II SA/Gl 164/13

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...]Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w C. nakazał firmie "A" w B. będącej właścicielem budynku – hotel "B", dostosowanie obudowy drogi ewakuacyjnej poprowadzonej przez korytarze, główną klatkę schodową i hol recepcyjny do wymagań przepisów techniczno-budowlanych oraz zabezpieczenie przed zadymieniem pionowej drogi ewakuacyjnej poprzez zastosowanie urządzeń zapobiegających zadymieniu lub zapewniających usuwanie dymu, wyznaczając termin na wykonanie tych prac do 31 grudnia 2007 r. W ocenie organu, istniejący stan zagrażał życiu ludzi w trakcie ewentualnej ewakuacji z ostatnich kondygnacji budynku. Strona nie wniosła odwołania i decyzja stała się prawomocna.

W dniu [...]r. Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w C. upoważnił jednego z funkcjonariuszy do przeprowadzenia czynności kontrolno-rozpoznawczych z zakresu ochrony przeciwpożarowej w obiekcie ośrodka "B" w U.. Zakres czynności kontrolnych obejmował przestrzeganie przepisów przeciwpożarowych. Jak wynika z treści protokołu z dnia [...] r. czynności kontrolne przeprowadzono w obecności dyrektora ośrodka. W trakcie kontroli dokonano weryfikacji realizacji zaleceń zawartych w decyzji pokontrolnej z dnia 2 stycznia 2007 r. i stwierdzono, że zalecenia te nie zostały wykonane.

Decyzją z dnia [...]r. nr [...]Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w C. na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 27 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 12, poz. 68 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) postanowił zakazać Przedsiębiorstwu Techniczno-Handlowemu "A" K O., B. ul. [...], użytkowania budynku ośrodka "B" zlokalizowanego w U. przy ul. [...], ponieważ wykorzystywany do tego celu obiekt nie spełnia podstawowych wymagań bezpieczeństwa pożarowego, w szczególności poprzez:

- brak dostosowania obudowy drogi ewakuacyjnej prowadzonej przez korytarze, główną klatkę schodową i hol recepcyjny do wymagań przepisów techniczno-budowlanych,

- brak zabezpieczenia przed zadymieniem pionowej drogi ewakuacyjnej,

- przekroczenie dopuszczalnej długości dojść ewakuacyjnych na kondygnacjach: I, II, III, IV oraz niskiego parteru, przekraczając wartości dopuszczalne o ponad 100%,

- występowanie na kondygnacjach III i IV wykładziny o nieustalonym stopniu palności,

- braku instalacji oświetlenia ewakuacyjnego,

- zastosowanie w głównych drzwiach wejściowych budynku, stanowiących wejście ewakuacyjne z klatki schodowej, drzwi rozsuwanych niezapewniających samoczynnego ich rozsunięcia i pozostania w pozycji otwartej w wyniku zasygnalizowania pożaru przez system wykrywania dymu chroniący strefę pożarową do ewakuacji, z której te drzwi są przeznaczone,

- zastosowanie okien bez odpowiedniej klasy odporności ogniowej, jako obudowy klatki schodowej – na kondygnacjach I, II, III i IV,

- nieprawidłowe oznakowanie jednego z kierunków ewakuacji,

- występowanie na kondygnacjach I, II, III i IV oraz niskiego parteru okładzin o nieustalonym stopniu palności,

- obsługa budynku nie posiadała wiedzy na temat lokalizacji wyłącznika przeciwpożarowego prądu,

- wyłącznik przeciwpożarowy zlokalizowany na poziomie niskiego parteru nie został poddany kontroli i badaniom zgodnie z obowiązującymi przepisami przeciwpożarowymi,

- instrukcja bezpieczeństwa pożarowego nie zawierała wymaganych przepisami przeciwpożarowymi zagadnień,

- występowanie niesprawności niektórych hydrantów wewnętrznych.

Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności, ponieważ stwierdzone uchybienia mogą powodować zagrożenie życia ludzi lub bezpośrednie niebezpieczeństwo pożaru.

W uzasadnieniu organ wskazał, że jak ustalono w trakcie czynności kontrolnych w budynku ośrodka "B" dokonano zmiany lub rozszerzenia rodzaju świadczonych usług hotelowych na rehabilitacyjne, albowiem prowadzone są turnusy rehabilitacyjne dla osób z różnymi schorzeniami układu ruchu. Zmiana zakresu usług przy braku dostosowania obiektu do wymagań przepisów przeciwpożarowych potęguje zagrożenie w budynku, z uwagi na obecność większej ilości osób o ograniczonej zdolności poruszania się.

