III SA/Lu 642/12

Uzasadnienie

Zaskarżonym do sądu postanowieniem z dnia (...) lipca 2012 r., znak: (...), Dyrektor Izby Celnej w (...), po rozpatrzeniu zażalenia (...), utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w (...) z dnia (...) marca 2012 r., znak: (...), zmieniające dane w zgłoszeniu celnym.

Postanowienie zapadło w następującym stanie sprawy:

W dniu (...) kwietnia 2009 r., na podstawie dokumentu SAD nr (...), zgłoszono do procedury wywozu towar w postaci mięsa wieprzowego wędzonego bez kości, klasyfikowany do kodu 0210 1981 9300, objęty refundacją w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.

W następstwie kontroli przeprowadzonej w spółce (...) powstały wątpliwości co do prawidłowości klasyfikacji taryfowej wywożonego towaru. Po zasięgnięciu opinii biegłego organ celny I instancji wszczął z urzędu postępowanie w sprawie prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu celnym.

Postanowieniem z dnia (...) marca 2012 r. Naczelnik Urzędu Celnego w (...) zmienił zapisy w zgłoszeniu celnym z dnia (...) kwietnia 2009 r. dotyczących: formularzy, pozycji, kodu towaru, procedury, masy netto, dodatkowych informacji i wartości statystycznej. Organ uznał m.in., że towar powinien zostać zaklasyfikowany do innego kodu taryfy celnej – 1602 42 10 oraz 1602 41 10.

W zażaleniu na postanowienie Spółka "Wierzejki" zakwestionowała dokonaną przez organ zmianę taryfikacji celnej towaru, powołując się na przedłożone w trakcie postępowania opinie biegłych, sporządzone na jej zlecenie.

Po rozpatrzeniu zażalenia, postanowieniem z dnia (...) lipca 2012 r., Dyrektor Izby Celnej w Białej Podlaskiej utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

Dyrektor Izby Celnej wskazał, że przedmiotem sporu w sprawie jest ustalenie właściwego kodu taryfy celnej (CN) – czy jest to kod 0210 1981, czy też kod 1602 4210 oraz 1602 4110. Pierwszy z tych kodów obejmuje: Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone, jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów, - Mięso ze świń, -- Pozostałe, --- Ze świń domowych, ---- Suszone lub wędzone, ----- Pozostałe, ------ Bez kości.

Kod 1602 4110 obejmuje: Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane, - Ze świń, -- Szynki i ich kawałki, --- Ze świń domowych. Z kolei kod 1602 4210 obejmuje: Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane, - Ze świń, -- Łopatki i ich kawałki, --- Ze świń domowych.

Organ przytoczył brzmienie Not wyjaśniających do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów – HS (załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie wyjaśnień do Taryfy celnej; M.P. Nr 86, poz. 880), zwracając uwagę na rozróżnienie pomiędzy mięsem a podrobami zawartymi w dziale 2 a wyrobami opisanymi w dziale 16. W jego ocenie kluczowa dla sprawy jest analiza procesów, jakim poddawane jest mięso w zakładzie eksportera w kontekście ustalenia, czy mieszczą się one w zakresie dozwolonych dla działu 2 Wspólnej Taryfy Celnej obróbek cieplnych, czy też nie.

Stosownie do wewnętrznych zarządzeń obowiązujących w zakładzie, proces produkcyjny łopatki wędzonej bez kości oraz szynki obejmował następujące etapy (według zarządzenia z 2008 r.): - nastrzyknięcie surowego mięsa solanką szynkową; - masowanie mięsa w masownicy; - suszenie w wędzarni tradycyjnej do osuszenia powierzchni; - wędzenie w wędzarni tradycyjnej; - powtórne suszenie w temperaturze 84° C; - powtórne wędzenie w temperaturze 84° C; - parzenie w temperaturze 84° C do uzyskania wewnątrz największego elementu temperatury min. 68° C; - studzenie powietrzem do odparowania; - chłodzenie do temperatury max. 10° C. Według zarządzenia z 2009 r. proces produkcyjny obejmował: nastrzyknięcie, masowanie, suszenie, wędzenie, parzenie, studzenie i chłodzenie.

Zdaniem organu prawidłowa klasyfikacja celna towaru wymaga rozstrzygnięcia, czy procesy, którym była poddana wędzonka, wyczerpuje dyspozycję: "nieznacznej obróbki termicznej wodą lub parą (tj. sparzenie lub blanszowanie), która nie stanowi właściwego procesu gotowania" (dział 2 WTC), czy też definicję "Gotowane w wodzie, gotowane na parze, grillowane, smażone, pieczone lub w inny sposób poddane obróbce cieplnej" (dział 16 WTC).

