II SO/Op 43/14

Uzasadnienie

M. M. reprezentowany – jako osoba częściowo ubezwłasnowolniona - przez kuratora J. M., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, w dniu 5 czerwca 2014 r. wniosek o przyznanie mu prawa pomocy poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu i zwolnienie od kosztów sądowych. Kurator ubezwłasnowolnionego w urzędowym formularzu wniosku wskazał, że wnosi o prawo pomocy w celu zaskarżenia decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 17 lutego 2014 r. nr [...], w przedmiocie zasiłku okresowego, którą doręczono mu w dniu 3 czerwca 2014 r. Kurator w uzasadnieniu wniosku wskazał, że jego podopieczny jest osobą niepełnosprawną i ubezwłasnowolnioną częściowo z wniosku Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie. Wskazał też, że jest zainteresowany ustanowieniem pełnomocnika, który bez sporządzania jakiejkolwiek opinii, będzie reprezentował stronę do wyczerpania wszystkich środków odwoławczych. Obecnie M. M. przebywa w domu pomocy społecznej, gdzie z tego tytułu jest mu potrącane 70 % z posiadanych środków. Okoliczność zaskarżenia decyzji SKO wymaga dogłębnej wiedzy prawniczej, którą kurator nie dysponuje. Skarżący pobiera zasiłek stały w wysokości 529 zł.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że wnioskodawca w razie wniesienia skargi będzie korzystał z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, zgodnie bowiem z art. 239 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Sytuacja taka zachodzi w sprawie, przedmiotem postępowania ma być decyzja dotycząca przyznania pomocy w formie zasiłku okresowego, a zatem jeśli dojdzie do wniesienia skargi, to skarżący będzie ustawowo zwolniony od kosztów sądowych, o jakich mowa w art. 239 pkt 1 lit. a P.p.s.a.

Wobec tego należało rozpatrzyć jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Według natomiast art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym osobie fizycznej następuje, gdy wykaże ona, że nie jest wstanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Skarżący ma obecnie jedynie dochód z zasiłku okresowego w kwocie 529 zł miesięcznie, z czego 70 % jest mu potrącane na koszty utrzymania.

Wnioskodawca jest osobą chorującą i utrzymującą się jedynie ze środków z opieki społecznej.

W ocenie referendarza, należy stwierdzić, bez głębszej analizy wydatków wnioskodawcy, że sam fakt kształtowania się jego dochodów na poziomie około 529 zł z tytułu zasiłku stałego, pozwala na uznanie, że nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku swojego utrzymania koniecznego. Biorąc nawet pod uwagę, że większość potrzeb życiowych ma zaspokojonych w domu opieki, to trudno uznać, żeby w jego sytuacji osobistej i materialnej, byłby on w stanie opłacić pełnomocnika z wyboru. Szczególnie w sytuacji, gdy z kwoty 529 zł zasiłku stałego, pozostaje mu po potrąceniu 70 % na pokrycie kosztów utrzymania w Domu Pomocy Społecznej, do dyspozycji własnej kwota 158,70 zł miesięcznie.

Sytuacja materialna wnioskodawcy uprawnia go zatem do przyznania mu prawa pomocy w zakresie przez niego żądanym, czyli w istocie w częściowym, poprzez ustanowienie dla niego pełnomocnika z urzędu. Przemawia za tym dodatkowo uprawdopodobniony zły stan zdrowia i częściowe ubezwłasnowolnienie M. M., które w ocenie orzekającego, świadczą o jego nieporadności i niesamodzielności życiowej.

Wobec powyższego, na podstawie art. 258 § 1 i 2 pkt 7 orzeczono, jak w sentencji.