V SA/Wa 1297/13

Uzasadnienie

A.Sp. z o.o. z siedzibą w W.(zwana dalej "podatnikiem" lub “ skarżącą") w dniu [...] października 2009 r., zakupiła w państwie członkowskim ([...]) samochód marki [...], o numerze nadwozia [...], pojemność silnika [...] cm3, za kwotę [...] euro.

Zgodnie z [...] dokumentem rejestracyjnymi, pojazd marki [...] został po raz pierwszy dopuszczony do ruchu drogowego (zarejestrowany) w dniu [...] września 2009 r.

Z informacji przekazanych przez P. w Ś. wynika, że pojazd został zarejestrowany, jako samochód osobowy, terenowy.

W dniu [...] października 2009 r., na terytorium [...], dokonano zmian wyposażenia samochodu poprzez zamontowanie ścianki działowej (przegrody) za siedzeniem kierowcy i pasażera. Liczba miejsc siedzących została ograniczona do dwóch. W konsekwencji, w tym dniu pojazd [...] został zarejestrowany jako samochód ciężarowy z zamkniętą skrzynią ładunkową w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym. Po rejestracji w dniu [...] października 2009 r. dokonano również skreślenia z ewidencji samochodów zarejestrowanych na terytorium [...] (wyrejestrowania) spornego pojazdu.

Pomiędzy dniem [...] października 2009 r., a dniem [...] października 2009 r. doszło do przemieszczenia pojazdu [...] z terytorium [...] na terytorium kraju.

W dniu [...] października 2009 r. spółka dokonała sprzedaży na terytorium kraju ww. pojazdu. Samochód został wydany nabywcy w dniu [...] października 2009 r.

Z dokumentu sprzedaży i przekazania pojazdu wynika, iż przedmiotem transakcji był samochód ciężarowy, dwuosobowy z zamontowaną przegrodą bagażową.

W dniu [...] października 2009 r. pojazd [...] przeszedł na terytorium kraju badania techniczne zakończone wydaniem zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym nr [...].

Zgodnie z tym dokumentem, uprawniony diagnosta oznaczył ww. pojazd dla potrzeb ruchu drogowego jako "samochód ciężarowy" z 2 miejscami siedzącymi.

W dniu [...] października 2009 r. pojazd [...] został zarejestrowany na terytorium kraju jako samochód ciężarowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.

Zgodnie z zaświadczeniem o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu nr [...], w dniu [...] stycznia 2011 r. dokonano w spornym samochodzie zmian wyposażenia, polegających na zdemontowaniu kraty oddzielającej przestrzeń bagażową od pasażerskiej. Zamontowano również tylną kanapę z pasami bezpieczeństwa dla trzech osób. Pojazd posiadał pięć miejsc siedzących. W rozumieniu przepisów o ruchu drogowym stał się samochodem osobowym z nadwoziem typu kombi.

Z tytułu dokonanej czynności przemieszczenia pojazdu marki [...] z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju (nabycia wewnątrzwspólnotowego) podatnik nie złożył deklaracji uproszczonej nabycia wewnątrzwspólnotowego do właściwego naczelnika urzędu celnego oraz nie dokonał zapłaty akcyzy na rachunek izby celnej. Wynika to z protokołu kontroli podatkowej nr [...] z dnia [...] maja 2011 r., doręczonego społce w dniu [...] maja 2011 r.

W związku z powyższym, postanowieniem nr [...] z dnia [...] października 2011 r. Naczelnik Urzędu Celnego [...] w W. wszczął wobec A. Sp. z o.o. w W. postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki [...]. Przedmiotowe postanowienie zostało doręczone podatnikowi w dniu [...] października 2011 r.

W dniu [...] lutego 2012 r., przeprowadzono oględziny pojazdu marki [...].

Po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2012 r. Naczelnik Urzędu Celnego [...] w W. określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w kwocie [...] zł, z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki [...]. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, na obowiązujące w sprawie przepisy dotyczace zagadnienia opodatkowania akcyzą nabywanych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych powołując ustawę z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.) , dalej wyjaśniając, że w jej świetle samochodami osobowymi są pojazdy określone wart. 100 ust. 4 ustawy i zaliczane do pozycji HS 8703 Nomenklatury Scalonej, stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 w.w. ustawy. Podkreślono, że klasyfikując pojazdy do odpowiedniej pozycji Nomenklatury Scalonej należy kierować się cechami konstrukcyjnymi i wyposażeniem pojazdu, które decydują o głównej funkcji jaką ten pojazd ma pełnić, tj. należy określić jego zasadnicze przeznaczenie do przewozu osób lub towarów.

W świetle obiektywnego stanu faktycznego sprawy zasadnym, w ocenie Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W., było uznanie pojazdu nabytego wewnątrzwspólnotowo przez Podatnika za samochód osobowy w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym i określenie zobowiązania podatkowego w akcyzie z tytułu dokonania przemieszczenia tego pojazdu z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju (nabycia wewnątrzwspólnotowego).