Odwołanie od powyższej decyzji do Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej złożył K. O. zarzucając naruszenie art. 4 ust. 1a ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz art. 29 kpa i art. 156 § 1 ust. 4 i 7 kpa. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że decyzja została skierowana do niewłaściwego podmiotu ponieważ dzierżawcą ośrodka jest "C. S.A." i to w dzierżawionym przez nią ośrodku przeprowadzono kontrolę. To również ta spółka jest faktycznie władającą ośrodkiem i zobowiązaną do realizowania obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej, a adresat decyzji jest tylko finansowym właścicielem nieruchomości. Z tych powodów wniósł o uchylenie lub stwierdzenie nieważności wskazanej decyzji.

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] znak [...] [...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w K. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 27 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej postanowił utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że rozstrzygnięcie organu I instancji zawiera wymagane i odpowiednie podstawy prawne oraz uzasadnienie i pouczenie. Zdaniem organu w skontrolowanym budynku nieustannie występuje stan zagrożenia życia dla jego licznych użytkowników. Wprowadzony zakaz eksploatacji jest w pełni uzasadniony i powinien być respektowany natychmiastowo.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższą decyzję wniósł K. O. reprezentowany przez radcę prawnego R. O., zarzucając skarżonej decyzji naruszenie:

- art. 156 § 1 pkt 4 kpa w zw. z art. 4 ust. 1a ustawy o ochronie przeciwpożarowej, przez co decyzja skierowana do osoby nie będącej stroną jest nieważna,

- art. 156 § 1 pkt 7 kpa w zw. z art. 77 ust. 6 w zw. z art. 79a ust. 6 i 7 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (USDG) w zw. z upoważnieniem nr [...], w którym nie wskazano podstawy prawnej, przez co jakiekolwiek dowody uzyskane w wyniku kontroli nie mogą stanowić dowodu w przedmiotowym postępowaniu, a wydana decyzja zawiera wadę powodującą jej nieważność,

- art. 145 § 1 pkt 4 kpa w zw. z art. 77 ust. 6 USDG w zw. z art. 79a ust. 6 i 7 USDG w zw. z § 10 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie czynności kontrolno-rozpoznawczych przeprowadzonych przez Państwową Straż Pożarną (rozporządzenie ppoż) w zw. z art. 23a ustawy o Państwowej Straży Pożarnej (ustawy PSP), polegające na nieuczestniczeniu w kontroli i niewskazaniu w protokole imienia i nazwiska osoby upoważnionej do reprezentowania kontrolowanego ośrodka, przez co strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu, co stanowi przesłankę wznowienia postępowania,

- art. 145 § 1 pkt 4 kpa w zw. z art. 77 ust. 6 USDG w zw. z art. 79a ust. 6 i 7 USDG w zw. z art. 23a i art. 23 ust. 7 i 13 ustawy PSP, polegające na przeprowadzeniu kontroli pomimo niedoręczenia kontrolowanemu upoważnienia do przeprowadzenia tych czynności, przez co strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu,

- art. 10 § 1 kpa co uniemożliwiło stronie czynny udział w czynnościach procesowych i zgłoszenia wniosku dowodowego w postaci przesłuchania świadka w osobie radcy prawnego i stron umowy na okoliczność zgodnej woli i zamiaru stron przy zawieraniu umowy,

- art. 11 kpa w zw. z art. 107 § 3 kpa poprzez niewyjaśnienie dlaczego art. 4 ust. 1a ustawy ppoż nie ma zastosowania w niniejszej sprawie i całkowity brak uzasadnienia faktycznego i prawnego,

- art. 7 i 8 kpa poprzez całkowite ignorowanie słusznego interesu strony, podważanie zaufania do organu, a przede wszystkim art. 13 kpa, który nakazuje ugodowe załatwienie sprawy.

