V SA/Wa 2988/12

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli sądowej w niniejszej sprawie jest ocena wniosku o dofinansowanie realizacji projektu pt. "[...]" złożonego przez M. Sp. z o.o. w W. (zwanej dalej: skarżącą) w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet I "Zatrudnienie i integracja społeczna", Działanie 1.5 "Wspieranie rozwiązań na rzecz godzenia życia zawodowego i rodzinnego" dokonana przez Departament Wdrażania Europejskiego Funduszu Społecznego Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej (Instytucja Pośrednicząca – Instytucja Organizująca Konkurs, dalej: IOK).

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Skarżąca spółka złożyła [...] kwietnia 2012 r. do Departamentu Wdrażania Europejskiego Funduszu Społecznego Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wniosek o dofinansowanie realizacji ww. projektu.

Pismem z [...] sierpnia 2012 r. nr [...] skarżąca została poinformowana, iż jej wniosek został oceniony przez Komisję Oceny Projektów pozytywnie, jednakże z powodu braku środków finansowych wniosek nie został przyjęty do dofinansowania.

Jednocześnie w piśmie tym wskazano, że wniosek w części "A" Karty oceny merytorycznej tj. "Kryteria horyzontalne i dostępu" został oceniony pozytywnie, natomiast w części "B" przedmiotowej karty wniosek uzyskał 71 pkt. W piśmie przedstawiono uzyskaną punktację w poszczególnych punktach oceny: punkt 3.1 i 3.4 wniosku "Uzasadnienie potrzeby realizacji i cele projektu. Ryzyko nieosiągnięcia założeń projektu": Oceniający I - 16 pkt, Oceniający II - 21 pkt, średnia - 18,5 pkt. Punkt 3.2 wniosku "Grupy docelowe": nie dotyczy. Punkt 3.3 wniosku "Zadania": Oceniający I - 23 pkt, Oceniający II - 19 pkt, średnia - 21 pkt. Punkt 3.5 wniosku "Oddziaływanie projektu": Oceniający I - 8 pkt, Oceniający II – 10 pkt, średnia - 9 pkt. Punkt 3.6 i 3.7 wniosku "Potencjał i doświadczenie projektodawcy. Sposób zarządzania projektem": Oceniający I - 13 pkt, Oceniający II - 12 pkt, średnia - 12,5 pkt. Część IV wniosku "Wydatki projektu": Oceniający I - 10 pkt, Oceniający II -10 pkt, średnia - 10 pkt. Wskazano również, że uwagi oceniających zawarte są w Kartach oceny merytorycznej, których kserokopie załączono do tego pisma.

Skarżąca pismem z [...] września 2012 r. złożyła protest wskazując, że nie zgadza się z dokonaną oceną. Zarzuty dotyczyły ocen w zakresie: pkt 3.1 i 3.4, ppkt a, b, c; pkt 3.3 ppkt a, b, c; pkt 3.5 ppkt a; pkt 3.6 i 3.7 ppkt c, d; części IV – wydatki a, b, e.

Pismem z [...] października 2012 r. nr [...] poinformowano skarżącą, iż jej protest został uwzględniony. Protest został uwzględniony co do: pkt 3.1 i 3.4 ppkt a, b, c; pkt 3.3 ppkt b, c; pkt 3.5 ppkt a; pkt 3.6 i 3.7 ppkt c, d; części IV – wydatki a, e.