Pismem z dnia [...] czerwca 2012 r. (data nadania pocztowego) Podatnik, działając przez Pełnomocnika, wniósł odwołanie od powyższej decyzji

Decyzją z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...], Dyrektor Izby Celnej w W. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu ww. rozstrzygnięcia Dyrektor wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie istotą sporu pomiędzy Podatnikiem, a organami podatkowymi jest ustalenie czy nabyty wewnątrzwspólnotowo pojazd marki [...] był samochodem osobowym, a zatem wyrobem opodatkowanym akcyzą w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji czego czy dokonana przez Podatnika czynność nabycia wewnątrzwspólnotowego podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W pierwszej kolejności organ zaprezentował ustalony stan faktyczny oraz przepisy prawa znajdujące zastosowanie w sprawie. Aprobując w większości stanowisko zajęte przez Naczelnika Urzędu Celnego podniósł, iż obiektywne przeznaczenie pojazdu, wynikające z jego ogólnego wyglądu oraz ogółu jego cech, w tym projektowych, dla potrzeb klasyfikacji taryfowej oraz opodatkowania akcyzą winno być oceniane na dzień zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego, tj. na dzień nabycia wewnątrzwspólnotowego. Organ odwoławczy wskazał jednocześnie , że faktyczny dzień przemieszczenia pojazdu marki [...] z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju nie jest znany. Z pisma podatnika z dnia [...] września 2012 r.wynika, że daty tej nie jest również podać on sam. Stąd kierując się brzmieniem art. 101 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, datę dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą należy, zadaniem organu, ustalić w oparciu o zebrane dowody. Zgodnie z zebranymi w aktach sprawy dowodami, pojazd zakupiony przez podatnika na terytorium państwa członkowskiego w dniu [...] października 2009 r., mógł zostać przemieszczony na terytorium kraju pomiędzy datą ponownej rejestracji w N., tj. dniem [...] października 2010 r., a dniem [...] października 2009 r., tj. dniem wydania samochodu nabywcy na terytorium kraju.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Celnej w W. uznał, iż pojazd marki [...] został przemieszczony na terytorium kraju w dniu [...] października 2009 r. Organ wskazał, że rejestracja i wyrejestrowanie samochodu w [...], w dniu [...] października 2010 r. nie musi oznaczać, że w tym dniu opuścił on terytorium państwa członkowskiego. Natomiast z protokołu odbioru pojazdu z dnia [...] października 2009 r. jednoznacznie wynika, że był on na terytorium kraju w dniu przekazania nabywcy. Ponadto kierując się zasadą niepogarszania sytuacji strony, o której mowa w art. 234 Ordynacji podatkowej, przyjęcie dnia [...] października 2009 r. za dzień przemieszczenia na terytorium kraju nie wpływa na obciążenie Podatnika nadmiernym zobowiązaniem.

Dyrektor Izby Celnej w W. podkreślił, że ustalając obiektywne przeznaczenie samochodu marki [...] należy dokonać zestawienia ogólnego wyglądu i ogółu cech pojazdu nadanych na etapie procesu produkcyjnego, wobec ewentualnych zmian dokonanych w państwie członkowskim, skutkujących wyglądem i cechami samochodu w dniu jego nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz ustaleniami z dokumentów i przeprowadzonych na terytorium kraju oględzin. Takie porównanie pozwoli bowiem na wskazanie elementów istotnych z punktu widzenia zasadniczego przeznaczenia pojazdu w dacie przemieszczenia na terytorium kraju.

Organ stwierdził, że niewątpliwie, w dniu zakończenia procesu produkcji ww. pojazd był samochodem osobowym, wyprodukowanym w [...] roku, kategorii homologacyjnej [...] (osobowo-terenowy), na co wskazuje informacja przekazana przez przedstawiciela producenta, tj. J.Sp. z o.o. z dnia [...] października 2011 r. oraz z dnia [...] lipca 2012 r. Posiadał silnik [...] o pojemności [...] cm3 i mocy [...] kW (tj. [...] kM). W procesie produkcji został wyposażony w 5 drzwi (po dwoje na każdej stronie i drzwi do przestrzeni bagażowej), posiadał pięć miejsc siedzących. Nadwozie było całkowicie przeszklone. Napęd przenoszony był za pośrednictwem [...], automatycznej skrzyni biegów, na obie osie z kołami o rozmiarze [...] cali, o obręczach z metali lekkich. Samochód nie posiadał przegrody oddzielającej przestrzeń osobową i towarową. Ponad powyższe samochód posiadał: 6 poduszek powietrznych (poduszki czołowe i boczne oraz kurtyny powietrzne); automatyczną klimatyzację; komputer pokładowy; system nagłośnienia z odtwarzaczem na 6 płyt CD i 9 głośnikami; tempomat; wielofunkcyjną, obszytą skórą kierownicę.; czujniki deszczu; czujniki parkowania; lamy Bi-ksenonowe z automatycznym poziomowaniem; światła przeciwmgielne; spryskiwacze lamp przednich. Wnętrze pojazdu wykończone zostało tapicerką skórzaną. Przestrzeń bagażowa wykończona został w sposób stylistyczny, odpowiadający przestrzeni pasażerskiej. Posiadał roletę. Pojazd wyposażono w systemy podnoszące bezpieczeństwo jazdy jak: ABS; EBA (układ wspomagania hamowania); EBD (elektroniczny rozdział siły hamowania); ESP (system stabilizacji toru jazdy); HDC (układ kontroli zjazdu ze wzniesień); RSC (system zapobiegający przewróceniu się pojazdu); TCS (system kontroli trakcji); zawieszenie pneumatyczne).

Organ zauważył również, że w rachunku nr [...] z dnia [...] października 2009 r. znajdują się również informacje o komfortowym i luksusowym wyposażeniu spornego pojazdu (m.in.: skórzana tapicerka; automatyczna klimatyzacja; lampy Bi-ksenonowe; radio z CD; aluminiowe, [...] calowe felgi).