Jednocześnie wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania

W uzasadnieniu skargi między innymi przyznał, że w [...] r. w stosunku do skarżącego wydano decyzję, w której nakazano dostosowanie budynku wówczas hotelu "B" do obowiązujących przepisów przeciwpożarniczych. Nadto potwierdził, że obowiązki te nie zostały przez skarżącego wykonane, z uwagi na brak środków finansowych, dlatego oddał budynek w użytkowanie spółce C., która jako osoba prawna ma znacznie ułatwione pozyskanie finansowania. Strony w umowie ustaliły, że obowiązki z zakresu ochrony przeciwpożarowej przejmuje w całości najemca – jako użytkownik i zarządca. Od tego momentu skarżący nie jest stroną odpowiedzialną za wykonanie obowiązków przeciwpożarowych. Nadto wskazał, że wielokrotnie proponował zawarcie trójstronnej ugody administracyjnej, zgodnie z którą do wykonania obowiązków przeciwpożarowych zobowiązałby się najemca.

W odpowiedzi na skargę [...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wniósł o oddalenie skargi, powołując się na argumenty przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W piśmie z dnia [...]r. skarżący co do zasady podtrzymał swoje dotychczasowe twierdzenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżona decyzja oraz utrzymana nią w mocy decyzja organu pierwszej instancji wydane zostały na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 27 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 12, poz. 68, z późn. zm., dalej "ustawa PSP"), zgodnie z którymi Komendant Powiatowy (Miejski) Państwowej Straży Pożarnej, w razie stwierdzenia naruszania przepisów przeciwpożarowych, uprawniony jest w drodze decyzji administracyjnej do: wstrzymania robót (prac), zakazania używania maszyn, urządzeń lub środków transportowych oraz eksploatacji pomieszczeń, obiektów lub ich części, jeżeli stwierdzone uchybienia mogą powodować zagrożenie życia ludzi lub bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania pożaru (art. 26 ust. 1 pkt 2). Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, podlegają natychmiastowemu wykonaniu (art. 26 ust. 2). Organem odwoławczym od decyzji, o których mowa wyżej jest Komendant Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej (art. 27).

W odniesieniu do niniejszej sprawy nie ma wątpliwości, że Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w C. był uprawniony do wydania decyzji zakazującej eksploatacji ośrodka "B" i nadania jej rygoru natychmiastowej wykonalności, co wprost wynika z przepisu ustawy. Poza sporem stron pozostaje również kwestia, że K O. został prawomocną decyzją z dnia [...]r., wydaną przez Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w C. zobowiązany do dostosowania obudowy drogi ewakuacyjnej poprowadzonej przez korytarze, główną klatkę schodową i hol recepcyjny do wymagań przepisów techniczno-budowlanych oraz zabezpieczania przed zadymieniem pionowej drogi ewakuacyjnej poprzez zastosowanie urządzeń zapobiegających zadymieniu lub zapewniających usuwanie dymu, do czego wyznaczono mu termin do dnia [...]r. Nie budzi wątpliwości również fakt, czemu nie przeczy także skarżący, że prace te do chwili obecnej nie zostały wykonane. Zarzuty skarżącego dotyczą sposobu przeprowadzenia postępowania administracyjnego oraz kwestii odpowiedzialności z tytułu zapewnienia ochrony przeciwpożarowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (t. j. Dz. U. z 2002 r., Nr 147, poz. 1229 z późn. zm., dalej "ustawa ppoż"), właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu, zapewniając ich ochronę przeciwpożarową, jest obowiązany:

1) przestrzegać przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych;

2) wyposażyć budynek, obiekt budowlany lub teren w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice;

3) zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie;

4) zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie, bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji;

5) przygotować budynek, obiekt budowlany lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej;

6) zapoznać pracowników z przepisami przeciwpożarowymi;

7) ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.

W art. 4 ust. 1a uregulowana została odpowiedzialność za realizację obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej, o których mowa wyżej, stosownie do obowiązków i zadań powierzonych w odniesieniu do budynku, obiektu budowlanego lub terenu, przejmuje w całości lub w części – ich zarządca lub użytkownik, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej, ustanawiającej zarząd lub użytkowanie. W przypadku, gdy umowa taka nie została zawarta, odpowiedzialność za realizację obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej spoczywa na faktycznie władającym budynkiem, obiektem budowlanym lub terenem.

