Na potrzeby naszej witryny używamy plików cookie w celu personalizacji treści i reklam, analizowania ruchu na stronie oraz udostępniania funkcji mediów społecznościowych.Korzystanie z portalu oznacza akceptację regulaminu.
Sprawdź też: politykę cookiespolitykę prywatności.

Akceptuję
Odkryj konspekt »
« Ukryj konspekt

Zadanie z zakresu prawa karnego (DEMO)

W tym dokumencie znajdziesz
rozwiązanie, krok po kroku, ministerialnych zadań egzaminacyjnych z 2019 roku
komentarze i objaśnienia autorstwa doktora nauk prawnych
interaktywna formuła, ułatwiająca naukę
 
 
Nr kodu zdającego ……………………
Ministerstwo Sprawiedliwości
Departament Zawodów Prawniczych
 
PIERWSZY DZIEŃ EGZAMINU ADWOKACKIEGO
26 MARCA 2019 r.
CZĘŚĆ PIERWSZA EGZAMINU
zadanie z zakresu prawa karnego
 
 
Pouczenie:
  1. Zadanie oznacza się indywidualnym kodem.
    1. W przypadku rozwiązywania zadania w formie odręcznej, zdający wpisuje numer kodu na pierwszej stronie zadania i na każdej stronie pracy zawierającej rozwiązanie zadania.
    2. W przypadku rozwiązywania zadania przy użyciu sprzętu komputerowego, zdający wpisuje numer kodu na pierwszej stronie zadania (odręcznie) oraz w oknie aplikacji do zdawania egzaminów prawniczych, zgodnie z wyświetlonym komunikatem (numer kodu będzie automatycznie wstawiany na każdej stronie pracy).
  2. Nie jest dopuszczalne w żadnym miejscu zadania i pracy zawierającej rozwiązanie zadania wpisanie własnego imienia i nazwiska ani też podpisanie się własnym imieniem i nazwiskiem.
  3. Czas na rozwiązanie zadania wynosi 360 minut.
  4. Zadanie z zakresu prawa karnego zawarte jest na 40 ponumerowanych stronach (łącznie ze stroną tytułową i informacją dla zdającego). W razie braku którejkolwiek ze stron, należy o tym niezwłocznie zawiadomić Komisję Egzaminacyjną.
INFORMACJA DLA ZDAJĄCEGO
  1. Po zapoznaniu się z treścią zadania – opracowanymi na potrzeby egzaminu aktami sprawy karnej – proszę przygotować, jako adwokat Sandra Jasińska – obrońca oskarżonego Adriana Szmulewskiego, apelację od wydanego w sprawie wyroku, albo w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej wniesienia, proszę sporządzić opinię prawną – z uwzględnieniem interesu reprezentowanej strony.
  2. Należy przyjąć, że:
    1. we wszystkich pismach procesowych oraz protokołach, wyrokach i uzasadnieniu wyroku oraz innych dokumentach znajdują się własnoręczne podpisy uprawnionych osób;
    2. w protokołach przesłuchań świadków i podejrzanego podano serię i numer dowodu osobistego przesłuchiwanych osób oraz ich PESEL; wskazano też organ, który wydał dowód osobisty;
    3. w aktach znajduje się informacja z Krajowego Rejestru Karnego, z której wynika, że oskarżony Adrian Szmulewski nie był uprzednio karany;
    4. pokrzywdzeni  oraz Adrian Szmulewski  zostali pouczeni w sposób  właściwy, zgodny z przepisami, o swoich uprawnieniach oraz obowiązkach;
    5. dane dotyczące miejsca zamieszkania oraz miejsca pracy świadków nie zostały zamieszczone w protokołach ich przesłuchania i protokole rozprawy; dane te zamieszczono w załącznikach do protokołów (art. 148a § 1 k.p.k.) i znajdują się one w odrębnym załączniku adresowym – załączonym do akt sprawy wyłącznie do wiadomości organu prowadzącego postępowanie;
    6. w aktach znajduje się protokół przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów, sporządzony w dniu 14 lipca 2018 r. o godzinie 11.45 – z protokołu wynika, iż w toku przeszukania Adriana Szmulewskiego i jego podręcznych przedmiotów, w worku foliowym koloru niebieskiego, w którym Adrian Szmulewski przechowywał sprzedawaną odzież, znaleziono  portfel materiałowy koloru granatowego, w którym ujawniono dowód osobisty i prawo jazdy Marcina Nowakowskiego, urodzonego 1 lutego 1997 r. w Brzezinach, zamieszkałego w Brzezinach przy ulicy Różanej 50 m. 14;
    7. w aktach znajduje się protokół przeszukania użytkowanego przez Adriana Szmulewskiego garażu przy ulicy  Reformackiej 48 w Brzezinach, sporządzony w dniu 14 lipca 2018 r. o godzinie 12.50 – z protokołu wynika, iż przeszukania pomieszczenia dokonano za zgodą Adriana Szmulewskiego i właścicielki garażu Genowefy Jackowskiej w obecności sąsiada Mariana Kowalskiego jako osoby przybranej przez funkcjonariuszy prowadzących czynność; w toku przeszukania garażu ujawniono samochód marki Honda Civic, pozbawiony numerów rejestracyjnych,   o numerze VIN 1HGCM82631A234567, opisany w załączonym spisie i opisie rzeczy;
    8. w aktach znajduje się protokół zatrzymania rzeczy w postaci portfela materiałowego sporządzony w dniu 14 lipca 2018 r. o godzinie 11.50;
    9. w aktach znajduje się protokół zatrzymania rzeczy w postaci samochodu marki Honda Civic VIN 1HGCM82631A234567,  sporządzony w dniu 14 lipca 2018 r. o godzinie 12.50 – z protokołu wynika, że samochód pozbawiony był tablic rejestracyjnych;
    10. w aktach znajduje się protokół przeszukania altany numer 349 położonej w kompleksie Rodzinnych Ogródków Działkowych „Bratek” przy ulicy Kosmonautów 1 w Brzezinach, sporządzony w dniu 14 lipca 2018 r. o godzinie 13.50 – z protokołu wynika, iż zabezpieczenie wejścia do altany w postaci metalowego skobla z kłódką zostało wyłamane nieznanym narzędziem, a w toku przeszukania nie udało się zabezpieczyć żadnych śladów biologicznych, ani innych dowodów rzeczowych;
    11. w aktach znajduje się wydruk z systemu CEPiK, z którego wynika, że ujawniony samochód marki Honda Civic o numerze VIN 1HGCM82631A234567, to należący do Marka Puławskiego pojazd o numerze rejestracyjnym ELW 56789 (rocznik 2012), którego kradzież zgłoszono w Koluszkach w dniu 9 lipca 2018 r.;
    12. w aktach sprawy znajduje się postanowienie prowadzącego postępowanie przygotowawcze z dnia 24 lipca 2018 r. o powołaniu biegłego z zakresu wyceny mienia ruchomego w osobie Jana Jankowskiego oraz pisemna opinia tego biegłego z dnia 29 sierpnia 2018 r., z której wynika, że:
      • na dzień 13 lipca 2018 r. wartość rynkowa:
      • wiertarki marki Bosch model Easy Impact wynosiła 200 zł;
      • kombinerek marki Fiskars wynosiła 110 zł;
      • sekatora marki NWS wynosiła 25 zł;
      • 2 sztuk wódki marki „Wyborowa” w butelkach o pojemności 0,5 l wynosiła 50 zł;
      • portfela materiałowego w kolorze granatowym wynosiła 30 zł;
      • pojazdu marki Honda Civic o numerze rejestracyjnym ELW 56789 (rocznik 2012) na dzień 9 lipca 2018 r. wynosiła 32.500 zł;
    13. w aktach sprawy znajduje się informacja z systemu teleinformatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, uzyskana drogą elektroniczną, z której wynika, że Adrian Szmulewski nie posiada żadnego majątku ani źródeł dochodu oraz nie zakończono i nie prowadzi się wobec niego postępowań podatkowych;
    14. Adrian Szmulewski został zaznajomiony z aktami postępowania przygotowawczego;
    15. w stosownym terminie wydano postanowienie o zamknięciu dochodzenia.
  3. Sporządzając apelację lub opinię, należy podpisać ją imieniem i nazwiskiem osoby, która – zgodnie z treścią zadania – powinna złożyć podpis pod tym pismem.
  4. W przypadku sporządzenia apelacji należy przyjąć, że sądem odwoławczym jest Sąd Okręgowy w Łodzi, Wydział V Karny Odwoławczy, Plac Dąbrowskiego 5, 90-921 Łódź.
  5. Data rozwiązania zadania winna wynikać z przedstawionego stanu faktycznego.
 
 
Sygn. akt Ds. 328.18
RSD 333/18
PROTOKÓŁ PRZYJĘCIA USTNEGO ZAWIADOMIENIA O PRZESTĘPSTWIE
I PRZESŁUCHANIA W CHARAKTERZE ŚWIADKA OSOBY ZAWIADAMIAJĄCEJ
 
 
 
