PO 3-IP-722-445/95
Wyjaśnienie Ministra Finansów
z dnia 27 czerwca 1995
Artykuły przypisane do interpretacji
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.
W ustawie z 2.7.1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 105, poz. 509) art. 62 postanawia, że kaucja wpłacona przez najemcę, pomniejszona o ewentualne należności wynajmującego z tytułu najmu, podlega zwrotowi wraz z oprocentowaniem w ciągu miesiąca od opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę.
Powyższy przepis wzbudził szereg wątpliwości w związku z czym Ministerstwo Finansów wyjaśnia, co następuje:
Uprzednio obowiązujące przepisy ustawy z 10.4.1974 r. Prawo lokalowe (Dz.U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165 ze zm.) regulując szereg zagadnień związanych z najmem lokali upoważniło Radę Ministrów do uregulowania m.in. sprawy kaucji zabezpieczającej pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.
W oparciu o omawiane upoważnienie Rada Ministrów wydała rozporządzenie z 9.11.1987 r. (Dz.U. Nr 36, poz. 206).
Rozporządzenie to uregulowało zarówno wysokość wypłacanych kaucji, rodzaj budynków, w których wynajem lokali związany jest z obowiązkiem wpłacania kaucji oraz rachunek, na który kaucja winna być uiszczona.
I tak kaucje za lokale w:
1)
budynkach zarządzanych przez państwową jednostkę organizacyjną winny być wpłacane na rachunek środków kaucji mieszkaniowych wynajmującego w banku,
2)
zakładowych domach mieszkalnych - na zakładowy fundusz mieszkaniowy wynajmującego,
3)
budynkach stanowiących własność osób nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej - na odrębny rachunek bankowy wynajmującego; przy czym środki te podlegały zablokowaniu.
Ponieważ we wszystkich wyżej wymienionych przypadkach kaucje znajdowały się na rachunkach bankowych rozporządzenie nie regulowało sposobu ich oprocentowania, odsyłając w tym zakresie do odrębnych przepisów.
W świetle powyższego zwrot kaucji, a szczególnie jej oprocentowanie budzi wątpliwości jedynie przy zakładowych domach mieszkalnych.
Zgodnie z ustawą z 24.10.1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej (Dz.U. z 1990 r. Nr 58, poz. 343 ze zm.) kaucje oraz inne wpłaty dokonywane przez pracowników otrzymujących lub zwalniających lokale w zakładowych domach mieszkalnych zwiększały środki zakładowego funduszu mieszkaniowego. Na zwiększenie tego funduszu wydawały również odsetki od środków funduszu mieszkaniowego na rachunku bankowym, w tym również od wpłacanych kaucji.
Ustawa z 4.3.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. Nr 43, poz. 163 ze zm.) uchylono przepisy wymienionej wyżej ustawy z 1986 r. Jednocześnie jednak postanowiono, że nie wykorzystane środki zakładowego funduszu socjalnego i zakładowego funduszu mieszkaniowego przechodzą na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
Tak więc w wyniku powyższych zmian, kaucje wraz z odsetkami od lokali w zakładowych domach mieszkalnych znalazły się na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Ich zwrot z funduszu nie powoduje skutków podatkowych ani u osoby prawnej, ani u osoby fizycznej otrzymującej zwrot kaucji wraz z oprocentowaniem.
U osoby prawnej kaucje wraz z odsetkami zostaną wypłacone z funduszu świadczeń socjalnych - zgodnie zatem z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) wydatki te nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.
Natomiast u osób fizycznych obowiązek wpłacenia kaucji wynikał z powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 9.11.1987 r. Biorąc pod uwagę, obowiązkowy charakter jak i ekonomiczny cel oprocentowania kaucji nie można tutaj mówić o przychodzie podlegającym opodatkowaniu. Niezależnie od powyższego należy również zwrócić uwagę, że kaucje mieszkaniowe były obligatoryjnie wpłacane na właściwy rachunek bankowy wynajmującego natomiast zwrot kaucji z oprocentowaniem winien nastąpić przez bank (§ 7 rozporządzenia). Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 5 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) zwolnione od podatku jest oprocentowanie środków na rachunkach bankowych nie utrzymywanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Końcowo Ministerstwo Finansów informuje, że zgodnie z przepisami ustawy o najmie lokali nie przewiduje się obowiązku wnoszenia kaucji przez najemców, z którymi umowa najmu została zawarta po 11.11.1994 r.
