IBPBII/1/415-117/10/BJ/

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 01 lutego 2010r.), uzupełnionym w dniu 01 kwietnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m. in. Ordynacji podatkowej oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwestii uznania za nadpłatę podatku dochodowego od osób fizycznych wykazanego w zeznaniu rocznym i zapłaconego podatku z tytułu otrzymanych napiwków – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 01 lutego 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. Ordynacji podatkowej oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwestii uznania za nadpłatę podatku dochodowego od osób fizycznych wykazanego w zeznaniu rocznym i zapłaconego podatku z tytułu otrzymanych napiwków.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 23 marca 2010r. Znak: IBPB II/1/415-116/10/BJ, IBPB II/1/415-117/10/BJ wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 01 kwietnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w kasynie. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego otrzymuje także tzw. napiwki. Wnioskodawczyni pracując na stanowisku kierowniczym nie otrzymuje bezpośrednio od klientów napiwków. Otrzymuje je w wyniku podziału z tzw. puli. Wszystkie napiwki gromadzone są w jednym miejscu bez możliwości wskazania osoby, której przysługują. W okresach miesięcznych lub częściej są one dzielone przez wyznaczone osoby, ewidencjonowane i wypłacane przez pracodawcę zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 03 czerwca 2003r. (Dz. U. Nr 102, poz. 949). Ilość napiwków, którą wnioskodawczyni otrzymuje jest znacznie większa od ilości napiwków, którą otrzymują inni pracownicy kasyna, gdyż została narzucona przez pracodawcę (im większe stanowisko tym ilość napiwków większa). W związku z rocznym rozliczeniem podatkowym, pracodawca, czyli kasyno po 15 latach działalności po raz pierwszy postanowiło wystawić za rok 2009 PIT-8C z informacją o przychodach z tzw. napiwków bez wskazania wysokości odprowadzonych do urzędu skarbowego zaliczek podatkowych. Pracodawca poinformował także o możliwości wystawienia zaległych PIT-8C za lata 2004-2008. Natomiast od dnia 01 stycznia 2010r. pracodawca pobiera już zaliczki podatkowe od wszystkich wypłacanych pracownikom napiwków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy stosownie do art. 31 i 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnik, czyli kasyno dokonując wypłaty napiwków pracownikom powinien odprowadzać od nich zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a informacje takie przekazać podatnikowi w PIT-11 o uzyskanych dochodach oraz o pobranych zaliczkach od wynagrodzeń, uznając je za przychody ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy...

2. Jeżeli płatnik (kasyno) nie zawarł w informacji PIT-11 przychodu uzyskanego z podziału napiwków, nie pobrał i nie odprowadził zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych a podatnik (pracownik kasyna) składając zeznanie roczne o osiągniętych dochodach (PIT-36) wykazał szacunkowe przychody z tytułu otrzymanych napiwków i odprowadził od nich podatek, to czy zapłacony przez podatnika podatek należy uznać za nadpłatę podatku, do którego zobowiązany był płatnik...

Wnioskodawczyni uważa, iż z definicji przychodu ze stosunku pracy zawartej w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że napiwki wypłacane przez pracodawcę przynależą do stosunku pracy (przychodów), bowiem źródłem i podstawą wypłaty napiwków jest łączący ją z pracodawcą stosunek pracy, a napiwki są pochodną wynagrodzenia, często przekraczają 50% jej wartości. Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 03 czerwca 2003r. w sprawie sposobu ewidencjonowania napiwków w kasynach gry ( Dz. U. Nr 102, poz. 949) także posłużył się pojęciem pracownika, co daje podstawy sądzić, że napiwki mają charakter przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według wnioskodawczyni, w takiej sytuacji to pracodawca od początku swojej działalności powinien odprowadzać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych napiwków, a pracownikowi przekazać PIT-11 o uzyskanych dochodach z informacją o pobranych zaliczkach. PIT-8C za 2009r. – jej zdaniem - zostanie wystawiony nieprawidłowo, gdyż zgodnie z art. 26a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) od 1 stycznia 2007r. podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Wnioskodawczyni uważa, iż obecnie organ podatkowy może dochodzić niezapłaconej lub zaniżonej zaliczki tylko od płatnika a ona jako podatnik z tej odpowiedzialności jest wyłączona. Jej zdaniem, jeżeli napiwki otrzymywane przez pracownika kasyna należy uznać za pochodną wynagrodzenia ze stosunku pracy, to płatnik (kasyno) powinien odprowadzać od tych napiwków zaliczkę. Zaliczka na podatek zapłacona przez wnioskodawczynię jest według niej niesłuszna i jest nadpłatą podatku, a organy podatkowe winny dochodzić zaliczek od firmy (kasyna).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą Ordynacji podatkowej oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwestii uznania za nadpłatę podatku dochodowego od osób fizycznych wykazanego w zeznaniu rocznym i zapłaconego podatku z tytułu otrzymanych napiwków (pyt. 2). W pozostałym zakresie (pyt. 1) wydano interpretację Znak: IBPB II/1/415-116/10/BJ.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm., oraz aktualnie obowiązujący t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W myśl art. 45 ust. 1 tej ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. art. 21 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania.

