IV SA/Wr 223/13
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2013-10-09Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska Sędzia NSA Julia Szczygielska Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 26 września 2013 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję z dnia [...], II. nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. decyzją z dnia [...] na podstawie art. 163 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) – dalej k.p.a. oraz art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 ze zm.) – dalej ustawa, działając z urzędu oraz z wniosku T. K. o zmianę ostatecznej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...], nr [...], dotyczącej zmiany decyzji wydanej przez działającą z upoważnienia Prezydenta Miasta B. zastępcę Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia [...], nr [...], o zmianie decyzji z dnia [...], nr [...] przyznającej świadczenie z funduszu alimentacyjnego na Sz. K. i W. K. poprzez przyznanie im świadczeń po 300 zł miesięcznie w okresie od 1 czerwca 2012 r. do 30 września 2012 r. orzekło:
zmienić decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] Nr [...] w ten sposób, że zmienia decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] nr w ten sposób, że:
a) świadczenie z funduszu alimentacyjnego na Sz. K. ustala w wysokości 150 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300 zł miesięcznie w okresie od 1 grudnia 2011 r. do 28 maja 2012 r. oraz odmawia prawa do tego świadczenia od dnia 29 maja 2012 r.,
b) świadczenie z funduszu alimentacyjnego na W. K. ustala w wysokości 150 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300 zł miesięcznie od 1 grudnia 2011 r. oraz odmawia prawa do tego świadczenia od 29 maja 2012 r.
W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia [...], nr [...], działająca z upoważnienia Prezydenta Miasta B. Zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. orzekła o zmianie decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...], nr [...], w ten sposób, że: świadczenie z funduszu alimentacyjnego na rzecz dzieci skarżącego Sz. i W. zostało ustalone w wysokości po 300,00 zł miesięcznie w okresie od 1 czerwca 2012 r. do 30 września 2012 r.
Uzasadniając decyzję organ pierwszej instancji wyjaśnił, że wydał ją na podstawie pisma Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla W. z dnia 29 maja 2012 r. informującego o obniżeniu alimentów tytułem wykonawczym Sądu Rejonowego w B. z dnia 14 maja 2012 r., sygn. akt III RC 37/11. Od decyzji tej odwołał się zobowiązany. Odwołujący się wniósł o uchylenie decyzji, ponieważ w jego ocenie nie powinna być wydawana żadna decyzja o przyznaniu świadczeń z funduszu alimentacyjnego, ponieważ egzekucja alimentów jest skuteczna w całości, a nawet występuje nadpłata, gdyż alimenty były egzekwowane w okresie od listopada 2011 r. do czerwca 2012 r. w wysokości ponad 900 zł, a należne były w wysokości 600 zł. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. rozpoznając to odwołanie z dnia [...], nr [...], orzekło o:
1) uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości,
2) zmianie decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...] nr [...], w ten sposób, że: świadczenie z funduszu alimentacyjnego na dzieci skarżącego ustaliło w wysokości po 150,00 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300,00 zł miesięcznie w okresie od 1 grudnia 2011 r. do 30 września 2012 r.,
Pismem z dnia 13 listopada 2012 r., które wpłynęło w dniu 16 listopada 2012 r. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w B. zwrócił się z prośbą o zmianę decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] nr [...] z uwagi na treść pisma Komornika Sadowego przy Sądzie Rejonowym dla W. we W. A. K.-K. z dnia 7 sierpnia 2012 r., sygn. akt KMP 28/10, z którego wynika, że egzekucja komornicza dłużnika alimentacyjnego jest w całości skuteczna od dnia 29 maja 2012 r. Również z pismem z dnia 19 listopada 2012 r., zainteresowany zwrócił się o zmianę opisanej wyżej decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze orzekając w sprawie, miało na uwadze, co następuje:
Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", organ właściwy wierzyciela może bez zgody osoby uprawnionej albo jej przedstawiciela ustawowego zmienić lub uchylić ostateczną decyzję administracyjną, na mocy której strona nabyła prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jeżeli egzekucja stała się skuteczna.
W rozpatrywanej sprawie nie budzi wątpliwości, że egzekucja komornicza dłużnika alimentacyjnego jest w całości skuteczna od dnia 29 maja 2012 r., bo wynika to wprost z pisma Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla W. - we W. A. K.-K. z dnia 7 sierpnia 2012 r., sygn. akt KMP 28/10. Tym samym od tego dnia nie ma podstaw do ustalania prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz małoletnich dzieci zainteresowanego W. i Sz., co ma oparcie również w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Stąd też Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. uwzględniło zmianę sytuacji faktycznej w zakresie skuteczności egzekucji alimentów od odwołującego się i orzekło o zmianie swojej ostatecznej decyzji z dnia [...], nr [...], w ten sposób, że zmieniło decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...], nr [...] w ten sposób, że: świadczenia z funduszu alimentacyjnego na rzecz dzieci zainteresowanego Sz. i W. ustaliło w wysokości po 150 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300 zł miesięcznie w okresie od 1 grudnia 2011 r. do 28 maja 2012 r. oraz odmówiło prawa do tego świadczenia od dnia 29 maja 2012 r.
Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy nazwany skargą i skierowany do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył dłużnik alimentacyjny. Wniósł o uchylenie w całości decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.G. z [...].
Przedstawił w nim dotychczasowy stan faktyczny i prawny sprawy. Dodał, że z Karty Rozliczeń wystawionej przez Komornika Sądowego wynika, że zaległości w wyegzekwowaniu alimentów powstały na skutek wyroku zaocznego z dnia 27 kwietnia 2011 r. Jednakże wyrok ten został w całości uchylony wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 14 maja 2012 r.
Stwierdził, że skierował do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. w dniu 19 listopada 2012 r. informację wskazującą okresy pobierania świadczeń przez matkę małoletnich dzieci zarówno z Funduszu Alimentacyjnego jak również od Komornika. Kwoty i okresy, w których matka dzieci pobierała podwójne świadczenia za tożsame okresy, wskazywane są w wymienionej wyżej Karcie Rozliczeń dołączonej do pisma Komornika o stanie zaległości z dnia 12 września 2012 r. sygn. akt KMP 28/10.
Skarżący zarzucił, że zaskarżona decyzja nie uwzględnia okresów, w których przedstawicielka małoletnich dzieci pobierała podwójne świadczenia za tożsame okresy.
Natomiast od odwołującego się wyegzekwowano ratę alimentacyjną za tożsame okresy czasu dwukrotnie raz dla przedstawicielki ustawowej małoletnich na mocy wyroku sądu jak i Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej na mocy decyzji przyznającej świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego, co jest niezgodne z prawem – w okresach od 1 sierpnia 2011 r. do 30 września 2011 r., jak również od 1 listopada 2011 r. do 31 grudnia 2011 r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. ponownie rozpoznając sprawę, decyzją z dnia 25 lutego 2013 r. na podstawie przepisów wskazanych w decyzji z dnia 10 grudnia 2012 r. oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 utrzymało swoją decyzję w mocy.
Uzasadniając swoje stanowisko przywołano dotychczasowy stan faktyczny i prawny oraz treść art. 163 k.p.a. i art. 24 ustawy.
Stwierdziło też, że w przedmiotowej sprawie jak wynika z pisma Komornika przy Sądzie Rejonowym dla W. we W. egzekucja jest w całości skuteczna od 29 maja 2012 r. Dlatego też od tego dnia nie ma podstaw do ustalenia prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz małoletnich dzieci skarżącego, co ma oparcie w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji powyższego Samorządowego Kolegium Odwoławcze w J. G. zaskarżoną decyzją z [...] orzekło o zmianie swojej ostatecznej decyzji z dnia [...] w ten sposób, że ograniczyło wypłatę świadczenia z funduszu alimentacyjnego na oboje dzieci do 28 maja 2012 r., odmówiło zaś prawa do tego świadczenia od 29 maja 2012 r.
Dodano, że tym samym Kolegium uwzględniło zmianę sytuacji faktycznej w zakresie skuteczności egzekucji alimentów od zainteresowanego dlatego kwestionowaną decyzję należy uznać za prawidłową i znajdującą oparcie zarówno w materiale dowodowym jak również w przepisach prawa.
Według organu nie można podzielić stanowiska skarżącego zawartego we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Art. 24 ust. 1 omawianej ustawy możliwości zmiany ostatecznej decyzji uzależnia od "skuteczności egzekucji", zaś to kiedy skuteczna jest egzekucja alimentów wynika z powołanego wyżej pisma Komornika z dnia 7 sierpnia 2012 r.
Skargę na powyższą decyzję złożył T. K. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji z dnia [...] oraz poprzedzających je decyzji MOPS w B.
W uzasadnieniu wniosków skargi przywołał argumenty zawarte we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy.
Podał, że przyczyną wydania decyzji o przyznaniu świadczeń alimentacyjnych jak i zaświadczenia o bezskutecznej egzekucji był wyrok zaoczny Sądu Rejonowego III Wydziału Rodzinnego w B. sygn. akt III RC 37/11, którym podniesiono alimenty na rzecz dwojga jego dzieci z kwoty 150 zł miesięcznie do po 600 zł miesięcznie na każde dziecko. Wyrok ten został uchylony wyrokiem z dnia 14 maja 2012 r. i zasądzono alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie na każde dziecko, począwszy od dnia 1 grudnia 2011 r. Wyrok zaoczny był podstawą do wydania przez MOPS decyzji z [...] przyznającej matce dzieci świadczenie z funduszu alimentacyjnego w kwocie po 500 zł na okres 1 sierpnia 2011 r. – 30 września 2011 r., decyzji z [...] przyznającej z funduszu alimentacyjnego kwoty po 500 zł miesięcznie na okres od 1 listopada do 30 września 2012 r. i decyzji z dnia [...] zmieniającej decyzję z dnia [...] orzekającej przyznanie świadczenia z funduszu alimentacyjnego na okres od 1 czerwca 2012 r. do 30 września 2012 r. po 300 zł na rzecz każdego z małoletnich. W wyniku odwołania od tej ostatniej decyzji została wydana decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...], w której uchylono decyzję z dnia [...] oraz zmieniono decyzję z [...] w ten sposób, że przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjnego na rzecz każdego z małoletnich po 150 zł na okres 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. oraz po 300 zł miesięcznie od 1 grudnia 2011 r. do 30 września 2012 r.