Dalej organ wskazał, że w dniu [...] września 2009 r. pojazd [...] został dopuszczony do ruchu (zarejestrowany) na terytorium [...] jako samochód nowy, osobowo-terenowy (informacja P. z dnia [...] kwietnia 2012 r., [...] karta pojazdu [...]). Wskazał również, że w dniu [...] października 2009 r. w samochodzie [...] dokonano zmian wyposażenia skutkujących zmianą kategoryzacji w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym z samochodu osobowego na samochód ciężarowy z zamkniętą skrzynią ładunkową o dwóch miejscach siedzących. Co wynika z dokumentu [...] zmiany te polegały na usunięciu siedzeń dla trzech osób (tylna kanapa) i na zamontowaniu ścianki działowej na powierzchni ładunkowej (przegrody oddzielającej przestrzenie osobową i towarową). Zakres dokonanych zmian wyposażenia znajduje również potwierdzenie w wyjaśnieniach złożonych przez R. B. (nabywcy pojazdu w kraju) do protokołu oględzin z dnia [...] lutego 2012 r. Ponadto w wyjaśnieniach R.B. wskazał, iż w samochodzie zamontowano pasy bezpieczeństwa do tylnej kanapy. Równocześnie w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym nr [...] z dnia [...] stycznia 2011r. wskazano, że (po przemieszczeniu samochodu na terytorium kraju) zdemontowano kratę (przegrodę) oddzielającą przestrzeń bagażową od pasażerskiej oraz zamontowano tylną kanapę z pasami bezpieczeństwa dla trzech osób.

Dyrektor wskazał, że z zebranego materiału dowodowego ([...] dokumentów rejestracyjnych, protokołu oględzin, zaświadczenia nr [...]) nie wynika, że w spornym samochodzie nie dokonano jakichkolwiek innych zmian wyposażenia, od tego nadanego na etapie produkcji, poza zdemontowaniem tylnej kanapy z pasami bezpieczeństwa oraz montażem przegrody za siedzeniem kierowcy i pasażera.

W dniu [...] października 2009 r. samochód [...] został również wykreślony z ewidencji samochodów zarejestrowanych na terytorium [...] (wyrejestrowany), co wynika z informacji przekazanej przez P.

W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy wskazał, że w dniu [...] lutego 2012 r., w ramach prowadzonego postępowania podatkowego, przeprowadzono oględziny samochodu [...]. Z dokonanej czynności dowodowej, udokumentowanej dokumentacją fotograficzną, wynika, że sporny pojazd posiadał nadwozie typu kombi z czterema bocznymi drzwiami i drzwiami do przestrzeni bagażowej. Nadwozie całkowicie przeszklone. W drzwiach (przednich i tylnych) zamontowano podnoszone elektrycznie szyby. Pojazd posiadał obręcze kół z metali lekkich (alufelgi). Zderzaki i lusterka boczne zostały pomalowane w kolorze nadwozia. Wnętrze pojazdu posiadało dwa rzędy siedzeń dla pięciu osób z kompletnym wyposażeniem zabezpieczającym. Wewnętrzna przestrzeń kabiny była przedzielona przegrodą (kratką), zamontowaną za tylną kanapą (jak wskazał R. B. kratkę tę zamontował sam). Całe wnętrze zostało wykończone w jednolity sposób wykładzinami, panelami z tworzywa sztucznego i dywanikami - siedzenia, boczki drzwi zostały wykończone tapicerką skórzaną. We wnętrzu stwierdzono oświetlenie i uchwyty górne dla wszystkich pasażerów; wentylację; popielniczki; radio z CD; liczne głośniki systemu audi (m.in. w tylnych drzwiach bocznych). Przestrzeń przeznaczona do przewozu bagażu została wykończona elementami z tworzywa sztucznego i wykładzinami w stylu odpowiadającym przestrzeni osobowej. Posiadała roletę.

Dyrektor Izby Celnej w W. podkreślił, iż w jego ocenie, ogólny wygląd i ogół cech samochodu marki [...] w dniu nabycia wewnątrzwspólnotowego, wskazuje, że był to pojazd zasadniczo przeznaczony do przewozu osób, a nie do przewozu towarów. Zdaniem organu, uznać należy, że ogólny wygląd i ogół cech ww. samochodu osobowego w dniu jego nabycia wewnątrzwspólnotowego, determinuje jego zasadnicze przeznaczenie do przewozu osób. Świadczy o tym zakres zmian wyposażenia dokonanych w pojeździe. Mianowicie ogólny wygląd i ogół cech konstrukcyjnych pojazdu, nadany w trakcie procesu produkcyjnego, uległ zmianie jedynie w zakresie demontażu tylnej kanapy z pasami bezpieczeństwa oraz montażu przegrody oddzielającej przestrzeń osobową i towarową, co wynika z zebranego materiału dowodowego. Pozostałe cechy, determinujące zasadnicze przeznaczenie pojazdu jako samochodu osobowego, związane w wyglądem i wyposażeniem, nie uległy zmianie.

