PI/005-82/05/Z/04

Pytanie podatnika:

W jaki sposób należy udokumentować dla celów podatku VAT upusty procentowe udzielane dystrybutorom produktów podatnika.

Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, działając na podstawie: art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U nr 8, poz. 60 z 2005r.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 8 września 2005r. wniesionego na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku nr PV/443-232/IV/2005/DP z dnia 31 sierpnia 2005r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dokumentowania dla celów podatku od towarów i usług upustów procentowych udzielanych dystrybutorom produktów Podatnika

Zmienia postanowienie będące przedmiotem zażalenia.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 30 maja 2005r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dokumentowania dla celów podatku od towarów i usług upustów procentowych udzielanych dystrybutorom produktów podatnika.

W złożonym zapytaniu wskazano następujący stan faktyczny: podatnik wprowadza swoje towary (mrożone produkty ziemniaczane) na rynek wykorzystując sieć sprzedaży niezależnych dystrybutorów. Produkty Wnioskodawcy są dostarczane dystrybutorom na podstawie odrębnie zawieranych umów kupna ? sprzedaży.

Dystrybutorzy, po spełnieniu określonych warunków, mają prawo do otrzymania upustu procentowego, licząc od cen wg aktualnego cennika Podatnika. Upust ten jest dokumentowany albo bezpośrednio na fakturze sprzedaży za realizację zakupów produktów Podatnika albo w drodze faktury korygującej wystawianej przez Podatnika.

Warunkiem otrzymania przez dystrybutora upustu jest: przekazywanie comiesięcznych informacji o dystrybucji, utrzymywanie określonych stanów magazynowych, realizacja zamówień, współpraca w akcjach promocyjnych.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy opisane wyżej postępowanie jest prawidłowe - w zakresie dokumentacji - dla celów podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na przepis art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej zwanej ustawą o VAT, udzielanie dystrybutorom upustu powinno skutkować zmniejszeniem obrotu dla celów podatku od towarów i usług.

W tej sytuacji, zgodnie z § 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 971), Podatnik dokumentuje udzielenie upustów w drodze faktury korygującej, o ile upust nie został już udokumentowany bezpośrednio na fakturze sprzedaży.

Postanowieniem nr PV/443-232/IV/2005/DP z dnia 31 sierpnia 2005r. Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, stwierdził, że stanowisko przedstawione przez podatnika w złożonym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym ?upusty procentowe? dla dystrybutorów związane są z określonymi zachowaniami nabywców towarów, tzn. świadczeniem usług przez dystrybutorów na rzecz podatnika, które podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Przedmiotowe "upusty" nie będą zatem zmniejszały obrotu podatnika na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z ich rzeczywistym charakterem stanowią one jedynie wynagrodzenie należne za określone zachowania (świadczenia) dystrybutorów płacone przez beneficjenta-Podatnika i tym samym nie znajdą zastosowania przepisy § 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 971) ? obowiązujące do dnia 31.05.2005 r. oraz przepisy § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), które weszły w życie z dniem 01.06.2005 r.

Ponadto wskazano, iż na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Zgodnie z powyższym rozstrzygnięciem obowiązanym do wystawienia faktury będzie w tym przypadku nie podatnik, lecz świadczący na jego rzecz w/w usługi dystrybutor.

Pismem z dnia 8 września 2005r., podatnik wniósł zażalenie na w/w. postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego:

art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) poprzez błędną klasyfikację udzielanych przez spółkę upustów procentowych na gruncie VAT.

art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy poprzez ich nieuzasadnione zastosowanie w sprawie w odniesieniu do upustów procentowych.

oraz prawa procesowego:

art. 121 § 1 ustawy ordynacja podatkowa poprzez złamanie jednej z podstawowych zasad postępowania podatkowego, tj. zasady zaufania do organów podatkowych.

Wskazując na powyższe zarzuty wniesiono o zmianę zaskarżonego postanowienia oraz potwierdzenie stanowiska podatnika przedstawionego we wniosku z dnia 30 maja 2005r.

W uzasadnieniu zażalenia podatnik twierdzi, iż nieakceptowane jest stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu, zgodnie z którym upusty procentowe udzielane przez spółkę stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez dystrybutorów usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Podatnik podnosi, iż w zaskarżonym postanowieniu Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku przywołał argumenty zawarte w piśmie Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2004r. dotyczącego jednakże udzielania premii pieniężnej polegającej na wypłacaniu określonych kwot pieniężnych. Z uwagi na fakt, iż podatnik nie dokonuje wypłaty jakiegokolwiek wynagrodzenia, argumentacja Naczelnika nie znajduje uzasadnienia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie bowiem z charakterem transakcji oraz treścią umów, upust procentowy jest bezsprzecznie zmniejszeniem obrotu (kwoty należnej spółce), a nie premią pieniężną. Ponadto wbrew twierdzeniu Naczelnika , upusty procentowe przyznawane przez Farm Frites dystrybutorom, pozostają w ścisłym związku z realizowanymi przez spółkę dostawami. O związku pomiędzy poszczególnymi dostawami a udzielanymi upustami procentowymi świadczy jednak najbardziej fakt, iż upust procentowy w każdym przypadku koryguje bezpośrednio cenę sprzedaży produktów podatnika do Dystrybutorów. W niektórych przypadkach przyznanie upustu uwzględniane jest już na etapie wystawienia pierwotnej faktury VAT, w pozostałych natomiast ? poprzez wystawienie faktury VAT korygującej. Zdaniem Podatnika ocena Naczelnika zmieniająca charakter upustów łamie zasadę swobodnego kształtowania stosunków gospodarczych wynikającą z kodeksu cywilnego.