W dalszej części skargi podniesiono, że Komornik Sądu Rejonowego dla W. wydał w dniu 7 sierpnia 2012 r. zaświadczenie o skutecznej egzekucji od 29 maja 2012 r.
Dalej skarżący podał, że z Karty Rozliczeń wynika, że przed wydaniem wyroku zaocznego nie zalegał z płaceniem alimentów.
Ponowił również zarzut dwukrotnego pobierania świadczeń alimentacyjnych przez matkę małoletnich jego dzieci.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne powołane są do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Akt administracyjny nie jest zgodny z prawem o ile przy jego wydaniu doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego. Wówczas to sąd w oparciu o art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej p.p.s.a. – może w zależności od okoliczności uchylić decyzję, stwierdzić jej nieważność lub uznać, że została wydana z naruszeniem prawa.
Jednocześnie zgodnie z art. 134 sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany z zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (§ 1). Sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego chyba, że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności (§ 2).
Kontrola Sądu, oparta na wskazanych wyżej przepisach daje podstawę do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja narusza prawo.
Podstawę materialnoprawną stanowi ustawa z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. 192, poz. 1378 ze zm.) – w szczególności art. 24 tej ustawy. Przepis ten oraz art. 163 k.p.a. stanowił podstawę do wydania decyzji przez organ I i II instancji.
Art. 163 k.p.a. mówi, że organ administracji publicznej może uchylić lub zmienić decyzję, na mocy której strona nabyła prawo, także w innych przypadkach oraz na innych zasadach niż określone w niniejszym rozdziale, o ile przewidują to przepisy szczególne.
Takim przepisem szczególnym jest art. 24 ustawy. Stanowi on, że organ właściwy wierzyciela oraz marszałek województwa mogą bez zgody osoby uprawnionej albo jej przedstawiciela ustawowego zmienić lub uchylić ostateczną decyzję administracyjną, na mocy której strona nabyła prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jeżeli uległa zmianie sytuacja rodzinna lub dochodowa rodziny mająca wpływ na prawo do świadczeń, egzekucja stała się skuteczna, członek rodziny nabył prawo do świadczeń rodzinnych w innym państwie w związku ze stosowaniem przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego albo osoba nienależnie pobrała świadczenia (§ 1). Zmiana decyzji na korzyść osoby uprawnionej nie wymaga jej zgody (§ 2).
Przepis powyższy określa przesłanki warunkujące możliwość jego zastosowania. W niniejszej sprawie taką przesłanką jest skuteczna egzekucja. Pismem z dnia 7 sierpnia 2012 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla W. poinformował, iż od dnia 29 maja 2012 r. egzekucja komornicza dłużnika alimentacyjnego T. K. jest w całości skuteczna w związku z powyższym złożył wniosek do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o cofnięcie wypłaty z funduszu alimentacyjnego.
Powyższa okoliczność uruchomiła postępowanie zmierzające do zmiany decyzji z dnia 29 sierpnia 2012 r.
Decyzją tą uchylono w całości decyzję z dnia [...] i zmieniono decyzję z dnia [...] w ten sposób, że ustalono świadczenie z funduszu alimentacyjnego na dwoje dzieci W. i Sz. w wysokości po 150 zł od dnia 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2012 r. i w wysokości po 300 zł od 1 grudnia 2011 r. do 30 września 2012 r.
Zaskarżona decyzja wydana jako decyzja pierwszoinstancyjna nosi datę 10 grudnia 2012r., druga zaś datę 25 lutego 2013 r.
Z powyższego zatem wynika, że w dacie wydania zaskarżonych decyzji obowiązek wypłaty alimentów z funduszu alimentacyjnego ustał. Opisaną wyżej decyzją z dnia 29 sierpnia 2012 r. okres wypłaty zamknięto datą 30 września 2012 r.
Zatem zaskarżone decyzje dokonywały zmiany w decyzji, która została skonsumowana. Jest to zabieg niedopuszczalny.
Przepis art. 24 ustawy jest przepisem konstytutywnym, ustanawia prawa i obowiązki na przyszłość – ma skutek ex nunc.
W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oznaczonym sygnaturą akt I OSK 1662/11 z dnia 8 lutego 2012 r. stwierdzono, że "postępowanie administracyjne w sprawie zmiany lub uchylenia decyzji administracyjnej przyznającej świadczenie z funduszu alimentacyjnego może dotyczyć jedynie aktu administracyjnego, który nadal reguluje sytuację prawną osoby otrzymującej bieżące świadczenia z funduszu. Przewidziana w przepisie art. 24 ust. 1 u.p.o.u.a. weryfikacja świadczenia może odnieść skutek jedynie na przyszłość".