Powołany przez organ celny biegły prof. Stanisław Tyszkiewicz wyjaśnił w swojej opinii, że elementy deklarowane w dokumentacji handlowej jako "elementy wędzone i parzone", należy uważać za przetwory spożywcze gotowane poddane obróbce cieplnej w parze wodnej (parzone) lub pieczone, niezależnie od technicznego sposobu dokonania tych zabiegów i osiągniętej temperatury wewnątrz największego elementu. Elementy deklarowane jako "wędzone i parzone" spełniają kryteria punktu 2 działu 16 Taryfy celnej. W uzupełniającej opinii, sporządzonej w trakcie postępowania odwoławczego, biegły wyjaśnił, że obróbka cieplna stosowana w Zakładzie, przewidująca 84° C czynnika grzewczego i koniec procesu po osiągnięciu 68° C jest procesem gotowania mięsa, a produkt finalny jest produktem gotowanym spełniającym opis kryterialny produktów gotowanych w wodzie, gotowanych na parze, grillowanych lub w inny sposób poddanych obróbce cieplnej. Proces produkcyjny opisany w normach zakładowych nie przewiduje krótkotrwałego ogrzewania mogącego nosić nazwę "sparzenia", czy "blanszowania".

Organ II instancji nie podzielił stanowisk przedstawionych w opiniach przedłożonych przez stronę postępowania. Odnosząc się do stanowiska prof. Henryka Dzwonkowskiego stwierdził, że nie można postawić znaku równości pomiędzy terminami: "gotowany" i "ugotowany". Odwołując się do literatury przywoływanej przez biegłego, organ wskazał, że parzenie jest odmianą procesu gotowania z tą tylko różnicą, że prowadzone jest w temperaturze 75 - 96° C. Opinie prof. Andrzeja Pisuli i prof. Mirosława Słowińskiego wskazują, że mięso poddane obróbce termicznej w temperaturze 84° C nie może być uznane jako "gotowane", a jedynie jako poddane procesowi "parzenia". Odnosząc się do tych argumentów organ zauważył, że w punkcie 2 not wyjaśniających do działu 16 wskazano poza gotowaniem, produkty, które zostały w inny sposób poddane obróbce cieplnej. Parzenie nie może być uznane za nieznaczną obróbkę termiczną wodą lub parą. Prof. A. Pisula sam w swojej publikacji definiuje parzenie, jako długotrwałe przetrzymywanie mięsa lub podrobów w wodzie lub parze wodnej o temperaturze 75 – 95° C.

W ocenie Dyrektora Izby Celnej w (...), dokonywane w zakładzie czynności, tj. parzenie w temperaturze 84° C do uzyskania wewnątrz największego elementu temperatury min. 68° C, wykraczają poza zakres uwagi ogólnej "poddane nieznacznej obróbce termicznej wodą lub parą (tj. sparzenie lub blanszowanie), która nie stanowi właściwego procesu gotowania" (co pozwala na klasyfikację do działu 2 WTC), a stanowią proces, który w myśl not wyjaśniających należy zaliczyć do opisu "Gotowanie w wodzie, gotowanie na parze, grillowanie, smażone, pieczone lub w inny sposób poddane obróbce cieplnej", co pozwala na zaliczenie spornych przetworów mięsnych do działu 16 WTC.

Skargę sądową na powyższe postanowienie złożył (...) spółka jawna, wnosząc o jego uchylenie i zarzucając błędną interpretację materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że procesy stosowane przy produkcji spornego towaru (parzenie) są równoznaczne z gotowaniem mięsa, w efekcie czego uzyskane wędliny nie mogą być zaklasyfikowane do działu 2 Wspólnej Taryfy Celnej. W ocenie strony skarżącej oznacza to naruszenie zasad interpretacji taryfy celnej oraz naruszenie przepisów postępowania celnego.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że Dyrektor Izby Celnej w (...), opierając zaskarżone postanowienie jedynie na jednej z czterech posiadanych opinii, wbrew dyspozycji art. 122 Ordynacji podatkowej, nie wyjaśnił w sposób wyczerpujący stanu faktycznego sprawy. Przyjął arbitralnie, że pogląd wyrażony w opinii prof. Stanisława Tyszkiewicza jest jedynym słusznym, zaś poglądy trzech pozostałych rzeczoznawców nie zasługują na aprobatę. Tymczasem opinie prof. (...),oraz (...), pomimo iż sporządzono je niezależnie od siebie, są zgodne w swojej treści. Trzej biegli jednoznacznie stwierdzili, że procesy technologiczne stosowane w spółce nie przewidywały procesu gotowania. Odmienne stanowisko prezentuje jedynie prof. Tyszkiewicz, co oznacza, że jego pogląd jest odosobniony i odbiegający od powszechnie przyjętego.

