II SA/Bk 472/13

Uzasadnienie

Starosta B. decyzją z dnia [...] marca 2009 r. znak: [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił Burmistrzowi Ł. pozwolenia na przebudowę drogi gminnej nr [...] w Ł. Sz., na odcinku drogi powiatowej nr [...] do drogi powiatowej nr [...] - ul. G. w Ł. na działkach o nr geod.: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...]. [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], położonych w Ł. Sz., gm. Ł. Postanowieniem z dnia [...] maja 2009 r. Starosta B., w trybie art. 113 § 1 K.p.a., z urzędu sprostował oczywistą omyłkę pisarską zaistniałą w tej decyzji.

Pismem z dnia 27 kwietnia 2009 r. D. Ł. i B. Ł. zwrócili się do Wojewody P. o stwierdzenie nieważności tej decyzji. W wyniku rozpoznania powyższego wniosku Wojewoda P. decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r., odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności zaznaczając, że okoliczności wskazane przez wnioskodawców mogą stanowić przesłankę do wznowienia postępowania administracyjnego w stosunku do skarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a

W dniu 29 czerwca 2009 r. D. Ł. i B. Ł. wnieśli do Starosty B. podanie o wznowienie postępowania zakończonego ww. ostateczną decyzją z dnia [...] marca 2009 r., powołując się na art. 145 § 1 pkt 4, 5 i 8 K.p.a. Organ I instancji pismem z dnia 21 lipca 2009 r. zwrócił się do wnioskodawców o wskazanie w jakim terminie dowiedzieli się o decyzji Starosty B. o pozwoleniu na budowę, będącej przedmiotem złożonego wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego.

W odpowiedzi wnioskodawcy wyjaśnili, że o okolicznościach stanowiących podstawę do wznowienia postępowania dowiedzieli się z decyzji Wojewody P. z dnia [...] czerwca 2009 r., odmawiającej wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności. Wnioskodawcy wskazali również, że w dniu 24 kwietnia 2009 r. otrzymali od sąsiadów kopię kwestionowanej decyzji o pozwoleniu na budowę.

Starosta B. decyzją z dnia [...] września 2009 r. odmówił wznowienia postępowania administracyjnego, z uwagi na uchybienie miesięcznego terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania. W wyniku rozpatrzenia odwołania na powyższe rozstrzygnięcie Wojewoda P. decyzją z dnia [...] października 2009 r. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Organ odwoławczy podniósł, że organ I instancji nie przeprowadził dogłębnej analizy spełnienia warunków umożliwiających wznowienie postępowania z wniosku D. Ł. i B. Ł. na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. oraz wskazał na potrzebę wyjaśniania w ponownie prowadzonym postępowaniu kwestii czy we wniosku z dnia 29 czerwca 2009 r. wnioskodawcy określili zaistniałe ich zdaniem nieprawidłowości wymienione w art. 145 § 1 pkt 5 i pkt 8 K.p.a.

W dniu 13 stycznia 2010 r. D. Ł. oraz B. Ł. po raz kolejny zwrócili się do Wojewody P. o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty B. z dnia [...] marca 2009 r. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności zostało ostatecznie zakończone decyzją Wojewody P. z dnia [...] grudnia 2011 r., którą odmówiono stwierdzenia nieważności.

Następnie w dniu 10 grudnia 2012 r. D. Ł. i B. Ł., złożyli do Wojewody P. zażalenie z dnia 7 grudnia 2012 r. na niezałatwienie sprawy w terminie przez Starostę B. dotyczącej wniosku z dnia 29 czerwca 2009 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Starosty B. z dnia [...] marca 2009 r. Wojewoda P. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r., w trybie art. 37 K.p.a., uznał ww. zażalenie za zasadne i wyznaczył Staroście B. termin do dnia [...] lutego 2013 r. na rozpatrzenie wniosku D. Ł. i B. Ł. o wznowienie postępowania.