Tymczasem w niniejszej sprawie jak stwierdzono wyżej dokonano zmiany aktu administracyjnego, który już nie regulował sytuacji prawnej w momencie wydawania zaskarżonych decyzji.
Tym samym wydając zaskarżone decyzje organ rażąco naruszył art. 24 omawianej ustawy. W stanie faktycznym niniejszej sprawy przepis ten nie ma zastosowania (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.).
W związku z powyższym wszczęte postępowanie powinno być przez organ umorzone.
Powyższe rozstrzygnięcie Sądu, choć uwzględniające skargę osoby zainteresowanej w istocie jest rozstrzygnięciem dla niego niekorzystnym, Sąd bowiem uznał że z uwagi na rażące uchybienia zaskarżone decyzje nie mogą pozostać w obrocie prawnym a postępowanie oparte na tym przepisie jest niedopuszczalne i nie może być przedmiotem postępowania przed organami państwowymi. Zatem po wydaniu niniejszego wyroku w obrocie prawnym pozostała decyzja z dnia 29 sierpnia 2012 r., która ustaliła obowiązek alimentacyjny na dwoje dzieci w wysokości po 150 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300 zł od 1 grudnia 2011 r. od 30 września 2012 r.
Zaskarżona decyzja obowiązek alimentacyjny zakreśliła do 28 maja 2012 r. – odmawiała prawa do tego świadczenia po 29 maja 2012 r.
Jak wynika z powołanego na wstępie rozważań art. 134 § 2 p.p.s.a. Sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba, że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.
Taka sytuacja, co również wyżej stwierdzono ma miejsce w niniejszej sprawie. Tym samym Sąd wyeliminował zaskarżone decyzje.
Z treści skargi wynika, że skarżący w niniejszym postępowaniu dążył do "rozliczenia" alimentów płaconych, jak podał, podwójnie do rąk matki małoletnich dzieci oraz na rzecz Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.
Przypomnieć bowiem należy, że wyrokiem zaocznym z dnia 27 kwietnia 2011 r. zasądzono od skarżącego na rzecz jego małoletnich dzieci alimenty w kwocie po 600 zł poczynając od 15 stycznia 2011 r. Wyrok ten zaopatrzony w klauzulę wykonalności dał podstawę do ustalenia prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego w kwocie po 500 zł na każde dziecko w oparciu o decyzję MOPS w B. z dnia 7 września 2011 r. a następnie z dnia 16 grudnia 2012 r.
Wysokość alimentów oraz data ich podwyższenia została zmieniona wyrokiem Sądu Okręgowego w J. G. z dnia 14 czerwca 2012 r., którym uchylono wyrok zaoczny z dnia 27 kwietnia 2011 r. i zasądzono alimenty w kwocie po 300 zł na każde dziecko, począwszy od grudnia 2011 r.
Zauważyć jednak należy, że w obrocie prawnym funkcjonował wyrok zaoczny z dnia 27 kwietnia 2011 r. w oparciu o którym było prowadzone postępowanie egzekucyjne, oraz postępowanie administracyjne oparte na cytowanej ustawie. Stan faktyczny i prawny w ocenie organów upoważnił do prowadzenia kwestionowanych postępowań. Strony mogły ewentualnie zaskarżać to postępowanie składając odpowiednie środki zaskarżenia tak przed sądem powszechnym jak i przed organami administracyjnymi.
Odnosząc się do zarzutów skargi Sąd zauważa, że brak jest podstaw do uchylenia wszystkich decyzji, poprzedzających, bo z takim wnioskiem wystąpił wnioskodawca.
Po pierwsze są one prawomocne i ostateczne. Na marginesie należy stwierdzić, że skarżący nawet nie precyzował żądania, nie wskazał decyzji które się objęte jego wnioskiem. Sąd nie stwierdził również naruszenia przez decyzję z dnia 7 września 2011 r. ani decyzję z dnia 29 sierpnia 2012 r. przepisów prawa, ta ostatnia decyzja została wydana na podstawie art. 29 omawianej ustawy, który upoważnia do zmiany wysokości zasądzonych alimentów od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana wysokości świadczenia (wstecz).
Decyzja z dnia 15 czerwca 2012 r. została uchylona decyzją z dnia 29 sierpnia 2012 r.
Natomiast przedmiotem badania Sądu nie mogą być decyzje dotyczące nienależnie pobranego świadczenia, lub w oparciu o inną podstawę prawną nakazujące zwrot nadpłaconych alimentów. Takie badanie nastąpiłoby z naruszeniem art. 134 § 1 p.p.s.a. i przekraczałoby granice rozstrzygania w granicach danej sprawy.
Powołany art. 24 ustawy nie daje podstawy do rozliczenia wszelkich wpłat dokonanych tytułem świadczeń alimentacyjnych. Służą do tego inne instytucje prawne, przewidziane w omawianej ustawie i innych aktach prawnych.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o art. 145 § 1 pkt 1 lit. a oraz art. 152 p.p.s.a. Sąd orzekł jak wyżej.