Zaskarżonym pismem z [...] listopada 2012 r. nr [...] skarżąca została poinformowana, że w wyniku ponownej oceny merytorycznej projekt uzyskał 71 pkt. Jednocześnie w punkcie 3.3 wniosek nie uzyskał wymaganych 60% punktów i nie zostanie przyjęty do realizacji. Organ przedstawił także uzyskaną punktację w poszczególnych punktach oceny merytorycznej będących przedmiotem pozytywnie rozpatrzonego protestu. Punkt 3.1 i 3.4 wniosku "Uzasadnienie potrzeby realizacji i cele projektu. Ryzyko nieosiągnięcia założeń projektu": Oceniający I-18 pkt, Oceniający II - 15 pkt, średnia - 16,5 pkt. Punkt 3.3 wniosku "Zadania": Oceniający I - 20 pkt, Oceniający II - 21 pkt, średnia - 20,5 pkt, (poniżej 60% punktów możliwych do uzyskania w danym punkcie oceny merytorycznej). Punkt 3.5 wniosku "Oddziaływanie projektu": Oceniający I – 10 pkt, Oceniający II – 10 pkt, średnia - 10 pkt. Punkt 3.6 i 3.7 wniosku "Potencjał i doświadczenie projektodawcy. Sposób zarządzania projektem": Oceniający I – 12 pkt, Oceniający II – 13 pkt, średnia - 12,5 pkt. Część IV wniosku "Wydatki projektu": Oceniający I – 11 pkt, Oceniający II – 12 pkt, średnia – 11, 5 pkt. Jednocześnie organ poinformował, iż uwagi Oceniających zawarte są w Kartach oceny merytorycznej, których kserokopie załączono do tego pisma. Oceniający dokonali oceny jedynie w zakresie tych elementów oceny pierwotnej projektu, które były przedmiotem procedury odwoławczej i tylko w tych punktach/podpunktach przyznano ponownie punkty w karcie oceny merytorycznej. Dlatego też łączna liczba uzyskanych punktów przez ww. projekt jest sumą punktów przyznanych w ramach przedmiotowego posiedzenia Komisji Oceny Projektów oraz punktów przyznanych podczas pierwszego posiedzenia Komisji Oceny Projektów. Ponadto organ poinformował, iż wyniki ponownie przeprowadzonej oceny są wiążące i nie przysługuje od nich żaden środek odwoławczy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rozstrzygnięcie zawarte w piśmie z [...] listopada 2012 r. skarżąca wniosła o uwzględnienie skargi i stwierdzenie, że organ popełnił błąd przy podejmowaniu decyzji odnośnie odmowy skierowania jej projektu do dofinansowania, w sposób niezgodny z obowiązującym prawem, o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję zarządzającą lub pośredniczącą, a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Skarżąca zarzuciła, że w zaskarżonym piśmie organ poinformował, że nie przysługuje jej żaden środek odwoławczy, co jej zdaniem nie jest prawdą, ponieważ zgodnie z art. 30b ust. 4 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, jak również obowiązującą dla tego konkursu dokumentacją (por. pkt. 4.6; str. 48) - IOK miała obowiązek powiadomić o możliwości wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, czego nie uczyniła. Wręcz przeciwnie, IOK poinformowała, że wyniki przeprowadzonej ponownej oceny są wiążące i nie przysługuje od nich żaden środek odwoławczy, nie powołując się jednocześnie na jakąkolwiek podstawę prawną.

Skarżąca zarzuciła, że zgodnie z "Zasadami dokonywania wyboru projektów w ramach PO KL" str. 73, p. 6.16 - Procedura odwoławcza "wynik powtórnej oceny nie powinien być co do zasady mniej korzystny niż uzyskany podczas pierwotnej oceny wniosku". Tymczasem jej wniosek podczas powtórnej oceny został oceniony negatywnie (co skutkowało jego odrzuceniem), pomimo, że uzyskał wymaganą liczbę punktów w każdej z części wniosku i został oceniony pozytywnie podczas pierwotnej oceny.

Skarżąca podkreśliła, że oprócz licznych błędów proceduralnych popełnionych przez IOK w zakresie oceny jej wniosku, zostały również popełnione błędy merytoryczne, które miały wpływ na negatywną ocenę naszego projektu. Odnosząc się do załączonych Karty Oceny Merytorycznej, skarżąca wskazała, że odrzucenie merytoryczne wniosku podczas ponownej oceny opiera się na nieuzyskaniu minimum 60% pkt w części 3.3 Wniosku - Zadania. Średnia ocen 2 Oceniających wyniosła 20,5 pkt., podczas gdy wystarczające było uzyskanie 21 pkt. Tyle też skarżąca otrzymała w pierwotnej ocenie merytorycznej wniosku. Oznacza to, że IOK w trakcie ponownej oceny odebrała 0,5 punktu, które skutkowało odrzuceniem całego wniosku. Ta sytuacja wskazuje na celowe działanie IOK mające na celu uniemożliwienie skarżącej uzyskania dofinansowania, niezgodnie z obowiązującymi procedurami.