Starosta B. w wyznaczonym terminie, czyli [...] lutego 2013 r., postanowieniem o znaku: [...], odmówił wznowienia postępowania administracyjnego z uwagi na uchybienie miesięcznego terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że organy administracji publicznej związane są żądaniem zawartym we wniosku i nie mogą zmieniać z urzędu jego kwalifikacji. Mając więc na względzie, to że Wojewoda P. nie przekazał wniosku o stwierdzenie nieważności z dnia 27 kwietnia 2009 r. jako wniosku o wznowienie postępowania do Starosty B., na podstawie art. 65 § 1 K.p.a., organ stwierdził, że wnioskodawcy nie zachowali miesięcznego terminu do złożenia podania o wznowienie postępowania. Organ I instancji wskazał, że nie został również zachowany termin do wznowienia postępowania z przesłanek art. 145 § 1 pkt 5 i 8 K.p.a., albowiem wnioskodawcy o okolicznościach stanowiących podstawę do wznowienia postępowania dowiedzieli się w dniu 24 kwietnia 2009 r., kiedy otrzymali od sąsiadów kopię decyzji o pozwoleniu na budowę.

Z powyższym postanowieniem nie zgodzili się wnioskodawcy i złożyli zażalenie. Zarzucili naruszenie przepisów postępowania - art. 7, 77, 80, 65, 66 oraz art. 148 K.p.a. i wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia i orzeczenie o wznowieniu postępowania przez organ odwoławczy w trybie art. 150 § 2 K.p.a. lub ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu podnieśli, powołując się na art. 66 § 2 K.p.a., że zachowali termin do wniesienia podania o wznowienie postępowania, gdyż w terminie 14 dni od doręczenia zawiadomienia (zawartego w decyzji Wojewody P. z dnia [...] czerwca 2009 r.) o możliwości wniesienia odrębnego podania do właściwego organu, złożyli do Starosty B. wniosek o wznowienie postępowania. Zdaniem wnioskodawców w niniejszej sprawie o wznowieniu postępowaniu winien rozstrzygnąć organ wyższego stopnia, gdyż w ich ocenie przyczyną, wznowienia postępowania jest działalność Starosty (nieuznanie skarżących za strony postępowania). Jako przykład stronniczego i zamierzonego działania organu I instancji, rozpatrującego wniosek o wznowienie postępowania, wnioskodawcy wskazali ponowną odmowę wznowienia postępowania z uwagi na uchybienie terminu, choć w decyzji Wojewody P. z dnia [...] października 2009 r., wskazano, że "wnioskodawcy zachowali ustawowy jednomiesięczny termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania".

