II OSK 853/11

Uzasadnienie

II OSK 853/11

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. II SA/Wr 641/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu skargi A. S. na postanowienie Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia [...] września 2010 r. w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia – uchylił zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu wyroku podano, iż postanowieniem z dnia [...] września 2010 r. Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 134 w zw. z art. 144 kpa stwierdził uchybienie terminu do wniesienia zażalenia A. S. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Wołowie z dnia [...] lipca 2010 r. nakładające na A. i S. S. obowiązek przedłożenia ekspertyzy technicznej. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że postanowienie z dnia [...] lipca 2010 r. zostało doręczone A. S. w dniu 21 lipca 2010 r., co wynika z pisma Poczty Polskiej z dnia 25 sierpnia 2010 r., w związku z czym siedmiodniowy termin do wniesienia zażalenia upłynął w dniu 28 lipca 2010 r., natomiast zażalenie na powyższe postanowienie zostało złożone przez stronę w dniu 3 sierpnia 2010 r. za pośrednictwem Urzędu Pocztowego. Uchybienie ustawowego terminu powoduje bezskuteczność zażalenia czego następstwem jest ostateczność postanowienia organu I instancji. Rozpatrzenie zażalenia wniesionego z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, stanowiłoby rażące naruszenie prawa, oznaczałoby bowiem weryfikacje w postępowaniu zażaleniowym postanowienia ostatecznego.

Skargę do sądu administracyjnego na postanowienie organu drugiej instancji złożyła A. S. podnosząc szereg argumentów merytorycznych odnoszących się do nałożonego na nią obowiązku.

W odpowiedzi na skargę Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego podtrzymał stanowisko zajęte w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu wyroku podano, że zaskarżone postanowienie narusza przepisy postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy bowiem w dostarczonych Sądowi aktach brak jest zwrotnego potwierdzenia odbioru przez skarżącą postanowienia nakładającego obowiązek, co do którego organ stwierdził uchybienie terminu do wniesienia zażalenia. Sąd I instancji stwierdził, że w aktach sprawy znajduje się wprawdzie pismo Dyrektora Centrum Poczty Oddział Rejonowy Wrocław- Województwo wskazujące jako datę doręczenia przesyłki adresatowi dzień 21 lipca 2010 r. brak jest jednak duplikatu potwierdzenia jej odbioru, którym dla celów dowodowych powinien dysponować organ. W przeciwnym razie, zdaniem Sądu I instancji, doręczenie nie może zostać uznane za skuteczne.

W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu I instancji, przedwczesne było stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia środka odwoławczego bowiem brak jest jednoznacznego dowodu doręczenia przesyłki zawierającej postanowienie organu I instancji, osobie uprawnionej do jej odbioru.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu zarzucając mu naruszenie prawa procesowego mającego istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 lit. c ppsa w zw. z art. 7 i art. 77 Kpa poprzez sprzeczność istotnych ustaleń Sądu I instancji z istniejącymi dowodami i błędną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, a także art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa w zw. z art. 7, art. 42 i art. 43 Kpa poprzez ich błędna wykładnię i uznanie, że dowody w postępowaniu administracyjnym mają nierównoznaczną moc.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreśla się, że dowód w postaci pisma Poczty Polskiej potwierdza jednoznacznie datę doręczenia postanowienia organu I instancji, natomiast przepisy postępowania nie różnicują wartości dowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna została oparta na usprawiedliwionych podstawach.

Podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty sprowadzają się w istocie do błędnego uznania przez Sąd I instancji, iż okoliczność daty doręczenia Stronie postanowienia organu I instancji nie została w sposób prawidłowy udowodniona, w związku z czym przedwczesne było stwierdzenie przez organ odwoławczy uchybienia terminu do wniesienia zażalenia na to postanowienie. Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną wadliwie przy tym Sąd I instancji uznał, że pismo Poczty Polskiej wskazujące datę doręczenia przedmiotowej przesyłki Stronie nie jest wystarczające wobec braku w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru, ewentualnie duplikatu tego dokumentu.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty zasługują na uwzględnienie. Rację ma wnoszący skargę kasacyjną, że orzekając o uchyleniu zaskarżonego postanowienia organu II instancji Sąd I instancji dokonał nieprawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego. Stanowisko Sądu I instancji wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, co do braku jakiejkolwiek wartości dowodowej pisma Poczty Polskiej wskazującej datę doręczenia Stronie postanowienia organu sprzeczne jest z ogólnymi zasadami postępowania dowodowego. Kodeks postępowania administracyjnego nie zawiera legalnej gradacji dowodów ze względu na ich wartość. Każda okoliczność może być udowodniona za pomocą różnych środków dowodowych. Oczywiście orzekający w danej sprawie Sąd uprawniony jest do odmówienia wiarygodności danemu dokumentowi, takie stanowisko musi być jednak należycie uzasadnione. Z treści uzasadnienia wyroku Sądu I instancji, na co wskazuje się także w skardze kasacyjnej, można wnosić iż wyłącznie zwrotne poświadczenie odbioru lub jego duplikat jest tym dokumentem, na podstawie którego organ uprawniony był do ustalenia daty doręczenia postanowienia organu I instancji. Uwadze Sądu I instancji uszło natomiast, że pismo Urzędu Pocztowego jest efektem postępowania reklamacyjnego, w związku z czym, uzyskanie zwrotnego poświadczenia odbioru mogłoby okazać się niemożliwe. Ponadto zauważyć należy, że data doręczenia stronie przesyłki zawierającej postanowienie organu I instancji nie była przedmiotem sporu, Strona nie kwestionowała bowiem prawdziwości informacji zawartej w piśmie Poczty Polskiej, podnosząc wyłącznie argumenty dotyczące istoty rozstrzygnięcia o nałożeniu na nią określonego obowiązku postanowieniem administracyjnym.

Powyższe okoliczności powodują, że zaskarżony wyrok nie mógł się ostać.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 185 § 1 ppsa. W sprawie żądania zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego orzeczono o odstąpieniu od uwzględnienia tego żądania w całości na podstawie art. 207 § 2 ppsa uznając, że jest to przypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu tego przepisu.