Skarżąca przedstawiła także argumentację dotyczącą pozostałych elementów kryteriów merytorycznych, które zostały nieprawidłowo zweryfikowane przez Oceniających, podczas ponownej oceny merytorycznej naszego Wniosku. Dotyczy to punktacji w zakresie pkt. 3.1 i 3.4 Karty Oceny Merytorycznej - Uzasadnienie potrzeby realizacji i cele projektu (16,5 punktów wobec 18,5 w pierwotnej ocenie). To również oznacza złamanie zasady przytoczonej powyżej, iż "wynik powtórnej oceny nie powinien być co do zasady mniej korzystny niż uzyskany podczas pierwotnej oceny wniosku".

Element zawarty w pkt. 3.1 i 3.4 a Karty Oceny Merytorycznej: Oceniający I w pkt a znacząco obniżył punktację. Uzasadniając swoje stanowisko popełnił kilka błędów proceduralnych. Po pierwsze, uzasadniając swoją ocenę odniósł się do treści protestu, a nie do treści Wniosku. Wskazuje na to następujący zapis: ,,Nie można się zgodzić z opinią Wnioskodawcy przedstawioną w argumentacji protestu, iż dokumentacja konkursowa w zakresie drugiego typu projektów dopuszczalnych w ramach konkursu "nie odnosi się w żadnej mierze" do problematyki godzenia życia zawodowego i rodzinnego ". Jest to błąd proceduralny, ponieważ, mimo, że Oceniający mają obowiązek zapoznać się z treścią protestu, to nie treść protestu podlega ocenie, ale treść wniosku. Po drugie, powyżej przytoczony zapis stanowi powtórzenie argumentacji z pierwotnej oceny naszego wniosku, mimo, że IOK uznała ją za bezzasadną i przyznała skarżącej rację.

Element zawarty w pkt. 3.1 i 3.4 b Karty Oceny Merytorycznej: Oceniający nr I zarzucił, że cele szczegółowe nie są spójne z opisaną sytuacją problemową, gdyż m.in. nie odniesiono się w niej "do problemu i jego skali w odniesieniu upowszechnienia dobrych praktyk w zakresie godzenia życia zawodowego i rodzinnego (których dotyczy cel szczeg. 1)", ponadto zdaniem Oceniającego I nie odniesiono się do innych aspektów opisanych w analizie problemu, a konkretnie "kwestii niedostatecznego wdrożenia idei równych szans". Oceniający I popełnia tym samym błąd merytoryczny, gdyż zgodnie z "Instrukcją wypełniania wniosku o dofinansowanie w ramach PO KL": "W punkcie 3.1.2 wniosku należy wskazać cel główny projektu, który powinien wynikać bezpośrednio ze zdiagnozowanego/wych problemu/ów, jakie projektodawca chce rozwiązać lub złagodzić dzięki realizacji projektu. [...] W punkcie 3.1.3 wniosku należy wskazać cele szczegółowe projektu (maksymalnie pięć). Cele szczegółowe muszą być spójne z celem głównym wskazanym w punkcie 3.1.2 w kontekście problemu/ów, do rozwiązania którego/których przyczyni się (który/które złagodzi) realizacja projektu...".

Instrukcja wymaga więc, aby to cel główny był spójny z analizą problemu, a cele szczegółowe spójne z celem głównym. Tymczasem Oceniający I obniżył punktację, za brak spójności celów szczegółowych z analizą problemu, a nie z celem głównym. Ten element oceny jest błędny i niezgodny z Instrukcją, tym bardziej, że sam Oceniający I wskazał, że cel główny naszego projektu jest adekwatny wobec sformułowanego problemu.

Również Oceniający II obniżył ocenę w tej części Karty Oceny Merytorycznej zarzucając, m.in., że określone cele nie są mierzalne i nie zostały opisane w sposób szczegółowy, oraz że nie podano danych pozwalających na ustalenie wskaźników pomiaru celów szczegółowych. Ta ocena wg skarżącej jest błędna, gdyż w treści wniosku zawarto zapisy potwierdzające mierzalność celów, poprzez wskazanie narzędzi pomiaru, w szczególności zewnętrznych ogólnopolskich badań i analiz z zakresu merytorycznego projektu, co więcej do wszystkich celów szczegółowych podano wskaźniki pomiaru. Ponadto, Oceniający II popełnia w tym punkcie KOM błędy proceduralne. Po pierwsze, zgodnie z "Zasadami dokonywania wyboru projektów w ramach PO KL": "członek KOP obowiązany jest spełniać swoje funkcje zgodnie z prawem, sumiennie, sprawnie, dokładnie i bezstronnie". Oznacza to m.in., że Oceniający powinni wskazać uchybienie w danej części oceny wraz z dokładnym uzasadnieniem wskazującym dlaczego popełniono błąd. Tymczasem zapisy w części 3.1 i 3.4 b Karty Oceny Merytorycznej Oceniającego nr II zawierają jedynie ogólnikowe, nic nie wnoszące stwierdzenia typu: "Każdy cel powinien zawierać w swojej konstrukcji termin, w jakim ma być osiągnięty. Każde przedsięwzięcie projektowe musi być ściśle określone w czasie". Z przytoczonego cytatu nie wynika, że w naszym wniosku popełniliśmy błędy. Nie wiadomo też, do czego konkretnie tego typu uwagi się odnoszą.