Wojewoda P. postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu podał, że kwestią sporną w niniejszym postępowaniu jest ustalenie czy wnioskodawcy zachowali ustawowy jednomiesięczny termin do wniesienia podania z dnia 29 czerwca 2009 r. o wznowienie postępowania. Niezaprzeczalne w przedmiotowej sprawie jest, że wnioskodawcy w dniu 24 kwietnia 2009 r. otrzymali kopię kwestionowanej decyzji o pozwoleniu na budowę, co sami oświadczyli w piśmie z dnia 27 lipca 2009 r. Strony zatem po powzięciu informacji o wydaniu decyzji o pozwoleniu na budowę, podanie o wznowienie postępowania złożyli po ponad dwóch miesiącach. D. Ł. i B. Ł., odpowiadając w dniu 27 lipca 2009 r. na wezwanie Starosty B., o udzielenie informacji kiedy dowiedzieli się o kwestionowanej decyzji, wnieśli aby przy wnikliwym badaniu sprawy pamiętać o treści art. 65 i 66 K.p.a., gdyż krótko po otrzymaniu kopii decyzji od sąsiadów w dniu 27 kwietnia 2009 r. (czyli po trzech dniach) zwrócili się do Wojewody P. o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty B. z dnia [...] marca 2009 r. W uzasadnieniu powyższego podania o stwierdzenie nieważności wskazano na rażące naruszenie prawa związane z niezgodnością inwestycji drogowej z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nieuwzględnienie wnioskodawców jako stron postępowania w sprawie pozwolenia na budowę. W obecnie rozpatrywanym zażaleniu również podnieśli regulację art. 65 i 66 K.p.a., wskazując, że ich zdaniem termin do wniesienia podania o wznowienie postępowania został zachowany. Jak wynika z akt sprawy Wojewoda P. rozpatrując wniosek o stwierdzenie nieważności z dnia [...] kwietnia 2009 r. nie przekazał Staroście B. postanowieniem wydanym na podstawie art. 65 § 1 lub art. 66 § 1 K.p.a. wniosku o stwierdzenie nieważności jako podania o wznowienie postępowania. Z powyższych względów nie można uznać, czego żądają wnioskodawcy, że został zachowany termin do dokonania czynności procesowej. W ocenie organu zażaleniowego decyzja Wojewody P. z dnia [...] czerwca 2009 r., odmawiająca wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty B. z dnia [...] marca 2009 r., nie stanowi zawiadomienia, o którym mowa w art. 66 K.p.a. Organ wyższego stopnia wskazał w ww. decyzji, że okoliczność nie uznania D. Ł. i B. Ł. za strony postępowania "może stanowić jedynie przesłankę do wznowienia postępowania administracyjnego w stosunku do skarżonej decyzji w świetle ustaleń art. 145 § 1 pkt. 4 oraz art. 147 Kodeksu postępowania administracyjnego, z których wynika, że w sprawach zakończonych decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu (...)". Tak sformułowane uzasadnienie decyzji wskazuje, że organ rozpatrujący wniosek o stwierdzenie nieważności nie stwierdził, że żądaniem wnioskodawców jest również wznowienie postępowania. Tylko bowiem w takim przypadku organ byłby zobowiązany do przekazania podania wnioskodawców do Starosty B. lub zawiadomienia w drodze postanowienia o powinności strony wniesienia odrębnego podania do właściwego organu, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Zdaniem organu odwoławczego podanie D. Ł. i B. Ł. z dnia 27 kwietnia 2009 r. złożone do Wojewody P. stanowiło wyraźny wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty B. z dnia [...] marca 2009 r. Powyższe stanowisko nie wynika wyłącznie z faktu nazewnictwa wniosku, ale również z treści podania, gdzie podniesiono zarzut rażącego naruszenia prawa. Żądanie to zostało zredagowane czytelnie i zwięźle, nie pozostawiając wątpliwości organowi. Ponadto organ odwoławczy podniósł, że redakcja treści ww. wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji sugeruje, iż strony postępowania posiadały podstawową wiedzę na temat postępowania administracyjnego. Skarżący we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. jednoznacznie wybrali tryb postępowania nadzwyczajnego w jakim pragną dochodzić swoich praw, wnosząc o zastosowanie konkretnej procedury prawnej celem wyeliminowania z obrotu prawnego, ich zdaniem, wadliwej decyzji o pozwoleniu na budowę. W konsekwencji organ odwoławczy stanął na stanowisku, że w przedmiotowej sprawie wniosek z dnia 27 kwietnia 2009 r. został w taki sposób zredagowany, że nie mógł być jednocześnie interpretowany zarówno jako wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji oraz jako podanie o wznowienie postępowania. Zdaniem organu odwoławczego przyjęcie w rozpatrywanej sprawie, że złożenie wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji jest jednoznaczne z zachowaniem terminu do złożenia podania o wznowienie postępowania do właściwego organu, skutkowałoby niedopuszczalną zmianą kwalifikacji czytelnego wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. Wskazano przy tym, że od decyzji Wojewody P. z dnia [...] czerwca 2009 r., nie wniesiono środka odwoławczego. Powyższe w ocenie organu odwoławczego świadczy, że prawidłowo zakwalifikowano wniosek z dnia 27 kwietnia 2009 r. jako wniosek tylko i wyłącznie o stwierdzenie nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę.