Charakterystyka dokumentu

Organy ścigania otrzymują informacje o popełnieniu przestępstwa z bardzo różnorodnych źródeł. Mogą to być np. tzw. anonimy, informacje prasowe, wiedza pozyskana w trakcie działań operacyjnych, czy też, jak w zadanym przypadku, zawiadomienie złożone przez pokrzywdzonego. Ostatnia ze wskazanych jest podstawową i najczęstszą formą poinformowania organów ścigania o naruszeniu dobra prawnego.
Warto zasygnalizować, że zgodnie z dyspozycją art. 304 § 1 k.p.k. każdy, kto powziął informację o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, obowiązany jest do zawiadomienia o tym fakcie prokuratora lub Policji. Co ważne, obowiązek ten należy traktować w kategoriach zasad współżycia społecznego i moralności danej osoby, gdyż ustawodawca nie przewiduje sankcji natury prawnokarnej za jego niedopełnienie. Wyjątkiem od tej reguły jest grupa czynów zabronionych o bardzo dużym ciężarze gatunkowym, które ustawodawca wyszczególnił w art. 240 § 1 k.k. Odstąpienie od zawiadomienia
o przygotowaniu, usiłowaniu lub dokonaniu przestępstw ujętych w przywołanym przepisie, zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Oczywiście ustawodawca dopuścił pewne wyłączenia odpowiedzialności, a to:
1. kiedy pokrzywdzony nie zawiadomił o popełnieniu na jego szkodę danego przestępstwa;
2. jeśli groziłoby odpowiedzialnością karną dla samego zawiadamiającego lub jego najbliższych;
3. gdy wykaże się, że brak zawiadomienia wynika z uzasadnionego przypuszczenia, że organy ścigania wiedzą już o danym czynie.
         Inaczej obowiązek zawiadomienia o popełnieniu czynu zabronionego kształtuje się po stronie instytucji państwowych i samorządowych. Zgodnie z dyspozycją art. 304 § 2 k.p.k. mają one prawny obowiązek zawiadomienia organów ścigania o popełnieniu przestępstwa
w sytuacji, gdy powzięły te informacje w związku ze swoją działalnością. W szczególności będą to organy kontrolne, takie jak NIK czy organy kontroli skarbowej, jednak katalog tych instytucji nie jest zamknięty. Odpowiedzialność karna poszczególnych osób wynikająca
z niezawiadomienia o popełnieniu przestępstwa będzie mogła być w takim przypadku oparta o art. 231 k.k. albo, w zależności od typu czynu, w oparciu np. o przepisy art. 229 k.k. etc.
Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa może przyjąć dwie formy- pisemną albo ustną (jak w przypadku zadania egzaminacyjnego). Zgodnie z art. 143 § 1 pkt 1 k.p.k. dla tej czynności wymagane jest spisanie protokołu, przy czym, zgodnie z dyspozycją art. 304a k.p.k., sporządza się wspólny protokół, obejmujący zarówno zawiadomienie
o popełnieniu przestępstwa, jak również zeznania zawiadamiającego, w którym może on również zawrzeć wniosek o ściganie. Ważnym elementem omawianego dokumentu pozostają wymagane prawem pouczenia, wynikające z art. 182, 183 i 185 k.p.k., 233 k.k. (fałszywe zeznania), czy też 304b k.p.k. (możliwość uzyskania na wniosek pokrzywdzonego potwierdzenia złożenia zawiadomienia). Zgodnie z założeniami egzaminacyjnymi, należy przyjąć, że pokrzywdzeni i oskarżony zostali prawidłowo pouczeni zarówno o obowiązkach, jak też uprawnieniach, które im przysługują.

Więcej...
 
Brzeziny, dnia 14 lipca 2018 r., godz. 10.50
                Jan Zamojski
(imię i nazwisko osoby zawiadamiającej)
Na podstawie art. 304a k.p.k.
Prowadzący czynność: Maria Nowacka – aspirant Komendy Powiatowej Policji w Brzezinach,
Protokolant: protokołowano osobiście
na podstawie art.  177 § 1 k.p.k. i  art. 143 § 1 pkt 1  i 2 k.p.k. przyjęła ustne  zawiadomienie o przestępstwie i przesłuchała niżej wymienionego w charakterze świadka.
Tożsamość świadka stwierdziła na podstawie dowodu osobistego (seria i numer oraz organ, który go wydał). Świadka uprzedzono o odpowiedzialności  karnej za fałszywe zeznania (art. 233 § 1 k.k.), o odpowiedzialności za zawiadomienie o niepopełnionym przestępstwie lub za fałszywe oskarżenie (art. 238 k.k., art. 234 k.k.), co świadek potwierdza własnoręcznym podpisem (art. 190 k.p.k.):
Jan Zamojski
(podpis świadka)
Świadka pouczono również o uprawnieniach wynikających z art. 182, 183 i 185 k.p.k.
Świadek podał następujące dane osobowe:
Imię i nazwisko – Jan Zamojski;
Imiona rodziców – Władysław, Zdzisława;
Data i miejsce urodzenia – 18 listopada 1990 r., Brzeziny;
Dane dotyczące miejsca  zamieszkania oraz miejsca  pracy osoby przesłuchiwanej  zamieszczono
w załączniku do protokołu (art. 148a § 1 k.p.k.).
Zajęcie – strażak;
Wykształcenie – średnie;
Karalność za fałszywe zeznania – nie karany;
Stosunek do stron – obcy.
Zostałem uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i zeznaje, co następuje:
Chciałbym zgłosić, że w dniu
Tego dnia około godziny 20.45 udałem się na działkę. Podchodząc do altanki z daleka
już zobaczyłem, że ktoś z niej wybiega z dwiema dużymi torbami na zakupy. Mężczyzna ten skierował się biegiem w kierunku siatki od ulicy Kulczyńskiego i szybko ją przeskoczył. Wydaje mi się, że osoba ta przeskakując przez siatkę zahaczyła o nią i przewróciła się, lecz następnie wstała          i odbiegła w nieznanym mi kierunku. Nie pamiętam  jego nazwiska,  ale znam go z widzenia   – handluje ubraniami na rynku  miejskim w Brzezinach. Ponadto, wielokrotnie słyszałem od kolegów, że „Szmul” robi różne lewe interesy,       a „fanty” z włamań przechowuje w należącym do jego babci garażu przy ulicy Reformackiej. Po ucieczce „Szmula” wszedłem do altanki i zobaczyłem, że ukradziono z niej wiertarkę marki Bosch model Easy Impact, kombinerki marki Fiskars i sekator marki NWS. Były to narzędzia praktycznie nowe, kupiłem je wiosną tego roku. Ich wartość oceniam na około 500 zł. Ponadto, z altany zniknęły  2 półlitrowe butelki wódki marki Wyborowa, po które właśnie przyszedłem. Trzymałem je tam zawsze na tak zwaną „czarną godzinę”. Chciałbym dodać, że gdy podbiegłem do altany, od razu zauważyłem, że metalowy skobel z kłódką, który zabezpieczał wejście do domku, został wyłamany. Nie zadzwoniłem na Policję od razu po zdarzeniu, gdyż w dniu wczorajszym były imieniny mojej żony Małgorzaty i nie miałem na to czasu. Jestem w stanie rozpoznać i wskazać „Szmula”, a także miejsce, w którym zazwyczaj handluje na rynku.
To wszystko, co mam obecnie do zeznania.
Protokół niniejszy odczytano. Świadek stwierdził, że protokół jest zgodny z jego zeznaniami. Czynność zakończono w dniu 14 lipca 2018 r. o godz. 11.20.
  Jan Zamojski                                                                                                                             Maria Nowacka
(podpis świadka)                                                                                                                (podpis przesłuchującego)
 
Sygn. akt Ds. 328.18                                                                                                          Brzeziny, dnia 14 lipca 2018 r.
RSD 333/18
 
Aspirant Maria Nowacka
Komenda Powiatowa Policji w Brzezinach
 
Notatka urzędowa
Organy ścigania po otrzymaniu zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa zobowiązane są do niezwłocznego wydania postanowienia o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia (art. 305 § 1 k.p.k.).
Należy zaznaczyć, że zdarza się, iż zawiadomienie nie uprawdopodabnia
w wystarczającym stopniu popełnienia czynu zabronionego, stąd też ustawodawca przewidując taką okoliczność, wprowadził w art. 307 k.p.k. przesłanki upoważniające do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego. W zadaniu egzaminacyjnym czynności
te przyjęły formę udania się funkcjonariuszy Policji wraz z pokrzywdzonym na miejsce,
w którym prawdopodobnie mogła przebywać osoba podejrzana o dokonanie czynu zabronionego (JESZCZE NIE PODEJRZANY). Miało to na celu sprawdzenie pewnych faktów, o których organy ścigania dowiedziały się od zawiadamiającego. Czynności sprawdzające w istocie poprzedzają rozpoczęcie postępowania karnego, a ich efektem powinno być wydanie postanowienia, o którym mowa powyżej w terminie 30 dni. Zaznaczyć należy, że jest to termin instrukcyjny, a jego niezachowanie nie wpływa na ważność czynności podjętych po jego upływie. Może to jednak uprawniać zawiadamiającego, do wniesienia zażalenia na bezczynność danego organu.
Notatka urzędowa może być ponadto wykorzystana jako dowód w postępowaniu karnym, czego przykładem jest zadanie egzaminacyjne. Trzeba w tym miejscu zasygnalizować, że może ona mieć znaczenie zarówno jako dowód z dokumentu, jak również, w uzasadnionych przypadkach, można przesłuchać jej autora na okoliczność treści w niej zawartych i okoliczności jej sporządzenia. Funkcjonariusz dokumentuje w niej czynności podejmowane w celu sprawdzenia czy doszło do popełniania czynu zabronionego. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 307 § 2 k.p.k. w postępowaniu sprawdzającym nie przeprowadza się dowodu z opinii biegłego, ani czynności wymagających spisania protokołu (z pewnymi wyjątkami, określonymi w art. 307 i 308 k.p.k.).
 
     W dniu dzisiejszym o godzinie 10.50 do KPP w Brzezinach zgłosił się Jan Zamojski, PESEL 90111812354, który zgłosił podejrzenie popełnienia na jego szkodę przestępstwa włamania przez niejakiego „Szmula”. Pokrzywdzony nie był w stanie podać dokładnych personaliów „Szmula”, ale zadeklarował, że jest w stanie natychmiast go wskazać, gdyż zna go z widzenia. Jan Zamojski podał ponadto, że „Szmul” sprzedaje ubrania na rynku miejskim w Brzezinach. Wraz ze  starszym sierżantem Mariuszem Koniecznym udaliśmy się niezwłocznie z pokrzywdzonym na Rynek Miejski przy ulicy Modrzewskiego 5A w Brzezinach. Jan Zamojski wskazał tam mężczyznę, którego zidentyfikował jako „Szmula”. Okazał się nim:
     Adrian Szmulewski, pseudonim „Szmul”, s. Andrzeja, urodzony 24 grudnia 1991 r., zamieszkały przy ul. Łódzkiej 99 w Brzezinach, według oświadczenia nie karany.
     W trakcie dokonywania czynności na stoisku prowadzonym przez Adriana Szmulewskiego ujawniono w dużym, foliowym worku materiałowy portfel koloru granatowego. W  portfelu znaleziono dowód osobisty i prawo jazdy Marcina Nowakowskiego, urodzonego 1 lutego 1997 r. w Brzezinach, zamieszkałego w Brzezinach przy ul. Różanej 50 m. 14. Adrian Szmulewski stwierdził, że nie wie, skąd pochodzi ujawniony portfel. Zauważono ponadto, że ww. ma zabandażowaną nogę na wysokości lewego piszczela. Adrian Szmulewski wyjaśnił, że w dniu wczorajszym przewrócił się na nierównym chodniku. Ponadto potwierdził, że korzysta z garażu babci Genowefy Jackowskiej przy ulicy Reformackiej 48 w Brzezinach i udał się tam z nami dobrowolnie. Przy przeszukaniu garażu uczestniczyli także Genowefa Jackowska, według oświadczenia właścicielka garażu oraz jej sąsiad Marian Kowalski, wezwani w naszej obecności przez Adriana Szmulewskiego. W garażu ujawniono samochód marki Honda Civic,  pozbawiony numerów rejestracyjnych. Po sprawdzeniu numeru VIN w ewidencji CEPiK, okazało się, że jest to należący do Marka Puławskiego pojazd o nr rejestracyjnym ELW 56789 (rocznik 2012), którego kradzież zgłoszono w Koluszkach w dniu 9 lipca 2018 r. Adrian Szmulewski został zatrzymany celem dokonania dalszych czynności.
     Około godziny 13.50 do KPP w Brzezinach zgłosił się niewzywany pokrzywdzony Marcin Nowakowski w celu złożenia zawiadomienia o popełnieniu na jego szkodę przestępstwa kradzieży portfela wraz z dowodem osobistym i prawem jazdy. Na tym czynności zakończono.
 
