PO 4/RN-722-731/93

Odpowiadając na pismo z 31.8.1993 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 21, poz. 86 ze zm.) za przychody związane m.in. z działalnością gospodarcza, poza przypadkami wymienionymi w art. 12 ust. 1 tej ustawy, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

A zatem ustawodawca posłużył się w tym przepisie terminem ogólnym nie precyzując jednoznacznie z jaką datą przychód uzyskany przez podatnika staje się przychodem należnym w rozumieniu przepisów tej ustawy.

Z punktu widzenia ustalenia momentu, z którym przychód staje się przychodem należnym, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 12 ust. 3 ustawy, bez znaczenia jest fakt prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na eksporcie towarów czy też wykonywanej w kraju.

Ustalenie daty uzyskania przychodu jest natomiast związane z wystąpieniem określonych stanów faktycznych, z którymi ustawa łączy moment powstania przychodu.

Momentami takimi mogą być:

a) data wystawienia faktury z równoczesnym wydaniem towaru odbiorcy z magazynu,

b) wcześniejsze wystawienie faktury od daty wydania towarów odbiorcy,

c) późniejsze wystawienie faktury niż data wydania towarów z magazynu odbiorcy.

Biorąc powyższe pod uwagę datą uzyskania przychodu będzie zawsze data wystawienia faktury o ile wydanie towaru nastąpi po dacie jej wystawienia, zaś w pozostałych przypadkach w dacie wydania towaru z magazynu podatnika.

Analogicznie jak w przypadku określenia daty, z którą przychód spółki staje się przychodem należnym, powinny być przeliczane przychody podatnika uzyskane w walutach obcych, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 3 ustawy powołanej na wstępie.