Odnosząc się do powoływanego w zażaleniu zdania z decyzji Wojewody P. z dnia 21 października 2009 r., że "wnioskodawcy zachowali ustawowy jednomiesięczny termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania" organ podniósł, że zapis ten winien być odczytywany w kontekście całego akapitu uzasadnienia rozstrzygnięcia kasacyjnego. Organ odwoławczy zgodnie z obowiązującą w 2009 r. treścią art. 138 § 2 K.p.a. wskazał jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Starosta B. ponownie rozpatrując wniosek o wznowienie postępowania z przesłanki art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. miał wziąć pod uwagę fakt, że wnioskodawcy po upływie trzech dni od otrzymania decyzji o pozwoleniu na budowę zwrócili się do Wojewody P. z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji oraz przeprowadzić ocenę formalną wskazanych we wniosku z dnia 29 czerwca 2009 r. przesłanek z art. 145 § 1pkt 5 i 8 K.p.a. Z powyższych zaleceń wywiązał się organ I instancji, samodzielnie oceniając dowody w sprawie i podniesione przez organ odwoławczy okoliczności, które z uzasadnienia uchylonej decyzji Starosty B. z dnia [...] września 2009 r. nie zostały w ogóle wzięte pod uwagę przy pierwszym rozpatrzeniu wniosku o wznowienie postępowania z dnia 29 czerwca 2009 r. Organ odwoławczy podał, że po przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia organ I instancji ma obowiązek na nowo przeprowadzić postępowanie, a jego wynik jest zależny od przyszłych ustaleń faktycznych. Ocena sformułowana przez organ II instancji w decyzji kasacyjnej odnosi się do dotychczasowego stanu faktycznego sprawy i formułowanych na tym tle zarzutów. Wyrażone zatem wcześniej przez organ odwoławczy oceny mogą być pozbawione znaczenia w świetle nowych ustaleń dokonanych w wyniku przeprowadzonego ponownie postępowania wyjaśniającego.

Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że wnioskodawcy nie zachowali również terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania z przesłanki art. 145 § 1 pkt 5 i 8 K.p.a. W decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] marca 2009 r. zawarto wykaz stron ujmując w nim M. L. i E. Ł., których zgon nastąpił odpowiednio w 2007 r. i 2001 r. W decyzji tej także wskazano, że sprawdzono zgodność projektu budowlanego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z 2003 r. (uchwała nr XIV/81/03 Rady Miejskiej w ogłoszona w Dz. Urz. Woj. Podl. nr 118, poz. 2197). Omyłkowy zapis w decyzji o nieobowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z 1997 r. został sprostowany z urzędu, w trybie art. 113 § 1 K.p.a., ostatecznym postanowieniem Starosty B. z dnia [...] maja 2009 r.. Biorąc pod uwagę, że wskazane wyżej okoliczności, stanowiące podstawę do wznowienia postępowania, zawarte są w kwestionowanej decyzji o pozwoleniu na budowę, której kopię wnioskodawcy otrzymali w dniu 24 kwietnia 2009 r., należy uznać, że termin do złożenia, podania o wznowienie postępowania z przesłanki art. 145 § 1 pkt 5 i 8 K.p.a. upłynął 24 maja 2009 r. Rozpatrywany wniosek o wznowienie postępowania został natomiast wniesiony do Starosty B. w dniu 29 czerwca 2009 r., zatem z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 148 § 1 K.p.a.

Skargę od tego postanowienia do sądu administracyjnego złożyli D. Ł. i B. Ł. i zarzucili naruszenie:

- art. 7, art. 77 i art. 80 K.p.a., polegające na niewyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności sprawy, nieprawidłowym ustaleniu stanu faktycznego i rozpoznaniu sprawy z naruszeniem słusznego interesu obywateli;

- art. 148 K.p.a, poprzez uznanie, że w sprawie nie został zachowany 1-miesięczn termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że po otrzymaniu w dniu 24 kwietnia 2009 r. kopii ostatecznej decyzji z dnia [...] marca 2009 r. D. Ł. i B. Ł. zwrócili się już po upływie 3 dni, tj. w dniu 27 kwietnia 2009 r. do Wojewody P. z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji, w treści którego podnieśli również okoliczność stanowiącą przesłankę do wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a;

- art. 66 § 1 K.p.a., poprzez brak niezwłocznego zawiadomienia skarżących przez Wojewodę Podlaskiego rozpatrującego wniosek z dnia 27 kwietnia 2009 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty B. z dnia [...] marca 2009 r., że w sprawie wznowienia postępowania winni wnieść odrębne podanie do właściwego organu;