H.B.31.10.2013r.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska Sędzia NSA Julia Szczygielska Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 26 września 2013 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję z dnia [...], II. nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. decyzją z dnia [...] na podstawie art. 163 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) – dalej k.p.a. oraz art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 ze zm.) – dalej ustawa, działając z urzędu oraz z wniosku T. K. o zmianę ostatecznej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...], nr [...], dotyczącej zmiany decyzji wydanej przez działającą z upoważnienia Prezydenta Miasta B. zastępcę Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia [...], nr [...], o zmianie decyzji z dnia [...], nr [...] przyznającej świadczenie z funduszu alimentacyjnego na Sz. K. i W. K. poprzez przyznanie im świadczeń po 300 zł miesięcznie w okresie od 1 czerwca 2012 r. do 30 września 2012 r. orzekło:
zmienić decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] Nr [...] w ten sposób, że zmienia decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] nr w ten sposób, że:
a) świadczenie z funduszu alimentacyjnego na Sz. K. ustala w wysokości 150 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300 zł miesięcznie w okresie od 1 grudnia 2011 r. do 28 maja 2012 r. oraz odmawia prawa do tego świadczenia od dnia 29 maja 2012 r.,
b) świadczenie z funduszu alimentacyjnego na W. K. ustala w wysokości 150 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300 zł miesięcznie od 1 grudnia 2011 r. oraz odmawia prawa do tego świadczenia od 29 maja 2012 r.
W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia [...], nr [...], działająca z upoważnienia Prezydenta Miasta B. Zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. orzekła o zmianie decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...], nr [...], w ten sposób, że: świadczenie z funduszu alimentacyjnego na rzecz dzieci skarżącego Sz. i W. zostało ustalone w wysokości po 300,00 zł miesięcznie w okresie od 1 czerwca 2012 r. do 30 września 2012 r.
Uzasadniając decyzję organ pierwszej instancji wyjaśnił, że wydał ją na podstawie pisma Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla W. z dnia 29 maja 2012 r. informującego o obniżeniu alimentów tytułem wykonawczym Sądu Rejonowego w B. z dnia 14 maja 2012 r., sygn. akt III RC 37/11. Od decyzji tej odwołał się zobowiązany. Odwołujący się wniósł o uchylenie decyzji, ponieważ w jego ocenie nie powinna być wydawana żadna decyzja o przyznaniu świadczeń z funduszu alimentacyjnego, ponieważ egzekucja alimentów jest skuteczna w całości, a nawet występuje nadpłata, gdyż alimenty były egzekwowane w okresie od listopada 2011 r. do czerwca 2012 r. w wysokości ponad 900 zł, a należne były w wysokości 600 zł. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. rozpoznając to odwołanie z dnia [...], nr [...], orzekło o:
1) uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości,
2) zmianie decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...] nr [...], w ten sposób, że: świadczenie z funduszu alimentacyjnego na dzieci skarżącego ustaliło w wysokości po 150,00 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300,00 zł miesięcznie w okresie od 1 grudnia 2011 r. do 30 września 2012 r.,
Pismem z dnia 13 listopada 2012 r., które wpłynęło w dniu 16 listopada 2012 r. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w B. zwrócił się z prośbą o zmianę decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] nr [...] z uwagi na treść pisma Komornika Sadowego przy Sądzie Rejonowym dla W. we W. A. K.-K. z dnia 7 sierpnia 2012 r., sygn. akt KMP 28/10, z którego wynika, że egzekucja komornicza dłużnika alimentacyjnego jest w całości skuteczna od dnia 29 maja 2012 r. Również z pismem z dnia 19 listopada 2012 r., zainteresowany zwrócił się o zmianę opisanej wyżej decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze orzekając w sprawie, miało na uwadze, co następuje:
Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", organ właściwy wierzyciela może bez zgody osoby uprawnionej albo jej przedstawiciela ustawowego zmienić lub uchylić ostateczną decyzję administracyjną, na mocy której strona nabyła prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jeżeli egzekucja stała się skuteczna.
W rozpatrywanej sprawie nie budzi wątpliwości, że egzekucja komornicza dłużnika alimentacyjnego jest w całości skuteczna od dnia 29 maja 2012 r., bo wynika to wprost z pisma Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla W. - we W. A. K.-K. z dnia 7 sierpnia 2012 r., sygn. akt KMP 28/10. Tym samym od tego dnia nie ma podstaw do ustalania prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz małoletnich dzieci zainteresowanego W. i Sz., co ma oparcie również w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Stąd też Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. uwzględniło zmianę sytuacji faktycznej w zakresie skuteczności egzekucji alimentów od odwołującego się i orzekło o zmianie swojej ostatecznej decyzji z dnia [...], nr [...], w ten sposób, że zmieniło decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...], nr [...] w ten sposób, że: świadczenia z funduszu alimentacyjnego na rzecz dzieci zainteresowanego Sz. i W. ustaliło w wysokości po 150 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300 zł miesięcznie w okresie od 1 grudnia 2011 r. do 28 maja 2012 r. oraz odmówiło prawa do tego świadczenia od dnia 29 maja 2012 r.
Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy nazwany skargą i skierowany do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył dłużnik alimentacyjny. Wniósł o uchylenie w całości decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.G. z [...].
Przedstawił w nim dotychczasowy stan faktyczny i prawny sprawy. Dodał, że z Karty Rozliczeń wystawionej przez Komornika Sądowego wynika, że zaległości w wyegzekwowaniu alimentów powstały na skutek wyroku zaocznego z dnia 27 kwietnia 2011 r. Jednakże wyrok ten został w całości uchylony wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 14 maja 2012 r.
Stwierdził, że skierował do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. w dniu 19 listopada 2012 r. informację wskazującą okresy pobierania świadczeń przez matkę małoletnich dzieci zarówno z Funduszu Alimentacyjnego jak również od Komornika. Kwoty i okresy, w których matka dzieci pobierała podwójne świadczenia za tożsame okresy, wskazywane są w wymienionej wyżej Karcie Rozliczeń dołączonej do pisma Komornika o stanie zaległości z dnia 12 września 2012 r. sygn. akt KMP 28/10.
Skarżący zarzucił, że zaskarżona decyzja nie uwzględnia okresów, w których przedstawicielka małoletnich dzieci pobierała podwójne świadczenia za tożsame okresy.
Natomiast od odwołującego się wyegzekwowano ratę alimentacyjną za tożsame okresy czasu dwukrotnie raz dla przedstawicielki ustawowej małoletnich na mocy wyroku sądu jak i Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej na mocy decyzji przyznającej świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego, co jest niezgodne z prawem – w okresach od 1 sierpnia 2011 r. do 30 września 2011 r., jak również od 1 listopada 2011 r. do 31 grudnia 2011 r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. ponownie rozpoznając sprawę, decyzją z dnia 25 lutego 2013 r. na podstawie przepisów wskazanych w decyzji z dnia 10 grudnia 2012 r. oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 utrzymało swoją decyzję w mocy.
Uzasadniając swoje stanowisko przywołano dotychczasowy stan faktyczny i prawny oraz treść art. 163 k.p.a. i art. 24 ustawy.
Stwierdziło też, że w przedmiotowej sprawie jak wynika z pisma Komornika przy Sądzie Rejonowym dla W. we W. egzekucja jest w całości skuteczna od 29 maja 2012 r. Dlatego też od tego dnia nie ma podstaw do ustalenia prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz małoletnich dzieci skarżącego, co ma oparcie w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji powyższego Samorządowego Kolegium Odwoławcze w J. G. zaskarżoną decyzją z [...] orzekło o zmianie swojej ostatecznej decyzji z dnia [...] w ten sposób, że ograniczyło wypłatę świadczenia z funduszu alimentacyjnego na oboje dzieci do 28 maja 2012 r., odmówiło zaś prawa do tego świadczenia od 29 maja 2012 r.
Dodano, że tym samym Kolegium uwzględniło zmianę sytuacji faktycznej w zakresie skuteczności egzekucji alimentów od zainteresowanego dlatego kwestionowaną decyzję należy uznać za prawidłową i znajdującą oparcie zarówno w materiale dowodowym jak również w przepisach prawa.
Według organu nie można podzielić stanowiska skarżącego zawartego we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Art. 24 ust. 1 omawianej ustawy możliwości zmiany ostatecznej decyzji uzależnia od "skuteczności egzekucji", zaś to kiedy skuteczna jest egzekucja alimentów wynika z powołanego wyżej pisma Komornika z dnia 7 sierpnia 2012 r.
Skargę na powyższą decyzję złożył T. K. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji z dnia [...] oraz poprzedzających je decyzji MOPS w B.
W uzasadnieniu wniosków skargi przywołał argumenty zawarte we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy.
Podał, że przyczyną wydania decyzji o przyznaniu świadczeń alimentacyjnych jak i zaświadczenia o bezskutecznej egzekucji był wyrok zaoczny Sądu Rejonowego III Wydziału Rodzinnego w B. sygn. akt III RC 37/11, którym podniesiono alimenty na rzecz dwojga jego dzieci z kwoty 150 zł miesięcznie do po 600 zł miesięcznie na każde dziecko. Wyrok ten został uchylony wyrokiem z dnia 14 maja 2012 r. i zasądzono alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie na każde dziecko, począwszy od dnia 1 grudnia 2011 r. Wyrok zaoczny był podstawą do wydania przez MOPS decyzji z [...] przyznającej matce dzieci świadczenie z funduszu alimentacyjnego w kwocie po 500 zł na okres 1 sierpnia 2011 r. – 30 września 2011 r., decyzji z [...] przyznającej z funduszu alimentacyjnego kwoty po 500 zł miesięcznie na okres od 1 listopada do 30 września 2012 r. i decyzji z dnia [...] zmieniającej decyzję z dnia [...] orzekającej przyznanie świadczenia z funduszu alimentacyjnego na okres od 1 czerwca 2012 r. do 30 września 2012 r. po 300 zł na rzecz każdego z małoletnich. W wyniku odwołania od tej ostatniej decyzji została wydana decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...], w której uchylono decyzję z dnia [...] oraz zmieniono decyzję z [...] w ten sposób, że przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjnego na rzecz każdego z małoletnich po 150 zł na okres 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. oraz po 300 zł miesięcznie od 1 grudnia 2011 r. do 30 września 2012 r.