Maria Nowacka
(podpis policjanta)
 
 
Sygn. akt Ds. 328.18                                                                                                              Brzeziny, dnia 14 lipca 2018 r.
RSD 333/18
 
 
 
P R O T O K Ó Ł Z A T R Z Y M A N I A  O S O B Y
Zatrzymanie osoby polega na krótkotrwałym pozbawieniu jej wolności. Wyróżnia się dwie kategorie zatrzymania, tj. procesowe i nieprocesowe (wynikające np. w uprawnień funkcjonariuszy Policji, o których mowa w ustawach  szczególnych). Tzw. zatrzymanie procesowe regulują przepisy k.p.k., w których przewidziano 3 formy dokonywania tej czynności:
1. ujęcie sprawcy czynu zabronionego na gorącym uczynku, bądź też pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeśli zachodzi obawa ukrycia się sprawcy lub nie można ustalić jej tożsamości (art. 243 § 1 k.p.k.). Taka postać omawianej czynności często nazywana jest „zatrzymaniem obywatelskim”. Ważne są tutaj dwa elementy, tj. stopień prawdopodobieństwa, że zatrzymywana osoba popełniła przestępstwo musi w zasadzie graniczyć z pewnością, a także, w przypadku pościgu za sprawcą, musi istnieć ciągłość czasowa pomiędzy czynem sprawcy a pościgiem. W § 2 przywołanego przepisu ustawodawca obliguje osobę zatrzymującą do niezwłocznego przekazania zatrzymanego funkcjonariuszom Policji.
2. zatrzymanie właściwe ustawodawca unormował przepisami art. 244 k.p.k. W § 1 przywołanej regulacji wskazano, że Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym. Wskazać należy, że ustawodawca zdecydował się wprowadzić w tym przypadku zapis o osobie podejrzanej, a więc takiej, wobec której podejrzewa się popełnienie danego czynu zabronionego, jednak nie mającej jeszcze przedstawionych zarzutów, a w konsekwencji nie posiadającej uprawnień procesowych przysługujących podejrzanemu. Ponadto sformułowanie „uzasadnione przypuszczenie” ma zdecydowanie szersze znaczenie, niż „wysokie prawdopodobieństwo”, wymagane chociażby w kontekście stosowania środków zapobiegawczych. W zadanym przykładzie, zgodnie z treścią protokołu zatrzymania, to właśnie art. 244 § 1 k.p.k. stanowił podstawę zatrzymania. Wydaje się jednak, że u podstaw faktycznych wcale nie leżało zawiadomienie o włamaniu do altany działkowej, ale odnalezienie pojazdu figurującego w rejestrach jako skradziony oraz portfela z dokumentami innej osoby. Ważne jest, że ten rodzaj zatrzymania procesowego wymaga zaistnienia dodatkowych przesłanek, tj. obawy ucieczki lub ukrycia się osoby podejrzanej albo zatarcia śladów etc. To właśnie ostatnia z wymienionych była podstawą do dokonania omawianej czynności procesowej w zadaniu egzaminacyjnym.
3. zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie w celu wykonania czynności procesowej jest zazwyczaj konsekwencją niewykonywania przez osobę podejrzaną (albo już podejrzanego) obowiązków procesowych. W zależności od etapu postępowania czynność taką zarządza sąd albo prokurator, a dokonuje jej Policja. Ta forma zatrzymania uregulowana została przepisami art. 75 § 2 k.p.k. i art. 247 k.p.k. i została przewidziana w trzech przypadkach, tj.:
a. istnieje uzasadniona obawa, że dana osoba prawidłowo wezwana nie stawi się celem wykonania czynności z jej udziałem;
b. zachodzi konieczność zastosowania wobec takiej osoby środka zapobiegawczego bez zbędnej zwłoki;
c. istnieje ryzyko, że podejrzany (osoba podejrzana) będzie w bezprawny sposób utrudniać postępowanie.
Jednym z najważniejszych elementów związanych z zatrzymaniem jest pouczenie zatrzymanego o przyczynach zatrzymania i przysługujących mu prawach. Do głównych z nich należy zaliczyć, zgodnie z treścią art. 244 § 2 k.p.k.:
1. prawo do skorzystania z pomocy adwokata lub radcy prawnego. Polega to na tym, że na żądanie zatrzymanego należy umożliwić mu, w dostępnej w danej chwili formie, kontakt ze wskazanymi wyżej osobami, a także bezpośrednią rozmowę. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, zgodnie z art. 245 § 1 k.p.k., zatrzymujący może zastrzec, że przy rozmowie takiej będzie on obecny;
2. prawo do skorzystania z pomocy tłumacza, jeśli nie włada w wystarczającym stopniu językiem polskim;
3. prawo dostępu do pierwszej pomocy medycznej;
4. prawo do złożenia oświadczenia albo odmowy jego złożenia;
5. prawo do otrzymania odpisu protokołu zatrzymania;
Ponadto zatrzymanemu przysługują także inne uprawnienia, m.in.:
1. prawo do poinformowaniu o zatrzymaniu określonych osób lub podmiotów;
2. prawo do złożenia zażalenia na zasadności i legalności zatrzymania.
W obecnym stanie prawnym, zatrzymanie może trwać maksymalnie 72 godziny, na co składają się dwa okresy:
1. 48 godzin, w trakcie których zatrzymany musi być przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania;
2. 24 godziny od przekazania go do dyspozycji sądu, w ciągu których należy doręczyć zatrzymanemu postanowienie sądu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania;
Okresy te nie ulegają sumowaniu, co oznacza, że jeśli zatrzymany zostanie przekazany do dyspozycji sądu już godzinę po zatrzymaniu, to od tego momentu konieczne jest, aby doręczyć mu stosowne postanowienie w ciągu 24 godzin.
Zatrzymany, zgodnie z treścią art. 248 k.p.k., musi zostać natychmiast zwolniony, gdy:
1. ustała przyczyna zatrzymania- w zadaniu egzaminacyjnym mamy do czynienia z tą przesłanką, podejrzany po dokonaniu czynności z jego udziałem (przedstawienie zarzutów) został zwolniony;
2. upłynął termin zatrzymania- zgodnie z przedstawionymi wyżej uwagami;
3. na polecenie sądu lub prokuratora;
Zgodnie z treścią art. 246 § 1 k.p.k. zatrzymany ma prawo do wniesienia zażalenia na zatrzymanie. Zażalenie przekazywane jest niezwłocznie do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania lub prowadzonego postępowania. Przedmiotem zażalenia jest zbadanie zasadności, legalności oraz prawidłowości zatrzymania.
Adriana Szmulewskiego                                                                                              godz. 13.25 w dniu 14 lipca 2018 r. (imię i nazwisko osoby zatrzymanej, godzina zatrzymania)
     Na podstawie: 244 § 1 k.p.k.
Brzeziny,
(miejsce czynności – adres lub inne określenie miejsca zatrzymania)
Aspirant Maria Nowacka z Komendy Powiatowej Policji w Brzezinach
(stopień, imię i nazwisko – nazwa jednostki Policji)
zatrzymał Adriana Szmulewskiego,
s. Andrzeja i Joanny z d. Kowalskiej;
ur. 24 grudnia 1991 r. w Brzezinach,
zamieszkałego w Brzezinach przy ulicy Łódzkiej 99,
zajęcie – handlarz na targowisku miejskim,
tożsamość zatrzymanego ustalono na podstawie dowodu osobistego (wskazano)
wydanego przez Prezydenta Miasta Łodzi,
Przyczyna zatrzymania – osoba podejrzana w sprawie o czyny z art. 278 § 1 k.k. i art. 279 § 1 k.k.
 
Oświadczenie osoby zatrzymanej
Pouczony o przysługujących mi uprawnieniach – art. 247 § 4, 245, 246 § 1 i 2, 248 § 1 i 2, 612 § 2
k.p.k. oświadczam;
Nie wnoszę zażalenia, nie chcę, aby kogoś zawiadamiano o moim zatrzymaniu.
Oświadczenie osoby w związku z zatrzymaniem: Wiem, w jakiej sprawie zostałem zatrzymany. Samochód marki Honda Civic nie należy do mnie, przechowuję go dla kolegi. Nie wiem, dlaczego pojazd ten nie ma numerów rejestracyjnych, nie wiedziałem, że był kradziony. Ja nie ukradłem ani tego samochodu, ani portfela. Nie wiem, skąd ten portfel wziął się na moim stoisku. Nic mi nie wiadomo na temat włamania do altany Jana Zamojskiego. Mnie tam nie było, ja nigdzie się nie włamywałem.
Oświadczenie zatrzymanego o stanie zdrowia: Jestem zdrowy. Zatrzymany nie był badany przez lekarza.
Nie zgłoszono zarzutów do treści protokołu.
Czynność zakończono o godz. 13.40 w dniu 14 lipca 2018 r.
Protokół osobiście odczytałem
asp. Maria Nowacka                                                                                                                        Adrian Szmulewski
(podpis policjanta)                                                                                                                 (podpis osoby zatrzymanej)
 
Kopię niniejszego protokołu otrzymałem (podpis osoby zatrzymanej: Adrian Szmulewski).
Zatrzymanego Adriana Szmulewskiego zwolniono w dniu 14 lipca 2018 r. o godz. 18.20 po  dokonaniu czynności (poz. książki zatrzymań – 190/18).
         asp. Maria Nowacka
(podpis policjanta)
 
Sygn. akt Ds. 328.18
RSD 333/18
PROTOKÓŁ PRZYJĘCIA USTNEGO ZAWIADOMIENIA O PRZESTĘPSTWIE
I PRZESŁUCHANIA W CHARAKTERZE ŚWIADKA OSOBY ZAWIADAMIAJĄCEJ
Charakterystyka dokumentu

