II OZ 1046/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-11-21Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Arkadiusz Despot - Mładanowicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 724/13 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi D. Ś. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 724/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił D. Ś. przyznania prawa pomocy w sprawie z jej skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia.
Sąd wskazał, że w odpowiedzi na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału dotyczące uzupełnienia braków formalnych i fiskalnych skargi, skarżąca zwróciła się do Sądu z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Z nadesłanego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżąca posiada dom po dziadkach o powierzchni 100 m2, dwa mieszkania we współwłasności z byłym mężem o powierzchni 54 m2 i 39,5 m2, nieruchomość rolną o powierzchni 2,28 ha oraz zasoby pieniężne w kwocie 8200 zł. Skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z 23-letnią córką. Źródłem utrzymania skarżącej i jej córki jest wynagrodzenie w wysokości 2500 zł brutto oraz alimenty córki w wysokości 1800 zł, z czego według oświadczenia strony córka przekazuje jej tylko 1300 zł. Na miesięczne wydatki związane z utrzymaniem mieszkania w łącznej kwocie 720 zł składają się opłaty za energię elektryczną - 90 zł, telewizję, internet i telefon - 140 zł, czynsz - 460 zł oraz gaz – 30 zł. Dodatkowo wnioskodawczyni spłaca trzy kredyty - 490 zł, ubezpieczenie - 230 zł, ponosi również wydatki związane z zakupem leków dla siebie i córki w łącznej kwocie około 350 zł miesięcznie.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, Sąd doszedł do przekonania, że nie zasługuje on na uwzględnienie. D. Ś. w przekonaniu Sądu nie wykazała dostatecznie, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W przekonaniu Sądu sytuacja majątkowa skarżącej nie uzasadnia przyznania jej prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W rzeczywistości bowiem ciężar kosztów tego postępowania zostałby przeniesiony na Skarb Państwa, a więc obywateli. Sam fakt, że skarżąca posiada stałe źródło dochodu, a przede wszystkim niewielkie jej zdaniem oszczędności nie uzasadnia zastosowania wobec niej instytucji prawa pomocy. Posiadane oszczędności pozwalają bowiem na partycypowanie w kosztach zainicjowanych przez siebie postępowań sądowych, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), dalej p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane osobie fizycznej, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Orzeczenie w tej sprawie Sąd wydaje na podstawie oświadczenia strony mając na uwadze okoliczności podane w tym oświadczeniu i w przedstawionych przez stronę dokumentach.
W związku z tym, że w przypadku przyznania prawa pomocy koszty postępowania sądowego pokrywane są z budżetu państwa, korzystanie z tej instytucji powinno mieć miejsce jedynie w wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, gdy wnioskodawca rzeczywiście nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a przez to nie może zrealizować przysługującego mu prawa do sądu.
Analiza wniosku złożonego przez skarżącą prowadzi do uznania, że skarżąca nie należy do osób rzeczywiście ubogich, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby. Skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z 23-letnią córką. Źródłem utrzymania skarżącej i jej córki jest wynagrodzenie w wysokości 2500 zł brutto oraz alimenty córki w wysokości 1800 zł. Ponadto, skarżąca posiada dom o powierzchni 100 m2, dwa mieszkania we współwłasności z byłym mężem o powierzchni 54 m2 i 39,5 m2, nieruchomość rolną o powierzchni 2,28 ha oraz zasoby pieniężne w kwocie 8200 zł. Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należy, że nawet przy uwzględnieniu wydatków skarżącej, powinna ona partycypować w kosztach sądowych. Skarżąca posiada bowiem stałe źródło dochodu, a ponadto oszczędności, a zatem nie znajduje się ona w trudnej sytuacji materialnej, uniemożliwiającej poniesienie pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W takiej sytuacji należało uznać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zasadnie zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 października 2013 r. odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. postanowił zażalenie oddalić.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Arkadiusz Despot - Mładanowicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 724/13 odmawiające przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi D. Ś. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 724/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił D. Ś. przyznania prawa pomocy w sprawie z jej skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia.
Sąd wskazał, że w odpowiedzi na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału dotyczące uzupełnienia braków formalnych i fiskalnych skargi, skarżąca zwróciła się do Sądu z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Z nadesłanego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżąca posiada dom po dziadkach o powierzchni 100 m2, dwa mieszkania we współwłasności z byłym mężem o powierzchni 54 m2 i 39,5 m2, nieruchomość rolną o powierzchni 2,28 ha oraz zasoby pieniężne w kwocie 8200 zł. Skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z 23-letnią córką. Źródłem utrzymania skarżącej i jej córki jest wynagrodzenie w wysokości 2500 zł brutto oraz alimenty córki w wysokości 1800 zł, z czego według oświadczenia strony córka przekazuje jej tylko 1300 zł. Na miesięczne wydatki związane z utrzymaniem mieszkania w łącznej kwocie 720 zł składają się opłaty za energię elektryczną - 90 zł, telewizję, internet i telefon - 140 zł, czynsz - 460 zł oraz gaz – 30 zł. Dodatkowo wnioskodawczyni spłaca trzy kredyty - 490 zł, ubezpieczenie - 230 zł, ponosi również wydatki związane z zakupem leków dla siebie i córki w łącznej kwocie około 350 zł miesięcznie.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, Sąd doszedł do przekonania, że nie zasługuje on na uwzględnienie. D. Ś. w przekonaniu Sądu nie wykazała dostatecznie, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W przekonaniu Sądu sytuacja majątkowa skarżącej nie uzasadnia przyznania jej prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W rzeczywistości bowiem ciężar kosztów tego postępowania zostałby przeniesiony na Skarb Państwa, a więc obywateli. Sam fakt, że skarżąca posiada stałe źródło dochodu, a przede wszystkim niewielkie jej zdaniem oszczędności nie uzasadnia zastosowania wobec niej instytucji prawa pomocy. Posiadane oszczędności pozwalają bowiem na partycypowanie w kosztach zainicjowanych przez siebie postępowań sądowych, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), dalej p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane osobie fizycznej, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Orzeczenie w tej sprawie Sąd wydaje na podstawie oświadczenia strony mając na uwadze okoliczności podane w tym oświadczeniu i w przedstawionych przez stronę dokumentach.
W związku z tym, że w przypadku przyznania prawa pomocy koszty postępowania sądowego pokrywane są z budżetu państwa, korzystanie z tej instytucji powinno mieć miejsce jedynie w wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, gdy wnioskodawca rzeczywiście nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a przez to nie może zrealizować przysługującego mu prawa do sądu.
Analiza wniosku złożonego przez skarżącą prowadzi do uznania, że skarżąca nie należy do osób rzeczywiście ubogich, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby. Skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z 23-letnią córką. Źródłem utrzymania skarżącej i jej córki jest wynagrodzenie w wysokości 2500 zł brutto oraz alimenty córki w wysokości 1800 zł. Ponadto, skarżąca posiada dom o powierzchni 100 m2, dwa mieszkania we współwłasności z byłym mężem o powierzchni 54 m2 i 39,5 m2, nieruchomość rolną o powierzchni 2,28 ha oraz zasoby pieniężne w kwocie 8200 zł. Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należy, że nawet przy uwzględnieniu wydatków skarżącej, powinna ona partycypować w kosztach sądowych. Skarżąca posiada bowiem stałe źródło dochodu, a ponadto oszczędności, a zatem nie znajduje się ona w trudnej sytuacji materialnej, uniemożliwiającej poniesienie pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W takiej sytuacji należało uznać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zasadnie zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 października 2013 r. odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. postanowił zażalenie oddalić.