Zdaniem skarżącego, ta regulacja wyklucza jego udział jako strony postępowania w niniejszej sprawie. Z poglądem tym nie sposób się zgodzić, albowiem w chwili wydania decyzji z dnia [...]r. przez Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej nakładającej obowiązki wynikające z art. 4 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy ppoż, skarżący K. O. był osobą zobowiązaną w rozumieniu tych przepisów, a umowę najmu-użyczenia zawarł dopiero w dniu [...]r. Zatem przepis art. 4 ust. 1a ustawy ppoż znalazłby zastosowanie, gdyby postępowanie w tym zakresie było prowadzone po podpisaniu przez skarżącego umowy cywilnoprawnej ustanawiającej zarząd lub użytkowanie. Tymczasem decyzja, która nałożyła określone w niej obowiązki stała się prawomocna w chwili, gdy skarżący jako właściciel przedmiotowego budynku był zobowiązany do zapewnienia zgodnej z obowiązującymi przepisami ochrony przeciwpożarowej i to na nim spoczywał obowiązek wykonania postanowień decyzji Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w C.. Zawarcie w późniejszym czasie umowy najmu-użyczenia nie zwalniało skarżącego z tego obowiązku.

Przepis art. 4 ust. 1a ustawy ppoż ma zastosowanie w postępowaniu, przedmiotem którego jest zapewnienie należytej ochrony przeciwpożarowej,w toku którego zobowiązuje się właściciela, zarządcę lub najemcę do realizacji obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej. W tym zakresie Sąd podziela stanowisko zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny, m. innymi w wyroku z dnia 3 grudnia 2012 r., sygn. akt II OSK 1829/09, LEX nr 1102755, zgodnie z którym, w sytuacji kiedy właściciel nie włada budynkiem lub terenem, odpowiedzialność o której mowa w art. 4 ust. 1a ustawy z 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej przechodzi na zarządcę, użytkownika, a także na podmiot faktycznie władający obiektem lub terenem. Powyższa regulacja wprowadzona została celem zapewnienia skutecznej ochrony przeciwpożarowej. Zatem wbrew temu co twierdzi skarżący, nie daje możliwości scedowania nałożonego już obowiązku na inny podmiot, w celu uniknięcia konsekwencji z tytułu niewykonania nałożonych obowiązków. Przyjęcie takiego stanowiska zgodnie z wnioskiem skarżącego, prowadziłoby do sytuacji, w której ochrona przeciwpożarowa byłaby nieskuteczna.

W niniejszej sprawie postępowanie w stosunku do skarżącego w tym zakresie zostało prawomocnie zakończone w [...] r. i od tego momentu do chwili ponownej kontroli w [...]r. skarżący K O. nie wywiązał się z nałożonych na niego, jako właściciela obiektu obowiązków. Dlatego decyzją z dnia [...]r. Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w C. postanowił zakazać użytkowania budynku ośrodka "B". Decyzja dotyczyła zakazu użytkowania w związku z niewykonaniem nałożonych obowiązków na K. O., dlatego również jej adresatem powinien być K O..

Na marginesie stwierdzić należy, że z treści umowy najmu-dzierżawy wynika, że najemca będzie zobowiązany do wypełniania warunków stawianych przez Straż Pożarną i przejmuje odpowiedzialność za realizację tych obowiązków. Natomiast brak jest zapisu, który wskazywałby, że najemca jest zobowiązany do wykonania nałożonych na właściciela budynku obowiązków wynikających z konkretnej decyzji administracyjnej. Nie precyzuje tej kwestii również Porozumienie do umowy z dnia [...]r.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał za chybiony zarzut skierowania decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie. Odnosząc się do treści pozostałych zarzutów stwierdzić należy, że wbrew twierdzeniom skarżącego upoważnienie wydane do przeprowadzenia kontroli wskazuje podstawę prawną do wydania takiego upoważnienia przez Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej dla konkretnego strażaka pełniącego służbę w tej komendzie. Pozostałe zarzuty dotyczą niewłaściwego zawiadomienia skarżącego o terminie czynności kontrolnych i braku jego udziału lub osoby upoważnionej w tych czynnościach, co w konsekwencji uniemożliwiło jego czynny udział w postępowaniu i stanowiło naruszenie przepisów postępowania.