Organy ścigania otrzymują informacje o popełnieniu przestępstwa z bardzo różnorodnych źródeł. Mogą to być np. tzw. anonimy, informacje prasowe, wiedza pozyskana w trakcie działań operacyjnych, czy też, jak w zadanym przypadku, zawiadomienie złożone przez pokrzywdzonego. Ostatnia ze wskazanych jest podstawową i najczęstszą formą poinformowania organów ścigania o naruszeniu dobra prawnego.
Warto zasygnalizować, że zgodnie z dyspozycją art. 304 § 1 k.p.k. każdy, kto powziął informację o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, obowiązany jest do zawiadomienia o tym fakcie prokuratora lub Policji. Co ważne, obowiązek ten należy traktować w kategoriach zasad współżycia społecznego i moralności danej osoby, gdyż ustawodawca nie przewiduje sankcji natury prawnokarnej za jego niedopełnienie. Wyjątkiem od tej reguły jest grupa czynów zabronionych o bardzo dużym ciężarze gatunkowym, które ustawodawca wyszczególnił w art. 240 § 1 k.k. Odstąpienie od zawiadomienia
o przygotowaniu, usiłowaniu lub dokonaniu przestępstw ujętych w przywołanym przepisie, zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Oczywiście ustawodawca dopuścił pewne wyłączenia odpowiedzialności, a to:
1. kiedy pokrzywdzony nie zawiadomił o popełnieniu na jego szkodę danego przestępstwa;
2. jeśli groziłoby odpowiedzialnością karną dla samego zawiadamiającego lub jego najbliższych;
3. gdy wykaże się, że brak zawiadomienia wynika z uzasadnionego przypuszczenia, że organy ścigania wiedzą już o danym czynie.
         Inaczej obowiązek zawiadomienia o popełnieniu czynu zabronionego kształtuje się po stronie instytucji państwowych i samorządowych. Zgodnie z dyspozycją art. 304 § 2 k.p.k. mają one prawny obowiązek zawiadomienia organów ścigania o popełnieniu przestępstwa
w sytuacji, gdy powzięły te informacje w związku ze swoją działalnością. W szczególności będą to organy kontrolne, takie jak NIK czy organy kontroli skarbowej, jednak katalog tych instytucji nie jest zamknięty. Odpowiedzialność karna poszczególnych osób wynikająca
z niezawiadomienia o popełnieniu przestępstwa będzie mogła być w takim przypadku oparta o art. 231 k.k. albo, w zależności od typu czynu, w oparciu np. o przepisy art. 229 k.k. etc.
Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa może przyjąć dwie formy- pisemną albo ustną (jak w przypadku zadania egzaminacyjnego). Zgodnie z art. 143 § 1 pkt 1 k.p.k. dla tej czynności wymagane jest spisanie protokołu, przy czym, zgodnie z dyspozycją art. 304a k.p.k., sporządza się wspólny protokół, obejmujący zarówno zawiadomienie
o popełnieniu przestępstwa, jak również zeznania zawiadamiającego, w którym może on również zawrzeć wniosek o ściganie. Ważnym elementem omawianego dokumentu pozostają wymagane prawem pouczenia, wynikające z art. 182, 183 i 185 k.p.k., 233 k.k. (fałszywe zeznania), czy też 304b k.p.k. (możliwość uzyskania na wniosek pokrzywdzonego potwierdzenia złożenia zawiadomienia). Zgodnie z założeniami egzaminacyjnymi, należy przyjąć, że pokrzywdzeni i oskarżony zostali prawidłowo pouczeni zarówno o obowiązkach, jak też uprawnieniach, które im przysługują. 

Więcej...
Brzeziny, dnia 14 lipca 2018 r., godz. 14.20
         Marcin Nowakowski
(imię i nazwisko osoby zawiadamiającej)
Na podstawie art. 304a k.p.k.
Prowadzący czynność: Maria Nowacka – aspirant Komendy Powiatowej Policji w Brzezinach,
Protokolant: protokołowano osobiście
na podstawie art. 177 § 1 k.p.k. i art. 143 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. przyjęła ustne zawiadomienie
o przestępstwie i przesłuchała niżej wymienionego w charakterze świadka.
 
Tożsamość świadka stwierdziła na podstawie paszportu (seria i numer oraz organ, który go wydał). Świadka uprzedzono o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 233 § 1 k.k.),
o odpowiedzialności za zawiadomienie o niepopełnionym przestępstwie lub za fałszywe oskarżenie (art. 238 k.k., art. 234 k.k.), co świadek potwierdza własnoręcznym podpisem (art. 190 k.p.k.):
Marcin Nowakowski
(podpis świadka)
Świadka pouczono również o uprawnieniach wynikających z art. 182, 183 i 185 k.p.k.
Świadek podał następujące dane osobowe:
Imię i nazwisko – Marcin Nowakowski;
Imiona rodziców – Mateusz, Katarzyna;
Data i miejsce urodzenia – 1 lutego 1997 r., Brzeziny;
Dane dotyczące miejsca  zamieszkania oraz miejsca  pracy osoby przesłuchiwanej  zamieszczono w załączniku do protokołu (art. 148a § 1 k.p.k.).
Zajęcie – student;
Wykształcenie – średnie;
Karalność za fałszywe zeznania – nie karany;
Stosunek do stron – obcy.
Zostałem uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i zeznaję, co następuje:
Chciałbym zgłosić, że w dniu dzisiejszym, tj.
14 lipca 2018 r.
ukradziono mi portfel, w którym znajdował  się mój
.  Około godziny 7 wracałem z Łodzi  autobusem z całonocnej imprezy u kolegi. Nie spałem całą noc, więc w autobusie chyba przysnąłem. Kiedy wysiadałem, wydawało mi się, że nie mam portfela, co później potwierdziło się, gdy już w domu przeszukałem dokładnie plecak. Dodam, że wsiadając do autobusu na pewno miałem jeszcze portfel, bo wyjąłem z niego ostatnie drobne odłożone na bilet. Potem włożyłem portfel do plecaka, chyba do przedniej kieszonki. Dlatego wydaje mi się, że ktoś musiał mi go ukraść w autobusie. Nie pamiętam innych pasażerów, kiedy wsiadałem na Dworcu Łódź Fabryczna autobus chyba był pusty, potem nie pamiętam, bo zasnąłem. Na krańcówce na ulicy Głowackiego w Brzezinach, z autobusu wysiadali oprócz mnie tylko jakiś starszy pan i dwie dziewczyny. Nie pamiętam, jak wyglądali, nie znam żadnej z tych osób i nie sądzę, żebym był w stanie je rozpoznać.
Portfel był materiałowy, koloru granatowego, zapinany na rzepy.
Nie był to żaden markowy portfel, kosztował niewiele, chyba z 30 zł.
Istotne dla mnie jest to, że były w nim moje dokumenty, to znaczy mój dowód osobisty i prawo jazdy.
W portfelu na pewno nie było pieniędzy
, gdyż wydałem wszystkie podczas wczorajszej imprezy. Nawet drobne na bilet powrotny do Brzezin musiałem pożyczać od kolegi. W portfelu nie było też żadnych kart bankowych. Nie zgłaszałbym nawet tej kradzieży, ale wiem, że wyrabianie nowych dokumentów trwa dość długo, więc mam nadzieję, że tamte może się znajdą.
W tym miejscu pokrzywdzonemu okazano dowód rzeczowy w postaci portfela materiałowego. Pokrzywdzony dalej zeznaje:
Potwierdzam, to właśnie portfel, który dzisiaj mi skradziono. Dokumenty w postaci dowodu osobistego i prawa jazdy oczywiście też należą do mnie, a dane w nich podane są zgodne z danymi wskazanymi w moim paszporcie.
To wszystko, co mam obecnie do zeznania.
Protokół niniejszy odczytano. Świadek stwierdził, że protokół jest zgodny z jego zeznaniami. Czynność zakończono w dniu 14 lipca 2018 r. o godz. 14.50.
     Marcin Nowakowski                                                                                                                Maria Nowacka
    (podpis świadka)                                                                                                           (podpis przesłuchującego)
 