- art. 65 kpa i 66 § 1 K.p.a., poprzez uznanie, że wniesienie podania do niewłaściwego organu skutkuje uchybieniem terminu z art. 148 K.p.a;

- art. 66 § 2 K.p.a., poprzez jego niezastosowanie i błędne uznanie, że strony uchybiły terminowi, podczas gdy termin 14-dniowy został w niniejszej sprawie zachowany;

- art. 150 § 2 K.p.a., poprzez jego niezastosowanie i nieprzekazanie sprawy organowi wyższego stopnia do rozstrzygnięcia.

Wskazując na powyższe naruszenia skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości, a także o zasądzenie na ich rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu skargi podali, że od zasady wyrażonej w art. 148 K.p.a. istnieją odstępstwa wyrażone m.in. w art. 65 i 66 K.p.a. Wbrew stanowisku organów nie można kategorycznie stwierdzić, że jedyną skuteczną drogą do wznowienia postępowania było wniesienie podania w ciągu jednego miesiąca od dnia powzięcia informacji o decyzji pozwoleniu na budowę do Starosty B. Podniesiono, że Wojewoda P. w decyzji z dnia [...] czerwca 2009 r. postąpił zgodnie z treścią art. 66 § 1 K.p.a. wskazując że" (...) w sprawach zakończonych decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu, tylko na jej żądanie. Organem właściwym do wznowienia postępowania jest organ, który wydał badaną decyzję, to jest Starosta B. To w tym postępowaniu administracyjnym Starosta Białostocki będzie miał obowiązek dokładnego wyjaśnienia wszystkich kwestii dotyczących przedmiotowego postępowania zakończonego decyzją ostateczną". D. Ł. i B. Ł. po otrzymaniu decyzji Wojewody P. z dnia [...] czerwca 2009 r. już w dniu 29 czerwca 2009 r. złożyli wniosek o wznowienie postępowania do właściwego organu. A zatem zgodnie zatem z treścią art. 66 § 2 K.p.a. zachowali termin. W ocenie skarżących inna interpretacja przedstawionych powyżej faktów i przyjęcie, że strony nie zachowały miesięcznego terminu do złożenia podania o wznowienie postępowania prowadzi do wniosku, że Wojewoda P., mimo takiego obowiązku, nie zawiadomił skarżących o konieczności wniesienia odrębnego podania do Starosty B. czym naruszył art. 66 § 1 K.p.a. Nadto w ocenie skarżących działanie Starosty B. związane z uniemożliwianiem stronom brania udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę było zamierzone. Z tego też względu Starosta B. nie powinien orzekać o wznowieniu postępowania w myśl art. 150 § 2 K.p.a. Zdaniem skarżących organ odwoławczy w zaskarżonym postanowieniu nie ustosunkował się do kwestii zasygnalizowanej w zażaleniu, że w decyzji Wojewody P. z dnia [...] października 2009 r., organ wskazał, że "... niewątpliwie należy uznać, iż wnioskodawcy zachowali ustawowy jednomiesięczny termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania".

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem jej zarzuty i argumenty nie podważają legalności kwestionowanego postanowienia.

Przedmiotem kontroli Sądu w sprawie niniejszej jest rozstrzygniecie dotyczące odmowy wznowienia postępowania z powodu uchybienia terminu do złożenia wniosku.

Wnioskodawcy D. Ł. i B. Ł. w dniu 29 czerwca 2009 r. wnieśli do Starosty B. podanie o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją tego organu z dnia [...] marca 2009 r., powołując się na art. 145 § 1 pkt 4, 5 i 8 K.p.a. Podali przy tym, że o kwestionowanej decyzji dowiedzieli się w dniu 24 kwietnia 2009 r., kiedy to otrzymali jej kopię od sąsiadów.

W ocenie organów termin do wniesienia podania o wznowienie postępowania upłynął zatem w poniedziałek dniu 25 maja 2009 r. Wniosek złożony w dniu 29 czerwca 2009 r. jest wnioskiem złożonym z ponad jednomiesięcznym przekroczeniem ustawowego terminu określonego w art. 148 K.p.a.

