V SA/Wa 1379/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2012-07-05Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Beata Krajewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA - Beata Krajewska po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z 2 maja 2012 r. A. W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] (sprostowane postanowieniem z [...] kwietnia 2012 r. nr [...]). Zaskarżone postanowienie w swej treści zawiera pouczenie o możliwości jego zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W piśmie procesowym z 31 maja 2012 r., stanowiącym odpowiedź na skargę, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wniósł o jej odrzucenie z uwagi na to, iż skarga jest niedopuszczalna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
W myśl art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie w sprawie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt. 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków inne niż określone w pkt. 5 podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7. akty nadzoru na działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt. 1-4.
Nadto w świetle art. 3 § 3 wyżej cytowanej ustawy sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach. Wreszcie zgodnie z art. 4 p.p.s.a. rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej.
Tymczasem strona skarżąca nie skarży żadnego z wyżej wymienionych aktów. Przedmiot jej skargi stanowi bowiem postanowienie, wydane na podstawie art. 159 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, po.z 1071 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie k.p.a., o odmowie wstrzymania wykonania decyzji o wydaleniu cudzoziemca, na które zażalenie nie przysługuje.
W myśl art. 159 k.p.a., organ administracji publicznej właściwy w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że jest ona dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1. Na postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji służy stronie zażalenie (§ 2 art. 159 k.p.a.). Należy zwrócić jednakże uwagę na użyty w art. 159 § 2 k.p.a. termin ,,postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji". Wynika bowiem z niego, iż zażalenie przysługuje tylko na postanowienia wstrzymujące wykonanie decyzji, nie zaś odmawiające takiego wstrzymania. Regulacja art. 159 § 2 jest zdecydowanie węższa od np. regulacji zawartej w art. 152 § 2 k.p.a., gdzie mowa jest o przysługiwaniu zażalenia ,,w sprawie wstrzymania" tj. we wszystkiego rodzaju rozstrzygnięciach dotyczących wstrzymania.
Kognicji sądów administracyjnych z kolei podlegają tylko te postanowienia wydawane w postępowaniu egzekucyjnym, na które przysługuje zażalenie (art. 3 § 2 pkt.3 p.p.s.a.). Tymczasem zaskarżone postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców nie podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia.
Dlatego też skargę A. W. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] (sprostowane postanowieniem z [...] kwietnia 2012 r. nr [...]) odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Wojewody D. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] uznano za niedopuszczalną i odrzucono na mocy art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Na koniec zaznaczyć należy, iż na wynik niniejszej sprawy nie mogło mieć wpływu błędne pouczenie udzielone skarżącemu przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców o możliwości zaskarżenia przedmiotowego postanowienia poprzez wniesienie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Beata Krajewska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA - Beata Krajewska po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
Pismem z 2 maja 2012 r. A. W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] (sprostowane postanowieniem z [...] kwietnia 2012 r. nr [...]). Zaskarżone postanowienie w swej treści zawiera pouczenie o możliwości jego zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W piśmie procesowym z 31 maja 2012 r., stanowiącym odpowiedź na skargę, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wniósł o jej odrzucenie z uwagi na to, iż skarga jest niedopuszczalna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
W myśl art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie w sprawie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt. 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków inne niż określone w pkt. 5 podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7. akty nadzoru na działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt. 1-4.
Nadto w świetle art. 3 § 3 wyżej cytowanej ustawy sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach. Wreszcie zgodnie z art. 4 p.p.s.a. rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej.
Tymczasem strona skarżąca nie skarży żadnego z wyżej wymienionych aktów. Przedmiot jej skargi stanowi bowiem postanowienie, wydane na podstawie art. 159 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, po.z 1071 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie k.p.a., o odmowie wstrzymania wykonania decyzji o wydaleniu cudzoziemca, na które zażalenie nie przysługuje.
W myśl art. 159 k.p.a., organ administracji publicznej właściwy w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że jest ona dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1. Na postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji służy stronie zażalenie (§ 2 art. 159 k.p.a.). Należy zwrócić jednakże uwagę na użyty w art. 159 § 2 k.p.a. termin ,,postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji". Wynika bowiem z niego, iż zażalenie przysługuje tylko na postanowienia wstrzymujące wykonanie decyzji, nie zaś odmawiające takiego wstrzymania. Regulacja art. 159 § 2 jest zdecydowanie węższa od np. regulacji zawartej w art. 152 § 2 k.p.a., gdzie mowa jest o przysługiwaniu zażalenia ,,w sprawie wstrzymania" tj. we wszystkiego rodzaju rozstrzygnięciach dotyczących wstrzymania.
Kognicji sądów administracyjnych z kolei podlegają tylko te postanowienia wydawane w postępowaniu egzekucyjnym, na które przysługuje zażalenie (art. 3 § 2 pkt.3 p.p.s.a.). Tymczasem zaskarżone postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców nie podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia.
Dlatego też skargę A. W. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] (sprostowane postanowieniem z [...] kwietnia 2012 r. nr [...]) odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Wojewody D. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] uznano za niedopuszczalną i odrzucono na mocy art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Na koniec zaznaczyć należy, iż na wynik niniejszej sprawy nie mogło mieć wpływu błędne pouczenie udzielone skarżącemu przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców o możliwości zaskarżenia przedmiotowego postanowienia poprzez wniesienie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
