podmiot. Zgodnie z ugruntowanym poglądem orzecznictwa dokumentacja związana z procesami inwestycyjnymi w tym decyzje administracyjne, operaty szacunkowe i inne dokumenty, są dokumentami, do których dostęp gwarantuje ustawa o dostępie do informacji publicznej jeżeli znajdują się one w posiadaniu organu, do którego kierowany jest wniosek o taką informację (por. podobnie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 maja 2008 r., sygn. akt IV SA/Po 545/07, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 grudnia 2007 r., sygn. akt. II SA/Go 595/07, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt IV SAB/Wr 20/2011).

W ocenie Sądu pisma kierowane przez Spółkę do skarżących nie spełniają wymogów pozwalających przyjąć, iż ich wniosek z dnia 5 kwietnia 2013 r. został rozpoznany przez spółkę w jednej z przewidzianych prawem form.

Otóż w piśmie z dnia 19 kwietnia 2013 r., stanowiącym odpowiedź na wniosek skarżących, Spółka poinformowała, iż nie znajduje podstaw do spełnienia żądań wskazanych w wezwaniu. Równocześnie wyjaśniła, że przeanalizowanie stanu faktycznego i zachowanej dokumentacji pozwala na ustalenie, iż przebiegająca granicą działki nr [...] napowietrzna linia elektroenergetyczna niskiego napięcia została wybudowana nie później niż w latach 60 ubiegłego wieku dla zasilania okolicznych odbiorców. Spółka wyraziła pogląd, iż z uwagi na upływ czasu od momentu budowy linii spełnia przesłanki niezbędne do sądowego stwierdzenia nabycia służebności przez zasiedzenie, stosownie do art. 292, w związku z art. 172 kodeksu cywilnego. Nadto wskazała, że kserokopie materiałów archiwalnych , które stanowił podstawę do zajęcia stanowiska w niniejszej sprawie są dostępne do wglądu w siedzibie "T" S.A. Oddział w B.

W piśmie z dnia 30 kwietnia 2013 r. skarżący zwrócili się ponownie z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy, wzywając spółkę do przekazania kserokopii decyzji administracyjnych i innych stosownych dokumentów dotyczących urządzeń posadowionych na działce nr [...] w miejscowości B., w tym protokołów z odbioru linii przesyłowych oraz plany z mapkami.

W odpowiedzi udzielonej pismem z dnia 10 maja 2013 r. Spółka ponownie poinformowała skarżących, że kserokopie materiałów archiwalnych, które posłużyły do zajęcia stanowiska w sprawie pozostają do wglądu w siedzibie "T" S.A. Oddział w B.

Następnie pismem z dnia 18 października 2013 r. "T" S.A.., w związku z wniesieniem skargi na bezczynność, przesłał skarżącym kserokopie odnalezionej dokumentacji technicznej (tj. wyciąg z wielkoformatowego planu powykonawczego po kapitalnym remoncie linii niskiego napięcia K. z datą 1 czerwca 1966 r.), która, jak wskazała Spółka, posłużyła do zajęcia stanowiska wyrażonego w jej piśmie z dnia 19 kwietnia 2013 r.

W piśmie z dnia 2 grudnia 2013 r. skarżący podnieśli, że ich wniosek nie został w dalszym ciągu rozpatrzony w całości, bowiem udostępnienia tylko fragmentarycznych dokumentów nie można traktować jako rozpatrzenia skargi. Z tego też względu w piśmie datowanym na 23 października 2013 r. skarżący zwrócili się o informację, czy dokumentacja przesłana wraz z pismem z dnia 18 października 2013 r. to wszystkie informacje publiczne posiadane przez Spółkę w związku z budową, remontem i eksploatacją urządzeń elektroenergetycznych posadowionych na działce skarżących.

W odpowiedzi na powyższe pismo, Spółka wskazała jedynie, że kserokopia dokumentacji archiwalnej, która posłużyła do zajęcia stanowiska w sprawie, została przesłana za pismem z dnia 18 października 2013 r.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej przebieg postępowania oraz treść pism kierowanych do skarżących stwierdzić należy, iż "T" S.A.. nie zrealizował wniosku skarżących o udostępnienie informacji publicznej, jaki zainicjował przedmiotowe postępowanie.

Przede wszystkim wskazać należy, iż w pismach "T" S.A.. z dnia 10 maja 2013 r., czy też z dnia 18 października 2013 r. znalazło się stwierdzenie Spółki dotyczące posiadanych przez nią kserokopii materiałów archiwalnych, które cyt. "stanowiły podstawę do zajęcia stanowiska wyrażonego piśmie z dnia 19 kwietnia 2013 r." Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż skarżący nie zwracali się do Spółki o "zajęcie stanowiska", lecz o udostępnienie wszelkich, ewentualnych decyzji administracyjnych i innych stosownych dokumentów dotyczących budowy, posadowienia, przebudowy, urządzeń przesyłu energii elektrycznej usytuowanych na ich działce, w tym protokołu z odbioru budowlanych linii przesyłowych oraz planu z mapkami. To treść wniosku skarżących wyznaczyła przedmiot niniejszego postępowania. Zadaniem Spółki było zatem odniesienie się do pełnego zakresu wniosku skarżących. Oznacza to, że Spółka powinna była albo udzielić informacji publicznej i udostępnić żądane kserokopie dokumentów, albo wydać w odniesieniu do treści wniosku decyzję o odmowie jej udzielenia w całości lub w części, bądź też w razie stwierdzenia, że żądana informacja nie znajduje się w posiadaniu spółki – udzielić wnioskodawcom odpowiedzi w formie zwykłego pisma.

