Kodeks karny skarbowy

Do wykroczeń skarbowych nie mają zastosowania przepisy części ogólnej Kodeksu wykroczeń.

§ 1. Karą za wykroczenia skarbowe jest kara grzywny określona kwotowo.
§ 2. Środkami karnymi są:
1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności;
2) przepadek przedmiotów;
3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
§ 3. Do środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio art. 31 przepadek przedmiotów nie będących własnością sprawcy § 4 i art. 32 ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
§ 4. Przepadek przedmiotów określony w § 2 pkt 2 można orzec tytułem środka zabezpieczającego; przepisy art. 31 przepadek przedmiotów nie będących własnością sprawcy § 1, art. 43 przepadek przedmiotów tytułem środka zapobiegawczego § 1 pkt 1, 2 i 4 oraz § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

§ 1. Kara grzywny może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej.
§ 2. Mandatem karnym można nałożyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia.
§ 3. Wyrokiem nakazowym można wymierzyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających dziesięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia.
§ 4. Wymierzając karę grzywny lub nakładając ją mandatem karnym, uwzględnia się także stosunki majątkowe i rodzinne sprawcy oraz jego dochody i możliwości zarobkowe.
§ 5. W razie zatrzymania osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia skarbowego, zgodnie z art 244-248 Kodeksu postępowania karnego, na poczet orzeczonej kary grzywny sąd zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny karze grzywny w wysokości od jednej pięćsetnej do jednej pięćdziesiątej górnej granicy ustawowego zagrożenia karą grzywny.

§ 1. Do przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 przepadek przedmiotów, art. 30 przesłanki orzeczenia przepadku przedmiotów § 1 i 6 oraz art. 31 przepadek przedmiotów nie będących własnością sprawcy, przy czym nie obejmuje on środka przewozowego stanowiącego przedmiot określony w art. 29 przepadek przedmiotów pkt 2, chyba że został on specjalnie przysposobiony do popełnienia czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe, przestępstwo lub wykroczenie.
§ 2. W wypadkach określonych w art. 54 uchylanie się od opodatkowania § 3, art. 55 zatajenie prowadzenia działalności gospodarczej § 3, art. 56 podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy albo niezawiadomienie o zmianie danych § 3, art. 63 wydawanie, sprowadzanie i sprzedaż wyrobów akcyzowych bez znaków akcyzy § 7, art. 63a sprzedaż wyrobów akcyzowych bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy § 3, art. 64 wyprowadzenie ze składu podatkowego wyrobów akcyzowych bez znaków akcyzy w celu wywozu za granicę § 7, art. 66 niewłaściwe oznaczanie wyrobów akcyzowych znakami akcyzy § 2, art. 67 podrabianie lub przerabianie znaków akcyzy § 4, art. 68 niedopełnienie obowiązków w zakresie sporządzania spisów i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy § 3, art. 69a naruszenie warunków zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy § 2, art. 69b naruszenie przepisów ustawy w zakresie dostawy lub nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych § 2, art. 69c naruszenie przepisów ustawy w zakresie przemieszczania wyrobów akcyzowych § 2, art. 70 przekazywanie osobie nieuprawionej lub przyjmowanie od osoby nieuprawnionej znaków akcyzy § 5, art. 73 niezachowanie warunków zwolnienia wyrobu akcyzowego z obowiązku oznaczania znakami akcyzy § 2, art. 73a zmiana przeznaczenia wyrobu akcyzowego § 3, art. 86 naruszenie obowiązków celnych
§ 4, art. 87 oszustwo celne § 4, art. 88 naruszenie warunków procedury odprawy czasowej § 3, art. 89 naruszenie warunków zwolnienia towaru od należności celnej § 3, art. 90 usuwanie towaru lub środka przewozowego spod dozoru celnego § 3, art. 107 urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia § 4 oraz art. 107a urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych bez urzędowego sprawdzenia lub urzędowych zamknięć § 2 można orzec przepadek przedmiotów określonych w § 1.
§ 3. W wypadkach określonych w art. 65 nabywanie, przechowywanie, przewożenie lub przesyłanie wyrobów akcyzowych stanowiących przedmiot czynu zabronionego § 4 oraz art. 91 nabywanie, przechowywanie lub przewóz towaru stanowiącego przedmiot czynu zabronionego § 4 można orzec przepadek przedmiotów określonych w § 1, jeżeli czyn zabroniony został popełniony umyślnie.
§ 4. W wypadku określonym w art. 106d prowadzenie działalności kantorowej bez wpisu do rejestru § 2 orzeka się przepadek wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także można orzec przepadek innych przedmiotów określonych w § 1.

§ 1. Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa albo więcej wykroczeń skarbowych, sąd wymierza łącznie karę grzywny w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu także innych środków za pozostające w zbiegu wykroczenia.
§ 2.(uchylony)

§ 1. Karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Przepisy art. 44 przedawnienie karalności § 2-4 i 6-7 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego wykroczenia skarbowego ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu.
§ 3. Orzeczona kara lub środek karny wymieniony w art. 47 kary i środki karne za wykroczenia skarbowe § 2 pkt 2 i 3 nie podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 3 lata.
§ 4. Środka zabezpieczającego określonego w art. 47 kary i środki karne za wykroczenia skarbowe § 3 nie można wykonać, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 3 lata.

§ 1. Orzeczenie kary lub środka karnego wymienionego w art. 47 kary i środki karne za wykroczenia skarbowe § 2 pkt 2 i 3 uważa się za niebyłe z upływem 2 lat od wykonania, darowania albo przedawnienia ich wykonania, chyba że kodeks stanowi inaczej.
§ 2. W razie odstąpienia od wymierzenia kary lub środka karnego, zatarcie skazania następuje z upływem roku od wydania prawomocnego orzeczenia.
§ 3. Jeżeli ukarany po rozpoczęciu, lecz przed upływem okresu przewidzianego w § 1 ponownie popełnił przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe, przestępstwo lub wykroczenie, za które orzeczono karę lub środek karny, wymieniony w art. 22 katalog kar, środków karnych i środków zabezpieczających § 2 pkt 2-7 i 8 lit. b lub w art. 47 kary i środki karne za wykroczenia skarbowe § 2 pkt 2 i 3, lub w razie odstąpienia od ich wymierzenia, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań.
§ 4. Nałożenie kary grzywny w drodze mandatu karnego uważa się za niebyłe z upływem roku od uiszczenia lub ściągnięcia tej grzywny albo od przedawnienia jej wykonania.