IBPP1/443-823/11/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011r. (data wpływu 16 maja 2011r.) uzupełnionym w dniu 28 lipca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 maja 2011r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.
Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 28 lipca 2011r. o pełnomocnictwo do występowania w imieniu Wnioskodawcy.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest obecnie właścicielem 4 działek o łącznej powierzchni 3.996 m2, tworzących z innymi działkami kompleks stanowiący teren budowlany z prawomocną decyzją WZ pod zabudowę mieszkalną wielorodzinną. Wnioskodawcą tej decyzji w 2007r. był jeden z właścicieli sąsiednich działek i została ona wydana imiennie na niego w 2009r. Przedmiotowe działki Wnioskodawca nabył w 2001r. z zamiarem wniesienia ich do spółki, która miała być zawiązana z pozostałymi właścicielami działek stanowiących przedmiotowy kompleks. Spółka ta miała zajmować się budową budynków mieszkalnych i sprzedażą mieszkań. W międzyczasie gmina wystąpiła do wszystkich właścicieli z propozycją wykupu części działek celem ochrony korytarza pod tramwaj.
W związku z tym nastąpił podział geodezyjny działek celem wydzielenia korytarza pod tramwaj. Działki zostały podzielone i te, które tworzyły korytarz pod tramwaj, wycenione przez biegłego wyznaczonego przez gminę. Jednak z zakupu terenu pod tramwaj gmina się wycofała. W związku z upływem czasu i przedłużającymi się procedurami, pogorszeniem się koniunktury, spółka się nie zawiązała. Właściciele postanowili sprzedać oba tereny tzn. korytarz pod tramwaj i pozostały kompleks w dwóch umowach przenoszących własność. Teren powstały z wydzielenia pod tramwaj zostanie sprzedany w 2012r., a teren pozostały w 2011r. temu samemu kupującemu, który jest deweloperem i jest płatnikiem podatku VAT.
Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku to działki nr 75/68, 75/69, 75/74 oraz 75/75.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca, jako osoba fizyczna niebędąca czynnym podatnikiem podatku VAT, gdyż nie prowadzi na swoje nazwisko żadnej działalności gospodarczej, od wyżej wymienionych transakcji sprzedaży gruntów będzie zobowiązany do zgłoszenia tej transakcji jako dostawy gruntu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę i do naliczenia podatku VAT...
Wnioskodawca poinformował, że nie prowadzi i nigdy nie prowadził zorganizowanej działalności polegającej na obrocie nieruchomościami.
Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba fizyczna sprzedająca grunty niezabudowane przeznaczone pod budownictwo, objęte dwoma umowami sprzedaży temu samemu kupującemu będącemu podatnikiem podatku VAT z tytułu działalności deweloperskiej, będzie on zobowiązany do zgłoszenia tej transakcji do opodatkowania podatkiem VAT i naliczenia podatku VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na identyczną podstawę prawną rozstrzygnięcia co do planowanej sprzedaży terenu będącego korytarzem pod tramwaj, który ma zostać sprzedany w 2012r., jak i pozostałego terenu, który ma zostać sprzedany w 2011r., tut. organ wydał jedną interpretację indywidualną dotyczącą tych dwóch zdarzeń przyszłych.
Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej wyżej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami – według zapisu ust. 1 tego artykułu – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które – mimo że czynność wykonały jednorazowo – działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą.
Z działalnością gospodarczą – w rozumieniu ustawy o podatku VAT – mamy do czynienia, jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.
Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży – w tym przypadku nieruchomości – jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.
Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
W myśl art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.
Jak stanowi art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".
Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Jednak jak wynika z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się m.in. do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.
Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.
Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest obecnie właścicielem 4 działek o łącznej powierzchni 3.996 m2, tworzących z innymi działkami kompleks stanowiący teren budowlany z prawomocną decyzją WZ pod zabudowę mieszkalną wielorodzinną. Wnioskodawcą tej decyzji w 2007r. był jeden z właścicieli sąsiednich działek i została ona wydana imiennie na niego w 2009r. Przedmiotowe działki Wnioskodawca nabył w 2001r. z zamiarem wniesienia ich do spółki, która miała być zawiązana z pozostałymi właścicielami działek stanowiących przedmiotowy kompleks. Spółka ta miała zajmować się budową budynków mieszkalnych i sprzedażą mieszkań. W międzyczasie gmina wystąpiła do wszystkich właścicieli z propozycją wykupu części działek celem ochrony korytarza pod tramwaj.
W związku z tym nastąpił podział geodezyjny działek celem wydzielenia korytarza pod tramwaj. Jednak z zakupu terenu pod tramwaj gmina się wycofała, a mająca powstać spółka w efekcie się nie zawiązała. Teren powstały z wydzielenia pod tramwaj zostanie sprzedany w 2012r., a teren pozostały w 2011r. temu samemu kupującemu, który jest deweloperem i jest płatnikiem podatku VAT. Ponadto – co wynika już z pytania Wnioskodawcy – jest on osobą fizyczną niebędącą czynnym podatnikiem podatku VAT, gdyż nie prowadzi na swoje nazwisko żadnej działalności gospodarczej, a przedmiotem transakcji ma być dostawa gruntu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę. Wnioskodawca poinformował, że nie prowadzi i nigdy nie prowadził zorganizowanej działalności polegającej na obrocie nieruchomościami.
Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, na tle obowiązujących przepisów ustawy o VAT, pozwala stwierdzić, że wskazane w rozpatrywanym wniosku nieruchomości gruntowe spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż będzie traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Podczas tego zdarzenia Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, bowiem grunty zostały nabyte jako inwestycja celem wniesienia ich do mającej powstać spółki o charakterze zarobkowym (budowa budynków mieszkalnych i sprzedaż mieszkań). Wnioskodawca nie wskazał również, aby nabyte grunty miały służyć zaspokojeniu jego prywatnych potrzeb. Dodatkowo nadmienić należy, że nabycie przedmiotowych nieruchomości nie nastąpiło wskutek darowizny, czy też spadku, lecz w drodze zakupu. Zatem wszystkie przedstawione okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż Wnioskodawca nabył przedmiotowe grunty z zamiarem wykorzystania ich do celów zarobkowych, co w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi działalność gospodarczą.
W związku z powyższym, zarówno odnośnie planowanej w 2012r. dostawy terenu będącego korytarzem pod tramwaj, jak i planowanej w 2011r. dostawy pozostałego terenu, Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług, wykazania podatku należnego z tytułu sprzedaży działek objętych wnioskiem oraz do odprowadzenia podatku od towarów i usług według stawki właściwej na moment dokonania tych sprzedaży, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1, z zastrzeżeniem art. 146f ustawy o VAT.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Końcowo organ podatkowy pragnie zauważyć, iż niniejszą interpretację wydano przy założeniu, iż jak wskazał Wnioskodawca w pytaniu, przedmiotowe nieruchomości są gruntami niezabudowanymi przeznaczonymi pod zabudowę.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.