II SA/Go 1060/12

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] listopada 2012 r. S.J. złożył skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] października 2012 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] czerwca 2012 r. znak [...] w sprawie wymeldowania skarżącego z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...].

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości podtrzymując dotychczasowe stanowisko wyrażone w sprawie.

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 18 grudnia 2012 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 100 zł, w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu, pod rygorem odrzucenia skargi (k. 11). Jednocześnie skarżący wezwany został do usunięcia braku formalnego skargi poprzez nadesłania w tym samym terminie jednego odpisu skargi własnoręcznie podpisanego lub potwierdzonego za zgodność z oryginałem celem doręczenia uczestnikowi postępowania. Powyższe wezwania przesłane zostały na adres do korespondencji wskazany przez skarżącego w treści skargi. W dniu 18 stycznia 2013 r. przesyłka zwrócona została przez doręczyciela do tutejszego Sądu z adnotacją ,,zwrot nie podjęto w terminie" (przesyłka była dwukrotnie awizowana).

Zarządzeniem z dnia 21 stycznia 2013 r. Sąd działając w oparciu o treść art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej zwanej p.p.s.a.) uznał zwróconą przez doręczyciela przesyłkę za skutecznie doręczoną z dniem 10 stycznia 2013 r. Wobec powyższego termin na uiszczenie wpisu sądowego od skargi oraz usunięcie braku formalnego skargi upłynął w dniu 17 stycznia 2013 r. jednakże we wskazanym powyżej terminie skarżący nie uiścił wymaganego wpisu sądowego oraz nie nadesłał odpisu skargi.

Następnie w piśmie z dnia [...] listopada 2012 r. (nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 15 stycznia 2013 r.) skarżący podał, iż został poinformowany przez sekretariat Sądu o dostarczeniu odpowiednich dokumentów i uiszczeniu wpisu 100 zł jednakże z uwagi na wyjazd za granicę w celach zarobkowych nie może ich dostarczyć. W w/w piśmie skarżący zwrócił się do Sądu z wnioskiem o przesunięcie terminu dostarczenia wymaganych przez Sąd dokumentów na 15 marca 2013 r. kiedy będzie na miejscu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Na wstępie należy podkreślić, iż skarga wnoszona do wojewódzkiego sądu administracyjnego podlega merytorycznemu rozpoznaniu jedynie w sytuacji, gdy spełnia niezbędne wymogi formalne przewidziane przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej zwanej p.p.s.a., dla każdego pisma w postępowaniu sądowym, jak i dla pisma kwalifikowanego jakim jest skarga oraz wówczas, gdy uiszczony został od niej przez skarżącego należny wpis.

Zgodnie z treścią art. 230 p.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismem takim jest między innymi skarga.

Na podstawie art. 220 § 1 p.p.s.a., Sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata. W takim przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo do uiszczenia opłaty w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, a w przypadku skargi – pod rygorem jej odrzucenia (art. 220 § 3 p.p.s.a.).

Zgodnie z powyższym, zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2012 r. Przewodniczący Wydziału wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi, wskazując jednocześnie na siedmiodniowy termin, w którym obowiązek ten winien zostać wykonany, pod rygorem odrzucenia skargi. Wysokość wpisu do uiszczenia, do którego zobowiązany został przez tutejszy Sąd skarżący, ustalona została na podstawie § 2 ust. 3 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193) i wynosi 100 zł.

Dodatkowo wskazać należy, iż skarżący wezwany został przez tutejszy Sąd do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych skargi, pod rygorem odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.a, poprzez nadesłanie jednego odpisu skargi własnoręcznie podpisanego lub potwierdzonego za zgodność z oryginałem celem doręczenia uczestnikowi postępowania. Wymóg taki wynika z treści art. 47 w zw. z art. 57 § 1 p.p.s.a.

