VIII SA/Wa 596/13

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] czerwca 2013 r. S. K. (dalej: "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2013 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej. Jednocześnie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W piśmie procesowym z dnia [...] października 2013 r. wskazał, iż jej natychmiastowe wykonanie mogłoby jeszcze bardziej pogrążyć jego sytuację finansową. Nadto podniósł, iż kara w wysokości [...]zł to koszt porównywalny do opłat dwóch semestrów w wyższej szkole, a nie wstrzymanie wykonalności w dużym stopniu zaważyło by na ograniczeniu dalszego rozwoju skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Należy przy tym wskazać, że ww. przesłanki mogą zaistnieć łącznie lub oddzielnie, a ciężar wykazania istnienia tych przesłanek spoczywa na wnioskodawcy – w niniejszej sprawie na skarżącym.

Jednakże zanim przystąpi się do badania czy w sprawie istnieją uzasadnione przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu należy ustalić, czy przedmiot zaskarżenia nadaje się do wstrzymania. W rozpoznawanym przypadku przedmiot wniosku to decyzja nakładająca na skarżącego karę pieniężną Sąd uznał zatem, że decyzja owa jest aktem noszącym znamiona wykonalności, wobec czego dopuszczalny jest wniosek o jej wstrzymanie.

W ocenie Sądu w sprawie istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków – przesłanki występują łącznie. Analiza danych zawartych w aktach sądowych skłania Sąd do wniosku, że z uwagi na fakt iż skarżący jest osobą bezrobotną pozostającą według jego oświadczenia na utrzymaniu rodziców, to obciążenie miesięcznego budżetu skarżącego jakąkolwiek dodatkową kwotą z tytułu prowadzonej egzekucji może - w ocenie Sądu, pozbawić rodzinę niezbędnych środków do życia.

Wobec powyższego, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w pkt 1) sentencji postanowienia.

Zgodnie natomiast z art. 125 § 1 pkt 1) p.p.s.a. Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.

W ocenie Sądu taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Wskazać bowiem należy, iż postanowieniem z dnia 17 maja 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 201/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, mając za podstawę art. 193 Konstytucji RP i art. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 roku o Trybunale Konstytucyjnym – wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z następującym pytaniem prawnym: czy art. 13k ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) jest zgodny z art. 2 Konstytucji RP.

Na gruncie niniejszej sprawy przedmiotem kontroli sądowej jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego nakładająca na skarżącego karę pieniężną za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej. Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowi m. in. przepis art. 13 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 13k ust. 1 pkt 1, art. 13k ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 2013 r. poz. 267). W świetle powyższego w ocenie Sądu należało uznać, iż skoro przedmiotem pytania skierowanego do Trybunału Konstytucyjnego jest kwestia zgodności z Konstytucją RP przepisu stanowiącego podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji to rozstrzygnięcie zawisłej przed tutejszym Sądem sprawy w pełni zależne jest od wyniku postępowania zainicjowanego pytaniem do Trybunału Konstytucyjnego.

Mając powyższe na uwadze należało stwierdzić, iż w sprawie zachodzi przesłanka zawieszenia postępowania, o której mowa w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w pkt 2) sentencji postanowienia.