Opinie prof. (...), prof. (...) oraz prof. (...) poparte zostały cytowaną literaturą fachową. Prof. (...) nie dokonał szczegółowej analizy tez zawartych w tej literaturze, jego opinia jest ogólnikowa i niejasno sformułowana. Opinia ta pobieżnie i z wykorzystaniem w uzasadnieniu swobodnych dywagacji (np. odwołując się do innego wyrobu, niż wyroby, których dotyczy niniejszy spór) odpowiada na pytanie, czemu wędliny wytworzone w skarżącej spółce nie mogą być zakwalifikowane do działu 2 WTC, a jedynie do działu 16. Opierając się na wadliwie sporządzonej opinii, organ celny naruszył art. 191 Ordynacji podatkowej, nakazujący organowi podatkowemu dokonywać na podstawie całego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.

W ocenie skarżącej proces parzenia, stosowany w jej zakładzie stanowi "obróbkę termiczną", ale z całą pewnością nie można nazwać go "właściwym procesem gotowania", jak to zostało wskazane w notach wyjaśniających do działu 16 WTC. Nieostre określenie "w inny sposób poddane obróbce cieplnej" jest właściwe dla kodu 16 WTC. Nie wyklucza ono jednak, że sporne wędliny produkowane w zakładzie skarżącej spółki były poddane jedynie nieznacznej obróbce termicznej wodą lub parą (tj. sparzone lub blanszowane), która nie stanowi właściwego procesu gotowania" właściwej dla kodu 20 WTC. Z not wyjaśniających do działu 16 WTC wynika, że dział ten obejmuje takie produkty, które zostały przetworzone lub zakonserwowane sposobami niezastrzeżonymi dla działu 2 lub 3 pozycji 0504. W ocenie skarżącej sporne produkty należy zakwalifikować do działu 2 WTC.

Błędny jest pogląd organu celnego, że "parzenie jest odmianą procesu gotowania", skoro z samych Not wyjaśniających do działu 2 Wspólnej Taryfy Celnej (Noty wyjaśniające do HS) wynika, że należą do tegoż działu produkty poddane nieznacznej obróbce termicznej wodą lub parą, tj. sparzone, ale proces ten nie stanowi właściwego procesu gotowania. Noty wyjaśniające rozróżniają dwa odrębne procesy tj. gotowanie oraz parzenie. W odróżnieniu od gotowania parzenie należy uznać za proces, który można również nazwać "poddaniem nieznacznej obróbce termicznej wodą lub parą". Definicja ta precyzyjniej opisuje proces parzenia, niż właściwa dla działu 16 WTC definicja "w inny sposób poddana obróbce cieplnej" "sposobami niezastrzeżonymi dla działu 2 WTC". Tak sformułowana definicja właściwa dla działu 16 WTC, obejmuje swoim zakresem znaczeniowym wszystkie możliwe procesy obróbki cieplnej, z wyjątkiem zastrzeżonych dla działu 2 lub 3 lub pozycji 0504. Nie można zatem interpretować jej znaczenia, w oderwaniu od innych zapisów Not wyjaśniających, w tym w szczególności w oderwaniu od Not wyjaśniających do działu 2 WTC. Noty wyjaśniające do działu 2 WTC stanowią niejako lex specialis w stosunku do Not wyjaśniających do działu 16 WTC. Wobec tego, skoro Noty wyjaśniające do działu 2 WTC precyzyjniej opisują procesy produkcyjne przewidziane normami zakładowymi, to znaczy, że to te właśnie Noty (działu 2 WTC) powinny mieć zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Stosowane w zakładzie procesy nie przewidują ugotowania mięsa wieprzowego wędzonego bez kości. Nie mamy tu zatem do czynienia z właściwym procesem gotowania, odbywającym się w temperaturze wrzenia, tj. 100° C, lecz z parzeniem, a więc np. przetrzymywaniem przez pewien czas wytwarzanej wędliny w wodzie o temperaturze 84° C.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w (...)wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Z uwagi na datę dokonania zgłoszenia celnego ((...) kwietnia 2009 r.), organy celne prawidłowo zastosowały przepisy rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r. zmieniające załącznik do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE. L. 2008.291.1). Załącznik I zawiera Nomenklaturę Scaloną (CN).

