I SA/Wr 627/12

Uzasadnienie

Skarga w sprawie została sporządzona – w imieniu strony skarżącej – przez doradcę podatkowego. Do skargi nie dołączono wymaganego pełnomocnictwa procesowego.

Z uwagi na powyższe, zarządzeniem z dnia 31 maja 2012 r., doręczonym 8 czerwca 2012 r., pełnomocnik został wezwany do uzupełnienia braku formalnego skargi przez złożenie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub sądami administracyjnymi, w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi.

Stwierdzając, że pełnomocnik nie przedłożył wymaganego pełnomocnictwa, zarządzeniem z dnia 16 lipca 2012 r., Sąd wezwał bezpośrednio stronę skarżącą do podpisania skargi w terminie siedmiu dni, pod rygorem jej odrzucenia.

Jak wynika z akt sprawy, przesyłka sądowa zawierająca to wezwanie została dwukrotnie awizowana (w dniach: 27 lipca 2012 r. i 6 sierpnia 2012 r.), a wobec nie podjęcia jej przez stronę, została zwrócona Sądowi i włączona do akt sprawy ze skutkiem doręczenia na dzień 10 sierpnia 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył co następuje:

Niezbędnym wymogiem formalnym skargi jest spełnienie przez nią wymogów pisma procesowego w rozumieniu art. 46 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270: dalej - p.p.s.a.). Przepis ten stanowi, że każde pismo strony powinno zawierać:

1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;

2) oznaczenie rodzaju pisma;

3) osnowę wniosku lub oświadczenia;

4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;

5) wymienienie załączników.

Dodatkowo, w myśl dyspozycji art. 37 § 1 p.p.s.a., w przypadku skargi wnoszonej przez pełnomocnika procesowego, dodatkowym wymogiem formalnym skargi jest dołączenie do niej dokumentu pełnomocnictwa procesowego, wykazującego umocowanie wnoszącego skargę do działania w imieniu strony.

Braki formalne skargi podlegają sanowaniu w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a. Ich nie uzupełnienie, pomimo wezwania Sądu, skutkuje odrzuceniem skargi po myśli art. 58 § 1 pkt. 3 w zw. z art. 49 § 1 p.p.s.a.

W stanie faktycznym sprawy, skarga została sporządzona przez pełnomocnika procesowego, który – pomimo wezwania go przez Sąd w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a. – do uzupełnienia braku formalnego skargi o brakujący dokument pełnomocnictwa – nie przedłożył wymaganego umocowania.

Podzielając pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w postanowieniu z dnia 8 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II OSK 597/11; LEX nr 992608), że "wykładnia art. 49 § 1 p.p.s.a., analizowana przez pryzmat konstytucyjnej zasady prawa do sądu, winna prowadzić do rozumienia tego przepisu w ten sposób, że skuteczność wniesienia skargi do sądu administracyjnego przez osobę, która nie spełnia warunku uznania jej pełnomocnikiem procesowym zależy od zatwierdzenia tej czynności przez stronę", Sąd orzekający w sprawie, po bezskutecznym wezwaniu skierowanym do pełnomocnika, wezwał stronę skarżącą do podpisania skargi w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.

Wezwanie to, kierowane na adres strony podany w skardze, zostało dwukrotnie awizowane (w dniach: 27 lipca 2012 r. i 6 sierpnia 2012 r.), a wobec niepodjęcia przesyłki sądowej przez skarżącą, uznane przez Sąd za doręczone stronie w dniu 10 sierpnia 2012 r. w drodze tzw. fikcji prawnej, w trybie wprowadzonym przez art. 73 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2 (§ 1). Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe (§ 2). W przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy (§ 3). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1 (§ 4).

Skoro zatem, pierwsze awizowanie przesyłki sądowej nastąpiło w dniu 27 lipca 2012 r., to, z zastrzeżeniem spełnienia wymogu dwukrotnego awizowania tej przesyłki, skutek doręczenia w rozumieniu art. 73 § 4 p.p.s.a. należało przyjąć w dniu 10 sierpnia 2012 r. i od tej daty liczyć termin siedmiu dni na uzupełnienie braku formalnego skargi o wymagany podpis skarżącej. Liczony w ten sposób bieg terminu do dokonania tej czynności procesowej przez stronę upływał z dniem 17 sierpnia 2012 r. (piątek).

Okoliczność nieuzupełnienia przez stronę stwierdzonego braku formalnego skargi w postaci brakującego podpisu obligowała Sąd do odrzucenia skargi, o czym, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt. 3 w zw. z art. 49 § 1 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł jak w sentencji postanowienia.