Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej

1. Osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej.
2. Dla prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1, władze kościelne są uprawnione również do powołania:
1) Caritas Polskiej - jako instytucji o zasięgu krajowym;
2) Caritas diecezji - dla poszczególnych diecezji.
3. Caritas Polską powołuje, nadaje jej statut i nadzoruje Konferencja Episkopatu Polski.
4. Caritas diecezji powołuje, nadaje jej statut i nadzoruje biskup diecezjalny.
5. Zakony prowadzą działalność charytatywno-opiekuńczą w zakresie określonym w ich statutach lub odpowiednich aktach wewnętrznych.
6. Działalność charytatywno-opiekuńczą mogą prowadzić organizacje katolickie w zakresie określonym w ich statutach.

Działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:
1) prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki;
2) prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek;
3) organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa;
4) organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności;
5) prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk;
6) udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie;
7) krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających;
8) przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.

Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w szczególności z:
1) ofiar pieniężnych i w naturze;
2) spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych;
3) dochodów z imprez i zbiórek publicznych;
4) subwencji, dotacji i ofiar pochodzących od krajowych instytucji i przedsiębiorstw państwowych, społecznych, wyznaniowych i prywatnych;
5) odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje charytatywno-opiekuńcze;
6) dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Caritas Polską i Caritas diecezji bezpośrednio lub w formie wyodrębnionych zakładów;
7) dochodów instytucji kościelnych.