Ponadto w zażaleniu podatnik zarzucił naruszenie przepisu art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Swoje stanowisko podatnik uzasadnił wskazując, iż w przedmiotowym stanie faktycznym i prawnym Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku wydał dwie sprzeczne interpretacje prawa podatkowego, co zdaniem podatnika naruszyło zasadę zaufania do organów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, po weryfikacji przedmiotowego postanowienia, stwierdza co następuje.

Spór interpretacyjny sprawy sprowadza się do stwierdzenia, czy udzielane przez podatnika "upusty procentowe" przy sprzedaży produkowanych przez niego towarów należy zakwalifikować jako upusty (rabaty) zmniejszające obrót podatnika na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm) czy też jako wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz podatnika przez dystrybutorów tych produktów w rozumieniu art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy.

W postanowieniu będącym przedmiotem zażalenia Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdził, iż "upusty procentowe" udzielane przez podatnika dystrybutorom stanowią świadczenie usług na rzecz podatnika, które podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotowe "upusty" nie zmniejszają zatem obrotu podatnika na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z ich rzeczywistym charakterem stanowią one jedynie wynagrodzenie należne za określone zachowania (świadczenia) dystrybutorów płacone przez beneficjenta-Podatnika i tym samym nie znajdą zastosowania przepisy § 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 971) obowiązujące do dnia 31.05.2005 r. oraz przepisy § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), które weszły w życie z dniem 01.06.2005 r.

Aby dokonać oceny prawidłowości postanowienia Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku a tym samym czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z obniżeniem wartości towarów (upustem), o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, należy dokonać oceny stanu faktycznego w świetle obowiązujących przepisów prawa.

Co do zasady zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, tj. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Z przywołanego przepisu wynika, iż udzielenie rabatu, o ile nie jest niedozwolone na podstawie innych przepisów prawa, ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczonych towarów, powoduje zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionym stanie faktycznym podatnik dokonuje obniżenia ceny sprzedawanych przez niego towarów w zamian za spełnienie określonych przez odbiorcę warunków. Obniżenie ceny pozostaje w ścisłym związku z realizowanymi na rzecz dystrybutorów dostawami bowiem dotyczy konkretnych transakcji udokumentowanych fakturami VAT.

Wbrew twierdzeniom Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku nie można stwierdzić, iż udzielane dystrybutorom "upusty" stanowią wynagrodzenie za świadczone przez nich usługi. Przeciwko takiemu stanowisku przemawia fakt, iż usługi świadczone przez dystrybutorów określone w umowie zawartej pomiędzy podatnikiem i dystrybutorem stanowią odrębną czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, udokumentowaną poprzez wystawienie faktury VAT, zatem bezzasadne byłoby opodatkowanie udzielanych "upustów" i dokumentowanie ich poprzez wystawienie przez dystrybutorów faktur VAT, bowiem prowadziłoby to do podwójnego opodatkowania tych samych czynności.

Zatem wobec stwierdzenia, iż w przedmiotowym stanie faktycznym udzielane rabaty są ściśle związane z konkretnymi transakcjami w związku z którymi zostały zastosowane i mają bezpośredni wpływ na wartość tych dostaw, a w konsekwencji powodują obniżenie ceny, należy stwierdzić, iż mamy do czynienia z sytuacją, o której mowa w art. 29 ust. 4 cytowanej ustawy, tj. obniżeniem obrotu o kwoty "upustów" udzielonych przez podatnika na rzecz dystrybutorów.

Jeżeli obniżenie ceny następuje w momencie dokonania dostawy, wówczas faktura dokumentująca tę dostawę opiewać winna na cenę właściwą już po dokonaniu rabatu (upustu). Jeżeli udzielony rabat powoduje obniżenie ceny sprzedawca zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej, zgodnie z § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798) obowiązującego od 1 czerwca 2005r. (w dacie złożenia wniosku obowiązywał § 19 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), jednakże zmiana ta nie wpłynęła na treść przepisu). Faktura korygująca zawierać powinna numer kolejny oraz datę jej wystawienia, dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, nazwę towaru lub usługi objętych rabatem, kwotę i rodzaj udzielonego rabatu, kwotę zmniejszenia podatku należnego. Ponadto zgodnie z § 16 ust. 7 rozporządzenia, faktura taka powinna zawierać wyraz "korekta" albo wyrazy "faktura korygująca".

Biorąc pod uwagę powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, uwzględniając w całości argumenty strony zawarte w zażaleniu, postanowił jak w sentencji decyzji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku instancji.