W dalszej części skargi podniesiono, że Komornik Sądu Rejonowego dla W. wydał w dniu 7 sierpnia 2012 r. zaświadczenie o skutecznej egzekucji od 29 maja 2012 r.
Dalej skarżący podał, że z Karty Rozliczeń wynika, że przed wydaniem wyroku zaocznego nie zalegał z płaceniem alimentów.
Ponowił również zarzut dwukrotnego pobierania świadczeń alimentacyjnych przez matkę małoletnich jego dzieci.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne powołane są do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Akt administracyjny nie jest zgodny z prawem o ile przy jego wydaniu doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego. Wówczas to sąd w oparciu o art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej p.p.s.a. – może w zależności od okoliczności uchylić decyzję, stwierdzić jej nieważność lub uznać, że została wydana z naruszeniem prawa.
Jednocześnie zgodnie z art. 134 sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany z zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (§ 1). Sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego chyba, że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności (§ 2).
Kontrola Sądu, oparta na wskazanych wyżej przepisach daje podstawę do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja narusza prawo.
Podstawę materialnoprawną stanowi ustawa z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. 192, poz. 1378 ze zm.) – w szczególności art. 24 tej ustawy. Przepis ten oraz art. 163 k.p.a. stanowił podstawę do wydania decyzji przez organ I i II instancji.
Art. 163 k.p.a. mówi, że organ administracji publicznej może uchylić lub zmienić decyzję, na mocy której strona nabyła prawo, także w innych przypadkach oraz na innych zasadach niż określone w niniejszym rozdziale, o ile przewidują to przepisy szczególne.
Takim przepisem szczególnym jest art. 24 ustawy. Stanowi on, że organ właściwy wierzyciela oraz marszałek województwa mogą bez zgody osoby uprawnionej albo jej przedstawiciela ustawowego zmienić lub uchylić ostateczną decyzję administracyjną, na mocy której strona nabyła prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jeżeli uległa zmianie sytuacja rodzinna lub dochodowa rodziny mająca wpływ na prawo do świadczeń, egzekucja stała się skuteczna, członek rodziny nabył prawo do świadczeń rodzinnych w innym państwie w związku ze stosowaniem przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego albo osoba nienależnie pobrała świadczenia (§ 1). Zmiana decyzji na korzyść osoby uprawnionej nie wymaga jej zgody (§ 2).
Przepis powyższy określa przesłanki warunkujące możliwość jego zastosowania. W niniejszej sprawie taką przesłanką jest skuteczna egzekucja. Pismem z dnia 7 sierpnia 2012 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla W. poinformował, iż od dnia 29 maja 2012 r. egzekucja komornicza dłużnika alimentacyjnego T. K. jest w całości skuteczna w związku z powyższym złożył wniosek do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o cofnięcie wypłaty z funduszu alimentacyjnego.
Powyższa okoliczność uruchomiła postępowanie zmierzające do zmiany decyzji z dnia 29 sierpnia 2012 r.
Decyzją tą uchylono w całości decyzję z dnia [...] i zmieniono decyzję z dnia [...] w ten sposób, że ustalono świadczenie z funduszu alimentacyjnego na dwoje dzieci W. i Sz. w wysokości po 150 zł od dnia 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2012 r. i w wysokości po 300 zł od 1 grudnia 2011 r. do 30 września 2012 r.
Zaskarżona decyzja wydana jako decyzja pierwszoinstancyjna nosi datę 10 grudnia 2012r., druga zaś datę 25 lutego 2013 r.
Z powyższego zatem wynika, że w dacie wydania zaskarżonych decyzji obowiązek wypłaty alimentów z funduszu alimentacyjnego ustał. Opisaną wyżej decyzją z dnia 29 sierpnia 2012 r. okres wypłaty zamknięto datą 30 września 2012 r.
Zatem zaskarżone decyzje dokonywały zmiany w decyzji, która została skonsumowana. Jest to zabieg niedopuszczalny.
Przepis art. 24 ustawy jest przepisem konstytutywnym, ustanawia prawa i obowiązki na przyszłość – ma skutek ex nunc.
W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oznaczonym sygnaturą akt I OSK 1662/11 z dnia 8 lutego 2012 r. stwierdzono, że "postępowanie administracyjne w sprawie zmiany lub uchylenia decyzji administracyjnej przyznającej świadczenie z funduszu alimentacyjnego może dotyczyć jedynie aktu administracyjnego, który nadal reguluje sytuację prawną osoby otrzymującej bieżące świadczenia z funduszu. Przewidziana w przepisie art. 24 ust. 1 u.p.o.u.a. weryfikacja świadczenia może odnieść skutek jedynie na przyszłość".