Sygn. akt Ds. 299.18
RSD 301/18
PROTOKÓŁ PRZYJĘCIA USTNEGO ZAWIADOMIENIA O PRZESTĘPSTWIE
I PRZESŁUCHANIA W CHARAKTERZE ŚWIADKA OSOBY ZAWIADAMIAJĄCEJ
Charakterystyka dokumentu
Organy ścigania otrzymują informacje o popełnieniu przestępstwa z bardzo różnorodnych źródeł. Mogą to być np. tzw. anonimy, informacje prasowe, wiedza pozyskana w trakcie działań operacyjnych, czy też, jak w zadanym przypadku, zawiadomienie złożone przez pokrzywdzonego. Ostatnia ze wskazanych jest podstawową i najczęstszą formą poinformowania organów ścigania o naruszeniu dobra prawnego.
Warto zasygnalizować, że zgodnie z dyspozycją art. 304 § 1 k.p.k. każdy, kto powziął informację o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, obowiązany jest do zawiadomienia o tym fakcie prokuratora lub Policji. Co ważne, obowiązek ten należy traktować w kategoriach zasad współżycia społecznego i moralności danej osoby, gdyż ustawodawca nie przewiduje sankcji natury prawnokarnej za jego niedopełnienie. Wyjątkiem od tej reguły jest grupa czynów zabronionych o bardzo dużym ciężarze gatunkowym, które ustawodawca wyszczególnił w art. 240 § 1 k.k. Odstąpienie od zawiadomienia
o przygotowaniu, usiłowaniu lub dokonaniu przestępstw ujętych w przywołanym przepisie, zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Oczywiście ustawodawca dopuścił pewne wyłączenia odpowiedzialności, a to:
1. kiedy pokrzywdzony nie zawiadomił o popełnieniu na jego szkodę danego przestępstwa;
2. jeśli groziłoby odpowiedzialnością karną dla samego zawiadamiającego lub jego najbliższych;
3. gdy wykaże się, że brak zawiadomienia wynika z uzasadnionego przypuszczenia, że organy ścigania wiedzą już o danym czynie.
         Inaczej obowiązek zawiadomienia o popełnieniu czynu zabronionego kształtuje się po stronie instytucji państwowych i samorządowych. Zgodnie z dyspozycją art. 304 § 2 k.p.k. mają one prawny obowiązek zawiadomienia organów ścigania o popełnieniu przestępstwa
w sytuacji, gdy powzięły te informacje w związku ze swoją działalnością. W szczególności będą to organy kontrolne, takie jak NIK czy organy kontroli skarbowej, jednak katalog tych instytucji nie jest zamknięty. Odpowiedzialność karna poszczególnych osób wynikająca
z niezawiadomienia o popełnieniu przestępstwa będzie mogła być w takim przypadku oparta o art. 231 k.k. albo, w zależności od typu czynu, w oparciu np. o przepisy art. 229 k.k. etc.
Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa może przyjąć dwie formy- pisemną albo ustną (jak w przypadku zadania egzaminacyjnego). Zgodnie z art. 143 § 1 pkt 1 k.p.k. dla tej czynności wymagane jest spisanie protokołu, przy czym, zgodnie z dyspozycją art. 304a k.p.k., sporządza się wspólny protokół, obejmujący zarówno zawiadomienie
o popełnieniu przestępstwa, jak również zeznania zawiadamiającego, w którym może on również zawrzeć wniosek o ściganie. Ważnym elementem omawianego dokumentu pozostają wymagane prawem pouczenia, wynikające z art. 182, 183 i 185 k.p.k., 233 k.k. (fałszywe zeznania), czy też 304b k.p.k. (możliwość uzyskania na wniosek pokrzywdzonego potwierdzenia złożenia zawiadomienia). Zgodnie z założeniami egzaminacyjnymi, należy przyjąć, że pokrzywdzeni i oskarżony zostali prawidłowo pouczeni zarówno o obowiązkach, jak też uprawnieniach, które im przysługują.
Więcej...
Koluszki, dnia 9 lipca 2018 r., godz. 8.20
               Marek Puławski
(imię i nazwisko osoby zawiadamiającej)
Na podstawie art. 304a k.p.k.
Prowadzący czynność: Anna Lubelska  – st. aspirant Komendy Powiatowej  Policji Łódź-Wschód w Koluszkach,
Protokolant: protokołowano osobiście
na podstawie art.  177 § 1 k.p.k. i  art. 143 § 1 pkt 1  i 2 k.p.k. przyjęła ustne  zawiadomienie o przestępstwie i przesłuchała niżej wymienionego w charakterze świadka.
Tożsamość świadka stwierdziła na podstawie dowodu osobistego (seria i numer oraz organ, który go wydał). Świadka uprzedzono o odpowiedzialności karnej  za fałszywe zeznania (art. 233 § 1 k.k.), o odpowiedzialności za zawiadomienie o niepopełnionym przestępstwie lub za fałszywe oskarżenie (art. 238 k.k., art. 234 k.k.), co świadek potwierdza własnoręcznym podpisem (art. 190 k.p.k.):
Marek Puławski
(podpis świadka)
Świadka pouczono również o uprawnieniach wynikających z art. 182, 183 i 185 k.p.k.
Świadek podał następujące dane osobowe:
Imię i nazwisko – Marek Puławski;
Imiona rodziców – Jan, Maria;
Data i miejsce urodzenia – 23 września 1986 r., Głowno;
Dane dotyczące miejsca  zamieszkania oraz miejsca  pracy osoby przesłuchiwanej  zamieszczono w załączniku do protokołu (art. 148a § 1 k.p.k.).
Zajęcie – przedstawiciel handlowy; Wykształcenie – wyższe;
Karalność za fałszywe zeznania – nie karany;
Stosunek do stron – obcy.
Zostałem uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i zeznaję, co następuje:
Chciałbym zgłosić, że
w nocy z dnia 8 lipca na 9 lipca 2018 r.
ktoś włamał się do mojego samochodu marki Honda Civic, model z roku 2012, o nr rej ELW 56789 i ukradł go. Samochód był zaparkowany przed blokiem, w którym mieszkam, tj. przy posesji przy ulicy Sienkiewicza 18 w Koluszkach. Parking ten nie jest strzeżony, to zwykły, ogólnodostępny parking dla mieszkańców osiedla. Nie ma miejsc przypisanych do lokali, ale zwykle zostawiam samochód w części parkingu pod lampą uliczną znajdującą się jakieś 20-30 metrów od moich okien. Zaparkowałem go tam też wczoraj  wieczorem, tj. w dniu 8 lipca 2018 r. około godziny 19. Kiedy wyjrzałem przez okno około godziny 23.00, samochód jeszcze tam stał, choć widziałem tylko zarys, bo akurat zepsuła się tam lampa uliczna przy parkingu. W nocy ani ja, ani pozostali domownicy nie słyszeliśmy żadnych niepokojących odgłosów. Brak samochodu stwierdziłem dzisiaj rano, gdy chciałem wyjechać do pracy. Było to około godziny
7.15. Obdzwoniłem wszystkich sąsiadów w klatce, ale nikt nic nie widział, ani nie słyszał. Do akt dołączam kserokopię karty rejestracyjnej pojazdu. Jestem pierwszym właścicielem tego pojazdu, zakupiłem go w salonie u autoryzowanego dealera. Wartość samochodu na początek tego roku wynosiła około 36.000 zł. Chciałbym dodać, że po zaparkowaniu na pewno zamknąłem samochód. Ostatnio bardzo zwracam na to uwagę, gdyż słyszałem od znajomych o szajce, która kradnie właśnie samochody marki Honda w okolicach Koluszek i Brzezin.
To wszystko, co mam obecnie do zeznania.
Protokół niniejszy odczytano. Świadek stwierdził, że protokół jest zgodny z jego zeznaniami.
Czynność zakończono w dniu 9 lipca 2018 r. o godz. 8.45.
  Marek Puławski                                                                                                                              Anna Lubelska
(podpis świadka)                                                                                                                     (podpis przesłuchującego)
 
Sygn. akt Ds. 328.18                                                                                                       Brzeziny, dnia 14 lipca 2018 r.
RSD 333/18
 
POSTANOWIENIE
O WSZCZĘCIU DOCHODZENIA
Charakterystyka dokumentu
Postanowienie o wszczęciu dochodzenia stanowi moment, w którym formalnie rozpoczyna się postępowanie karne. Do chwili przedstawienia podejrzanemu zarzutów faza takiego postępowania nosi nazwę in rem (w sprawie), natomiast w późniejszym czasie- in personam (przeciwko osobie).
Postępowanie przygotowawcze, zgodnie z k.p.k. przybrać może dwie formy- śledztwa albo dochodzenia. W zadaniu egzaminacyjnym mamy do czynienia z przestępstwem, w stosunku do którego ustawa pozwala na przyjęcie drugiej ze wskazanych formy. Różnice pomiędzy nimi odnoszą się de facto do trzech elementów:
1. ciężaru gatunkowego czynu, w związku z którym dane postępowanie jest prowadzone;
2. czasu trwania postępowania przygotowawczego
         -w przypadku dochodzenia termin ten, zgodnie z treścią art. 325i § 1 k.p.k. co do zasady są to 2 miesiące, z możliwością przedłużenia;
         -w przypadku śledztwa, zgodnie z treścią art. 310 § 1 k.p.k. co do zasady są to 3 miesiące, z możliwością przedłużenia;
3. organów prowadzących postępowanie- śledztwo prowadzi prokurator (art. 311 § 1 k.p.k.), natomiast dochodzenie Policja albo inne organy, o których mowa w art. 312 k.p.k. (np. Straż Graniczna, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego etc. w zakresie swoich właściwości). Dochodzenie może również prowadzić prokurator.
Do pozytywnych przesłanek prowadzenia postępowania w formie dochodzenia należą, zgodnie z przepisami art. 325b k.p.k.:
§ 1. Dochodzenie prowadzi się w sprawach o przestępstwa należące do właściwości sądu rejonowego:
1)zagrożone karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, z tym że w wypadku przestępstw przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 200 000 zł;
2)przewidziane w art. 159 (użycie w bójce i pobiciu niebezpiecznego narzędzia), art. 254a (zamach na urządzenia infrastruktury) i art. 262 § 2 (ograbienie zwłok, miejsca pochówku) Kodeksu karnego;
3)przewidziane w art. 279 § 1 (kradzież z włamaniem), art. 286 § 1 i 2 (oszustwo) oraz w art. 289 § 2 (kwalifikowana forma zaboru pojazdu w celu krótkotrwałego użycia) Kodeksu karnego, jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 200 000 zł.
§  2. Spośród spraw o przestępstwa wymienione w § 1 pkt 1 NIE prowadzi się dochodzenia w sprawach o przestępstwa określone w:
art. 155- nieumyślne spowodowanie śmierci,
art. 156 § 2- nieumyślne spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
art. 157a § 1- spowodowanie uszczerbku na zdrowiu dziecka poczętego),
art. 165 § 2- nieumyślne sprowadzenia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia wielu osób, art. 168- przygotowanie do popełnienia art. 163 § 1, art. 165 § 1, art. 166 § 1 lub
w art. 167 § 1,
art. 174 § 2- nieumyślne sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu,
art. 175- przygotowanie do sprowadzenia katastrofy,
art. 181-184- zniszczenia w środowisku przyrodniczym, jego znaczne zanieczyszczanie, nieodpowiednie postępowanie z odpadami i materiałami promieniotwórczymi,
art. 186- zaniechanie prawidłowego utrzymania i zabezpieczenia urządzeń ochronnych,
art. 201- kazirodztwo,
art. 231 § 1 i 3- nadużycie uprawnień przez funkcjonariusza publicznego,
art. 240 § 1- karalne niezawiadomienie o przestępstwie,
art. 250a § 1-3- łapownictwo wyborcze,
art. 265 § 3- nieumyślne ujawnienie informacji niejawnych,
oraz w rozdziale XXXVI (przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu), z wyjątkiem art. 297 (wyłudzenie kredytu) i art. 300 (udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia swojego wierzyciela),
i rozdziale XXXVII (przestępstwa przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi) Kodeksu karnego.
 Ustawodawca określił również przesłanki pozytywne dla prowadzenia postępowania przygotowawczego w formie śledztwa. Zgodnie z przepisami art. 309 k.p.k. należą do nich sprawy:
1. dla których rozpoznania sądem pierwszej instancji jest sąd okręgowy;
2. o występki – gdy osobą podejrzaną jest sędzia, prokurator, funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Ochrony Państwa, Straży Marszałkowskiej, Służby Celno-Skarbowej lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
3. o występki – gdy osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, w zakresie spraw należących do właściwości tych organów lub o występki popełnione przez tych funkcjonariuszy w związku z wykonywaniem czynności służbowych;
4. o występki, w których nie prowadzi się dochodzenia;
5. o występki, w których prowadzi się dochodzenie, jeżeli prokurator tak postanowi ze względu na wagę lub zawiłość sprawy.
Więcej...
Maria Nowacka – aspirant Komendy Powiatowej Policji w Brzezinach, na podstawie art. 303 k.p.k. w zw. z art. 325a § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 325e § 1 k.p.k.
w sprawie o to, że: w dniu 9 lipca 2018 r. w Koluszkach Adrian Szmulewski włamał się do samochodu marki Honda Civic nr rej ELW 56789, a następnie zabrał go w celu przywłaszczenia;
o to, że: w dniu 13 lipca 2018 r. Adrian Szmulewski włamał się do altany numer 349 położonej w kompleksie Rodzinnych Ogródków Działkowych „Bratek” przy ulicy Kosmonautów 1  w Brzezinach, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia wiertarkę marki Bosch model Easy Impact, kombinerki marki Fiskars i sekator marki NWS na szkodę Jana Zamojskiego;
oraz o to, że: w dniu 14 lipca 2018 r. Adrian Szmulewski zabrał w celu przywłaszczenia materiałowy portfel, koloru granatowego z zawartością w postaci dowodu osobistego i prawa jazdy na szkodę Marcina Nowakowskiego;
tj. o przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i z art. 275 § 1 k.k.
 