Zdaniem skarżących z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że został zachowany termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Świadczą o tym następujące okoliczności:

- po otrzymaniu w dniu 24 kwietnia 2009 r. kopii ostatecznej decyzji z dnia [...] marca 2009 r. D. Ł. i B. Ł. zwrócili się już po upływie 3 dni, tj. w dniu 27 kwietnia 2009 r. do Wojewody P. z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji, w treści którego podnieśli również okoliczność stanowiącą przesłankę do wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a;

- po otrzymaniu decyzji Wojewody P. z dnia [...] czerwca 2009 r. o odmowie wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności, w której podano, że okoliczności wskazane przez wnioskodawców mogą stanowić przesłankę do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a, skarżący już w dniu 29 czerwca 2009 r. złożyli wniosek o wznowienie postępowania do właściwego organu – Starosty B.;

Zachowali więc termin do wniesienia podania o wznowienie postępowania, gdyż w terminie 14 dni od doręczenia zawiadomienia (zawartego w decyzji Wojewody P. z dnia [...] czerwca 2009 r.) o możliwości wniesienia odrębnego podania, złożyli wniosek o wznowienie postępowania do właściwego organu – art. 66 § 2 K.p.a.

W ocenie Sądu stanowisko skarżących nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 65 § 1 K.p.a. (w brzmieniu obowiązującym w 2009 r.) jeżeli organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego. Przekazanie sprawy do organu właściwego następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Przepis § 2 art. 65 stanowi, że podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem przepisanego terminu uważa się za wniesione z zachowaniem terminu. Zgodnie zaś z art. 66 § 1 K.p.a. (również w brzmieniu obowiązującym w 2009 r.) jeżeli podanie dotyczy kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy, organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, uczyni przedmiotem rozpoznania sprawy należące do jego właściwości. Równocześnie zawiadomi wnoszącego podanie, że w sprawach innych powinien wnieść odrębne podanie do właściwego organu, i poinformuje go o treści § 2. Zawiadomienie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Odrębne podanie złożone zgodnie z zawiadomieniem, o którym mowa w § 1, w terminie czternastu dni od daty doręczenia postanowienia uważa się za złożone w dniu wniesienia pierwszego podania – art. 66 § 2 K.p.a.

Powyższa regulacja znajduje zastosowanie, gdy:

- organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie wówczas niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego;

- podanie dotyczy kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy, wówczas organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, uczyni przedmiotem rozpoznania sprawy należące do jego właściwości; równocześnie zawiadomi wnoszącego podanie, że w sprawach innych powinien wnieść odrębne podanie, które wniesione w terminie czternastu dni od daty doręczenia postanowienia uważa się za złożone w dniu wniesienia pierwszego podania.

W przedmiotowej sprawie brak było podstaw do zastosowania tej regulacji.

Przede wszystkim dlatego, że wniosek z dnia 27 kwietnia 2009 r. nie nasuwa żadnych wątpliwości co do zakresu żądania strony. Świadczy o tym jednoznacznie sformułowane żądanie o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jak i jego uzasadnienie. A mianowicie w treści uzasadnienia skupiono się na wykazaniu, że kwestionowana decyzja rażąco narusza prawo (przesłanka stwierdzenia nieważności – art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.) i że skutki tej decyzji (gospodarcze, społeczne) są nie do zaakceptowania przez organy praworządnego państwa. Zgodnie z treścią art. 157 K.p.a. właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 156 jest organ wyższego stopnia (...). Stąd też Wojewoda P. był organem właściwym do rozpatrzenia wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. – decyzją z dnia [...] czerwca odmówiono wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności.