Kolejny błąd proceduralny Oceniającego II polega na odjęciu punktów za braki we wniosku, do których dana część Karty Oceny Merytorycznej (pkt. 3.1 i 3.4 b) się nie odnosi. Adekwatność doboru wskaźników powinna być bowiem przedmiotem oceny w części 3.1 i 3.4 c Karty Oceny Merytorycznej, a nie 3.1 i 3.4 b. Oceniający II ponownie obniża ocenę w części 3.1 i 3.4 c Karty Oceny Merytorycznej za ten sam błąd. Jest to niezgodne z "Zasadami dokonywania wyboru projektów w ramach POKL".

Minister Pracy i Polityki Społecznej pismem z 17 stycznia 2013 r. złożył odpowiedź na skargę w której wniósł o jej odrzucenie, z uwagi na niedopuszczalność skargi, a na wypadek nieuwzględnienia skargi wniósł o jej oddalenie ze względu na to, że ocena wniosku została przeprowadzona rzetelnie i zgodnie z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Na wstępie Sąd wskazuje, że organ w odpowiedzi na skargę wniósł o odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 6 p.p.s.a., z uwagi na to, iż nie jest dopuszczalna skarga na wyniki ponownej oceny merytorycznej przeprowadzonej na skutek skutecznego wniesienia środka odwoławczego.

Odnosząc się do powyższego wniosku organu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.; dalej: u.z.p.p.r.) – po wyczerpaniu środków odwoławczych przewidzianych w systemie realizacji programu operacyjnego i po otrzymaniu informacji o negatywnym wyniku procedury odwoławczej przewidzianej w systemie realizacji programu operacyjnego, o której mowa w art. 30b ust. 4, wnioskodawca może w tym zakresie wnieść skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, zgodnie z art. 3 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.). Zatem z art. 30c ust. 1 u.z.p.p.r. wynika szereg przesłanek, których spełnienie warunkuje możliwość skorzystania z prawa wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Należą do nich:

1. wyczerpanie środków odwoławczych przewidzianych w systemie realizacji programu operacyjnego,

2. negatywny dla strony wynik....

3. procedury odwoławczej.

W niniejszej sprawie niewątpliwym jest, że skarżąca wyczerpała środki odwoławcze przewidziane w systemie realizacji programu operacyjnego wnosząc protest, który został uznany i żaden inny środek przewidziany w systemie realizacji programu operacyjnego jej nie służy, zatem spełniona została przesłanka pierwsza. Odnośnie przesłanki trzeciej w ocenie Sądu ograniczenie rozmienia terminu "procedura odwoławcza" w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu tylko do rozpoznania środka odwoławczego przewidzianego w systemie realizacji programu operacyjnego wniesionego przez stronę nie znajduje uzasadnienia prawnego ani logicznego. Zważyć bowiem należy, że strona nie wnosi środków odwoławczych dla nich samych, lecz dla osiągnięcia celu rozumianego jako uzyskanie korzystnego dla niej rozstrzygnięcia, tj. pozyskania dofinansowania do zgłoszonego projektu, wyższej pozycji na liście rankingowej etc. Po wtóre zauważyć należy, że gdyby strona nie skorzystała z prawa do uruchomienia procedury odwoławczej, w ogóle nie byłby także wszczęty etap powtórnej oceny wniosku. Względy te oznaczają, że powtórna ocena wniosku jest dokonana właśnie w ramach procedury odwoławczej, a nie jakiejś bliżej nie określonej, która nie jest ani oceną pierwotną (bo ta została już dokonana), ani dokonaną w ramach procedur odwoławczej. Jaki zatem miałby być jej charakter przy uwzględnieniu stanowiska organu? Tym samym w ocenie Sądu została także spełniona przesłanka trzecia. Przy przyjęciu założenia, że procedurę odwoławczą kończy powtórna ocena wniosku skarżącego zauważyć należy, że jest ona negatywna. Jak wynika bowiem z utrwalonego orzecznictwa NSA za pozytywny uznaje się jedynie taki wynik oceny, który skutkuje przyznaniem stronie dofinansowania do zgłoszonego projektu, a każdy inny jest wynikiem negatywnym. Stanowisko takie jest wynikiem założenia, że celem udziału beneficjentów w konkursach nie jest udział jako taki lub uzyskanie pozytywnej oceny na liście, lecz uzyskanie dofinansowania i każdy inny rezultat jest dla strony negatywny. Taki pogląd wyraził NSA w postanowieniach z 24 marca 2010 r. II GSK 248/10, z 10 czerwca 2010 r., sygn. akt II GSK 565/10 oraz z 29 czerwca 2010 r., sygn. akt II GSK 657/10, a Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni to stanowisko podziela.

