II SA/Po 350/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2013-04-30Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wiesława Batorowicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi A. B. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w P. z dnia [...] stycznia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie podjęcia czynności kontrolnych postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić stronie uiszczony wpis w kwocie 100 zł. /-/ W. Batorowicz
Uzasadnienie
A. B., prowadzący przedsiębiorstwo A z siedzibą w R., wniósł skargę na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w P. z dnia [...] stycznia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie czynności kontrolnych.
Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym.
Inspektor Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w P. Oddział w K. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r., powołując w podstawie prawnej art. 84c ust. 9 i art. 84c ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U z 2010 r. nr 220 poz.1447, z późn. zm.), postanowił o kontynuowaniu czynności kontrolnych w zakładzie przedsiębiorcy w ramach kontroli wszczętej w dniu 24 grudnia 2012 r. z dniem doręczenia stronie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli nr [...] wraz z żądaniem nr [...]. W uzasadnieniu wskazano, że sprzeciw został wniesiony przez przedsiębiorcę w dniu 8 stycznia 2013 r., tj. po upływie trzydniowego terminu określonego w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.
Rozpoznając zażalenie przedsiębiorcy na to postanowienie, Okręgowy Inspektor Pracy w P. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: "kpa") utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu organ II instancji stwierdził, że sprzeciw został wniesiony po upływie terminu, o którym mowa w art. 84c ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, i podzielił stanowisko organu I instancji. Ponadto przedstawił obszerne stanowisko względem zarzutów przedsiębiorcy przedstawionych w zażaleniu. Ponadto stwierdził, że wniesienie sprzeciwu było niedopuszczalne z uwagi na brzmienie art. 84d powołanej ustawy.
Powyższe postanowienie organu II instancji zostało zaskarżone przez przedsiębiorcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który zarzucił organowi naruszenie art. 6, art. 7 i art. 8 kpa oraz art. 79 ust. 2 pkt 2, art. 80b, art. 83 ust. 1 pkt 2, art. 84c ust. 1 i 3 oraz art. 84d ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje.
Merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądami administracyjnymi badaniem dopuszczalności jej wniesienia, w tym przede wszystkim oceną, czy zaskarżony akt podlega kontroli sądu administracyjnego z uwzględnieniem regulacji zawartej w art. 184 Konstytucji RP i art. 3 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm. – dalej: "p.p.s.a."). Ocena właściwości sądu administracyjnego do rozpoznania tej skargi winna być w niniejszej sprawie dokonana przede wszystkim z uwzględnieniem art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Zgodnie bowiem z tym przepisem, sąd administracyjny sprawuje kontrolę administracji publicznej poprzez rozpatrywanie skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
W świetle powołanej regulacji prawnej stwierdzić należy, że kontroli sądu administracyjnego poddane zostały tylko niektóre postanowienia organu administracji publicznej wydawane w postępowaniu administracyjnym, do których nie należy jednak zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie organu odwoławczego.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w postępowaniu, którego przedmiotem było rozpoznanie sprzeciwu, zgłoszonego na podstawie art. 84c ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, a dotyczącego podjęcia i wykonywania przez organ kontroli czynności z naruszeniem obowiązujących w tym zakresie przepisów. Celem czynności kontrolnych, wobec których wniesiono ten sprzeciw, nie jest jednak rozstrzyganie o prawach lub obowiązkach jednostki, a jedynie ustalenie stanu faktycznego. Postępowanie kontrolne jest zatem postępowaniem odrębnym od postępowania administracyjnego, choć w następstwie ustaleń poczynionych w jego toku może dojść, lecz nie musi, do wydania decyzji administracyjnej.
Postanowienia wydane w procedurze kontrolnej, w świetle art. 3 § 2, a w szczególności pkt 2, p.p.s.a. nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Postępowanie kontrolne jest bowiem postępowaniem odrębnym od postępowania administracyjnego. Za przyjęciem poglądu o odrębności postępowania kontrolnego od postępowania administracyjnego przemawia a contrario także brzmienie art. 77 ust. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w świetle którego, dowody przeprowadzone w toku kontroli przez organ kontroli z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, jeżeli miały istotny wpływ na wyniki kontroli, nie mogą stanowić dowodu w żadnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym, karnym lub karno-skarbowym dotyczącym kontrolowanego przedsiębiorcy.
Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego przedmiotem postępowania administracyjnego jest zaś ustalenie stanu faktycznego będącego podstawą do autorytatywnej konkretyzacji normy materialnego prawa administracyjnego w celu rozstrzygnięcia o prawach lub obowiązkach jednostki. Według art. 104 § 1 kpa, decyzja jest formą załatwienia sprawy, chyba że przepisy Kodeksu stanowią inaczej. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dopuszczają możliwość rozstrzygnięcia w formie postanowienia, w zakresie współdziałania w procesie wydania decyzji (art. 106 § 5 w związku z art. 106 § 1). Postanowienia podejmowane w postępowaniu kontrolnym nie są natomiast wydawane w postępowaniu administracyjnym, nie kształtują uprawnień lub obowiązków jednostki, a jedynie w ich następstwie może nastąpić ukształtowanie uprawnień lub obowiązków. Odesłanie do stosowania w zakresie nieuregulowanym w postępowaniach kontrolnych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie daje podstaw do nadania im prawnego charakteru postępowania administracyjnego. Nie można zatem tylko z przyznania prawa zażalenia od postanowienia wyprowadzić dopuszczalności drogi przed sądem administracyjnym. Art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a stanowi expressis verbis o zaskarżalności postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym. Postanowienie o kontynuowaniu czynności kontrolnych nie kończy zaś postępowania administracyjnego, jak i nie rozstrzyga istoty sprawy.
W świetle powyższych argumentów stwierdzić należy, że zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie organu odwoławczego nie podlega kontroli sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Postanowienie to nie stanowi także aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, gdyż nie kształtuje bezpośrednio uprawnień lub obowiązków materialnoprawnych wynikających z przepisów prawa. Tym samym nie podlega również zaskarżeniu na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Ponadto żaden przepis szczególny nie przewiduje możliwości wniesienia skargi na to postanowienie do sądu administracyjnego, co wyklucza objęcie tego rozstrzygnięcia kognicją tego sądu na podstawie art. 3 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z 17 grudnia 2010 r. sygn. akt I OSK 1030/10 oraz postanowienie NSA z 12 grudnia 2012 r. sygn. akt II OSK 2911/12 – orzeczenia dostępne w Internecie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. O zwrocie wpisu uiszczonego w sprawie Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
/-/ W. Batorowicz
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wiesława Batorowicz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi A. B. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w P. z dnia [...] stycznia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie podjęcia czynności kontrolnych postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić stronie uiszczony wpis w kwocie 100 zł. /-/ W. Batorowicz
Uzasadnienie
A. B., prowadzący przedsiębiorstwo A z siedzibą w R., wniósł skargę na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w P. z dnia [...] stycznia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie czynności kontrolnych.
Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym.
Inspektor Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w P. Oddział w K. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r., powołując w podstawie prawnej art. 84c ust. 9 i art. 84c ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U z 2010 r. nr 220 poz.1447, z późn. zm.), postanowił o kontynuowaniu czynności kontrolnych w zakładzie przedsiębiorcy w ramach kontroli wszczętej w dniu 24 grudnia 2012 r. z dniem doręczenia stronie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli nr [...] wraz z żądaniem nr [...]. W uzasadnieniu wskazano, że sprzeciw został wniesiony przez przedsiębiorcę w dniu 8 stycznia 2013 r., tj. po upływie trzydniowego terminu określonego w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.
Rozpoznając zażalenie przedsiębiorcy na to postanowienie, Okręgowy Inspektor Pracy w P. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: "kpa") utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu organ II instancji stwierdził, że sprzeciw został wniesiony po upływie terminu, o którym mowa w art. 84c ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, i podzielił stanowisko organu I instancji. Ponadto przedstawił obszerne stanowisko względem zarzutów przedsiębiorcy przedstawionych w zażaleniu. Ponadto stwierdził, że wniesienie sprzeciwu było niedopuszczalne z uwagi na brzmienie art. 84d powołanej ustawy.
Powyższe postanowienie organu II instancji zostało zaskarżone przez przedsiębiorcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który zarzucił organowi naruszenie art. 6, art. 7 i art. 8 kpa oraz art. 79 ust. 2 pkt 2, art. 80b, art. 83 ust. 1 pkt 2, art. 84c ust. 1 i 3 oraz art. 84d ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje.
Merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądami administracyjnymi badaniem dopuszczalności jej wniesienia, w tym przede wszystkim oceną, czy zaskarżony akt podlega kontroli sądu administracyjnego z uwzględnieniem regulacji zawartej w art. 184 Konstytucji RP i art. 3 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm. – dalej: "p.p.s.a."). Ocena właściwości sądu administracyjnego do rozpoznania tej skargi winna być w niniejszej sprawie dokonana przede wszystkim z uwzględnieniem art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Zgodnie bowiem z tym przepisem, sąd administracyjny sprawuje kontrolę administracji publicznej poprzez rozpatrywanie skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
W świetle powołanej regulacji prawnej stwierdzić należy, że kontroli sądu administracyjnego poddane zostały tylko niektóre postanowienia organu administracji publicznej wydawane w postępowaniu administracyjnym, do których nie należy jednak zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie organu odwoławczego.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w postępowaniu, którego przedmiotem było rozpoznanie sprzeciwu, zgłoszonego na podstawie art. 84c ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, a dotyczącego podjęcia i wykonywania przez organ kontroli czynności z naruszeniem obowiązujących w tym zakresie przepisów. Celem czynności kontrolnych, wobec których wniesiono ten sprzeciw, nie jest jednak rozstrzyganie o prawach lub obowiązkach jednostki, a jedynie ustalenie stanu faktycznego. Postępowanie kontrolne jest zatem postępowaniem odrębnym od postępowania administracyjnego, choć w następstwie ustaleń poczynionych w jego toku może dojść, lecz nie musi, do wydania decyzji administracyjnej.
Postanowienia wydane w procedurze kontrolnej, w świetle art. 3 § 2, a w szczególności pkt 2, p.p.s.a. nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Postępowanie kontrolne jest bowiem postępowaniem odrębnym od postępowania administracyjnego. Za przyjęciem poglądu o odrębności postępowania kontrolnego od postępowania administracyjnego przemawia a contrario także brzmienie art. 77 ust. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w świetle którego, dowody przeprowadzone w toku kontroli przez organ kontroli z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, jeżeli miały istotny wpływ na wyniki kontroli, nie mogą stanowić dowodu w żadnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym, karnym lub karno-skarbowym dotyczącym kontrolowanego przedsiębiorcy.
Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego przedmiotem postępowania administracyjnego jest zaś ustalenie stanu faktycznego będącego podstawą do autorytatywnej konkretyzacji normy materialnego prawa administracyjnego w celu rozstrzygnięcia o prawach lub obowiązkach jednostki. Według art. 104 § 1 kpa, decyzja jest formą załatwienia sprawy, chyba że przepisy Kodeksu stanowią inaczej. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dopuszczają możliwość rozstrzygnięcia w formie postanowienia, w zakresie współdziałania w procesie wydania decyzji (art. 106 § 5 w związku z art. 106 § 1). Postanowienia podejmowane w postępowaniu kontrolnym nie są natomiast wydawane w postępowaniu administracyjnym, nie kształtują uprawnień lub obowiązków jednostki, a jedynie w ich następstwie może nastąpić ukształtowanie uprawnień lub obowiązków. Odesłanie do stosowania w zakresie nieuregulowanym w postępowaniach kontrolnych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie daje podstaw do nadania im prawnego charakteru postępowania administracyjnego. Nie można zatem tylko z przyznania prawa zażalenia od postanowienia wyprowadzić dopuszczalności drogi przed sądem administracyjnym. Art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a stanowi expressis verbis o zaskarżalności postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym. Postanowienie o kontynuowaniu czynności kontrolnych nie kończy zaś postępowania administracyjnego, jak i nie rozstrzyga istoty sprawy.
W świetle powyższych argumentów stwierdzić należy, że zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie organu odwoławczego nie podlega kontroli sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Postanowienie to nie stanowi także aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, gdyż nie kształtuje bezpośrednio uprawnień lub obowiązków materialnoprawnych wynikających z przepisów prawa. Tym samym nie podlega również zaskarżeniu na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Ponadto żaden przepis szczególny nie przewiduje możliwości wniesienia skargi na to postanowienie do sądu administracyjnego, co wyklucza objęcie tego rozstrzygnięcia kognicją tego sądu na podstawie art. 3 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z 17 grudnia 2010 r. sygn. akt I OSK 1030/10 oraz postanowienie NSA z 12 grudnia 2012 r. sygn. akt II OSK 2911/12 – orzeczenia dostępne w Internecie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. O zwrocie wpisu uiszczonego w sprawie Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
/-/ W. Batorowicz