Tymczasem w niniejszej sprawie jak stwierdzono wyżej dokonano zmiany aktu administracyjnego, który już nie regulował sytuacji prawnej w momencie wydawania zaskarżonych decyzji.
Tym samym wydając zaskarżone decyzje organ rażąco naruszył art. 24 omawianej ustawy. W stanie faktycznym niniejszej sprawy przepis ten nie ma zastosowania (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.).
W związku z powyższym wszczęte postępowanie powinno być przez organ umorzone.
Powyższe rozstrzygnięcie Sądu, choć uwzględniające skargę osoby zainteresowanej w istocie jest rozstrzygnięciem dla niego niekorzystnym, Sąd bowiem uznał że z uwagi na rażące uchybienia zaskarżone decyzje nie mogą pozostać w obrocie prawnym a postępowanie oparte na tym przepisie jest niedopuszczalne i nie może być przedmiotem postępowania przed organami państwowymi. Zatem po wydaniu niniejszego wyroku w obrocie prawnym pozostała decyzja z dnia 29 sierpnia 2012 r., która ustaliła obowiązek alimentacyjny na dwoje dzieci w wysokości po 150 zł od 1 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. i w wysokości po 300 zł od 1 grudnia 2011 r. od 30 września 2012 r.
Zaskarżona decyzja obowiązek alimentacyjny zakreśliła do 28 maja 2012 r. – odmawiała prawa do tego świadczenia po 29 maja 2012 r.
Jak wynika z powołanego na wstępie rozważań art. 134 § 2 p.p.s.a. Sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba, że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.
Taka sytuacja, co również wyżej stwierdzono ma miejsce w niniejszej sprawie. Tym samym Sąd wyeliminował zaskarżone decyzje.
Z treści skargi wynika, że skarżący w niniejszym postępowaniu dążył do "rozliczenia" alimentów płaconych, jak podał, podwójnie do rąk matki małoletnich dzieci oraz na rzecz Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.
Przypomnieć bowiem należy, że wyrokiem zaocznym z dnia 27 kwietnia 2011 r. zasądzono od skarżącego na rzecz jego małoletnich dzieci alimenty w kwocie po 600 zł poczynając od 15 stycznia 2011 r. Wyrok ten zaopatrzony w klauzulę wykonalności dał podstawę do ustalenia prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego w kwocie po 500 zł na każde dziecko w oparciu o decyzję MOPS w B. z dnia 7 września 2011 r. a następnie z dnia 16 grudnia 2012 r.
Wysokość alimentów oraz data ich podwyższenia została zmieniona wyrokiem Sądu Okręgowego w J. G. z dnia 14 czerwca 2012 r., którym uchylono wyrok zaoczny z dnia 27 kwietnia 2011 r. i zasądzono alimenty w kwocie po 300 zł na każde dziecko, począwszy od grudnia 2011 r.
Zauważyć jednak należy, że w obrocie prawnym funkcjonował wyrok zaoczny z dnia 27 kwietnia 2011 r. w oparciu o którym było prowadzone postępowanie egzekucyjne, oraz postępowanie administracyjne oparte na cytowanej ustawie. Stan faktyczny i prawny w ocenie organów upoważnił do prowadzenia kwestionowanych postępowań. Strony mogły ewentualnie zaskarżać to postępowanie składając odpowiednie środki zaskarżenia tak przed sądem powszechnym jak i przed organami administracyjnymi.
Odnosząc się do zarzutów skargi Sąd zauważa, że brak jest podstaw do uchylenia wszystkich decyzji, poprzedzających, bo z takim wnioskiem wystąpił wnioskodawca.
Po pierwsze są one prawomocne i ostateczne. Na marginesie należy stwierdzić, że skarżący nawet nie precyzował żądania, nie wskazał decyzji które się objęte jego wnioskiem. Sąd nie stwierdził również naruszenia przez decyzję z dnia 7 września 2011 r. ani decyzję z dnia 29 sierpnia 2012 r. przepisów prawa, ta ostatnia decyzja została wydana na podstawie art. 29 omawianej ustawy, który upoważnia do zmiany wysokości zasądzonych alimentów od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana wysokości świadczenia (wstecz).
Decyzja z dnia 15 czerwca 2012 r. została uchylona decyzją z dnia 29 sierpnia 2012 r.
Natomiast przedmiotem badania Sądu nie mogą być decyzje dotyczące nienależnie pobranego świadczenia, lub w oparciu o inną podstawę prawną nakazujące zwrot nadpłaconych alimentów. Takie badanie nastąpiłoby z naruszeniem art. 134 § 1 p.p.s.a. i przekraczałoby granice rozstrzygania w granicach danej sprawy.
Powołany art. 24 ustawy nie daje podstawy do rozliczenia wszelkich wpłat dokonanych tytułem świadczeń alimentacyjnych. Służą do tego inne instytucje prawne, przewidziane w omawianej ustawie i innych aktach prawnych.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o art. 145 § 1 pkt 1 lit. a oraz art. 152 p.p.s.a. Sąd orzekł jak wyżej.
H.B.31.10.2013r.