Odnosząc się do stwierdzenia organu, że w PO KL nie przewidziano możliwości składania środków odwoławczych od wyników ponownej oceny przeprowadzonej w wyniku pozytywnego zakończenia procedury odwoławczej (tj. rozpatrzenia odwołania lub protestu) Sąd stwierdza, iż fakt ten potwierdza tylko prawidłowość dokonanej wyżej przez Sąd wykładni art. 30c ust.1 u.z.p.p.r. Środek taki nie został przewidziany "oddzielnie" w systemie realizacji PO KL, jako że jest on wprowadzony w powołanym przepisie ustawy jako możliwość wywiedzenia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Przyjęcie zaś za organem, że na wyniki oceny ponownie przeprowadzonej na skutek uwzględnienia protestu nie służą stronie ani środki odwoławcze, gdyż nie są przewidziane w systemie realizacji PO KL (którą to ocenę Sąd podziela) ani skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego, która jest niedopuszczalna (czego Sąd nie aprobuje), prowadziłoby o ocenie Sądu do naruszenia art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. Przyjęcie poglądu organu o niedopuszczalności skargi skutkowałoby bowiem pozostawieniem powtórnie dokonanej oceny poza jakąkolwiek kontrolą, zarówno poza kontrolą przewidzianą w systemie realizacji PO KL, jak również poza kontrolą sądową, co jest nie do zaakceptowania w demokratycznym państwie prawnym.

Konkludując IOK miała obowiązek powiadomić stronę w zaskarżonym piśmie o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Biorąc jednak pod uwagę to, że skarżąca złożyła skargę w przepisanym terminie i w odpowiedni sposób zarzut ten choć zasadny pozostaje bez wpływu na wynik sprawy. Natomiast wniosek organu o odrzucenie skargi jako niedopuszczalny należało uznać za bezzasadny.

Przechodząc do merytorycznego rozpoznania skargi Sąd zauważa, że u.z.p.p.r. zawiera szczególne uregulowania dotyczące sposobu rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny (art. 30c ust. 3 i ust. 5), a także wskazuje (w art. 30e), że w zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania przez sądami administracyjnymi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 z wyłączeniem art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, 146, 150 i 152 tej ustawy.

Oznacza to, że sąd administracyjny jest obowiązany dokonać kontroli legalności zaskarżonej formy działania organu administracji z uwzględnieniem źródeł prawa, rozumieniu art. 87 ust. 1 Konstytucji, ustaw, ratyfikowanych umów międzynarodowych, rozporządzeń oraz aktów prawa miejscowego - na obszarach działania organów, które je ustanowiły. Sądowa kontrola obejmuje również zgodność z normami prawa wspólnotowego. Ponadto skoro z art. 184 Konstytucji RP nie wynika, aby kontrola sprawowana przez sądy administracyjne dotyczyła jedynie zgodności działań administracji publicznej z normami prawa powszechnie obowiązującego i skoro w u.z.p.p.r. ustawodawca tak postanowił, sąd administracyjny kontroluje też ocenę projektów podlegających dofinansowaniu ze środków publicznych na podstawie kryteriów zawartych w systemie realizacji programów operacyjnych, dokonywaną przez instytucję zarządzającą.