postanawia:
 
wszcząć dochodzenie
 
Maria Nowacka
(podpis policjanta)
 
Sygn. akt Ds. 328.18
 
POSTANOWIENIE O PRZEDSTAWIENIU ZARZUTÓW
 
Charakterystyka dokumentu
Przedstawienie zarzutów stanowi bardzo istotny moment procesu karnego. Gdy stopień uprawdopodobnienia sprawstwa konkretnego podmiotu jest już wystarczająco wysoki, organy ścigania zobowiązane są do przedstawienia mu zarzutów. Niesie to za sobą poważne konsekwencje- z jednej strony sprawca zostaje formalnie pociągnięty do odpowiedzialności karnej, z drugiej zaś- staje się on stroną procesu karnego, której przysługują określone uprawnienia, przewidziane w art. 300 k.p.k.
Omawiana czynność procesowa składa się z kilku elementów, tj.:
1. wydanie postanowienia o przestawieniu zarzutów;
2. ogłoszenie go podejrzanemu;
3. przesłuchanie podejrzanego, o ile jest to możliwe;
4. pouczenie podejrzanego o przysługujących prawach i ciążących na nim obowiązkach;
5. ustne uzasadnienie podejrzanemu podstaw zarzutów lub sporządzenie uzasadnienia na piśmie i doręczenie podejrzanemu i jego obrońcy;
Wskazane postanowienie sporządzane jest przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze. Wyjątkiem są tu przypadki powierzenia prowadzenia śledztwa Policji (względnie innemu uprawnionemu organowi), gdzie czynność ta została zastrzeżona dla prokuratora, co wynika z treści art. 311 § 3 k.p.k.
         Przepis art. 313 § 2 k.p.k. określa warunki formalne, jakie musi spełniać omawiane postanowienie. Powinno zatem zawierać:
1. wskazanie konkretnego podejrzanego;
2. dokładne określenie zarzucanego czynu;
3. kwalifikację prawną tego czynu.
Więcej...
Brzeziny, dnia 14 lipca 2018 r.
Adam Zaradny – prokurator Prokuratury Rejonowej w Brzezinach,
uwzględniając dane zebrane w sprawie,
na podstawie art. 313 § 1 k.p.k. w zw. z art. 325a § 2 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
 
  1. W nocy z dnia 8 na 9 lipca 2018 r. w Koluszkach, po uprzednim otwarciu nieustalonym narzędziem zamka w drzwiach, dostał się do wnętrza samochodu marki Honda Civic, nr rej ELW 56789, o wartości 36.000 zł, a następnie zabrał go w celu przywłaszczenia, czym działał na szkodę Marka Puławskiego, tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k.,
  2. W dniu 13 lipca 2018 r. w Brzezinach przy ulicy Kosmonautów 1, po uprzednim wyłamaniu nieznanym narzędziem metalowego skobla z kłódką, dostał się do  wnętrza altany nr 349, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia znajdującego się tam mienia w postaci wiertarki marki Bosch model Easy Impact, kombinerek marki Fiskars, sekatora marki NWS oraz dwóch butelek wódki marki Wyborowa   o pojemności 0,5 l każda na szkodę Jana Zamojskiego, o łącznej wartości co najmniej 500 zł., tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k.,
  3. W dniu 14 lipca 2018 r. w Brzezinach zabrał w celu przywłaszczenia portfel z zawartością dokumentów stwierdzających tożsamość w postaci dowodu osobistego i prawa jazdy wystawionych na nazwisko Marcina Nowakowskiego, tj. o przestępstwo z art. 275 § 1 k.k.
 
 
                                                                                                                                                 Adam Zaradny
                                                                                                                  Prokurator Prokuratury Rejonowej w Brzezinach
                                                                                                                                           (podpis prokuratora)
 
Treść postanowienia ogłoszono mi w dniu 14 lipca 2018 r. oraz pouczono o prawie żądania do czasu zawiadomienia o terminie zapoznania się z materiałami postępowania przygotowawczego, podania ustnie podstaw zarzutów, a także sporządzenia uzasadnienia postanowienia na piśmie (art. 313 § 3 k.p.k.), w związku   z tym oświadczam, iż nie żądam sporządzenia uzasadnienia postanowienia na piśmie, ani też nie żądam podania ustnie podstaw zarzutów.
Adrian Szmulewski
(podpis podejrzanego)
 