Przy klasyfikacji taryfowej towaru, należy uwzględniać Ogólne Reguły Interpretacji Nomenklatury Scalonej (ORINS), które są zamieszczone na początku taryfy celnej oraz uwagi do poszczególnych sekcji i działów.

Klasyfikacja na potrzeby poboru cła została ustalona w oparciu o System Zharmonizowany, z uwzględnieniem Not wyjaśniających do Systemu Zharmonizowanego. Noty wyjaśniające do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (Systemu Zharmonizowanego), łącznie z tekstem Not wyjaśniających do podpozycji określających zakres i zawartość niektórych podpozycji Systemu Zharmonizowanego opublikowano w Załączniku do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie wyjaśnień do Taryfy celnej (M.P. Nr 86, poz. 880).

Wyjaśnienia dokonane zostały w formie obwieszczenia i w związku z tym nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa. Jednak ów akt ma istotne znaczenie dla wykładni Taryfy celnej i jej jednolitej interpretacji. Trzeba bowiem zauważyć, że z upoważnienia zawartego w art. 12 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.) – wyjaśnienia do Taryfy celnej powinny obejmować w szczególności noty wyjaśniające do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (HS) oraz opinie klasyfikacyjne i decyzje Komitetu Systemu Zharmonizowanego. Powyższy pogląd jest ugruntowany w orzecznictwie.

Zasadniczy spór między stronami sprowadzał się do klasyfikacji towarów objętych zgłoszeniem celnym z dnia (...) kwietnia 2009 r. (k. 21 akt administracyjnych). Zakład Mięsny (...) (dalej Spółka) zgłosił te towary jako "mięso wieprzowe wędzone bez kości (pole 31) i przyporządkował je do kodu CN 0210 19 81 (pole 33). Zdaniem organów, owe towary stanowiły gotowe wyroby spożywcze i podlegały zaliczeniu do kodu CN 1602 41 10 (szynki i ich kawałki ze świń domowych) oraz do kodu 1602 42 10 (łopatki i ich kawałki ze świń domowych).

Dział 2 Wspólnej Taryfy Celnej (WTC) obejmuje mięso i podroby jadalne, natomiast dział 16 – m.in. przetwory z mięsa.

W uwagach ogólnych do działu 2 wyjaśniono, w jaki sposób należy rozróżniać towary opisane w tym dziale od towarów należących do działu 16. Stwierdzono, że dział 2 dotyczy mięsa i podrobów znajdujących się w postaciach enumeratywnie wymienionych w czterech punktach, niezależnie od tego, czy zostały one wcześniej sparzone lub poddane podobnej obróbce, ale nieugotowane.

W uwadze 1 do działu 16 zastrzeżono, że dział ten nie obejmuje m.in. mięsa i podrobów przygotowanych lub zakonserwowanych sposobami wymienionymi w dziale 2 lub 3 w pozycji 0504. W uwagach ogólnych wyjaśniono, że dział 16 obejmuje "(...) gotowe artykuły spożywcze otrzymywane w wyniku przetworzenia mięsa, podrobów mięsnych (...). Dział ten obejmuje takie produkty, które zostały przetworzone lub zakonserwowane sposobami niezastrzeżonymi dla działu 2 lub 3 lub pozycji 0504 (...)". Owe sposoby podano w czterech przykładowych punktach, z czego wynika, że nie stanowią one listy zamkniętej.

W punkcie 2 wymieniono produkty: Gotowane, poddane obróbce cieplnej w parze wodnej, grillowanie, pieczone, smażone lub poddane innej cieplnej obróbce kulinarnej (...)".

W dalszym ciągu uwag ogólnych zawarto wytyczną, że w celu rozróżnienia pomiędzy produktami objętymi działem 2 i 3 z jednej strony a działem 16 z drugiej strony, należy posługiwać się Uwagami ogólnymi Not wyjaśniających do działu 2 i 3.

Prawidłowa klasyfikacja towarów objętych zgłoszeniem celnym w przedmiotowej sprawie wymagała zatem ustalenia, czy było to mięso, co najwyżej "(...) sparzone lub poddane podobnej obróbce, ale nieugotowane" (Uwaga ogólna do działu 2), czy też były nimi produkty otrzymane w wyniku przetworzenia mięsa sposobami podanymi w pkt 2 Uwag ogólnych do działu 16, tj. czy zostały one uzyskane w wyniku gotowania, poddania obróbce cieplnej w parze wodnej, grillowania, pieczenia, smażenia lub poddania innej cieplnej obróbce kulinarnej.

