IPPB1/415-19/11-3/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji:

w części dotyczącej nie uznania za przychód podatkowy otrzymanego dofinansowania, które nie zostało przeznaczone na pokrycie wydatków związanych bezpośrednio z zakupem środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych oraz sposobu zaewidencjonowania wydatków poniesionych w związku ze zleceniem druku kontrahentowi - jest nieprawidłowe,

w pozostałej części - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 7 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba bezrobotna otrzymał dotację z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej – studio graficzne (58.19.Z – pozostała działalność wydawnicza). Wnioskodawca działalność rozpoczął 14 listopada 2010 r. Zgłosił działalność w US z zakresie podatku dochodowego oraz podatku od towarów i usług. Prowadzi księgę przychodów i rozchodów, podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych. Wnioskodawca wybrał kwartale rozliczenie podatku dochodowego oraz podatku VAT.

Z otrzymanej dotacji Wnioskodawca zakupił środki trwałe oraz wyposażenie. Wszystkie wydatki zostały udokumentowane fakturami VAT:

zespół komputerowy – powyżej 3.500 zł,

wartości niematerialne i prawne – licencja komputerowa - powyżej 3.500 zł netto (program niezbędny do wykonania pracy),

inne urządzenia jak projektor z ekranem poniżej 3.500 zł netto (nie stanowi urządzenia peryferyjnego komputera).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jak wygląda roczny kalendarz obowiązków podatkowych w przypadku Wnioskodawcy...

Czy amortyzacja środków trwałych sfinansowana z PUP jest kosztem podatkowym oraz czy dokonane zakupy są kosztem uzyskania przychodu...

Czy możliwe jest obniżenie kwoty podatku należnego od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego gdy zakupione środki trwałe były z dotacji PUP...

Czy zlecenie druku oraz zakup papieru można zaliczyć do kolumny 10 w KPiR...

Odpowiedź na pytanie drugie i czwarte stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. W zakresie pytania pierwszego i trzeciego wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy dotacja nie jest przychodem, nie podlega opodatkowaniu. Nie wykazuje się jej w KPiR. Zatem amortyzacja środków trwałych powyżej 3.500 zł netto zakupionych z dotacji nie może być podatkowym kosztem. Środki trwałe należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych i nie ujawnia się ich w KPiR. Natomiast dokonane zakupy stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy można. Prowadzi on działalność, w której i zakup papieru, a następnie zlecenie druku kontrahentowi jest w wielu przypadkach niezbędne do sprzedaży gotowej usługi.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 powoływanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako osoba bezrobotna otrzymał dotację z urzędu pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych. Z otrzymanej dotacji Wnioskodawca zakupił środki trwałe oraz wyposażenie.

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie, które zostało przeznaczone na nabycie środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, co wynika z treści przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega obowiązkowi zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania za przychód podatkowy otrzymanego dofinansowania przeznaczonego na zakup środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych oraz braku obowiązku jego zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należało uznać za prawidłowe.

Nie można jednak podzielić poglądu Wnioskodawcy, iż otrzymane dofinansowanie nie stanowi przychodu podatkowego, w przypadku gdy środki z otrzymanego dofinansowania zostały przeznaczone na zakup wyposażenia. Wyjaśnić bowiem należy, iż pozostałe środki pochodzące z dofinansowania, które nie zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków związanych bezpośrednio z zakupem (czy wytworzeniem) środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 powoływanej ustawy, będą stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednak od opodatkowania.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W konsekwencji otrzymane przez Wnioskodawcę środki pochodzące z dofinansowania, które nie zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków związanych bezpośrednio z zakupem środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednak od opodatkowania. Przychód ten nie podlega jednocześnie obowiązkowi zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Przy czym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Z treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ww. ustawy.

Środkami trwałymi, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

maszyny, urządzenia i środki transportu,

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 powoływanej ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust.1 pkt 4.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 powołanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, których zakup został sfinansowany w całości z otrzymanych środków nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów i nie podlegają zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być natomiast pozostałe wydatki w tym wydatki na nabycie wyposażenia, które zostało sfinansowane z otrzymanej dotacji, o ile spełniają warunki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie, z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 , 129, 136 i 137.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 powoływanej ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia oraz innych przedmiotów eksploatacyjnych, które nie są środkami trwałymi, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z Urzędu Pracy. Warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej sposobu ewidencjonowania poniesionych wydatków wskazać należy, iż zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa wcześniej powoływane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zawarte w rozporządzeniu objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów określają w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i rozchody.

Jak wynika z pkt 10 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zawartych w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, kolumna ta jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Zgodnie z § 3 pkt 1) ww. rozporządzenia przez towary należy rozumieć towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przeroby lub obróbki, z tym że:

towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej § 3 pkt 1 lit. a),

materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone § 3 pkt 1 lit. b),

materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości § 3 pkt 1 lit. c),

wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane § 3 pkt 1 lit. d).

W związku z powyższym w przypadku zakupu papieru przez Wnioskodawcę, poniesione przez niego wydatki należy zaewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków na zakup papieru w kolumnie 10 należało uznać za prawidłowe.

Nie można jednak podzielić poglądu Wnioskodawcy, iż wydatki poniesione w związku ze zleceniem druku kontrahentowi można również zaewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wyjaśnić należy, iż zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zawartych w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wynika z definicji przedstawionych w cyt. § 3 pkt 1) rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, żadna z wymienionych kategorii towarów, nie może być zastosowana w odniesieniu do usługi zlecenia druku przez kontrahenta Wnioskodawcy. Oznacza to, że przedmiotową usługę, którą na rzecz Wnioskodawcy wykonuje kontrahent należy sklasyfikować jako usługi obce. Wydatki tego typu są pozostałym kosztem i podlegają księgowaniu w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, która jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12, z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków dotyczących zlecenia druku przez kontrahenta należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.