 
Sygn. akt Ds. 328.18
PROTOKÓŁ PRZESŁUCHANIA PODEJRZANEGO
Charakterystyka dokumentu
Uprawnienia podejrzanego, jako strony procesowej, w zakresie składanych oświadczeń różnią się od czynności przesłuchania świadka. W postępowaniu karnym podejrzany (a później oskarżony) składa wyjaśnienia, natomiast świadek- zeznania. Różnica nie ma jedynie charakteru leksykalnego.
Przez wyjaśnienia podejrzanego należy rozumieć każde jego oświadczenie, co do okoliczności faktycznych dotyczących danej sprawy. Z zasady przybrać one mogą 3 postacie: przyznanie się do winy, nieprzyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu, bądź też częściowe przyznanie się do winy. Należy zauważyć, że zdarza się, iż podejrzany przyjmuje taktykę procesową, w myśl której nie jest on zainteresowany dostarczeniem informacji w rozstrzyganej sprawie, gdyż mogą one doprowadzić nie niepożądanych dla niego konsekwencji. Zgodnie bowiem z art. 74 § 1 k.p.k. oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że podejrzanemu przysługuje, w kontekście składania oświadczeń, prawo do:
1. złożenia wyjaśnień;
2. odmowy złożenia wyjaśnień;
3. odmowy udzielenia odpowiedzi na poszczególne pytania;
Konstrukcja wskazana w punkcie 2 nazywana bywa w doktrynie prawem do milczenia. Przyjęcie przez podejrzanego takiej postawy nie może nieść dla niego negatywnych konsekwencji procesowych. Warto jednak zasygnalizować, że k.p.k. przewiduje pewne szczególne przypadki, w których odmowa złożenia wyjaśnień, np. w zakresie własnej tożsamości, która nie jest znana organom ścigania, uprawnia do zastosowania wobec takiego podejrzanego środka zapobiegawczego, o czym stanowi przepis art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k.
Wobec podejrzanego występują również zakazy dowodowe, jak choćby ten wynikający z art. 199 k.p.k., który został naruszony w zadaniu egzaminacyjnym. W przesłuchaniu podejrzanego po przedstawieniu zarzutów, organ przesłuchujący może podejmować próby zmierzające do uzyskania wyjaśnień, jednak muszą one odpowiadać regułom przesłuchania ujętym w art. 171 § 1 k.p.k., a ponadto wykluczone jest stosowanie podstępów, czy też, co oczywiste, groźby bezprawnej.
Najistotniejszą chyba różnicą, jaka dzieli dowód z zeznań świadka i wyjaśnień podejrzanego, jest brak obowiązku mówienia prawdy przez ostatniego z wymienionych. Nadużyciem byłoby stwierdzenie, że korzysta on z prawa do kłamstwa, jednak w odniesieniu do wskazanego powyżej prawa milczenia, podejrzany może prawdę ukrywać.
Należy zaznaczyć, że ograniczenie podejrzanego co do składania nieprawdziwych wyjaśnień w zasadzie opiera się na ewentualnym pomówieniu innej osoby o dokonanie danego czynu zabronionego. W doktrynie powszechnie przyjmuje się, że oskarżony może bronić się wszelkimi sposobami, które nie kolidują z normami prawa karnego, tj. takimi, które nie wypełniają znamion czynu zabronionego.
Więcej...
Łódź, dnia 14 lipca 2018 r., godz. 17.15
Adam Zaradny – prokurator Prokuratury Rejonowej w Brzezinach
Protokolant – protokołowano osobiście
działając na podstawie art. 175 § 1 k.p.k., zgodnie z art. 143 § 1 pkt 2 k.p.k.
przesłuchał niżej wymienionego jako podejrzanego o czyny z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. Tożsamość podejrzanego stwierdzono na podstawie dowodu osobistego (seria i numer oraz organ, który go wydał).
Podejrzany podał następujące dane osobowe: imię i nazwisko: Adrian Szmulewski;
Imiona rodziców i nazwisko rodowe matki: Andrzej i Joanna z domu Kowalska;
Data i miejsce urodzenia: 24 grudnia 1991 r. w Brzezinach;
Miejsce zamieszkania: Brzeziny, ul. Łódzka 99;
Obywatelstwo: polskie;
Wykształcenie: średnie;
Stan cywilny: kawaler;
Liczba dzieci i ich wiek: nie posiada;
Liczba osób pozostających na utrzymaniu podejrzanego: nie posiada;
Zawód wyuczony: technik logistyk;
Zajęcie: handlarz na targowisku miejskim;
Dochody: około 1.100 zł miesięcznie;
Zajęcie i dochód miesięczny małżonka: nie jest żonaty;
Stan majątkowy: nie posiada majątku;
Karalność: nie karany;
Stan zdrowia: zdrowy, nie leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.
Podejrzanego pouczono  o uprawnieniach określonych w art. 300 i  301 k.p.k. oraz o obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74, 75, 77, 78 § 1 i 1a, 138 i 139 k.p.k.
Pouczenia te otrzymałem na piśmie.
Adrian Szmulewski
(podpis podejrzanego)
Podejrzany nie żąda umożliwienia mu złożenia wyjaśnień na piśmie oraz nie żąda podania ustnie podstaw zarzutów.
               Adrian Szmulewski                                                                                                         Adam Zaradny
(podpis podejrzanego)                                                                                                        (podpis przesłuchującego)
Podejrzany wyjaśnia: Pouczony o treści praw i obowiązków podejrzanego, które otrzymałem też na piśmie, oświadczam, że przedstawione mi w dniu dzisiejszym zarzuty zrozumiałem.Chcę częściowo złożyć wyjaśnienia.
Nie przyznaję się do zarzutu pierwszego. Prawdą jest, że przechowywałem w użytkowanym przeze mnie garażu samochód marki Honda Civic, nie wiedziałem jednak, że jest to pojazd kradziony. Sprawa wygląda tak, że w tę środę, czyli 11 lipca 2018 r., około godziny 22.00, przyjechał do mnie znajomy z Koluszek, mówimy na niego „Kluska”. Nie znam jego dokładnych personaliów, zawsze zwracałem się do niego po ksywce, on zresztą do mnie też, tj. mówił do mnie per „Szmul”. Nie wiem gdzie mieszka, trudno mi go w tym momencie opisać, jest dość wysoki, chyba z 1.85 wzrostu i mocno przy kości. Ma włosy ciemny blond i ciemne oczy, nie przypominam sobie żadnych znaków szczególnych. „Kluska” w środę przyjechał do mnie właśnie tym samochodem Honda Civic. Powiedział, że samochód należy do jego kuzyna, nie powiedział, jak się on nazywa. Ten kuzyn wpadł w jakieś tarapaty finansowe i chciał jak najszybciej sprzedać swój samochód. Znalazł już nawet kupca, który mógł odebrać samochód z Brzezin w dniu 16 lipca 2018 r. Kuzyn mojego znajomego pochodzi ze Śląska, więc tylko przywiózł do „Kluski” samochód i wrócił do siebie. Nie wiem, gdzie dokładnie mieszka. A tak w ogóle to sam „Kluska” nie ma garażu, a 16 lipca to miał pracować,  dlatego pomyślał, żebym to ja wydał kupcowi tę Hondę. Miałem w stosunku do „Kluski” dług wdzięczności, więc nie zadawałem więcej pytań i postanowiłem mu pomóc. Dla mnie to tłumaczenie kolegi brzmiało wiarygodnie. Ja nic nie wiedziałem o żadnej kradzieży, ja w ubiegłą niedzielę, tj. 8 lipca 2018 r. byłem u kumpla. Wróciłem do domu dopiero koło południa w poniedziałek. Ten kolega to Jacek Gołębiewski, zamieszkały w Brzezinach przy ulicy Polnej 28 m. 65. „Kluska” wiedział, że użytkuję garaż babci, bo mu kiedyś o tym mówiłem. Nie wiem, gdzie pracuje „Kluska”, wiem że nie ma garażu, bo mi to powiedział. Nie zdziwiło mnie to, że samochód nie ma numerów rejestracyjnych, bo
„Kluska” powiedział, że kupiec już zajmie się jego przerejestrowaniem. Nie dostałem na przechowanie dowodu rejestracyjnego ani karty pojazdu, kolega powiedział mi, że to już jego kuzyn się tym zajmuje i wysłał je wcześniej kupcowi pocztą. „Kluska” miał chyba jakieś kluczyki, ja nic nie dostałem. Nie mam żadnych namiarów na kupca, to „Kluska” miał się z nim kontaktować. Mam wobec niego dług wdzięczności jeszcze z dawnych czasów, nie ma to związku ze sprawą.
Nie przyznaję się do zarzutu drugiego. Nic nie wiem o włamaniu do altanki Jana  Zamojskiego, to jakieś pomówienia. Wczoraj wieczorem byłem w domu, sam, bo moja  mama była u siostry. Bolała mnie noga, przewróciłem się na chodniku, musiałem wezwać znajomą lekarkę, żeby zatamować krew. Lekarka, która udzieliła mi pomocy medycznej nazywa się Dagmara Wrocławska, podaję nr telefonu: 501*****9.
Przyznaję się do zarzutu trzeciego. Faktycznie zabrałem ten portfel, bo akurat trafiła się taka okazja, a ja  w tym momencie bardzo potrzebuję pieniędzy. Ukradłem wskazany portfel dzisiaj w godzinach rannych, około godziny 7 rano, gdy jechałem autobusem MPK do pracy na rynek. Wsiadłem do autobusu jadącego  z Łodzi na przystanku obok mojego domu, na ulicy Łódzkiej w Brzezinach. Wsiadając do autobusu zauważyłem, że na jednym z siedzeń przy oknie śpi młody chłopak, musiał być młodszy ode mnie. Obok niego leżał plecak, z którego wystawał portfel. Korzystając z okazji, że w autobusie było niewielu pasażerów i nikt nie patrzył w moją stronę, stałem też pod takim kątem, że nie mógł mnie widzieć kierowca, wyjąłem ten portfel i wsunąłem go do dużego, foliowego worka z towarem na rynek.
Przyznaję, że liczyłem na to, że w portfelu są pieniądze. Jednakże, kiedy zajrzałem do niego już na rynku stwierdziłem, że znajduje się tam tylko dowód osobisty i prawo jazdy. Nie chciałem zabierać żadnych dokumentów, po co mi one.
Mam teraz problemy finansowe, do tego chorą mamę, moją siostrę zostawił mąż i w ogóle średnio nam się teraz wiedzie, ale nie jestem jakimś tam złodziejem, to była wyjątkowa sytuacja. W ogóle kradzież tego portfela to był taki impuls, nie wiem właściwie, dlaczego to zrobiłem.
Chciałem się jakoś dyskretnie pozbyć portfela z dokumentami, ale wokół mnie na rynku było za dużo ludzi. Postanowiłem go więc wyrzucić po pracy, co uniemożliwiła mi interwencja funkcjonariuszy Policji.
Kiedy przyszli na rynek, funkcjonariuszka Policji poprosiła mnie o pokazanie im zawartości plastikowego worka z towarem. Zrobiłem to dobrowolnie, miałem nadzieję, że nie zainteresują się tym portfelem, tak się jednak nie stało. Najpierw powiedziałem, że nie wiem, skąd wziął się ten portfel, bo spanikowałem, ale teraz chciałbym się przyznać. Żałuję, że tak się stało, nie miałem zamiaru kraść żadnych dokumentów.
           Nic więcej nie mam do powiedzenia.
Przesłuchanie zakończono w dniu 14 lipca 2018 r. o godz. 18.05. Protokół po osobistym odczytaniu podpisuję.
 
       Adam Zaradny                                                                                                                 Adrian Szmulewski
(podpis przesłuchującego)                                                                                                    (podpis podejrzanego)
 
 
 
 

     

WERSJA DEMONSTRACYJNA - Egzamin Adwokacki
 
Dostęp przez 3 miesiące
Pakiet 5 kompletnych kazusów wraz z opracowaniem. Łącznie około 370 stron.
29.00 pln
27,56 pln
Kupuję
W każdym opracowanym zadaniu znajdziesz dodatkowo:
Charakterystykę dokumentu wchodzącego w skład zadania. Dzięki temu łatwiej zidentyfikujesz dokument i wyszukasz w nim istotne zagadnienia.
Wyszczególnione informacje i szczegóły, istotne dla prawidłowego rozwiązania zadania. Dzięki temu na pewno nie przeoczysz niczego istotnego.
Dodatkowe, autorskie komentarze doktora nauk prawnych, zwracające uwagę na ważne zagadnienia.
Oznaczone zarzuty apelacyjne wraz z autorskim komentarzem uzasadniającym wybór.
Oznaczone zeznania niekategoryczne, wykorzystywane podczas formułowania apelacji.
 
 

Brzeziny, 18.03.2019 r.

Adwokat Sandra Jasińska

Obrońca oskarżonego Adriana Szmulewskiego

Kancelaria Adwokacka

ul. Mickiewicza 20, 99-060 Brzeziny

Sąd Okręgowy w Łodzi

Wydział V Karny Odwoławczy

Pl. Dąbrowskiego 5, 90-921 Łódź

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego w Brzezinach

II Wydział Karny

Sygn. akt II K 302/18

APELACJA

obrońcy oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w Brzezinach, II Wydział Karny z dnia 4 lutego 2019 r., sygn. akt II K 302/18

Charakterystyka dokumentu

Apelacja jest środkiem odwoławczym, przysługującym stronom procesu karnego po wydaniu wyroku przez sąd pierwszej instancji. Zgodnie z tym, na podstawie art. 428 § 1 k.p.k., musi ona mieć formę pisemną. Zgodnie z treścią przywołanego przepisu, wnosi się ją do sądu, który wydał zaskarżane orzeczenie.

Apelacja stanowi jedno z pism procesowych, stąd też powinna czynić zadość wymogom formalnym przewidzianym dla tego rodzaju dokumentu, a wskazanych w art. 119 § 1 k.p.k., tj.:

1. oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy;

2. oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo, a także – w pierwszym piśmie złożonym w sprawie – numer telefonu, telefaksu i adres poczty elektronicznej lub oświadczenie o ich nieposiadaniu;

3. treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem;

4. datę i podpis składającego pismo.

Z uwagi na fakt, że mamy w tym miejscu do czynienia ze środkiem odwoławczym, ustawodawca przewidział dodatkowe elementy, które powinno zawierać takie pismo.

W art. 427 § 1 k.p.k. określono, że odwołujący się powinien wskazać jakie rozstrzygnięcie skarży oraz podać, czego się domaga. Wynika z tego, że skarga ta powinna zawierać jasno sformułowany wniosek co do granic zaskarżenia (w całości, czy też w części, o czym mowa w art. 425 § 2 k.p.k.).

Co do zasady, przepisy postępowania karnego nie nakładają na odwołującego się obowiązku, aby ten precyzował swoje zarzuty apelacyjne. Wymóg taki dotyczy jednak sytuacji, w której odwołanie pochodzi od oskarżyciela publicznego, obrońcy lub pełnomocnika. W takiej sytuacji, zgodnie z treścią art. 427 § 2 k.p.k., zarzuty powinny zostać precyzyjnie sformułowane, a także uzasadnione.

Należy pamiętać, że zgodnie z art. 425 § 3 k.p.k. Odwołujący się może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia lub ustalenia naruszające jego prawa lub szkodzące jego interesom.

Warto również zwrócić uwagę na treść przepisu art. 427 § 3a k.p.k., który wszedł w życie

5 października 2019 r., tj. W środku odwoławczym nie można podnosić zarzutu nieprzeprowadzenia dowodu z urzędu, chyba że okoliczność, która ma być udowodniona, ma istotne znaczenie dla ustalenia, czy został popełniony czyn zabroniony, czy stanowi on przestępstwo i jakie, czy czyn zabroniony został popełniony w warunkach, o których mowa w art. 64 lub art. 65 Kodeksu karnego, lub czy zachodzą warunki do orzeczenia pobytu w zakładzie psychiatrycznym na podstawie art. 93g Kodeksu karnego.

Zgodnie z treścią art. 447 k.p.k. podstawy apelacji nie mogą stanowić zarzuty dotyczące błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a które mogły mieć wpływ na jego treść, ani też rażącej niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki, niesłusznego zastosowania (bądź nie) środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka. Dotyczy to jednak tylko sytuacji, w której wyrok jest następstwem wniosku oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze albo skazanie go bez przeprowadzenia rozprawy. Ma to na celu ochronę zawartego porozumienia.