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, który podziela skład orzekający, że skoro pojęcie "ugotowane" używane w notach wyjaśniających nie jest zdefiniowane, należy posługiwać się jego określeniem potocznym i językowym (zob. m.in. wyroki WSA w Gdańsku: z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt III SA/Gd 346/08; z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt III SA/Gd 348/08; z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt III SA/Gd 343/08; z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt III SA/Gd 342/08; z dnia 26 marca 2009 r., sygn. akt III SA/Gd 429/08; z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt III SA/Gd 537/09; z dnia 29 września 2011 r., sygn. akt III SA/Gd 299/11; wyrok WSA w Szczecinie z dnia 15 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 638/09; wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 877/09 – opublikowane w Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach NSA - orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zgodnie z definicją podaną w Uniwersalnym słowniku języka polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (PWN W-wa 2003 r., tom 4, str. 961) – "ugotować", to "gotując przyrządzić produkt do spożycia". Zatem "ugotowanie", to kwalifikowana forma obróbki cieplnej produktu spożywczego – zakończony proces technologiczny przetworzenia tego produktu w sposób umożliwiający jego spożycie, bez względu na walory smakowe produktu (zob. w/w orzeczenia).

Przenosząc te uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, że mięso poddane jedynie wstępnej obróbce cieplnej polegającej np. na sparzeniu czy blanszowaniu, ale nienadające się bezpośrednio do spożycia, podlega kwalifikacji do odpowiedniej pozycji działu 2 WTC. Natomiast produkty otrzymane w wyniku procesów kulinarnej obróbki cieplnej mięsa i mające charakter produktu finalnego, gotowego do spożycia, zaliczane są do właściwych pozycji działu 16 (zob. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt I GSK 147/09; z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt I GSK 151/09; z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt I GSK 264/09; z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt I GSK 278/09; z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt I GSK 766/10 - opublikowane w Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach NSA - orzeczenia.nsa.gov.pl).

Bezsporne jest, że towary objęte zgłoszeniem celnym w przedmiotowej sprawie (z dnia (...) kwietnia 2009 r.) produkowane były w Spółce według technologii przewidzianej Zakładowym Dokumentem Normalizacyjnym ZDN – 1/2008. Proces produkcyjny elementów wieprzowych z szynki, łopatki, baleronu i schabu przewidywał nastrzyk solanką szynkową, masowanie nastrzykniętych mięśni przez 8 godzin, a następnie włożenie ich do siatki, którą zasznurowywano.

Następnie elementy te były wieszane na wózkach wędzarniczych i poddawane obróbce termicznej, która polegała na:

1. suszeniu wędzarni tradycyjnej do osuszenia powierzchni (około 4-5 godzin);

2. wędzeniu w wędzarni tradycyjnej przez 1.5-3.5 godzin;

3. powtórnym suszeniu w temperaturze 84° C przez 1.5-3.5 godziny;

4. powtórnym wędzeniu w temperaturze 84° C przez okres do 1 godziny;

5. parzeniu w temperaturze 84° C do uzyskania wewnątrz największego elementu temperatury minimum 68° C;

6. studzeniu powietrzem do odparowania;

7. chłodzeniu do temperatury maksymalnej 10° C.

Już tylko analiza procesu produkcyjnego przedmiotowych towarów przekonuje, że były nimi gotowe artykuły spożywcze, otrzymane w wyniku przetworzenia mięsa wieprzowego, które zostało poddane długotrwałej, cieplnej obróbce kulinarnej. Również strona skarżąca nazywa owe produkty wędliną, używając dziewięciokrotnie tego określenia w skardze. Wielokrotne użycie słowa "wędlina" nie może być uznane za przejęzyczenie, czy też oczywistą omyłkę pisarską. Zresztą na rozprawie w dniu (...) stycznia 2013 r. (k. 53 akt) pełnomocnicy Spółki oświadczyli, że produkty objęte zgłoszeniem celnym były gotowe do spożycia (k. 53 akt).

W tych okolicznościach, za chybione należy uznać zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania. Wbrew twierdzeniu Spółki, organy prawidłowo ustaliły stan faktyczny, zebrały właściwy materiał dowodowy, który został wszechstronnie oceniony – bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów, w myśl reguł określonych w przepisach art. art. 122, 187 §1 i 191 Ordynacji podatkowej.

