ILPP2/443-655/11-4/SJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca wraz z żoną w 2000 roku kupił grunty rolne o powierzchni 1,1 ha z zamiarem wybudowania domu. W owym czasie była tam plantacja truskawek lecz zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunty te były przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe. W 2002 roku Zainteresowany wraz z żoną dokonali podziału gruntu na 15 działek, w tym jedną na budowę drogi dojazdowej. W 2007 roku działki te zostały wyłączone z produkcji rolnej. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać kilka działek. Równocześnie Zainteresowany poinformował, że prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług lecz w zakresie prowadzonej działalności nie ma handlu nieruchomościami. Zakupione grunty stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy i jego żony.
W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:
nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm.),
nie dokonywał i nie dokonuje dostaw produktów rolnych z własnej działalności rolniczej,
grunty te nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w tym działalności rolniczej,
nie dokonywał zbiorów i sprzedaży płodów rolnych,
nigdy grunt ten nie był udostępniany osobom drugim, nie zawierał umów najmu, bądź dzierżawy, nigdy też nie dokonywał sprzedaży gruntów,
tak jak wcześniej napisał grunt ten kupił z żoną z zamiarem wybudowania domu, jednak z upływem czasu sytuacja na tyle się zmieniła, że postanowili wybudować domy dla ich dorosłych dzieci – syn 27 lat, córka 19 lat. Obecnie sytuacja materialna w żaden sposób nie pozwoliłaby pomóc dzieciom w budowie. Sprzedaż tak dużej działki stanowiła problem więc Zainteresowany wraz z żoną podzielił grunt na 15 działek (jedna droga dojazdowa). Dla działek tych uzyskał decyzję o warunkach zabudowy, a dla dwóch pozwolenie na budowę. Do tych dwóch działek doprowadził prąd, pozostałe działki nie są uzbrojone.
według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki te są przeznaczone pod budownictwo jednorodzinne,
kupując ten grunt 11 lat temu Zainteresowany nabył go do celów osobistych, a nie do dalszej odsprzedaży.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w tym stanie faktycznym dostawa działek budowlanych będzie obciążona podatkiem od towarów usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek działa w sferze prywatnej, do której nie stosuje się unormowań ustawy od podatku od towarów i usług. Zainteresowany planuje bowiem sprzedaż majątku osobistego nigdy nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie nabył tego gruntu z zamiarem odsprzedaży, pochodzi on z jego majątku prywatnego będącego w jego posiadaniu już od kilku lat. Sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. A zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (wyrok NSA z 24 listopada 2009 r., sygn. akt I FSK 1736/08).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 tycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.
Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.
Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.
Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.
Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną w 2000 r. zakupili grunty rolne o powierzchni 1,1 ha z zamiarem wybudowania domu. Przedmiotowy grunt nie był przez nich wykorzystywany w działalności gospodarczej w tym w działalności rolniczej oraz grunt ten nie był udostępniany innym osobom, a Wnioskodawca nie zawierał umów najmu, bądź dzierżawy oraz nigdy nie dokonywał sprzedaży gruntów. Jak wskazał Zainteresowany, nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, nie dokonywał i nie dokonuje dostaw produktów rolnych z własnej działalności rolniczej. W 2002 r. został przeprowadzony podział gruntu na 15 działek w tym jedną na budowę drogi dojazdowej – według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki te są przeznaczone pod budownictwo jednorodzinne. Dla działek tych Zainteresowany uzyskał decyzje o warunkach zabudowy, a dla dwóch pozwolenie na budowę – do tych działek doprowadzony został prąd, pozostałe działki są nieuzbrojone. Jak oświadczył Wnioskodawca, przedmiotowy grunt został nabyty z zamiarem wybudowania domu, jednak z upływem czasu sytuacja ta się zmieniła i Zainteresowany wraz z żoną postanowili wybudować domy dla swoich dzieci (obecna sytuacja materialna małżonków w żaden sposób nie pozwoliłaby pomóc dzieciom w budowie). Jak podkreślił Wnioskodawca, zakup 11 lat temu gruntu nastąpił do celów osobistych, a nie do dalszej odsprzedaży.
Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można jednak uznać za podatnika, w myśl art. 15 ustaw, prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na handlu nieruchomościami, gdyż nie można stwierdzić, iż nabywając grunt działał on w charakterze handlowca. Mając na uwadze cel nabycia przedmiotowego gruntu – zamiar wybudowania domu, nie można uznać, że nieruchomość tą zakupiono w celu jej dalszej odsprzedaży.
Należy również zaznaczyć, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego – nieruchomości gruntowej, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.
W przedmiotowej sprawie okoliczności towarzyszące transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób przesądzający o uznaniu ich za sprzedaż dokonywaną w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca bowiem dokonał wraz z żoną zakupu nieruchomości z zamiarem wybudowania domu, jednakże z upływem czasu sytuacja zmieniła się i małżonkowie postanowili wybudować dom dla swoich dzieci. Jednak ich obecna sytuacja materialna w żaden sposób nie pozwoliłaby pomóc dzieciom w budowie. Jak podkreślił Zainteresowany – przedmiotowy grunt został nabyty do celów osobistych, a sprzedaż wydzielonych z nich działek spowodowana jest sytuacją materialną małżonków. Tym samym, należy uznać, iż dokonywana sprzedaż gruntu nie jest czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie może być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej.
Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej, jak również grunt ten nie był przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, a Zainteresowany nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Powyższe dowodzi, iż przedmiotowy grunt (1,1 ha) nie był wykorzystywany w celach zarobkowych.
Reasumując, Wnioskodawca dokonując transakcji sprzedaży działek wydzielonych z gruntu nabytego z zamiarem budowy domu, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalność gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.