Wobec powyższego ogólny wygląd i ogół cech samochodu marki [...], z racji funkcjonalności, komfortowego, a wręcz luksusowego wyposażenia, zdaniem Dyrektora Izby Celnej w W., przemawia za uznaniem go za pojazd zasadniczo przeznaczony do przewozu osób. Reasumując zatem dokonane ustalenia Dyrektor Izby Celnej w W. wskazał, iż ogólny wygląd i ogół cech samochodu marki [...] w dniu jego przemieszczenia na terytorium kraju wskazywał, iż był to pojazd zasadniczo przeznaczony do przewozu osób, a nie do przewozu towarów. Konsekwentnie rzecz ujmując, zdaniem organu podatkowego jest on więc pojazdem klasyfikowanym do pozycji HS 8703. W tej pozycji, jak wskazano są ujęte samochody zasadniczo przeznaczone do przewozu osób. Przeciw takiej klasyfikacji spornego samochodu nie stoi to, iż miał tylko dwa miejsca siedzące.

Dalej organ wyjaśnił, że proporcja ładowności wynikająca z Not wyjaśniających do Systemu Zharmonizowanego sama w sobie nie może decydować o zasadniczym przeznaczeniu klasyfikowanych samochodów osobowych. Decydujący jest bowiem ogólny wygląd i ogół cech, nie zaś pojedyncze właściwości wyrobu. W ocenie Dyrektora Izby Celnej w W. zakres dokonanych zmian wyposażenia w dniu nabycia wewnątrzwspólnotowego (demontaż tylnej kanapy z pasami bezpieczeństwa, montaż przegrody) nie uzasadniał zmiany przeznaczenia samochodu nadanego na etapie procesu produkcyjnego do innych celów niż przewóz osób. W związku z powyższym, zdaniem organu, przedmiotowy samochód osobowy objęty jest obowiązkiem opodatkowania w zakresie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, jako pojazd klasyfikowany do pozycji HS 8703 Nomenklatury Scalonej, a zatem samochód osobowy w rozumieniu art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym, co wynika z jego ogólnego wyglądu i ogółu cech. Z tego względu ustalenia Naczelnika Urzędu Celnego co do określenia wyskości zobowiązania podatkowego z tytulu nabyciawewnątrzwspólnotowego przedmiotowego samochodu na podstawie przedstawionej umowy sprzedaży okazały się prawidlowe , a kwota obliczonej i należnej akcyzy, mając na uwadze cenę nabycia pojazdu ( jej rownowartość w PLN ) pojemnośc silnika oraz obowiązującą stawkę wlaściwa.

Pismem z dnia [...] kwietnia 2013 r. A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. zaskarżyła ww. decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o:

- uchylenie zaskaiżonej decyzji w całości; jak również

- o rozważenie możliwości uchylenia poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego pierwszej instancji;

- zasądzenie kosztów postępowania według norm prawem przepisanych;

- wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Zaskarżonej decyzji strona skarżąca zarzuciła:

I. naruszenie przepisów postępowania, w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja przez prowadzenie postępowania przez organ odwoławczy w sposób nic budzący zaufania do organów podatkowych, co przejawiało się w prowadzeniu postępowanii dowodowego z naruszeniem dalej wskazanych w punktach 2-8 skargi przepisów Ordynacji podatkowej oraz braku rozstrzygania ewentualnych, nie dających się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego na korzyść skarżącej;

2. art. 122 Ordynacji podatkowej przez brak podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w tym przez nieprzeprowadzenie dowodu z oględzin spornego samochodu oraz przesłuchania świadka J. M.;

3. art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej przez włączenie do materiału dowodowego sprawy dokumentu sporządzonego częściowo w języku [...], co uniemożliwiło stronie skarżącej ustosunkowanie się do niego w zakresie, w jakim został sporządzony w obcym języku oraz weryfikację dokonanych na jego podstawie ustaleń faktycznych;

4. art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej przez brak przeprowadzenia wnioskowanych przez Skarżącą dowodów z oględzin pojazdu oraz przesłuchania świadka J. M. oraz włączenie do materiału dowodowego sprawy dokumentu sporządzonego częściowo w języku [...];

5. art. 187 § 1 ordynacji podatkowej przez brak zebrania i wszechstronnego rozpatrzenia materiału dowodowego, co przejawiało się w nieprzeprowadzeniu wnioskowanych przez stronę skarżącą dowodów z oględzin pojazdu oraz przesłuchania świadka J. M., przyznaniu rozstrzygającego znaczenia dowodom, które były nieprzydatne dla ustalania elementów stanu faktycznego istotnych z punktu widzenia powstania ewentualnego obowiązku podatkowego przy jednoczesnym pominięciu w rozstrzygnięciu dowodów o istotnym znaczeniu dla sprawy;

6. art. 188 Ordynacji podatkowej przez brak uwzględnienia żądania Skarżącej co do przeprowadzenia dowodu z oględzin pojazdu oraz z przesłuchania świadka J. M., mimo że przedmiotem tych dowodów miały być okoliczności istotne dla sprawy, które nie zostały wykazane za pomocą innych dowodów;

7. art. 191 Ordynacji podatkowej przez przekroczenie zasady swobodnej occny dowodów i dokonanie dowolnej oceny materiału dowodowego, co przejawiało się w przyznaniu rozstrzygającego znaczenia dowodom, które były nieprzydatne dla ustalania elementów stanu faktycznego istotnych z punktu widzenia powstania ewentualnego obowiązku podatkowego przy jednoczesnym pominięciu dowodów o istotnym znaczeniu dla sprawy;

8. art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji, w sytuacji, gdy zaskarżona decyzja Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. z dnia [...] maja 2012 r. została wydana z naruszeniem prawa i powinna zostać uchylona;

II. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1. art. 100 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 100 ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązujacym w dniach [...] października 2009 r. przez przyjęcie, że doszło do nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego objętego pozycją CN 8703, na podstawie klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) oraz bezpodstawne przyjęcie, że w sprawie powstał obowiązek podatkowy w związku z przemieszczeniem pojazdu na terytorium kraju;