Zasadniczymi dowodami, które stanowiły podstawę ustaleń faktycznych, niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy były Zakładowe Dokumenty Normalizacyjne, w oparciu o które wyprodukowano wyroby będące przedmiotem zgłoszenia celnego oraz opinia (...) (dwukrotnie uzupełniana), błędnie nazwana przez organy celne opinią prof. (...).

Opinię wywołano na podstawie art. 91 Prawa celnego. Opinia ta została opracowana przez prof. dr hab. Stanisława Tyszkiewicza – pracownika Instytutu, zaś podpisał ją Dyrektor Oddziału Technologii Mięsa i Tłuszczu – dr hab. Andrzej Borys, prof. IBPRS. Owo uchybienie (nie była to opinia biegłego, lecz opinia instytutu) nie miało jednak wpływu na wynik sprawy.

Instytut, w oparciu o wiedzę związaną z przetwórstwem mięsa oraz na podstawie procesu technologicznego, któremu były poddawane wyroby będące przedmiotem zgłoszenia celnego stwierdził jednoznacznie (opinia uzupełniająca z dnia (...) maja 2012 r.), że nie ma mowy, aby owe wyroby były poddane krótkotrwałemu ogrzewaniu, tj. sparzeniu lub zblanszowaniu. Potwierdził również, że otrzymane produkty finalne spełniały kryteria produktów gotowych, o których mowa w pkt 2 Uwag ogólnych do działu 16.

Organy nie uwzględniły dowodów przedstawionych przez stronę, tj. dowodów z dokumentów prywatnych wyrażających stanowiska prof. (...),(...) i (...). Owe opinie sprowadzały się do stwierdzenia, że proces gotowania przebiega w temperaturze wrzenia, a skoro przedmiotowe produkty były poddane oddziaływaniu pary wodnej (parzenie) w temperaturze maksymalnie 84° C do uzyskania w centrum geometrycznym największego elementu minimum 68° C, to nie mogą być uznane za produkty gotowane.

Opinie te były zatem nieprzydatne do rozstrzygnięcia sprawy, aczkolwiek trafnie rozróżniały procesy gotowania i parzenia mięsa.

Skoro wyroby będące przedmiotem zgłoszenia celnego były poddawane długotrwałej cieplnej obróbce termicznej, o czym była mowa wcześniej, a wyniku przeprowadzonego procesu technologicznego (przetworzenia mięsa wieprzowego), stały się gotowymi produktami spożywczymi (wędlinami), to za trafne należy uznać stanowisko organów, że nie mogły one być zataryfikowane do kodu CN 0210 19 81 obejmującego z brzmienia: Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki, z mięsa i podrobów, - Mięso ze świń, -- Pozostałe, --- Ze świń domowych, ---- Suszone lub wędzone, ----- Pozostałe, ------ Bez kości.

Zebrany w sprawie, prawidłowo oceniony materiał dowodowy uprawniał natomiast do zaliczenia produktów objętych zgłoszeniem celnym do dwóch kodów CN, tj.:

– do kodu CN 1602 41 10 obejmującego: Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane, - Ze świń, -- Szynki i ich kawałki, --- Ze świń domowych;

– do kodu CN 1602 42 10 obejmującego: Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane, - Ze świń, -- Łopatki i ch kawałki, --- Ze świń domowych.

Wcześniej wspomniano już, że pkt 2 Uwag ogólnych do działu 16 WTC dotyczy gotowych artykułów spożywczych, otrzymanych w wyniku przetworzenia mięsa poprzez gotowanie, poddanie obróbce cieplnej w parze wodnej, grillowanie, pieczenie, smażenie lub poddanie innej cieplnej obróbce kulinarnej. Nie ulega zatem wątpliwości, że gotowanie jest tylko jednym z możliwych sposobów przetworzenia mięsa, o których mowa w pkt 2. W tym punkcie wymienia się również inne sposoby poddania mięsa cieplnej obróbce kulinarnej, które zresztą i tak nie stanowią katalogu zamkniętego.

Wprawdzie zarówno w opinii instytutu, jak i w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia występują pewne niezręczności językowe, to jednak owe uchybienia nie mogły mieć istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Za chybiony należy uznać zarzut naruszenia prawa materialnego. W oparciu o prawidłowo ustalony stan faktyczny, organy dokonały prawidłowej klasyfikacji towarów będących przedmiotem zgłoszenia celnego, właściwie stosując przepisy WTC.

Z tych względów, skarga podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).