W ocenie Sądu z treści przedmiotowego wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. nie wynika również aby dotyczył on kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy, tj. nie wynika aby zostały w nim sformułowane równolegle wniosek o stwierdzenie nieważności oraz wniosek o wznowienie postępowania. O sformułowaniu odrębnego wniosku o wznowienie postępowania nie może świadczyć zdanie "Podobnie w tej sytuacji wykluczenie wnioskodawców z postępowania jest jednoznacznie sprzeczne z treścią art. 28 ustawy prawo budowlane". W ocenie Sądu ten zarzut został sformułowany w kontekście wykazania rażącego naruszenia prawa przez kwestionowaną decyzję. Nadmienić należy, że wnioskodawcy formułując wniosek o wznowienie postępowania z dnia 29 czerwca 2009 r. wyraźnie wskazali podstawy wznowienia – art. 145 § 1 pkt 4, pkt 5 i 8 K.p.a. Należy przypuszczać, że gdyby ich intencją było zawarcie w piśmie z dnia 27 kwietnia 2009 r. alternatywnego wniosku o wznowienie postępowania, znalazłoby to odzwierciedlenie w konkretnym wskazaniu podstaw. Zawarcie przez Wojewodę P. w decyzji z dnia [...] czerwca 2009 r. zwrotu, że to iż wnioskodawcy nie byli uznani za stronę w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę, uznać należy, za okoliczność stanowiącą przesłankę do wznowienia postępowania i że organem właściwym jest Starosta B., w ocenie Sadu, nie stanowiło zawiadomienia o powinności wniesienia odrębnego podania o jakim mowa w art. 66 § 1 zd. 2 K.p.a. Jako, że z treści wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. nie wynikało, że dotyczy on kilku spraw organ nie był zobligowany go zastosowania instytucji zawiadomienia. Stąd też termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania nie mógł być liczony w trybie art. 66 § 2 K.p.a.

Konkludując stwierdzić należy, że w sprawie nie doszło do naruszenia art. 65 § 1 i art. 66 i 2 K.p.a. a wniosek z dnia 29 czerwca 2009 r. o wznowienie postępowania, organy zasadnie uznały za złożony z przekroczeniem ustawowego terminu o którym mowa w art. 148 K.p.a.

Legalności kwestionowanego rozstrzygnięcia nie podważa zarzut, że Starosta B. rozstrzygnął wbrew stanowisku Wojewody P. wyrażonemu w decyzji z dnia [...] października 2009 r. w której wskazano, że "... niewątpliwie należy uznać, iż wnioskodawcy zachowali ustawowy jednomiesięczny termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania". Pogląd ten jest fragmentem całego akapitu uzasadnienia organu odwoławczego dotyczącego jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Organ I instancji miał wziąć pod uwagę fakt, że skarżący po upływie trzech dni od dnia otrzymania decyzji o pozwoleniu na budowę zwrócili się do Wojewody P. z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji oraz przeprowadzić ocenę formalną wskazanych we wniosku z dnia 29 czerwca 2009 r. przesłanek z art. 145 § 1pkt 5 i 8 K.p.a. Bezzasadny pozostaje również zarzut naruszenia art. 150 § 2 K.p.a. W ocenie Sądu w sprawie niniejszej brak było przesłanek do zastosowania tej regulacji, zgodnie z którą jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działalność organu wymienionego w § 1, o wznowieniu postępowania rozstrzyga organ wyższego stopnia, który równocześnie wyznacza organ właściwy w sprawach wymienionych w art. 149 § 2. Zdaniem skarżących o stronniczym działaniu Starosty świadczy zamierzone uniemożliwianie im brania udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę a także ponowna odmowa wznowienia postępowania z uwagi na uchybienie terminu. Przez działalność organu, o której mowa w art. 150 § 2 K.p.a., należy rozumieć takie właściwości i zachowanie się tego organu w toku prowadzonego postępowania administracyjnego, które mogłyby godzić w zasadę obiektywizmu i być wyrazem stronniczego stanowiska tego organu przy wydaniu decyzji ostatecznej (vide: teza 1 wyroku NSA z 20 czerwca 2012 r., II OSK 524/11, Lex nr 1215853). W ocenie Sądu wskazane przez skarżących okoliczności nie stanowią wyrazu stronniczego stanowiska organu ale są wyrazem jego merytorycznej działalności.

Mając powyższe na uwadze skargę oddalono na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).