2. art. 101 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym przez jego niewłaściwą wykładnię i zastosowanie w celu ustalenia dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy, pomimo że nie zostały wykorzystane wszelkie dostępne środki dowodowe w celu ustalenia dnia przemieszczenia pojazdu;

3. art. 102 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym przez przyjęcie, że Skarżąca jest podatnikiem podatku akcyzowego w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym pojazdu, przy jednoczesnym braku ustalenia, jaki podmiot nabył prawo rozporządzania tym samochodem jak właściciel na terytorium [...] przed przemieszczeniem na terytorium kraju;

4. Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1549/2006 z dnia 17 października 2006 r. zmieniającym załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej przez niezastosowanie Reguły 3c.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości stanowisko zawarte w motywach zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji pod względem jej zgodności z prawem w świetle art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), stwierdzić należy, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie. W rozpatrywanej sprawie Sąd nie dopatrzył się w działaniu organu administracji ani naruszenia norm prawa materialnego ani też naruszenia przepisów postępowania, które mogłyby skutkować uwzględnieniem skargi.

W myśl art. 1 ust. 1 u.p.a. ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, (...) wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 u.p.a. w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 9 nabycie wewnątrzwspólnotowe oznacza - przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Natomiast termin samochody osobowe oznacza w myśl art. 100 ust. 4 u.p.a. pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Art. 101 ust. 2 pkt 1 u.p.a. stanowi, że obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju. Podatnikiem akcyzy w związku z przemieszczeniem samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, co do zasady, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Z przytoczonych przepisów prawa wynika, iż dla przyjęcia, że na danym podmiocie (osobie) ciąży obowiązek podatkowy w akcyzie z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego niezbędne jest ustalenie, że nabył on prawo do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.

W powołanych przepisach ustawy o podatku akcyzowym chodzi zatem o szerszy krąg podmiotów niż tylko właściciel. Nie musi więc dojść do przeniesienia prawa własności, aby dany podmiot (osoba) nabyła prawo do dysponowania samochodem osobowym jak właściciel.

W sprawie niniejszej w pierwszej kolejności wobec zarzutu skargi, iż skarżący nie był podatnikiem akcyzy wyjaśnić należy czy skarżący dysponował tym prawem przed i w dniu przemieszczenia na terytorium kraju spornego pojazdu, czy też prawem tym dysponował inny podmiot. "Nabycie prawa rozporządzania samochodem jak właściciel", którego to pojęcia ustawodawca nie zdefiniował, w ustawie wskazuje jak słusznie organ odwoławczy wywodzi , że chodzi tutaj o każdą (szerszą) czynność, której skutkiem będzie możliwość faktycznego dysponowania samochodem w sposób i w zakresie przypisanym właścicielowi, nawet jeśli nie nastąpi przeniesienie prawa własności , a zatem chodzi nie o szczególny rodzaj czynności prawnej lecz o skutek w postaci nabycia prawa rozporządzania samochodem w sposób i w zakresie przypisanym właścicielowi (por. Janusz Zubrzycki, "Leksykon VAT", tom I strona 27, Wydawnictwo UNIMEX, rok 2009).

W sprawie pozostaje poza sporem, że Skarżący nabył prawo własności spornego pojazdu na terytorium [...] w dniu [...] października 2009 r. W dniu [...] października 2009 r. wyzbył się tego prawa na rzecz krajowego kontrahenta. Nie mniej, dopiero w dniu [...] października 2009 r., po przemieszczeniu na terytorium kraju, wydał sporny pojazd nabywcy. Tym samym, słusznie organ podatkowy wskazuje, że od dnia zakupu samochodu w [...], tj. od [...] października 2009 r., do dnia [...] października 2009 r., będącego równocześnie dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego, dysponował prawem rozporządzania pojazdem jak właściciel. Stąd, w myśl art. 102 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, Skarżący był podatnikiem akcyzy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego.

Powyższego nie zmienia fakt, iż wszelkich czynności związanych z przywozem do kraju spornego samochodu dokonał J. M., na co w pismach kierowanych do organów podatkowych wskazywał Skarżący. Na mocy art. 102 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadkach, o których mowa w art. 101 ust. 2 pkt 1 i pkt 2, jeżeli przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.

Zatem, sam fakt przemieszczenia samochodu przez inna osobę- J.M. - nie czynił jego podatnikiem akcyzy. Wszelkich czynności, w tym przemieszczenia samochodu do kraju, dokonywał bowiem na zlecenie Skarżącego, który to dysponował prawem do rozporządzania pojazdem jak właściciel, a zatem to skarżący jak właściwie w sprawie przyjęto był podatnikiem akcyzy.

Ponadto w myśl art. 106 ust. 2 u.p.a. podatnik z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jest obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego złożyć deklarację uproszczoną, według ustalonego wzoru, właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie 14 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Podatnik z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego jest obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego dokonać obliczenia i zapłaty na rachunek właściwej izby celnej, akcyzy w terminie 30 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż w dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym (art. 106 ust. 3 u.p.a.).