Stosownie do art. 30 c ust. 3 u.z.p.p.r., w wyniku rozpatrzenia skargi sąd może:

1. uwzględnić skargę, stwierdzając, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, przekazując jednocześnie sprawę do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję zarządzającą lub pośredniczącą;

2. oddalić skargę w przypadku jej nieuwzględnienia;

3. umorzyć postępowanie w sprawie, jeżeli z jakichkolwiek względów jest ono bezprzedmiotowe.

Treść powyższego przepisu jednoznacznie wskazuje, że sąd administracyjny badając legalność zaskarżonego rozstrzygnięcia, nie jest uprawniony do dokonywania oceny merytorycznej projektu, kontroluje jedynie czy ocena tego projektu została przeprowadzona z zachowaniem obowiązujących norm prawnych.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że w sprawach określonych w art. 30c u.z.p.p.r. kontroli podlega naruszenie prawa w postaci wszelkich przepisów regulujących prowadzenie oceny projektu, zarówno przepisów wymienionej ustawy, jaki i przepisów wykonawczych do niej zawartych w systemie realizacji programów operacyjnych (p. wyrok NSA z 30 marca 2010 r. II GSK 315/10, postanowienie NSA z 24 marca 2010 r. II GSK 248/10.).

Przechodząc do oceny zasadności wniesionej skargi wskazać należy, że przedmiotem skargi jest informacja o negatywnym wyniku ponownej oceny merytorycznej wniosku o dofinansowanie, wydanej po uwzględnieniu protestu od pierwotnej oceny merytorycznej wniosku skarżącej.

Ponowna ocena merytoryczna projektu zakończona wynikiem negatywnym dokonana została w ramach konkursu nr [...] na dofinansowanie realizacji projektów w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Priorytet I "Zatrudnienie i integracja społeczna" , Działanie 1.5 "Wspieranie rozwiązań na rzecz godzenia życia zawodowego i rodzinnego", nabór od 20 lutego do 17 kwietnia 2012 r. System wyboru projektów składanych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki został określony w "Zasadach dokonywania wyboru projektów w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki".

Zgodnie z pkt 2. 1 Dokumentacji Konkursowej – konkurs ogłasza Departament Wdrażania Funduszu Społecznego (DWF) w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, zwany dalej Instytucją Organizującą Konkurs (IOK), który pełni rolę Instytucji Pośredniczącej dla Działania 1.5.

Zgodnie z pkt 4.3.2 Dokumentacji Konkursowej, na etapie oceny merytorycznej wniosek podlegał ocenie w pierwszej kolejności w oparciu o kryteria horyzontalne i dostępu. Następnie wniosek był oceniany w oparciu o ogólne kryteria merytoryczne dotyczące treści wniosku, wiarygodności i zdolności projektodawcy do podjęcia realizacji projektu oraz zasad finansowania projektów w ramach PO KL. Ocena merytoryczna wniosku na podstawie kryteriów w skali punktowej dokonywana była przy pomocy Karty Oceny Merytorycznej. Maksymalna liczba punktów do uzyskania wynosiła 100. Spełnienie przez Wniosek kryteriów w minimalnym zakresie oznacza uzyskanie w ocenie merytorycznej co najmniej 60 punktów, a także przynajmniej 60% punktów w poszczególnych punktach oceny merytorycznej.

Następnie wskazać należy, że zgodnie z pkt 6.16 "Zasady dokonywania wyboru projektów w ramach PO KL" ("Procedura odwoławcza" str. 73) – (...) wynik powtórnej oceny nie powinien być co do zasady mniej korzystny niż uzyskany podczas pierwotnej oceny wniosku. Jednakże jeśli podczas powtórnej weryfikacji wniosku IOK dostrzeże wady wniosku niepozwalające na jego dofinansowanie, mimo iż nie były one wykryte na etapie oceny pierwotnej, powinna je wykazać przy formułowaniu powtórnej oceny wniosku o dofinansowanie projektu".

Z powyższego unormowania wynika, że powtórna ocena wniosku nie powinna prowadzić do pogorszenia oceny pierwotnej, jest to regulacja odpowiadająca powszechnie stosowanemu w prawie zakazowi reformationis in peius polegającemu na niewydawaniu przez organ decyzji na niekorzyść strony odwołującej się. Druga część tego przepisu wprowadza wyjątek od tej zasady, ale tylko w sytuacji łącznego spełnienia trzech przesłanek:

1. IOK musi dostrzec wady wniosku niepozwalające na jego dofinansowanie,

2. wady te nie były wykryte na etapie oceny pierwotnej,

3. wady te należy wykazać przy formułowaniu powtórnej oceny wniosku.