Przesyłka polecona z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] zaadresowana do S.J. adres do korespondencji ul. [...] (adres wskazany w treści skargi), zawierająca odpis zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu oraz wezwanie do złożenia jednego odpisu skargi własnoręcznie podpisanego lub poświadczonego za zgodność z oryginałem, w związku z faktem, iż doręczyciel nie zastał adresata i nie mógł doręczyć przesyłki osobiście ani w sposób zastępczy, była przez pocztę dwa razy awizowana: 27 grudnia 2012 r. i 4 stycznia 2013 r. Zgodnie z adnotacją doręczyciela na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki, zawiadomienie o jej pozostawieniu w placówce pocztowej [...] (ok.1), umieszczone zostało w skrzynce do doręczania korespondencji. Wobec nie odebrania przez adresata przesyłki w terminie 7 dni od dnia powtórnego awiza przesyłka została zwrócona przez pocztę z adnotacją ,,zwrot nie podjęto w terminie".

Zgodnie z art. 73 p.p.s.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72 (doręczenie właściwe i zastępcze), pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, które umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. W myśl § 3 w przypadku niepodjęcia pisma w w/w terminie pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia w/w okresu (§ 4).

Stąd Sąd uznając, iż spełnione zostały przesłanki określone w

art. 73 p.p.s.a. przyjął przewidzianą w tym przepisie fikcję prawną skutecznego doręczenia i w zarządzeniu z dnia 21 stycznia 2013 r. uznał, iż w/w przesyłka została skutecznie doręczoną skarżącemu z dniem 10 stycznia 2013 r., czyli z upływem ostatniego dnia okresu pozostawienia przez doręczyciela przesyłki w placówce pocztowej, w którym skarżący mógł ją odebrać.

Mając na uwadze powyższe należało stwierdzić, iż ustawowy termin do wykonania nałożonego na skarżącego obowiązku upłynął w dniu 17 stycznia 2013 r. W tym terminie skarżący nie uiścił jednakże wymaganego wpisu, ani nie usunął wymaganego braku formalnego skargi. Mając na uwadze powyższe Sąd zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 i art. 220 § 1 i 3 p.p.s.a. orzekł o odrzuceniu skargi.

Natomiast odnosząc się do wniosku skarżącego o ,,przesuniecie terminu" na dokonanie wymaganych przez Sąd obowiązków, zawartego w piśmie nadanym w dniu 15 stycznia 2013 r., Sąd wskazuje iż brak jest podstaw do jego uwzględnienia, gdyż wniosek ten jest niedopuszczalny. Zauważyć należy, iż ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewiduje dwojakiego rodzaju terminy procesowe odnoszące się do stron postępowania, tj. terminy sądowe i ustawowe. Te pierwsze wyznaczane są przez przewodniczącego lub Sąd, natomiast te drugie przewidziane są wprost w ustawie.

Sąd zwraca uwagę, iż ustawodawca przewidział możliwość przedłużenia i skrócenia terminu jedynie w stosunku do terminów sądowych. Wskazuje na powyższe brzmienie art. 84 p.p.s.a., w myśl którego przewodniczący może z ważnej przyczyny przedłużyć termin sądowy z urzędu lub na wniosek strony zgłoszony przed upływem terminu, a także skrócić termin sądowy na wniosek strony. W stosunku do terminów ustawowych brak jest w ustawie podstawy prawnej do ich przedłużenia lub skrócenia. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie i orzecznictwie sądowoadministracyjnym (zob: T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2008 r., postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 26 września 2008 r., sygn. akt II SA/Wr 244/08).

W niniejszej sprawie skarżący złożył wniosek do Sądu o przedłużenie terminu do uiszczenia wpisu i usunięcia braku formalnego skargi. Termin siedmiodniowy na uiszczenie wpisu oraz na usuniecie braku formalnego skargi został wyznaczony przepisem ustawy – art. 220 § 1 i art. 47 w zw. z art. 57 p.p.s.a., tak więc jest terminem ustawowym. W świetle powyższych rozważań niedopuszczalne jest zatem merytoryczne rozpoznanie wniosku o jego przedłużenie.

Jednocześnie Sąd wskazuje, iż stronie skarżącej przysługuje prawo złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności jaką było uzupełnienie braków formalnych skargi oraz uiszczenie wpisu sądowego od skargi o ile zostaną spełnione przez nią ustawowo określone przesłanki. Instytucja przywrócenia terminu uregulowana jest w art. 86 do 89 p.p.s.a. Zgodnie z treścią art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).