Z kolei art. 3 ust.1 tej ustawy stanowi, iż do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zgodnie z ust. 2 tego artykułu zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

Jak wskazuje S. P. w komentarzu do art. 3 u.p.a. klasyfikacja taryfowa polega na przyporządkowaniu określonemu towarowi właściwej podpozycji Nomenklatury Scalonej. Nomenklatura Scalona stanowi jedną z dwóch części Wspólnej Taryfy Celnej. Nomenklatura stanowi systematyczny i hierarchiczny zbiór towarów podzielonych na duże grupy towarowe, które są podzielone na 21 sekcji, działy (2 cyfry CN), pozycje (4 cyfry CN), podpozycje (6 cyfr CN) oraz kody CN (8 cyfr CN).

Sąd podziela pogląd organów podatkowych, iż klasyfikacji pojazdów dla celów ustalenia wyrobów akcyzowych nie dokonuje się na podstawie ustawy prawo o ruchu drogowym i wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych. Przepisy prawa o ruchu drogowym stosuje się jedynie dla potrzeb rejestracji pojazdu, nie mają one natomiast zastosowania do ustalania podatku akcyzowego. Organy podatkowe prawidłowo zwróciły uwagę, że przepisy podatkowe są przepisami autonomicznymi względem przepisów niepodatkowych. Ustawa o podatku akcyzowym jednoznacznie wskazuje, że do celów podatku akcyzowego należy stosować przepisy i definicje zawarte w tej ustawie. Zatem w kontekście ustawy podatkowej należy dokonywać oceny rodzaju nabytego przez skarżącego pojazdu i skutków tego nabycia dla powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym. Wobec powyższego klasyfikowanie nabytego pojazdu jako samochodu ciężarowego w dokumentach związanych z jego rejestracją (dowód rejestracyjny), nie jest wiążące dla organów podatkowych w zakresie powstania obowiązku podatkowego w akcyzie.

Zatem dla celów poboru akcyzy w nabyciu wewnątrzwspólnotowym stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklatorze (CN), a nie przepisy prawa o ruchu drogowym.

Przy ustalaniu, czy określony pojazd samochodowy jest do celów poboru akcyzy traktowany jako samochód osobowy i w konsekwencji należy do niego stosować przepisy ustawy o podatku akcyzowym, konieczne jest dokonanie jego poprawnej klasyfikacji statystycznej (art. 3 ust. 1 u.p.a.). Powołany przepis wprowadza obowiązek stosowania klasyfikacji wyrobów w nabyciu wewnątrzwspólnotowym na podstawie nomenklatury towarowej ustanowionej na podstawie art. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 256 z 07.09.1987 r., ze zm.). Mając na uwadze powołane regulacje stwierdzić należy, że samochodami podlegającymi opodatkowaniu akcyzą są tylko tego rodzaju pojazdy, które zgodnie z klasyfikacją w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN) powinny być zaklasyfikowane do pozycji HS 8703. W konsekwencji ocena, czy pojazd jest wyrobem akcyzowym, jest zależna od zakwalifikowania wyrobu do określonej pozycji Nomenklatury Scalonej. Powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym jest bowiem ściśle powiązane z prawidłowym przyporządkowaniem danego wyrobu do określonego kodu CN.

Sąd podziela argumentację organu przedstawioną w zaskarżonej decyzji, zgodnie z którą do celów przyporządkowania pojazdu samochodowego do pozycji 8703 (kodu CN) konieczne jest ustalenie zasadniczego przeznaczenia pojazdu, a więc ustalenie, czy jego zasadniczym przeznaczeniem jest przewóz osób, czy przewóz towarów. Dla poprawności klasyfikacji taryfowej pojazdu, a następnie oceny, czy pojazd podlega opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym, istotne jest jego obiektywne przeznaczenie wynikające z ogólnego wyglądu oraz ogółu cech, w tym projektowych, a dopiero na podstawie zasadniczego przeznaczenia pojazdu w oparciu o noty wyjaśniające należy dokonać właściwej klasyfikacji taryfowej do odpowiedniej pozycji HS i kategoryzacji do samochodów osobowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Do kodu CN 8703 – można zakwalifikować jedynie pojazd, który jest przeznaczony "zasadniczo" do przewozu osób, w przeciwnym wypadku pojazd winien być zaklasyfikowany do kodu 8704 - tj. pojazdy samochodowe do transportu towarowego (por. wyrok NSA z 30 czerwca 2010 r., sygn. I GSK 903/09). Wyposażenie i wykończenie wnętrza samochodu należy brać pod uwagę przy ocenie zasadniczego przeznaczenia pojazdu samochodowego, zwłaszcza że wykończenie to może być zasadniczo różne dla samochodu osobowego i do transportu towarowego (por. wyrok NSA z 20 kwietnia 2007 r., sygn. I GSK 1361/06).

Sąd wyjaśnia, że zasadnicze przeznaczenie do przewozu osób, nie może być interpretowane w ten sposób, że pojazd kwalifikowany do kodu 8703 służy wyłącznie przewożeniu osób, lecz może on być także wykorzystywany do przewożenia towarów. Znajduje to potwierdzenie w końcowej części opisu kodu CN 8703, tj. "włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi)". O tym zaś ma przesądzać zespół cech konstrukcyjnych oraz elementów wyposażenia samochodu. Obiektywne przeznaczenie pojazdu, wynikające z jego ogólnego wyglądu oraz ogółu jego cech, w tym projektowych, dla potrzeb klasyfikacji taryfowej oraz opodatkowania akcyzą winno być oceniane na dzień zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego.