Faktem jest, że skarżący nie został zawiadomiony o terminie czynności kontrolnych, które zostały wykonane w obecności dyrektora ośrodka. Zgodnie z treścią § 8 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 października 2005 r. w sprawie czynności kontrolno-rozpoznawczych przeprowadzonych przez Państwową Straż Pożarną (Dz. U. z 2005 r., Nr 225, poz. 1934, dalej "rozporządzenie") przy czynnościach kontrolnych może być obecny, za zgodą kontrolującego, kontrolowany lub osoba przez niego upoważniona na piśmie, a także inne osoby przybrane w charakterze świadków (ust. 1). Kontrolujący może odmówić zgody, o której mowa w ust. 1, jeżeli jej udzielenie mogłoby spowodować opóźnienie lub znaczne utrudnienie przeprowadzenia czynności (ust. 2). Zatem, co do zasady udział kontrolowanego nie jest konieczny dla zgodnego z przepisami przeprowadzenia kontroli, a osoba przybrana w charakterze świadka nie musi być osobą upoważnioną przez kontrolowanego. To do decyzji kontrolującego należy, czy dopuści do udziału w czynnościach kontrolnych inne osoby. Podyktowane to jest charakterem tych czynności, które mają na celu sprawne przeprowadzenie kontroli istniejącego stanu faktycznego z obowiązującymi przepisami, a zachowanie osób kontrolowanych może utrudniać wykonanie tych czynności. Z uwagi na charakter tych czynności, w sytuacji wystąpienia zagrożenia życia ludzi lub bezpośredniego niebezpieczeństwa powstania pożaru, możliwe jest również przeprowadzenie kontroli w dniach wolnych od pracy i poza godzinami pracy (§ 4). W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że podjęcie czynności kontrolnych w ośrodku "B", będącym własnością K. O., w obecności kierownika tego ośrodka było zgodne z regulującym tę kwestię rozporządzeniem.

Zgodzić należałoby się natomiast z zarzutem braku możliwości wypowiedzenia się skarżącego przed wydaniem decyzji, co do zebranego w sprawie materiału dowodowego i możliwości składania w tym zakresie oświadczeń i wniosków. Jednakże, zdaniem Sądu, uchybienia te nie miały istotnego wpływu na treść wydanej decyzji, a tylko takie mogą skutkować koniecznością jej uchylenia, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a."). Skarżący otrzymał odpis decyzji organu I instancji i skorzystał z przysługujących mu uprawnień w zakresie zaskarżenia tej decyzji. W treści odwołania jak i skargi nie podał żadnych okoliczności, które wskazywałyby na potrzebę uzupełnienia przeprowadzonego postępowania. Nie kwestionuje faktu niewypełnienia nałożonych na niego obowiązków w zakresie ochrony przeciwpożarowej, jak również ujawnionych w toku kontroli nieprawidłowości w zakresie przestrzegania przepisów przeciwpożarowych, a te okoliczności były podstawą wydana decyzji w tym zakresie.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że nie każde naruszenie art. 10 § 1 k.p.a. skutkuje uchyleniem decyzji administracyjnej poddanej kontroli sądu (wyrok NSA z dnia 18 maja 2006 r., sygn. akt II OSK 831/05, ONSA WSA 2006, Nr 6, poz. 157, wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 283/11, LEX nr 1082714). Przez możliwość istotnego wpływania na wynik sprawy należy rozumieć prawdopodobieństwo oddziaływania naruszeń prawa procesowego na treść decyzji lub postanowienia, a więc ukształtowane nimi stosunki administracyjnoprawne materialne lub procesowe. Sąd uchylając z tych powodów decyzję lub postanowienie musi wykazać, że gdyby nie doszło do stwierdzonego w postępowaniu sądowym naruszenia przepisów postępowania, to rozstrzygnięcie sprawy najprawdopodobniej mogłoby być inne (wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2011 r., sygn. akt II OSK 1832/10, LEX nr 1152065; wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2012 r., sygn. akt I OSK 1426/11, LEX nr 1126266; wyrok NSA z dnia 14 września 2011 r., sygn. akt II OSK 1305/10, LEX nr 1068988). Zarzut naruszenia postanowień art. 10 § 1 kpa przez niezawiadomienie strony o zebraniu materiału dowodowego oraz możliwości wypowiedzenia się co do tego i składania wniosków, może odnieść skutek wówczas, gdy stawiająca go strona wykaże, że zarzucane uchybienie uniemożliwiło jej dokonanie konkretnych czynności procesowych. Na stronie stawiającej zarzut spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego między naruszeniem przepisów postępowania a wynikiem sprawy (wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2012 r., sygn. akt II OSK 1490/11, LEX nr 1286271, podobnie wyrok NSA z dnia 24 maja 2007 r., sygn. akt II GSK 4/07, LEX nr 351055).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że nie jest możliwe, aby w wyniku złożenia oświadczenia przez skarżącego lub składanych przez niego wniosków dowodowych, zmianie uległy ustalone okoliczności stanu faktycznego, stanowiące podstawę wydania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.

Mając na uwadze powyższe argumenty Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł o oddaleniu skargi.

mw