Stosownie do art. 21 § 2 ww. ustawy, jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

W myśl art. 72 § 1 pkt 1 cytowanej ustawy za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego (art. 73 § 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, iż wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w kasynie. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego otrzymuje także tzw. napiwki. Wnioskodawczyni wskazała, że pracodawca (kasyno) w związku z rocznym rozliczeniem podatkowym postanowiło wystawić pracownikom PIT-8C za 2009r. z informacją o przychodach z tzw. napiwków bez wskazania wysokości odprowadzonych do urzędu skarbowego zaliczek podatkowych. Pracodawca poinformował także o możliwości wystawienia takich zaległych PIT-8C za lata 2004-2008.

W związku z powyższym, wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy jeżeli płatnik (kasyno) nie zawarł w informacji PIT-11 przychodu uzyskanego z podziału napiwków, nie pobrał i nie odprowadził zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych a podatnik (pracownik kasyna) składając zeznanie roczne o osiągniętych dochodach (PIT-36) wykazał szacunkowe przychody z tytułu otrzymanych napiwków i odprowadził od nich podatek, to czy zapłacony przez podatnika podatek należy uznać za nadpłatę podatku, do którego zobowiązany był płatnik.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Przy czym podkreślić należy, iż pobór tych zaliczek - jak wynika jednoznacznie z treści powołanych przepisów – następuje z dochodu podatnika, co skutkuje w efekcie zmniejszeniem kwoty należnej do wypłaty na rzecz podatnika.

W myśl art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 26 Ordynacji podatkowej podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza art. 26a § 1 ww. ustawy. Stosownie do tegoż przepisu, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Decyzję, o której mowa w § 4 i 5, organ podatkowy może wydać również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego (art. 30 § 6 Ordynacji podatkowej).

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a niewpłaconego. Zobowiązanie płatnika nie jest jednak oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Podatkiem obciążony jest bowiem podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej.

Zauważyć należy, że zaliczka jest de facto świadczeniem na poczet przyszłego zobowiązania "rocznego", czyli podatku za określony rok podatkowy. Samodzielność prawna zobowiązania podatkowego z tytułu zaliczki nie oznacza jego absolutnej niezależności, gdyż po powstaniu zobowiązania podatkowego za rok podatkowy staje się ono częścią tego zobowiązania, co wynika z treści powołanego wyżej przepisu art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z wyżej cytowanym art. 9 ust. 1 i art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od tego, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.

W związku z powyższym wnioskodawczyni zobowiązana jest do wykazania w rozliczeniu rocznym dochodów z napiwków wypłacanych przez pracodawcę nawet jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały od tych napiwków naliczone i potrącone. Przy czym należy zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawczyni, iż art. 26a Ordynacji podatkowej wyłącza odpowiedzialność podatnika z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania związanej ze stosunkiem pracy. Jednakże należy podkreślić, iż to wyłączenie nie zwalnia podatnika z wykazania w zeznaniu podatkowym całości dochodu (przychodu) uzyskanego w danym roku i uiszczenia należnej za tenże rok kwoty podatku.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż skoro płatnik (kasyno) nie zawarł w informacji PIT-11 przychodu uzyskanego z podziału napiwków, nie pobrał i nie odprowadził od tego przychodu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych a wnioskodawczyni składając zeznanie roczne o osiągniętych dochodach wykazała szacunkowe przychody z tytułu otrzymanych napiwków i odprowadziła od nich podatek, to zapłacony przez nią podatek nie może być – w świetle powołanych przepisów - uznany za nadpłatę podatku.

Przy czym podkreślić należy, iż kwota podatku wykazana w zeznaniu podatkowym staje się podatkiem należnym. Zatem wynikający z zeznania rocznego podatek nie ma już charakteru zaliczki – co oznacza, że uiszczając tenże podatek wnioskodawczyni nie wpłaca zaliczki lecz należny podatek.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.