Sąd za prawidłowe uznaje twierdzenia Dyrektora Izby wskazujące, że dokonane zmiany w spornym samochodzie, polegające na wymontowaniu tylnej kanapy (dla trzech osób) z pasami bezpieczeństwa oraz zamontowaniu przegrody za siedzeniem kierowcy i pasażera których to zmian organy podatkowe nie kwestionowały, nie mogło decydować o jego przyporządkowaniu do innej pozycji Systemu Zharmonizowanego, niż pozycja HS 8703. Dokonane przed przemieszczeniem do kraju modyfikacje nie naruszały konstrukcji samochodu, jego stałego (nadanego na etapie produkcji) wyposażenia. Tym bardziej, na co wskazują zebrane dowody, że zdemontowane wyposażenie ponownie zainstalowano w przedmiotowym samochodzie. Zakres dokonanych zmian wyposażenia znajduje, jak prawidłowo ustaliły organy podatkowe potwierdzenie w wyjaśnieniach złożonych przez R. B. (nabywcy pojazdu w kraju) oraz w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym nr [...] z [...] stycznia 2011r. Wynika z nich, że po przemieszczeniu na terytorium kraju w samochodzie ponownie zamontowano pasy bezpieczeństwa do tylnej kanapy jak również zdemontowano kratę ( przegrodę ) oddzielającą przestrzeń bagażową oraz zamontowano tylna kanapę z pasami bezpieczeństwa. Z [...] dokumentów rejestracyjnych, protokołu oględzin oraz zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym nie wynika, by w spornym samochodzie dokonano jakichkolwiek innych zmian wyposażenia.

Zatem Sąd wyjaśnia, że oceniając ogólny wygląd i ogól cech spornego pojazdu w dniu jego nabycia wewnątrzwspólnotowego, organ podatkowy kierując się zgromadzonym materiałem dowodom prawidłowo wywiódł, że pojazd marki [...] został wyprodukowany jako samochód osobowy. Ocena ta została przeprowadzona na podstawie prawidłowo zgromadzonego materiału dowodowego, w tym informacji uzyskanej od przedstawiciela producenta samochodu J. Sp. z o.o., z dnia [...] października 2011r. oraz z dnia [...] lipca 2012r.

Przyporządkowując nabyty pojazd do kategorii samochodów osobowych organ podatkowy nie naruszył przepisów prawa materialnego oraz uwzględnił zasady prowadzenia postępowania podatkowego unormowane w ordynacji podatkowej. Ogólny wygląd i ogół cech samochodu osobowego w dniu jego nabycia wewnątrzwspólnotowego determinuje jego zasadnicze przeznaczenie do przewozu osób. Świadczy o tym zakres zmian konstrukcyjnych dokonanych w pojeździe w stosunku do ogólnego wyglądu i ogółu cech nadanych na etapie produkcji. Natomiast mając na uwadze wyposażenie tego pojazdu, to wprost kojarzone jest ono z przewozem osób. Sporny pojazd miał bowiem jednolite wykończenie przestrzeni wewnętrznej (skórzana tapicerka i komfortowe wykończenie wnętrza), oświetlenie i uchwyty górne dla wszystkich pasażerów, wentylację, popielniczki, radio z CD głośniki systemu audio w tylnich drzwiach bocznych. Nie bez znaczenia jest wyposażenie pojazdu i systemy elektroniczne zapewniające bezpieczeństwo i komfort podróży. Takie wyposażenie i wykończenie nie jest spotykane w pojazdach konstrukcyjnie przystosowanych do przewozu towarów.

Należy podkreślić, że skarżąca w trakcie postępowania administracyjnego nie przedłożyła dokumentów, które mogłyby świadczyć o odmienności stanu faktycznego sprawy. Przedstawione przez nią w toku postępowania podatkowego dowody nie mogą przesądzać o klasyfikacji samochodu jako samochodu ciężarowego. O zasadniczym przeznaczeniu tego pojazdu do przewozu towarów w żadnym razie nie mogło zadecydować zdemontowanie tylnego rzędu siedzeń i wmontowanie przegrody za siedzeniem kierowcy i pasażera. Inne bowiem przesłanki wskazują na wyposażenie samochodu w zakresie komfortu i bezpieczeństwa podróży, które nie są kojarzone z przewozem towarowym.