Podkreślić także należy, że zgodnie art. 30b ust. 1 u.z.p.p.r. – w przypadku negatywnej oceny projektu wnioskodawca, po otrzymaniu pisemnej informacji o wynikach oceny jego projektu, może wnieść środki odwoławcze (...). W takim przypadku w pisemnej informacji (...), właściwa instytucja zamieszcza uzasadnienie wyników oceny projektu oraz pouczenie o możliwości wniesienia środka odwoławczego (...).

Przenosząc powyższe uwagi do przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że skarżąca tylko pozornie przy powtórnej ocenie kryteriów merytorycznych uzyskała ocenę taką samą jak poprzednio czyli 71 pkt. W istocie sytuacja skarżącej stała się mniej korzystna, ponieważ w punkcie 3.3 Wniosek otrzymał 20,5 pkt (ocena pierwotna 21 pkt) w efekcie nie uzyskał wymaganych 60% punktów i nie został przyjęty do realizacji. Ocena pierwotna w tym zakresie osiągnęła wymagany próg 60% punktów. Także ocena w pkt 3.1/3.4 była gorsza, ponieważ wyniosła 16,5 pkt przy ocenie pierwotnej 18,5 pkt.

W zaskarżonej informacji z [...] listopada 2012 r. organ nie sformułował, a tym samym nie uzasadnił, jakie to dostrzegł wady Wniosku niepozwalające na jego dofinansowanie, które nie były wykryte na etapie oceny pierwotnej. Wbrew stwierdzeniom zawartym w odpowiedzi na skargę, że "powyższe przesłanki zostały przez oceniających uwzględnione przy podejmowaniu decyzji o ocenie wniosku, co wynika z uzasadnień zawartych w kartach oceny merytorycznej wniosku" również Karty Oceny Merytorycznej nie zawierają wskazania wyżej wymienionych 3 przesłanek (wady wniosku niepozwalające na jego dofinansowanie, wady nie były wykryte na etapie oceny pierwotnej oraz ich sformułowania przy powtórnej oceny wniosku). Karty Oceny Merytorycznej w punkcie 3.3 (a także w punkcie 3.1/3.4) zawierają generalne uwagi oceniających z przyznaną punktacją i w ogóle nie odnoszą się do omawianej zasady niepogarszania oceny na niekorzyść odwołującego się.

Podkreślić przy tym należy, że nie jest zadaniem Sądu doszukiwanie się różnic i wad wniosku pomiędzy oceną pierwotną i powtórną, a następnie dokonanie oceny czy wady te nie pozwalają na dofinansowanie wniosku. Gdyby przyjąć taką koncepcję załatwiania spraw polityki rozwoju, to w takiej sytuacji na sąd administracyjny przerzucony zostałby ciężar uzasadnienia prawidłowości przyjętego przez organ stanowiska, co jest niedopuszczalne również z tego względu, że skarżąca otrzymując zaskarżoną informację w takiej postaci pozbawiona zostałby prawa do skutecznego sformułowania zarzutów na etapie skargi.

Mając na uwadze stwierdzone naruszenie przepisów postępowania wskazać trzeba, iż dokonywanie przez Sąd oceny zasadności pozostałych zarzutów skargi natury merytorycznej jest na tym etapie przedwczesne.

Rozpatrując ponownie sprawę IOK powinna przeprowadzić analizę oceny merytorycznej wniosku dokonaną przez ekspertów na Kartach Oceny Merytorycznej, w kontekście pkt 6.16 "Zasad dokonywania wyboru projektów w ramach PO KL", a następnie ocenę tę przedstawić wnioskującej stronie wraz z należytym uzasadnieniem, bądź też przeprowadzić ponowną ocenę projektu w zakresie w jakim został uznany protest również pamiętając o zasadzie o jakiej mowa ww. pkt 6.16.

Z przedstawionych wyżej powodów, Sąd – na podstawie art. 30c ust. 3 pkt 1 u.z.p.p.r. – orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach, na które składa się zwrot uiszczonego wpisu sądowego, orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. w związku z art. 30e u.z.p.p.r.