ITPB1/415-191/a/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2007 r. (data wpływu 6 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dotychczas stosowanej zasady ewidencjonowania kosztów poniesionych w walutach obcych - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 6 września 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewidencjonowania kosztów poniesionych w walutach obcych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 stycznia 2007 r. wszedł w życie znowelizowany przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów poniesione w walutach obcych przelicza się na złote polskie wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Do tego dnia zaś, koszty te rozliczane były wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Mimo zmiany zapisu w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uległy zmianie przepisy dotyczące przeliczenia wydatków poniesionych w walutach obcych dla celów podatku od towarów i usług, określone w § 37 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem od 1 stycznia 2007 r. wydatki te przelicza Pan na złote polskie wg dwóch różnych kursów walut dla celów dwóch odrębnych podatków – podatku dochodowego i podatku od towarów i usług. Dokonując importu towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w których kwoty dokonanych transakcji są wyrażane w walutach obcych do tej pory stosował się Pan do wyżej opisanych zasad, tzn. dla celów podatku dochodowego nabycia przeliczał Pan wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, zaś dla celów podatku od towarów i usług nabycia te przeliczał Pan wg kursu średniego NBP z dnia poniesienia kosztu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przyjęty sposób rozliczenia jest prawidłowy...

Do tej pory – jak wynika z analizy opisu stanu faktycznego – przeliczał Pan poniesione wydatki w walutach obcych wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Jednakże – Pana zdaniem – rozliczanie zakupów wg dwóch różnych kursów walut – osobno dla podatku od towarów i usług, osobno dla podatku dochodowego od osób fizycznych – jest uciążliwe i kłopotliwe. Rodzi to problemy techniczne, ponieważ programy komputerowe nie są przystosowane do przeliczania tej samej wartości wg dwóch różnych kursów walut. W związku z tym część dokumentów trzeba sporządzać „ręcznie”. Dużym udogodnieniem dla przedsiębiorców – zdaniem Wnioskodawcy – byłaby możliwość dokonania wyboru jednego kursu waluty do przeliczeń, do którego można by dokonywać zarówno przeliczenia dla celów podatku dochodowego, jak i dla celów podatku VAT. Pozwoliłoby to uniknąć dodatkowej, uciążliwej pracy związanej z ręcznym przeliczaniem i wystawianiem dokumentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – w zakresie dotychczas dokonywanego ewidencjonowania kosztów wyrażonych w walutach obcych – uznaje się za prawidłowe.

Definicja kosztu uzyskania przychodu - w tym poniesionego w walucie obcej - została zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami).

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Przy przeliczaniu na złote wydatku wyrażonego w walucie obcej - zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu - winien więc być uwzględniany średni kurs waluty ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznego poniesienia kosztu.

Z analizy stanu faktycznego opisanego przez Pana w złożonym wniosku wynika, iż poniesione wydatki w walutach obcych - celem ich zaewidencjonowania w odpowiednich urządzeniach księgowych prowadzonych dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych – do tej pory przeliczał Pan wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Taki sposób postępowania jest zgodny z obowiązującymi przepisami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.