Sąd nie podziela zarzutów skargi w zakresie naruszenia przepisów prawa procesowego- art. 122 o.p. który nakłada na organy podatkowe obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym. Zebrany w toku postępowania podatkowego materiał dowodowy winien pozwolić organom podatkowym na wyczerpujące jego rozpatrzenie i ocenę, czy dana okoliczność została udowodniona (art. 187 w związku z art. 191 o.p.). W myśl powołanego przepisu organy podatkowe mają podejmować działania niezbędne do załatwienia sprawy w prowadzonym postępowaniu podatkowym. Zauważyć należy, że z powołanych przepisów wynika zasada, zgodnie z którą główny ciężar dowodzenia w toczącym się postępowaniu podatkowym obciąża organ podatkowy. Nie oznacza to jednak, że obowiązek poszukiwania i przedstawiania dowodów, co do okoliczności istotnych w sprawie spoczywa wyłącznie na organach podatkowych. W przedmiotowej sprawie zebrany przez organy podatkowe materiał dowodowy dokładnie wyjaśnił okoliczności nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki [...]. Organy podatkowe podjęły również, w ocenie Sądu, wystarczające działania w zakresie oceny, czy nabyty pojazd jest podlegającym opodatkowaniu akcyzą samochodem osobowym, czy jest to samochód ciężarowy, który opodatkowaniu akcyzą nie podlega. Ocena zebranego materiału dowodowego znalazła swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu faktycznym decyzji (art. 210 §1 pkt 6 i § 4 o.p.). Organy podatkowe tym samym nie naruszyły również art. 121 § 1 o.p., który stanowi, że postępowanie powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Zgodzić należy się z organem odwoławczym, że dla rozstrzygnięcia sprawy nie miało znaczenia przeprowadzenie ponownych oględzin spornego pojazdu, na okoliczność ustalenia, czy znajdowały się w nim cechy potwierdzające dokonanie zmian wyposażenia w postaci zdemontowania tylnej kanapy z pasami bezpieczeństwa oraz zamontowaniu przegrody. Organy podatkowe nie kwestionowały bowiem na żadnym etapie postępowania podatkowego, że w samochodzie [...], w dniu [..] października 2009 r., zdemontowano tylną kanapę z pasami bezpieczeństwa oraz zamontowano przegrodę oddzielającą przestrzeń osobową i towarową. W postępowaniu podatkowym, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego wykazano jedynie, że dokonane zmiany wyposażenia w zestawieniu do stanu samochodu nadanego na etapie produkcji, nie były wystarczające do uznania go za pojazd zasadniczo przeznaczony do przewozu towarów. Ponadto wskazać należy, ze Skarżący był zawiadomiony o terminie i miejscu przeprowadzenia oględzin, zakończonych protokołem z dnia [...] lutego 2012 r. (pismo Urzędu Celnego w C. z dnia [...] stycznia 2012 r., doręczone w dniu [...] stycznia 2012 r.). Nie skorzystanie z przysługujących mu uprawnień procesowych (nie uczestniczył w oględzinach), nie mogło samo w sobie stanowić o konieczności ponownego przeprowadzenia czynności dowodowej.

Istotnie natomiast kwestią sporną było włączenie do materiału dowodowego dokumentu częściowo sporządzonego w języku [...] pisma P. Tłumaczenia bowiem dokonano jedynie schematycznego (częściowego) bez okresu pomiędzy dniem [...] września 2009 r., a dniem [...] października 2009 r., tj. okresu rejestracji spornego pojazdu na terytorium [...] jako samochodu osobowego (osobowo-terenowy) – przed dokonaniem zmian wyposażenia. Z faktu tego oraz konieczności i obowiązku dokonywania wszelkich czynności urzędowych w języku polskim, nie można jednak wywodzić zakazu dopuszczenia nie przetłumaczonego dokumentu obcojęzycznego jako dowodu w postępowaniu prowadzonym przed organami podatkowymi

W sprawie, zgodzić się należy z organem podatkowym, iż wbrew zarzutom skarżącego informacje przekazane przez P. w Ś., nie były jedynym i kluczowym dowodem dla jej rozstrzygnięcia. Ponadto informacje te znajdowały potwierdzenie w innym zebranym materiale dowodowym, w szczególności w [...] dokumentach rejestracyjnych samochodu oraz pismach przedstawiciela producenta z dnia [...] października 2011 r. i z dnia [...] lipca 2012 r.

Dlatego powołanie się w sprawie na "sporządzony częściowo w języku [...]" dowód nie narusza, w ocenie Sadu postanowień art. 180 § 1 oraz art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej. Bowiem jak słusznie Dyrektor Izby wskazał powołując się na orzecznictwo sądowadministracyjne dopiero dokonanie ustaleń dowodowych o kluczowym znaczeniu dla sprawy w oparciu o obcojęzyczny materiał narusza art. 122 i art. 191 Ordynacji podatkowej skoro do czynności urzędowych zalicza się również zbieranie i analizowanie materiału dowodowego (por. wyrok WSA w Warszawie z 16 stycznia 2004 r., sygn. akt III SA/Wa 2719/02, opubl. w LEX nr 103323).

Organ II instancji słusznie też zauważył, ze w posiadaniu Skarżącego znajdowała się pierwotna, [...] karta pojazdu [...], tj. dokument poprzedzający wydanie karty pojazdu [...] z dnia [...] października 2009 r. a tym samym zapisy wynikające z tego dokumentu niewątpliwie znalazły odzwierciedlenie w rejestrach prowadzonych przez [...] służby policyjne, a w konsekwencji w informacji przekazanej przez P. w Ś.

Reasumując zdaniem Sądu przeprowadzone postępowanie mimo powyżej wskazanych wadliwości nie naruszało obowiązujących zasad procedury podatkowej i dowiodło, że sprowadzony pojazd, na dzień zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego, był samochodem osobowym, a skarżący był zobowiązany do jego uiszczenia. W oparciu o prawidłowo ustalony stan faktyczny organ podatkowy właściwie też określił kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym wg obowiązującej dla danego pojazdu stawki akcyzy 18, 6 % wynikającej z art. 105 pkt 1 u.p.a przy podstawie opodatkowania, którą stanowi w sprawie kwota wynikająca z dokumentu zakupu przeliczona wg średniego kursu waluty obcej, ogłoszonego przez NBP, w dniu powstania obowiązku podatkowego ( wyliczona z kwoty [...] euro wg kursu [...]zł. ).

W ocenie Sądu organy przeprowadziły postępowanie dowodowe, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami (art. 122, art. 187 § 1, art. 191 o.p.), w jego toku zgromadziły kompletny materiał dowodowy umożliwiający im podjęcie prawidłowego rozstrzygnięcia, a następnie dokonały prawidłowej subsumcji ustalonych faktów do obowiązujących przepisów prawa.

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 p.p.s.a., oddalił skargę.