W dniu 5 października 2019 r. ustawodawca wprowadził do art. 447 k.p.k. § 6, który również wprowadza ograniczenia co do podstaw apelacji w zakresie zarzutów, który uwzględnienie mogłoby nastąpić w innym niż apelacja trybie, tj. sprostowania wyroku, o którym mowa w art. 105 k.p.k., uzupełnieniu wyroku (art. 420 k.p.k.), a także na drodze rozpoznania zażalenia w przedmiocie kosztów postępowania, o którym traktuje przepis art. 626 k.p.k. Wprowadzona regulacja odnosi się w głównej mierze do aspektów ekonomiki procesowej.

Pewne ograniczenia, co do podstaw apelacji stanowi również powoływanie w skardze nowych faktów i dowodów. Odnosi się do tego przepis art. 427 § 3 k.p.k., który stanowi, że podstawą odwołania mogą być tylko takie fakty i dowody, których odwołujący się nie mógł powołać przed sądem pierwszej instancji.

Więcej...

Działając jako obrońca oskarżonego Adriana Szmulewskiego (upoważnienie do obrony znajduje się w aktach sprawy), na podstawie art. 444 § 1 oraz 425 § 1-3 k.p.k. zaskarżam powyższy wyrok w całości na korzyść oskarżonego.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucam:

1. co do punktu I wyroku, na podstawie art. 427 § 2 k.p.k., rażącą obrazę przepisów postępowania, a to art. 14 § 1 w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k., poprzez uznanie Adriana Szmulewskiego za winnego czynu, który nie był objęty skargą uprawnionego oskarżyciela, czego konsekwencją było zaistnienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.;

2. co do punktu II, na podstawie art. 427 § 2 i art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenie, a to art. 199 k.p.k., poprzez jego niezastosowanie i rozstrzygnięcie co do winy oskarżonego w oparciu o zeznania świadka Dagmary Wrocławskiej, co do okoliczności, o których dowiedziała się ona podczas udzielania pomocy medycznej oskarżonemu Adrianowi Szmulewskiemu, co stanowiło podstawę skazania;

3. co do punktu III, na podstawie art. 427 § 2 k.p.k i art. 438 pkt 1 k.p.k., obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 275 § 1 k.k., poprzez jego zastosowanie i uznanie oskarżonego za winnego popełnienia tego czynu, pomimo dokonania prawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie braku zamiaru zaboru dokumentu stwierdzającego tożsamość, czego

konsekwencją jest brak możliwości przypisania Adrianowi Szmulewskiemu sprawstwa tego przestępstwa.

Na podstawie sformułowanych zarzutów, na podstawie art. 427 § 1 w zw. z art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wnoszę o:

1. co do punktu I apelacji, uchylenie wyroku i umorzenie postępowania wobec oskarżonego Adriana Szmulewskiego na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.;

2. co do punktów II i III, zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia czynów z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k.

 

UZASADNIENIE

 

     Prokurator Prokuratury Rejonowej w Brzezinach wniósł w dniu 31.08.2018 r. akt oskarżenia przeciwko Adrianowi Szmulewskiemu, w którym zarzucił mu dokonanie trzech czynów zabronionych: dwóch z art. 279 § 1 k.k. i jednego z art. 275 § 1 k.k. Po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 30.11.2018 r. i 4.02.2019 r. Sąd Rejonowy w Brzezinach uznał oskarżonego za winnego dokonania czynów z punktów II i III aktu oskarżenia, natomiast w ramach czynu zarzucanemu w punkcie I, Sąd zmienił opis czynu i uznał, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 292 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Mając na względzie, że w toku procesu Sąd dopuścił się tak obrazy przepisów prawa materialnego, jak również postępowania, co miało wpływ na rozstrzygnięcie, konieczne jest wniesienie apelacji.

     Co do punktu I apelacji, należy wskazać, że Sąd I instancji skazał oskarżonego za czyn z art. 292 § 1 k.k., naruszając przy tym przepisy art. 14 § 1 w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. Zgodnie z treścią art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. stanowi to bezwzględną przyczynę odwoławczą. Oskarżyciel publiczny zarzucił Adrianowi Szmulewskiemu, że w nocy z 8 na 9 lipca 2018 r. w Koluszkach dokonał kradzieży z włamaniem samochodu marki Honda Civic, na szkodę Marka Puławskiego. Wydając wyrok, Sąd I instancji dokonał zmiany opisu czynu, przyjmując w miejsce zarzucanej kradzieży z art. 279 § 1 k.k., dokonanie paserstwa nieumyślnego przedmiotowego pojazdu z art. 292 § 1 k.k. Opis czynu przyjęty przez Sąd, nie spełnia warunku tożsamości czynów. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, wyrażony przez Sąd Najwyższy na gruncie analogicznej sprawy, że „nie można mówić o tożsamości czynów, jeżeli przestępstwo paserstwa, przypisywane zamiast zarzucanego przestępstwa kradzieży lub kradzieży z włamaniem, miało miejsce już w jakiś czas po tej kradzieży i w okolicznościach niemających nic wspólnego z opisem i podstawą faktyczną czynu zarzucanego jako kradzież lub kradzież z włamaniem. W takim wypadku nie chodzi bowiem tylko o odmienny sposób wejścia w posiadanie rzeczy pochodzącej z czynu zabronionego, lecz o zupełnie inne zdarzenie faktyczne, w którego ramach doszło do uzyskania takiego posiadania” (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2011 r., sygn. akt IV KK 139/11, OSNKW 2011, nr 9, poz. 85). Prokurator w sposób kategoryczny co do miejsca i czasu zarzucił oskarżonemu Adrianowi Szmulewskiemu dokonanie kradzieży z włamaniem samochodu marki Honda Civic w miejscu i czasie wskazanym powyżej, poprzez otwarcie nieustalonym sposobem zamka w drzwiach pojazdu. Sąd I instancji, za podstawę wyroku w ramach zarzuconego czynu przyjął zachowanie oskarżonego, polegające na tym, że w dniu 11 lipca 2018 r. w Brzezinach, udzielił pomocy w ukryciu pojazdu, o którym mógł sądzić, że pochodzi on z przestępstwa. Trudno zatem uznać jako tożsame przywołane wyżej zdarzenia. Dotyczą one bowiem dwóch odrębnych zdarzeń faktycznych, rozbieżnych m. in. co do miejsca i czasu. Zważając na przywołane okoliczności, Sąd I instancji powinien umorzyć postępowanie karne wobec oskarżonego dotyczące zarzutu z punktu I, przyjmując za podstawę umorzenia art. 14 § 1 w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. Brak takiego umorzenia spowodował wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. Mając powyższe na względzie, wniosek o uchylenie wyroku i umorzenie postępowania w tym zakresie przez Sąd II instancji jest konieczny i zasadny.

     Co do punktu II, wskazać trzeba, że Sąd I instancji skazał oskarżonego w oparciu o dowód z zeznań świadka Dagmary Wrocławskiej. Świadek jest lekarzem i udzielała oskarżonemu pomocy medycznej, podczas której Adrian Szmulewski przekazał jej informacje, na okoliczność których była ona przesłuchiwana. Powyższe zostało ustalone przed Sąd I instancji bezsprzecznie. Przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka Dagmary Wrocławskiej stanowiło naruszenie przepisu art. 199 k.p.k., tj. bezwzględnego zakazu dowodowego. Z punktu widzenia procesu karnego, fakt, że pomoc medyczna została oskarżonemu udzielona poza publicznym systemem opieki zdrowotnej, pozostaje prawnie irrelewantny. W doktrynie ugruntowany jest pogląd, że w rozumieniu art. 199 k.p.k. lekarzem jest osoba posiadająca dyplom lekarza, nawet jeśli nie uzyskała ona jeszcze prawa do wykonywania zawodu, stąd też żadnego znaczenia nie ma formalna strona podstawy, na jakiej pomoc została udzielona. Zważając na fakt, że wykorzystanie w sprawie dowodu z zeznań Dagmary Wrocławskiej było niedopuszczalne, a drugi ze świadków, pokrzywdzony Jan Zamojski, nie był w stanie kategorycznie stwierdzić, że to właśnie oskarżonego widział, jak ten wybiegał z altanki, można wnioskować, że Sąd I instancji nie posiadał dowodów, na których mógłby oprzeć przypisanie Adrianowi Szmulewskiemu sprawstwa czynu z punktu II. Mając powyższe na uwadze, zasadne było uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu przestępstwa z art. 279 § 1 k.k., stąd też wniosek o takie rozstrzygnięcie zasługuje na uwzględnienie. 

     Co do punktu III, należy wskazać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów prawa materialnego, poprzez przypisanie oskarżonemu sprawstwa czynu z art. 275 § 1 k.k. Sąd dokonał prawidłowych ustaleń, dotyczących tego, że oskarżony nie działał z zamiarem zaboru dokumentu stwierdzającego tożsamość. Zauważyć należy, że Adrian Szmulewski dokonał zaboru portfela, licząc, że znajdują się w nim pieniądze. Podnosił on, że działał z zamiarem zaboru pieniędzy, nie był zainteresowany dokumentami i chciał się ich pozbyć. Kradzież, jako przestępstwo umyślne, cechuje się szczególną postacią zamiaru sprawcy, tj. dolus directus coloratus. Stąd też, uwzględniając treść wyjaśnień oskarżonego, Sąd I instancji przyjął, że dokonał on zaboru dokumentów niejako przypadkowo. Jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 r. „ Zabór dowodu osobistego, będącego dokumentem stwierdzającym tożsamość, nie wypełnił dyspozycji art. 275 § 1 k.k., gdy oskarżeni nie działali w zamiarze jego przywłaszczenia, a wzięli go niejako „przez przypadek” dlatego, że znajdował się wśród dokumentów, które sprawcy zabrali z okradzionego mieszkania” (LEX nr 1959502). Zważając na fakt, że Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że oskarżony nie miał zamiaru dokonać zaboru dokumentów, to nie wypełnił on znamion strony przedmiotowej czynu z art. 275 § 1 k.k. W konsekwencji tak kształtujących się okoliczności, zasadne było uniewinnienie Adriana Szmulewskiego od czynu zarzuconego mu w punkcie 

Mając na względzie przywołane w apelacji okoliczności, wnoszę jak w petitum.

 

Adwokat

Sandra Jasińska

(własnoręczny podpis)

Załącznik:

1. odpis apelacji

Wykrzyknik

Kliknij "Lubię to!", aby otrzymywać informacje o promocjach, rabatach, aktualnościach.