IPTPB2/415-324/11-2/AKr

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze stosunku pracy z tytułu opłaconej przez pracodawcę składki na ubezpieczenie pracowników – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze stosunku pracy z tytułu opłaconej przez pracodawcę składki na ubezpieczenie pracowników oraz w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie pracowników.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie dostarczania jednostkom naukowo-badawczym odczynników laboratoryjnych, sprzętu i urządzeń naukowo-pomiarowych, poprzez import i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wnioskodawca, realizując swoje zadania, kieruje pracowników za granicę Rzeczypospolitej Polskiej. Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca planuje wykupić w towarzystwie ubezpieczeniowym polisy ubezpieczeniowe ważne na okres trwania podróży delegowanego za granicę pracownika. W czasie delegacji pracownicy wykonują pracę na rzecz Wnioskodawcy. Zakres ubezpieczenia obejmowałby koszty leczenia za granicą i następstw od nieszczęśliwych wypadków. Uprawnionymi do wypłaty świadczeń byliby pracownicy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Czy w przedstawionym stanie powstaje, po stronie pracownika, przychód, w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu wykupionej polisy na czas służbowej podróży zagranicznej...
Czy w przedstawionym stanie ma zastosowanie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu wykupionej polisy na czas służbowej podróży zagranicznej pracownika...
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest odpowiedź na pytanie zawarte w pkt 1. W zakresie pytania 2 wydana zostanie odrębna interpretacja.
Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 1), nie ma tutaj zastosowania art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn., że po stronie pracownika nie powstaje przychód z tytułu wykupu ubezpieczenia na czas podróży zagranicznej. Nie można mówić o przychodach pracownika w związku z wykupioną przez pracodawcę polisą od kosztów leczenia za granicą i następstw nieszczęśliwych wypadków na czas podróży służbowej pracownika, podczas której wykonuje on pracę na rzecz pracodawcy, a polisa nie obejmuje swoją ochroną życia prywatnego pracownika. Pracodawca wykupując ubezpieczenie, którego celem jest zabezpieczenie przed ewentualnymi nieprzewidywalnymi, co do wysokości, wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą, w istocie zabezpiecza się przed ewentualną koniecznością zwrotu z własnych środków kosztów leczenia pracownika poniesionych podczas podróży za granicą.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również kwoty składek z tytułu zawartych umów ubezpieczenia pracowników, opłaconych przez pracodawcę.
Stosownie do art. 12 ust. 1 powyższej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.
Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. Z tej właśnie przyczyny w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma przede wszystkim fakt, kto jest chroniony (ubezpieczony) na podstawie zawartej umowy.
Stosownie bowiem do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 ww. artykułu, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.
Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje wykupić w towarzystwie ubezpieczeniowym polisy ubezpieczeniowe ważne na okres trwania podróży delegowanego za granicę podatnika. W czasie delegacji pracownicy wykonują pracę na rzecz Wnioskodawcy. Zakres ubezpieczenia obejmowały koszty leczenia za granicą i następstw od nieszczęśliwych wypadków. Uprawnionymi do wypłaty świadczeń byliby pracownicy.
Mając na względzie ww. okoliczności należy uznać, że ubezpieczenie, obejmujące koszty leczenia za granicą i następstw nieszczęśliwych wypadków, które Wnioskodawca, jako pracodawca, zamierza wykupić dla pracowników na czas zagranicznej podróży służbowej, (uprawnionymi do odszkodowania są pracownicy), będzie zapewniało ochronę tym pracownikom i jest korzyścią majątkową dla każdego pracownika, przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. Wnioskodawca bowiem ubezpieczy swoich pracowników oraz opłaci składkę na to ubezpieczenie. A zatem osoby objęte ubezpieczeniem niewątpliwie uzyskują korzyść finansową w postaci ochrony prawnej, za którą nie muszą płacić. Każda inna osoba, która chce zyskać ochronę ubezpieczeniową w ww. zakresie musiałaby sobie samodzielnie wykupić polisę, a zatem ponieść określony koszt. Pracownicy sami kosztów nie ponoszą, bo ponosi je za nich Wnioskodawca.
Zasady określania wartości pieniężnej innych nieodpłatnych świadczeń określa przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, ustala się według cen zakupu. Wynika z tego, iż przychodem pracownika objętego ubezpieczeniem, będzie cena zakupu usługi z tytułu objęcia go ubezpieczeniem. Wnioskodawca będzie miał zatem obowiązek zaliczyć zapłacone za pracowników składki na ww. ubezpieczenie do przychodu każdej z ubezpieczonych osób.
Reasumując, wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę, jako pracodawcę, z tytułu wykupionej polisy na czas zagranicznej podróży służbowej pracownika, gdy uprawnionym do odszkodowania jest pracownik, będzie stanowił przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.