Dalej wskazać należy, iż z odpowiedzi Spółki udzielonej skarżącym pismem z dnia 18 października 2013 r. nie wynika, czy przesłane (przy tym piśmie) kserokopie odnalezionej dokumentacji technicznej (wyciąg z wielkoformatowego planu powykonawczego) stanowią wszystkie dokumenty o jakich mowa we wniosku z dnia 5 kwietnia 2013 r. czy też jest to tylko część posiadanej przez Spółkę dokumentacji. Należy zauważyć, iż skarżący dodatkowo w piśmie z dnia 23 października 2013 r. zwrócili się z zapytaniem, czy przesłana dokumentacja to wszystkie informacje posiadane przez Spółkę w związku z budową, posadowieniem, przebudową, remontami, i eksploatacją linii elektroenergetycznych posadowionych na ich nieruchomości. Odpowiadając (pismem z dnia 31 października 2013 r.) na powyższe wezwanie, Spółka nie zajęła jasnego stanowiska, lecz wskazała jedynie, iż kserokopia dokumentacji archiwalnej, która posłużyła do zajęcia stanowiska w sprawie została przesłana za pismem z dnia 18 października 2013 r.

Należy raz jeszcze podkreślić, iż skarżący w swoim wniosku z dnia 5 kwietnia 2013r. domagali się udostępnienia zarówno decyzji administracyjnych jak i dokumentacji dotyczącej budowy, posadowienia, przebudowy urządzeń przesyłu energii elektrycznej zlokalizowanych na ich działce, w tym protokołu z odbioru budowlanych linii przesyłowych oraz planu z mapkami. Tak sformułowany wniosek zarówno do chwili wniesienia skargi, a także wyrokowania w niniejszej sprawie pozostawał nadal w całości nierozpoznany przez "T" S.A. w K. Tymczasem termin udostępnienia informacji publicznej na wniosek został określony w art.13 ust. 1-2 u.d.i.p., który stanowi, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2 u.d.i.p.. Przepis art.13 ust. 2 u.d.i.p. stanowi zaś, że jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

W realiach niniejszej sprawy wniosek S. B., K. M. i T. M. z dnia 5 kwietnia 2013 r. Spółka otrzymała w dniu 8 kwietnia 2013 r., natomiast częściowo zrealizowała go dopiero po wniesieniu skargi przesyłając wnioskodawcom przy piśmie z dnia 18 października 2013r. wymienioną w nim dokumentację.

Częściowe zrealizowanie wniosku przez "T" S.A. w K. przekroczyło terminy udostępnienia informacji o jakich mowa w art. 13 ust. 1-2 u.d.i.p. W tym miejscu należy podkreślić, iż dla zasadności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność dokonana, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną albo też niezawinioną opieszałością organu, czy też wiąże się z jego przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinny zostać dokonane (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2013r., sygn. akt I SAB/Wa 451/12; wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012r., sygn. akt II SAB/Kr 130/10, wyrok WSA w Łodzi z dnia 16.05.2013r. II SAB/Łd 29/13, wyrok WSA w Krakowie z dnia 21.01.2013r. sygn. akt II SAB/Kr 185/12. – publ. - http://orzeczenia.nsa.gov.pl)

Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności należy stwierdzić, że "T" S.A. dopuścił się bezczynności w kwestii rozpatrzenia wniosku skarżących z dnia 5 kwietnia 2013 r.

Z uwagi na powyższe Sąd w pkt I wyroku zobowiązał spółkę do wydania w terminie 14 dni aktu administracyjnego lub podjęcia czynności w sprawie z wniosku S. B., K. M. i T. M. z dnia 8 marca 2013 r.

Stwierdzając w pkt II wyroku, że zaistniała w rozpoznawanej sprawie bezczynność nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa, Sąd miał na uwadze przede wszystkim fakt, iż jak wynika z akt sprawy skarżona Spółka częściowo, choć z przekroczeniem ustawowych terminów zrealizowała w niepełnym zakresie wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Ponadto stwierdzając, że bezczynność nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa, Sąd wziął pod uwagę fakt, iż zachowanie Spółki, o czym świadczy treść udzielanych przez nią odpowiedzi, wynikała z błędnego przekonania o załatwieniu sprawy zgodnie z przepisami ustawy. O kosztach postępowania orzeczono w pkt III wyroku na mocy art. 200 p.p.s.a. i art. 205 § 2 p.p.s.a.

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...